Γιατί οι απογειώσεις και οι προσγειώσεις των αεροπλάνων είναι επικίνδυνες

Η απογείωση και η προσγείωση διαρκούν ελάχιστες στιγμές, σε σχέση με ολόκληρο το ταξίδι, αλλά είναι αρκετές, για να γίνει το κακό... Γιατί όμως;

Είναι πιο πιθανό να πεθάνετε ενώ απολαμβάνετε ένα ωραίο γεύμα ή από... κλοτσιά γαϊδάρου, παρά σε κάποιο αεροπορικό δυστύχημα.

Αδιαμφισβήτητο γεγονός, αφού το ποσοστό είναι ένα θανατηφόρο ατύχημα ανά 2,5 εκατομμύρια πτήσεις!

Τα μισά, δε, από αυτά τα ατυχήματα συμβαίνουν σε μια πολύ σύντομη φάση του ταξιδιού.

Δέστε, επομένως, τις ζώνες σας και μάθετε πότε πρέπει να είστε πιο νευρικοί στην επόμενη πτήση σας...

Η απογείωση και η προσγείωση, λοιπόν, θεωρούνται τα πιο επικίνδυνα μέρη μιας πτήσης. Δύο φάσεις, οι οποίες διαρκούν ελάχιστες στιγμές, σε σχέση με ολόκληρο το ταξίδι, αλλά είναι αρκετές, για να γίνει το κακό -μακριά από εμάς...



Στο βίντεο του Business Insider βλέπουμε ένα γράφημα της Boeing, η οποία καταγράφει κάθε χρόνο τα θανατηφόρα αεροπορικά ατυχήματα -εμπορικών αεροσκαφών- και τα κατηγοριοποιεί με βάση το πότε συνέβησαν στη διάρκεια της πτήσης.

Η Boeing χωρίζει, δε, τη μέση πτήση διάρκειας 1,5 ώρας σε οκτώ φάσεις.

Αλλά θα εξετάσουμε μόνο τις πέντε, ξεκινώντας από την απογείωση και την αρχική ανάβαση.

Αυτή η φάση καταλαμβάνει μόλις το 2% της συνολικής πτήσης, αλλά εκεί συμβαίνει το 14% των θανατηφόρων ατυχημάτων. Δεν είναι μεγάλο το νούμερο, αλλά σε συνάρτηση με τη φάση της πλεύσης, είναι. Διότι, σε αυτήν τη φάση, που καταλαμβάνει κάτι παραπάνω από το μισό ταξίδι της 1,5 ώρας, τα θανατηφόρα ατυχήματα μετά βίας φτάνουν το 11%! Και κλείνουμε με την τελική κάθοδο και προσγείωση, που καταλαμβάνουν το 4% του χρόνου της συνολικής πτήσης. Διαρκούν, δηλαδή, δύο φορές περισσότερο από την απογείωση και την αρχική ανάβαση.

Eδώ, λοιπόν, βρίσκουμε τον... πρωταθλητή, με ένα τεράστιο 49% των θανατηφόρων ατυχημάτων να συμβαίνουν σε αυτό το σύντομο 4% της πτήσης, καθιστώντας την τελική κάθοδο και προσγείωση το πιο θανατηφόρο τμήμα του ταξιδιού με αεροπλάνο!

Γιατί όμως;

Στην απογείωση και πόσω μάλλον στην προσγείωση, το αεροσκάφος βρίσκεται χαμηλά και πηγαίνει πιο αργά. Οπότε, αν συμβεί το οτιδήποτε, δεν υπάρχει επαρκής χρόνος αντίδρασης.

Όταν τα αεροπλάνα ταξιδεύουν στα 36.000 πόδια, ο πιλότος έχει την πολυτέλεια του χρόνου και του χώρου, για να διορθώσει τα περισσότερα από τα προβλήματα, που ενδέχεται να παρουσιαστούν. Ακόμα και αν βγουν εκτός οι δύο κινητήρες, το αεροπλάνο δεν θα πέσει απλά από τον ουρανό. Γίνεται ένα ανεμόπτερο. Σε αυτή την κατάσταση, ένα τυπικό αεροσκάφος χάνει περίπου ένα μίλι σε υψόμετρο για κάθε 10 που κινείται προς τα εμπρός, δίνοντας στον πιλότο περισσότερα από οκτώ λεπτά, για να βρει ένα μέρος, προκειμένου να προσγειωθεί. Αλλά, αν κάτι πάει στραβά κοντά στο έδαφος, το παράθυρο αυτό της... σωτηρίας συρρικνώνεται σημαντικά.

Για ένα τυπικό εμπορικό τζετ, η απογείωση διαρκεί μόνο 30 έως 35 δευτερόλεπτα. Σε περίπτωση βλάβης ενός κινητήρα ή σε επιπλοκές στο σύστημα απογείωσης, ο χειριστής δεν έχει σχεδόν καθόλου χρόνο, για να αποφασίσει αν θα απογειωθεί ούτως ή άλλως ή αν θα προσπαθήσει να σταματήσει ένα μεταλλικό θηρίο 80 τόνων. Οι απογειώσεις, εξάλλου, που ακυρώνονται την τελευταία στιγμή, είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Όταν το αεροπλάνο αφήνει τον αεροδιάδρομο με ταχύτητα πάνω από 100 μίλια την ώρα, όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Η απόφαση, λοιπόν, για ακύρωση της απογείωσης είναι μια πολύ... έντονη απόφαση, επειδή μπορεί να γίνει μόνο κάτω από μια ορισμένη ταχύτητα, αλλιώς, λόγω της φυσικής, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσει το αεροπλάνο. Απλά δεν γίνεται.

Αν το αεροπλάνο δεν έχει απογειωθεί ή σταματήσει από κάποιο σημείο και μετά, θα ξεπεράσει την άκρη του διαδρόμου. Που, ανάλογα με το αεροδρόμιο, θα μπορούσε να σημαίνει σύγκρουση με βράχια, βουτιά στη θάλασσα, ακόμη και... έξοδο σε αυτοκινητόδρομο ή κατοικημένη περιοχή.

Σε επικίνδυνους διαδρόμους, όπως στο Telluride, στο Κολοράντο, όπου υπάρχει... γκρεμός 1.000 ποδιών στην άκρη του, τα αεροδρόμια έχουν εγκαταστήσει ένα ελαστικό μηχανικό σύστημα, σαν μαξιλαράκι σκεφτείτε, που θα κρατήσει όποιο αεροπλάνο δεν καταφέρει να «σηκωθεί». Λειτουργεί ομοίως και στην προσγείωση, αν κάτι πάει στραβά.

Το ερώτημα, λοιπόν, που γεννάται είναι το εξής, με βάση τα παραπάνω: Γιατί είναι πιο επικίνδυνη η προσγείωση σε σχέση με την απογείωση;

Απλούστατα, διότι είναι πιο εύκολο να κάνεις ένα αεροπλάνο να πετάξει από το να σταματήσει.

Δεδομένου, δε, ότι η ταχύτητα του αεροπλάνου έχει μειωθεί σημαντικά πριν την προσγείωση, οποιοδήποτε αεράκι ή κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να έχει πιο δραματικό αντίκτυπο από ό,τι στην απογείωση.

Κατά τη διάρκεια της προσγείωσης, ο χειριστής επικοινωνεί με τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, περιστρέφεται γύρω από διάδρομο και ενημερώνει το πλήρωμα. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν και στην απογείωση, αλλά στην προσγείωση όλα αυτά συμβαίνουν ενώ το αεροσκάφος πετά προς το έδαφος αντί για μακριά από αυτό.

Μερικές φορές, σε μια κανονική προσγείωση, όπου όλα πάνε καλά, κάτι συμβαίνει στο τελευταίο δευτερόλεπτο, που οδηγεί σε ατύχημα. Σε άλλες περιπτώσεις, υπάρχει επείγουσα κατάσταση στο αεροσκάφος από τη φάση της πλεύσης, η οποία έχει ήδη περιπλέξει την προσγείωση.

Τα στατιστικά μπορεί να είναι τρομακτικά, αλλά εξακολουθούν να «λένε» ότι το ταξίδι με αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο.

Σκεφτείτε ότι ακόμη και αν συμβεί κάποιο ατύχημα στην επόμενη πτήση σας, θα έχετε πιθανότητα 95,7% για να επιβιώσετε.

gazzetta.gr