Έχουν γίνει όντως μόδα οι καταγγελίες βιασμών;

«Έχουν γίνει μόδα οι καταγγελίες βιασμών», δήλωσε ο δικηγόρος του ιερέα ο οποίος κατηγορείται ότι βίαζε ανήλικη στην Ελλάδα. Προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.

Οι αντιδράσεις στράφηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, κατά του δικηγόρου, προσπερνώντας την ουσία του ζητήματος. Και η ουσία, δεν είναι ότι ένας δικηγόρος είναι τόσο ελεεινός ώστε να καταφεύγει σε αυτού του είδους τις δηλώσεις. Είναι το γιατί το κάνει. Αυτό πρέπει να δούμε.

Εδώ και μέρες, με αφορμή την καταγγελία για βιασμό 24χρονης στη Θεσσαλονίκη, μια μη δημοφιλής στην υστερία των ημερών και τα λαϊκά δικαστήρια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης άποψη, επιμένει να προειδοποιεί πως αυτό το φαινόμενο, όπως καταγράφεται, δεν λειτουργεί προς όφελος αλλά εις βάρος των θυμάτων. Όσων προηγήθηκαν αλλά και κυρίως όσων θα ακολουθήσουν. 

Ένα πράγμα είναι το να πιέζει κανείς για τη διαλεύκανση της κάθε υπόθεσης και είναι υποχρέωση όλων και άλλο το να αναλαμβάνει, προκειμένου να κάνει το κομμάτι του/της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να διαγράφει τα πάντα, από τις ερευνητικές και εισαγγελικές Αρχές μέχρι και τη δικαιοσύνη την ίδια ως «πιασμένες», να αποφαίνεται απλά και διά συνοπτικών διαδικασιών για την όποια υπόθεση και να λαϊκίζει ασύστολα καταστρέφοντας υπολήψεις ανθρώπων, είτε διότι είναι πλούσιοι, είτε διότι έτσι απλά θέλει και μέχρι εκεί τον βγάζει το μυαλό του.

Η κοινωνική ευαισθητοποίηση είναι εξαιρετικά σημαντική. Αυτό όμως δεν είναι κοινωνική ευαισθητοποίηση. Αυτό είναι κατάργηση κάθε έννοιας δικαίου και ανάθεση της ίδιας της δημοκρατίας στα χέρια του όχλου, μέσω ενός λαϊκισμού ο οποίος, επαναλαμβάνω, δεν βοηθά κανέναν. Ούτε εμάς ούτε και τα θύματα. 

Ενός λαϊκισμού ο οποίος βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλα είναι πια τόσο διεφθαρμένα που κανένας και καμία δεν μπορεί να βρει το δίκιο του, οπότε ας καταργήσουμε τα πάντα και ας αρχίσουμε να δικάζουμε μέσω των ΜΚΔ. Η πραγματικότητα όμως κάθε άλλο παρά συνηγορεί σε αυτό το συμπέρασμα και στον εκφασισμό των πάντων.

Όσο κι αν ουδείς ισχυρίζεται ότι ζούμε σε κοινωνίες αγγέλων, τίποτα δεν μπορεί σήμερα με λογικά επιχειρήματα να δικαιολογήσει το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο άτομα με οικονομική επιφάνεια να βιάζουν και απλά να ξεφεύγουν. 


[rml_read_more]


Δεν υπάρχει προηγούμενο, ούτε στην Ελλάδα, πόσω δε μάλλον εδώ, όπου είχαμε και την καταδίκη ενός «επώνυμου», γνωστής οικογένειας, σε πολύχρονη κάθειρξη για σχετικό αδίκημα. 

Το εάν κάποιοι κάνουν το κομμάτι τους λαϊκίζοντας με ταξικό πρόσημο για αυτές τις υποθέσεις, καταλύοντας την ίδια τη δημοκρατία και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, είναι λόγος για να αντιδράσουμε. Όχι για να συμπλέουμε μαζί τους.

Δεν είναι μόνο δε το ζήτημα της δημοκρατίας και της υποχρέωσής μας ως πολίτες να στεκόμαστε απέναντι στη βίαιη αντικατάσταση του νόμου με τον Νόμο της Ζούγκλας, των δικαστηρίων με τα λαϊκά δικαστήρια και της κοινής λογικής με τις ιαχές της κάθε ανόητης και του κάθε φανατικού ο οποίος μαζεύει άλλους ανάλογους γύρω του στα ΜΚΔ και βλέπει τη Βασιλεία του Τρόμου και τις μεθόδους του Ροβεσπιέρου ως λύση, διακόσια και πλέον χρόνια μετά διότι «όλα είναι πιασμένα», «οι πλούσιοι βιάζουν» και οι «επαναστάτες» και «ακτιβιστές» δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα ισοπεδώσουν και πάρουν τον νόμο στα χέρια τους.

Μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Αλλά δεν είναι. Είναι και εκείνο από το οποίο ξεκίνησε αυτό το κείμενο. Διότι το «έχουν γίνει μόδα οι καταγγελίες βιασμών», δεν ελέχθη τυχαία. Ελέχθη διότι ακριβώς ο δικηγόρος του συγκεκριμένου και πολλοί άλλοι, γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται πολύ καλά μια πραγματικότητα η οποία ξεκινά μέσα από παρωχημένες αντιλήψεις μακράν της εποχής μας, πατριαρχικές και όχι μόνο, αλλά αποκρυσταλλώνεται και διατηρείται μέσα από την αντίδραση του κόσμου στον παραλογισμό που ζούμε.

Γιατί ο πολύς κόσμος φυσικά και δεν συμβαδίζει με τον όχλο, τη γραφικότητα, τον φανατισμό και τα λαϊκά δικαστήρια τα οποία αποδέχονται την κάθε καταγγελία ως ετυμηγορία και ως γεγονός αλλά γνωρίζει το απλό: ότι, ναι, υπάρχουν και ψευδείς καταγγελίες αλλά κυρίως το ότι μέσα από αυτές και την a priori αποδοχή τους, με την ακύρωση όλων των θεσμών και των διαδικασιών της κοινωνίας και του νόμου, αυτά που πλήττονται περισσότερο είναι τα θύματα που θα έρθουν παρακάτω.

Διότι με κάθε καταγγελία η οποία μετά από όλο τον θόρυβο που θα γίνει θα καταρριφθεί, οδηγούμαστε στη γελοιοποίηση των καταγγελιών που θα ακολουθήσουν στα μάτια ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Σ' αυτό το μέρος απευθύνεται το «έχουν γίνει μόδα οι καταγγελίες βιασμών». Δεν ειπώθηκε καθόλου τυχαία. Κάθε άλλο.

Υπάρχει βεβαίως η επιλογή να ταμπελωθεί το κομμάτι αυτό ως σεξιστές και ρατσιστές, μέχρι τουλάχιστον οι... μεγάλοι ταξικοί επαναστάτες των Likes και οι Ροβεσπιέροι των ημερών να τελειώσουν με την κατάργηση όλων των θεσμών και να αρχίσουν τις εκκαθαρίσεις οποιουδήποτε τολμά να διαφωνήσει μαζί τους. 

Όμως αυτό δεν βοηθά κανέναν πλην του φανατισμού και της ανοησίας όλων αυτών. Σίγουρα δεν βοηθά τα θύματα. Η λύση δεν είναι να κάψουμε τα δικαστήρια και να παραδώσουμε την εξουσία στον αυτοαναφορικό όχλο. 

Η λύση είναι να απαιτήσουμε διαλεύκανση της κάθε περίπτωσης και εκεί όπου, με βάση τον νόμο και όπως και σε αμέτρητες άλλες διαπιστωθεί ότι υπάρχει αδίκημα να σταθούμε επίμονα και πεισματικά στο ύψος μας, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Από εκεί που πρέπει, όταν πρέπει και όπως πρέπει. Με σεβασμό και στο τεκμήριο της αθωότητας.

Χρειάστηκαν αιώνες για να μπορέσει η νομική επιστήμη να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Και να μπορεί να είναι σε θέση να προστατεύει τα θύματα αλλά και τον οποιονδήποτε αυθαίρετα κατηγορείται και διασύρεται.

Αυτό δεν το αποφασίζουμε εμείς, ούτε τα ΜΚΔ, ούτε τα μεγέθη διαδηλώσεων, ούτε τα Likes και τα Shares. Αυτό το αποφασίζουν τα δικαστήρια μέσα από συγκεκριμένες και εξαντλητικές διαδικασίες έτσι που να ζούμε σε κοινωνία και όχι σε ζούγκλα. 

Όποιος αγαπά τη δημοκρατία, τη βελτίωσή της είναι που αποζητά και τη θεραπεία της εκεί όπου νοσεί. Αυτοί που φωνάζουν για την κατάλυσή της είναι εχθροί της δημοκρατίας, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι και από όποιο πολιτικό άκρο και εάν ξεκινά η λανθασμένη και βαθύτατα αντιδημοκρατική τους στάση. Δεξιά ή αριστερά.

Γίνονται δε στο τέλος της διαδικασίας συνοδοιπόροι και αρωγοί κατάπτυστων δικηγόρων και άλλων οι οποίοι παίζουν με το κοινωνικό αίσθημα και λαϊκίζουν. Διότι αυτό ακριβώς κάνουν και εκείνοι. Εις βάρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η θέση μας είναι, επιμένω, απέναντι όλων τους.