Το χέρι του Θεού

 

Είναι μια πλήρης παραφροσύνη. Είναι καταστάσεις πλήρους σαλέματος. Όμως, όταν κοιτάς απ’ έξω, δεν φαίνεται και πολύ. Στους δρόμους πηγαινοέρχονται αυτοκίνητα. Βρέχει. Από τα πεζοδρόμια περνούν άνθρωποι με ομπρέλες. Ένας Αφρικανός νέος τσιτσιδώθηκε και περπάτησε ολόγυμνος στους δρόμους της Κερύνειας, λέει. Όλοι αυτό διηγούνται ο ένας στον άλλον. Γιατί το έκανε αυτό; Άραγε σάλταρε αυτός πριν από εμάς; Μήπως μια μέρα θα γδυθούμε και εμείς έτσι και θα πεταχτούμε στον δρόμο; Ένα πλακάτ στο στήθος μας: «Είναι δικός μου ο κόσμος που θα απορροφήσει την υγρασία;». Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν θεωρεί αναγκαίο να κλειδώσει την πόρτα του και δεν έχει απολύτως τίποτα να χάσει. Συμφωνείτε; Αν δεν συμφωνείτε, δεν πειράζει. Εμείς οι Κύπριοι είμαστε μειλίχιοι άνθρωποι. Είμαστε σοβαροί. Δεν καίμε αυτοκίνητα στους δρόμους, επειδή μας έκαναν κακό εκείνοι που βρίσκονται επικεφαλής μας. Δεν σπάμε βιτρίνες. Δεν κτίζουμε οδοφράγματα. Το πολύ που θα κάνουμε έναντι ενός κακού είναι να μαζευτούμε μπροστά στην πόρτα ενός υπουργού. Να διαβάσουμε μιαν φλογερή ανακοίνωση. Να αφήσουμε μαύρο στεφάνι στην πόρτα. Και ύστερα, όλοι μαζί στον πατσατζή. Η πιο λαμπρή ιδέα που προβάλλεται για τη σωτηρία είναι η λύση. Η ομοσπονδιακή λύση. Όμως, δημιουργείται ένα τέτοιο κλίμα που σάμπως και δεν μπορεί να υπάρξει λύση επειδή εγκατέλειψε την ομοσπονδία η τουρκική πλευρά. Δεν ρωτούν και πολλοί γιατί δεν υπήρξε λύση παρά το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές ήθελαν ομοσπονδιακή λύση μέχρι σήμερα. Δεν ισχύει ότι δεν υπάρχει λύση επειδή εμείς την εγκαταλείψαμε. Δεν χρειάζεται να δημιουργείται το κλίμα ότι θα τελειώσουν όλα αν εμείς επιστρέψουμε στην ομοσπονδιακή λύση. Μήπως η ελληνοκυπριακή πλευρά περιμένει εμάς για να υπογράψει την ομοσπονδιακή λύση; Δεν θα γίνει αυτή η δουλειά ενόσω υπάρχουν στο τραπέζι οι γνωστοί όροι της Τουρκίας. Μερικά κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές άρχισαν να αναφέρονται και στην ομοσπονδία. Χωρίς να θίγουν την Τουρκία, φυσικά. Δηλαδή, χωρίς να συγκρουστούν μαζί της, λέγοντας «με ποιο δικαίωμα εσύ ζητάς δύο κράτη;». Χωρίς να της ζητήσουν να λογοδοτήσει. Ο λαός εδώ δεν πιστεύει αυτούς που δεν λαμβάνουν στάση έναντι του Ταγίπ Ερντογάν και της Τουρκίας και δεν επιδεικνύει ενδιαφέρον γι’ αυτούς πλέον. Ξέρει ότι εκείνοι που μιλάνε για ομοσπονδία, ποτέ δεν θα μπορέσουν να την προχωρήσουν χωρίς την Τουρκία και το λένε αυτό μόνο για να γίνεται κουβέντα.

Είναι μια υποδοχή του νέου χρόνου μέσα σε μια κατάσταση παραφροσύνης. Μια κατάθλιψη, ένα στρες, μια κρίση, που δεν φαίνεται όταν κοιτάς απ’ έξω. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε. Και τι να δούμε όταν ξυπνήσουμε το πρωί; Τα χρήματα που είχαμε στην τσέπη μας έκαναν φτερά. Ακόμα και αν δεν έκαναν όλα φτερά, λιγόστεψαν. Μήπως μπήκε κλέφτης στο σπίτι ενώ κοιμόμασταν; Ποιος τα έκλεψε. Ο Ταγίπ Ερντογάν τα έκλεψε. Διότι, έτσι τον διέταξε ο Αλλάχ και ο Προφήτης. Το επιτόκιο είναι απαγορευμένο, λέει. Το λέει το Δόγμα, το Δόγμα! Τι είναι αυτό; Ο λόγος του Αλλάχ και του Προφήτη. Υπάρχει οπωσδήποτε κάποιο λάθος εδώ. Δεν είναι Δόγμα. Κατά τη γνώμη μου είναι να! Ένα λαδωμένο παλούκι μέχρι τη ρίζα! Παλούκι του Ταγίπ! Ας είναι για το καλό! Αν σκάσει από ζήλεια ο οπλαρχηγός με τα παλούκια στους ουγγρικούς λόφους, ας σκάσει. Το βράδυ βάζω έναν πρωτοσέλιδο τίτλο στην εφημερίδα. Η στερλίνα 22 λίρες. Το πρωί γίνεται 24. Ο πρωτοσέλιδος τίτλος πάει στον βρόντο. Τι μεγάλος που είσαι Ταγίπ των Ταγίπ! Όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα έβαλε γκολ με το χέρι στην αγγλική εστία είχε πει ότι «είναι το χέρι του Θεού». Είναι και το δικό σου χέρι του Θεού;

Διάβασα μιαν είδηση. Επιλέγεται ο «Τύραννος της Χρονιάς» στον κόσμο, λέει. Άρχισε μιαν ανοικτή δημόσια ψηφοφορία το «Index on Censorship». Δηλαδή, όλοι μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτήν. Στον κατάλογο των τυράννων υπάρχει και ο Ταγίπ Ερντογάν. Και πολλοί άλλοι ακόμα. Από τη Βόρεια Κορέα ο Κιμ Γιόνγκ. Από τη Βραζιλία ο Μπολσονάρο. Από τη Λευκορωσία ο Λουκασένκο. Από την Αμερική ο Τραμπ. Από τη Ρωσία ο Πούτιν. Μαζί με αυτούς 16 τύραννοι. Άραγε, θα εκλεγεί τύραννος της χρονιάς ο Ερντογάν;

Και την τελευταία στιγμή. Ιδού μια άλλη τρομερή είδηση. Μόλις ο Ταγίπ Ερντογάν άφησε κατά μέρος τον Αλλάχ, τον Προφήτη, και έκανε μιαν πιο ρεαλιστική δήλωση, υπήρξε τρομερή πτώση στις τιμές συναλλάγματος. Η στερλίνα που έφτασε μέχρι τις 24 ΤΛ, υποχώρησε στις 19 λίρες μέσα σε μια στιγμή. Μήπως δεν το είπα εγώ ότι είναι το χέρι του Θεού;