Το 12% που θα έπρεπε να ήταν τριπλάσιο

Κατάντησε κουραστικό το θέμα, αλλά το επαναφέρω διότι προβλέπω σε λίγες μέρες θα διαπράξουμε ακόμη ένα έγκλημα κατά των νέων μας.

Για χρόνια κάθε εργαζόμενος και ο εργοδότης του κατέβαλλαν εισφορές στο ΤΚΑ που αντιστοιχούσε στο 6,3% των απολαβών του πρώτου. Το 2014, και αφού μάθαμε ότι το ταμείο θα πάττιζε, το ποσοστό αυξήθηκε πρώτα στο 7,3% και στη συνέχεια ανά πενταετία στο 8,3%, στο 8,8%, στο 9,3%, στο 9,8% και το 2039 στο 10,3%. Το 10,3% αναλογιστικά υπολογίστηκε ως το ορθό ποσοστό για να είναι βιώσιμο το ΤΚΑ ή καλύτερα ότι αυτό αντιστοιχεί στα ωφελήματα που θα εισπράξει ο καθένας μας.

Το είχα γράψει παλαιότερα και το επαναλαμβάνω με την ελπίδα ότι θα περάσει το μήνυμα. Το ότι αποφασίστηκε η πιο πάνω αύξηση των συνεισφορών αποτελεί ξεκάθαρη παραδοχή ότι οι εισφορές στο ΤΚΑ ήταν διαχρονικά πολύ χαμηλότερες απ’ ό,τι απαιτούνταν.

Η αύξηση των συνεισφορών θα έπρεπε μετά από μια τέτοια παραδοχή να γινόταν άμεσα στο 10,3% και όχι σταδιακά. Όμως, ως συνήθως, τα οργανωμένα σύνολα – δηλαδή τα οργανωμένα συμφέροντα- κατάφεραν να περάσουν τη θέση της σταδιακής αύξησης. Με απλά λόγια, κατάφεραν να συνεχίσουν να φορτώνουν το δικό τους κόστος στις επόμενες γενιές.

Δέχομαι ότι οι συνεισφορές έχουν να κάνουν και με το προσδόκιμο ζωής και άλλους παράγοντες, αλλά η διαφορά στο ποσοστό των συνεισφορών που αποφασίστηκε είναι τόσο μεγάλη, που καθιστά αυτούς τους παράγοντες ασήμαντους. Ας πούμε λοιπόν ότι κάποιος που θα βγει σύντομα σε σύνταξη θα έπρεπε να είχε εισφέρει 9,3% (αντί 10,3%) και εισέφερε 6,3% τα περισσότερα χρόνια και για λίγα χρόνια 7,3%. Μιλάμε για μειωμένες εισφορές κατά 25 με 30+%... το ελάχιστο.

Η ορθή απόφαση λοιπόν ήταν να πούμε σε όλους αυτούς (στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι και εγώ σε κάποιο βαθμό), «συγγνώμη, η σύνταξή σας από το ΤΚΑ θα πρέπει να μειωθεί κατά 25-30% για να αντικατοπτρίζει τις μειωμένες συνεισφορές σας». Όμως, για κοινωνικούς, ας πούμε, λόγους, είπαμε να μην αγγίξουμε τις συντάξεις τους. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτές τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι πιο μεγάλοι σε ηλικία και αυτούς … αυτό τους συνέφερε. Αυτό υποδεικνύει και η στήριξη της απόφασης από μερίδια ατόμων που ήταν κοντά στη σύνταξή τους για σταδιακή και όχι άμεση αύξηση των συνεισφορών.

Αρκετά από αυτά τα άτομα, αντί να πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ και συγγνώμη, έρχονται σήμερα και απαιτούν να βγουν στη σύνταξη δύο χρόνια νωρίτερα χωρίς κόστος. Δηλαδή να κερδίσουν και άλλα και να φορτώσουν και άλλο έλλειμμα στους υπόλοιπους.

Ας αφήσουμε τα μαθηματικά και ας πάμε στα κοινωνικά. Ποιοι είναι αυτοί που θα έχουν την επιλογή και τη δυνατότητα να επιλέξουν την πρόωρη συνταξιοδότηση; Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, αλλά η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών μας δεν έχει αυτή την επιλογή, γιατί η σύνταξή τους, μειωμένη ή όχι, δεν θα είναι επαρκής. Αν θέλουν λοιπόν οι πολιτικοί μας να αποφασίσουν και με κοινωνικά κριτήρια, ας πουν, για παράδειγμα, «η αναλογιστική μείωση θα επιβάλλεται μόνο σε συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ» ή «δε θα επιβάλλεται στα πρώτα 500 ευρώ σύνταξης όλων».

Πάω στοίχημα ότι οι πρώτοι που θα αντιδράσουν σε μια τέτοια πρόταση είναι οι συνδικαλιστές μας.