Στις 8 Μαΐου 1945, η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων και τελειώνει επισήμως ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος. Ένας πόλεμος που άφησε πίσω του 50 εκατομμύρια νεκρούς και την Ευρώπη σε ερείπια. Έχουν περάσει 80 χρόνια από τότε και δυστυχώς η ανθρωπότητα και η Ευρώπη κινδυνεύει ξανά από την ακροδεξιά και από κάθε διαταραγμένο νάρκισσο που του δίνεται εξουσία στα χέρια του. Τα αίτια και οι αφορμές για την επάνοδο αυτής της παθολογίας στις κυβερνήσεις διαφόρων χωρών είναι πολλές. Η οικονομική κρίση, η φτώχεια και οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι ίσως οι λιγότερο σημαντικές αιτίες σε αυτή την εξίσωση. Τα κύρια αίτια αυτής της παθολογίας είναι κυρίως η ανοχή μας σε αυτήν! Ο φασισμός επιβιώνει γιατί κάποιοι του προσφέρουν ειρήνη! Οι κυβερνήσεις στην προσπάθειά τους να διαφυλάξουν τη δημοκρατία και την ειρήνη μετά τη φρίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έφτασαν στο άλλο άκρο αυτού που ονομάζουμε ανοχή. Χάθηκε το μέτρο. Το «Μέτρον Άριστον», όπως διατυπώθηκε από τον Κλεόβουλο το Λίνδιο τον 6ο αιώνα π.Χ. Και όταν χάνεται το μέτρο, χάνονται τα όρια, διαστρεβλώνονται οι πανανθρώπινες αξίες για να εξυπηρετήσουν ένα παθολογικό αφήγημα που ακούγεται εύηχο. Οι Αμερικάνοι εξέλεξαν τον Τραμπ τον οποίο θεώρησαν ότι είναι ικανός να τους προστατεύσει από τον άκρατο φιλελευθερισμό και να επαναφέρει κανόνες και αξίες άλλων εποχών. Το ίδιο και οι Ουγγαρέζοι τον Όρμπαν, οι Ιταλοί τη Μελόνι, παρά τρίχα οι Γάλλοι τη Λεπέν, και γενικά οι ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου έδωσαν το μήνυμα ότι η νεολαία κινείται, δυστυχώς, προς τα ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα.
Στην απόγνωση για ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα, ο κόσμος στρέφεται λανθασμένα στο άλλο άκρο αντί στον ορθολογισμό. Η παθολογία είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε συλλογικό συνδέεται με το γνώριμο, δίνοντας έτσι την ψευδαίσθηση ενός «ασφαλούς καταφύγιου». Αυτή την παθολογία κάποιοι λαοί ξεκίνησαν ήδη να την πληρώνουν πολύ ακριβά, και άλλοι θα ξεκινήσουμε να την πληρώνουμε τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αυτό βέβαια είναι αναστρέψιμο! Νοουμένου ότι ο κόσμος θα ξεκινήσει να θέτει ουσιαστικά κριτήρια χρησιμοποιώντας τη λογική του όταν επιλέγει ποιον θα ψηφίσει αντί να ενεργοποιεί το αίσθημα του θυμού ή της εκδίκησης. Οι επιλογές μας έχουν συνέπειες σε εμάς τους ίδιους πρώτα. Κανένας άλλος δεν πληρώνει μεγαλύτερο κόστος από εμάς τους ίδιους τους πολίτες.
Επομένως, η Ευρώπη οφείλει να θωρακιστεί από το κύμα της ακροδεξιάς. Ο μόνος τρόπος που θα το πετύχει αυτό είναι να επαναξιολογήσει τις αξίες της και τον τρόπο που τις διαφυλάσσει. Η ισορροπία είναι το ζητούμενο. Ο πανικός και οι σπασμωδικές κινήσεις δεν λειτουργούν προς όφελος κανενός. Τα όρια οφείλουν να είναι ξεκάθαρα και όποιος τα παραβιάζει να παραμείνει εκτός. Στην Κύπρο, δυστυχώς, τα πράγματα εξελίσσονται επικίνδυνα. Παρατηρούμε μέσω των Μέσων Ενημέρωσης, τη σχέση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον αρχηγό του ΕΛΑΜ και τις συχνές επισκέψεις του δεύτερου στο Προεδρικό. Τη συμμετοχή του Προέδρου σε παρουσίαση βιβλίου όπου παρευρίσκεται σύσσωμο το ΕΛΑΜ. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ζεσταίνει το φίδι στον κόρφο μας. Γιατί άραγε;
Η Ευρώπη και η Κύπρος χρειάζεται περισσότερους πολιτικούς όπως τον κύριο Κωνσταντίνο Τασούλα, Πρόεδρο της Ελλάδος. Ο Πρόεδρος της Ελλάδος, παρέδωσε μαθήματα ήθους και λογικής κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο την εβδομάδα που μας πέρασε, με την άρνησή του να συναντήσει τον αρχηγό του ΕΛΑΜ (παράρτημα των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής). Η μηδενική ανοχή στην παθολογία είναι ο μόνος τρόπος να ξεψυχήσει το φίδι και να προλάβουμε την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος.
