Αναμνήσεις από την περριρέουσα, με αφορμή τον Κωνσταντίνο Πετρίδη και τον Άντρο Κυπριανού

«Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, την φάγαμε όσοι ήμασταν απέναντι», είπε ο Κωνσταντίνος Πετρίδης σχετικά με τη συνέντευξη του Άντρου Κυπριανού.

Ήταν εκείνο το βράδυ... Τον άκουσα τον Τάσσο προσεκτικά, όπως όλοι σχεδόν οι Κύπριοι. Τον άκουσα και σχεδόν συγκινήθηκα… Μετά αναρωτήθηκα γιατί κλαίει. Γιατί δεν έδωσε κάποιο ουσιαστικό επιχείρημα για την απόρριψη του σχεδίου ΑΝΑΝ, γιατί ο λόγος του δεν ήταν αντικειμενικός, ρεαλιστικός και ήταν συγκινησιακός; Στη συνέχεια. στις παρέες, στους γνωστούς και τους φίλους άκουγες… μπράβο του… καλά τα είπε. Αφού παρέλαβε κράτος. γιατί να παραδώσει κοινότητα; Μας πρόδωσαν οι ξένοι, μας πούλησε η Ελλάδα. Οι Εγγλέζοι θέλουν τα πετρέλαιά μας, οι Τούρκοι θα μας πάρουν όλους. ΟΧΙ. Αυτά… Το επόμενο διάστημα ακολούθησε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ιδίως μετά την απόρριψη του σχεδίου από το ΑΚΕΛ και τον διχασμό στον ΔΗΣΥ.

«Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, την φάγαμε όσοι ήμασταν απέναντι», όσοι δηλαδή ήμασταν ναινέκοι, όπως αποκάλεσε ο Τάσσος αυτούς που υποστήριζαν το σχέδιο ΑΝΑΝ παραπέμποντας στον Έλληνα προδότη της ελληνικής επανάστασης, Νενέκο.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνες τις μέρες δεν έβγαζες άκρη. Οι υποστηρικτές του ΟΧΙ ήταν σίγουροι για την απόφασή τους. Τους είχαν πείσει ίσως τα δάκρια του Τάσσου, ίσως ο φόβος για την επικείμενη αλλαγή και ο άκρατος λαϊκισμός. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ μαζεύτηκαν, έπρεπε να είναι σίγουροι για την απόφασή τους καθώς δεν σήκωνε λάθη. Από την άλλη, το μεγάλο κείμενο του σχεδίου ΑΝΑΝ δεν επέτρεπε γρήγορες αναγνώσεις. Την ίδια ώρα, ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε με τα κατά και υπέρ από τον ΔΗΣΥ, θάφτηκε από τους ίδιους του ψηφοφόρους του κόμματος που δεν ήθελαν λύση.

Εκεί λοιπόν που συμφωνούσαν οι περισσότεροι (75%) ότι «δεν θα παραδώσουμε κοινότητα», οι δύο-τρεις σκεπτικιστές που ήθελαν λίγο χρόνο να το σκεφτούν, σώπαιναν και σταδιακά συμφωνούσαν… ΟΧΙ. Αφού όλοι λένε ΟΧΙ. Ο ένας που ήταν σίγουρος ότι χρειαζόταν ψυχραιμία, μήπως να το δούμε λίγο νηφάλια, ποια είναι τα αρνητικά, ποια τα θετικά, τι απομένει μετά από 30 χρόνια κατοχής (1974-2004), τι χάνουμε με το ΟΧΙ, τι κερδίζουμε με το ΝΑΙ… άκουγες: «Ρε, μα είσαι προδότης ή τσιράκι του Αναστασιάδη;»

Και χάθηκε η λογική μέσα στην περριρέουσα ατμόσφαιρα, και ο άνθρωπος που κλήθηκε από το ΑΚΕΛ να λύσει το Κυπριακό, το ξεπούλησε αδιαπραγμάτευτο σεργιανώντας με δημόσια έξοδα στας Ευρώπας, στο Μπούργκεστοκ για ψώνια και αναψυχή! Και μετά έκλαψε στην οθόνη, τάχα πικρά, για την πατρίδα του που άφηνε μοιρασμένη για την επόμενη εικοσαετία και βάλε! Γιατί φοβήθηκε ή δεν ήθελε.

Και μαθαίνουμε ότι και ο επόμενος φοβήθηκε. Αυτός που θα υπόγραφε σε περίπτωση παραίτησης του Τάσσου! Κρίμα, γιατί την περριρέουσα ατμόσφαιρα ακολούθησαν 19 χρόνια άγονα, κοροϊδίας και στασιμότητας.