Η πρώτη απάντηση στο ερώτημα αυτό μάλλον είναι αυτονόητη. Διότι αγαπά το ΔΗΚΟ και δεν θέλει να το δει να διαλύεται.
Στην πολιτική οι ηγέτες, ηγούνται. Αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, παίρνουν ρίσκα και εν γένει παίζουν ένα μοναχικό και πολλές φορές ριψοκίνδυνο παιχνίδι. Πραγματικοί ηγέτες βέβαια γίνονται αν κερδίσουν το στοίχημα.
Τι έκανε ο Νικόλας τους τελευταίους μήνες;
- Απέκλεισε από τις συζητήσεις του ενδιάμεσου για εξεύρεση του καλύτερου υποψηφίου τον Γιώργο Λιλλήκα. Συμφώνησε με τον Μαρίνο Σιζόπουλο για τη δική του υποψηφιότητα και στη συνέχεια κάλεσαν –προ τετελεσμένων- το Γιώργο Λιλλήκα να του το ανακοινώσουν. Δεν αποδέκτηκε την πρόσκληση Γιώργου Λιλλήκα να γίνει δημοσκόπηση μεταξύ των υποστηρικτών του Ενδιάμεσου αλλά και της κοινωνίας για να διακριβωθεί ποιος θα ήταν ο προτιμότερος.
- Χωρίς δημοκρατική διαβούλευση στη συνέχεια, επέβαλε τον εαυτό του ως τον υποψήφιο του κόμματος. Ούτε καν ψηφοφορία δεν έγινε στην Κεντρική Επιτροπή η οποία συνεδρίασε χωρίς καν να ελεγχθεί εάν εντός της αίθουσας βρίσκονταν μόνο τα εκλεγμένα μέλη. Ο Νικόλας υποδείχθηκε ως υποψήφιος διά βοής.
- Ξεκίνησε μια προεκλογική καμπάνια διαθέτοντας τεράστιους οικονομικούς πόρους, χωρίς να εμπλέκει τα στελέχη του κόμματος. Στηρίχθηκε στους Χρύση Παντελίδη, Αθω Αντωνιάδη και στην αδελφή του Αναστασία Παπαδοπούλου. Ούτε καν τους εταίρους του Μαρίνο Σιζόπουλο και Γιώργο Περδίκη δεν αξιοποίησε όσο θα έπρεπε.
- Περιόρισε την καμπάνια του στον σκληρό πυρήνα των πολιτών που δεν αποδέχονται Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Αυτούς τους κέρδισε διά του 25%. Έχασε ωστόσο ένα ολόκληρο δημοψήφισμα αφού το 65% των μετριοπαθών συμπολιτών μας ψήφισαν Μαλά ή Αναστασιάδη.
Είναι και κακός
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος λογικά έχασε μέσα από τα δικά του λάθη. Αποδείχθηκε όμως και bad looser! Την επομένη της ήττας του, μπήκε εκδικητικά στη λογική των διαγραφών. Αυτή η διαδικασία αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις θα οδηγήσει το ΔΗΚΟ σε αποδυνάμωση ή και διάλυση και σίγουρα θα του στερήσει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως επικεφαλής του Ενδιάμεσου.
Ο κ. Παπαδόπουλος έπαιξε και έχασε. Τώρα αν είναι σοβαρός και έντιμος πολιτικός οφείλει να παραιτηθεί. Και αυτός και ο Μάριος Κάρογιαν στη συνέχεια οφείλουν να καλέσουν τους νέους του ΔΗΚΟ να αναλάβουν την ηγεσία του. Να εγγυηθούν τη συνέχεια του.
Ένα κόμμα όπως το ΔΗΚΟ αν θέλει να έχει συνέχεια οφείλει να αποβάλει τον αυταρχισμό και τον αρχηγισμό του παρελθόντος. Επιπλέον οφείλει να ξεπεράσει αυτή τη νέα διάσταση που του προσέδωσε ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Ότι δηλαδή είναι μια εταιρία την οποία αγόρασε και ότι κανείς δεν μπορεί να του την πάρει. Στην πολιτική δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Αν ο Νικόλας επιμένει ότι έτσι λειτουργούν, από βδομάδας το ΔΗΚΟ απλώς θα κηρύξει την πολιτική του χρεοκοπία.
