Ως Δαμέ (φτάνει ο νους σας;)

«Η κυβέρνηση μετέτρεψε ένα μέσο προστασίας όπως το εμβόλιο σε μέσο τιμωρίας, στερώντας την κοινωνικοποίηση από όσα άτομα δεν έχουν εμβολιαστεί». Αντιγράφω από την ανακοίνωση της «Ως Δαμέ», σχετικά με τη σημερινή πορεία την οποία, ανακοίνωση, διάβασα αρκετές φορές αδυνατώντας να πιστέψω το τι γράφει.

Όπως θα θυμάστε, υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής των πρώτων κινητοποιήσεων της «Ως δαμέ», γιατί πίστευα, αλλά και πιστεύω ακόμα, πως αυτό που λείπει από την κοινωνία είναι η διαμαρτυρία για τα κακώς κείμενα. Τα πολλά.

Η βλακεία, αντιθέτως, και λυπάμαι που υποχρεώνομαι να το πω τόσο ωμά, αλλά δεν μπορεί να κακίζουμε μόνο τα ψέκια της ακροδεξιάς, δεν λείπει καθόλου από αυτή τη χώρα. Κάθε άλλο. Φτάνει και περισσεύει. Και με το να την πολλαπλασιάζουμε δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία.

Ακόμη χειρότερο δε είναι το να βλέπει κανείς το φλερτ της Αριστεράς -εδώ και της Ακροαριστεράς- με την παράνοια των ημερών. Και να γνωρίζει ότι γίνεται, μάλιστα, για σκοπούς αντιπολίτευσης του χείριστου είδους και ενός λαϊκισμού χυδαίου, ο οποίος προσβάλλει όχι μόνο αυτούς που καταλήγουν εκεί, αλλά και τη νοημοσύνη του καθενός και της καθεμιάς μας. 

Υπάρχουν και σημεία δίκαια και πολύ σωστά στην ανακοίνωση. Σημεία για την ευρύτερη πολιτική αυτής της κυβέρνησης και τη διαφθοράς των ημερών, τα πλείστα αυτονόητα, αλλά όλα χρήσιμα. Σ’ αυτά μαζί τους, όπως και όλοι μας φαντάζομαι.

Όπως υπάρχουν και άλλα τα οποία, μαζί με τη γενικότερη και απαράδεκτη προσέγγιση, αγγίζουν το όριο της γελοιότητας το 2021. Με «επαναστατικές» ιαχές, συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις και αντικαπιταλιστικά μανιφέστα από καλοταϊσμένα στομάχια και μυαλά, τα οποία -δεν θα το αρνηθώ- έχουν και κάτι το χαριτωμένα γραφικό εκεί στο μακρινό σύμπαν στο οποίο ζουν. 

Όμως, κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσπεράσει το πώς αυτό το -πείτε το γραφικό ή όπως θέλετε- κομμάτι που έμεινε στους «Ως Δαμέ», διότι πολύς κόσμος, που συμπορεύτηκε επίσης μαζί τους τότε, διάβασε την ανακοίνωση άφωνος, όπως βλέπω και στα ΜΚΔ, πώς λοιπόν αυτή η θαυμάσια τότε πρωτοβουλία γίνεται σήμερα, μέσα και από ένα αδιανόητο φλερτ με τον χώρο των ψεκασμένων, άρμα για αυτού του είδους τις άθλιες προσεγγίσεις. Την ώρα που πεθαίνει κόσμος.

[rml_read_more]

Θέλει κανείς να κάνει αντιπολίτευση; Υπάρχουν ουκ ολίγα πράγματα με τους σημερινούς για να την κάνει. Αμέτρητα. Εάν, βέβαια, το μυαλό του το επιτρέπει. Αυτό δεν είναι αντιπολίτευση. Είναι επικίνδυνος λαϊκισμός, αλλά και ταυτόχρονα, είτε προέρχεται από υποκρισία είτε από βλακεία κοινή, είναι άρνηση συστράτευσης με τη λογική και με την προσπάθεια που καταβάλλει η κοινωνία για να αντιμετωπίσει τα όσα συμβαίνουν, αλλά και τα όσα αυτοί οι αρνητές προκαλούν.

Θα ανέμενε κανείς πως η όποια διαμαρτυρία σήμερα θα είχε αφετηρία της την επίκληση της λογικής, τον σεβασμό της επιστήμης, τη σοβαρότητα, αλλά, μιας και το αναφέρουν μάλιστα οι συντάκτες της ανακοίνωσης, την οργή για τα έκτροπα στα σχολεία, τις επιθέσεις εναντίον εκπαιδευτικών και όλα τα άλλα.

Αντ' αυτού, διαβάζει κανείς φτηνιάρικες ποντιοπιλατικές ανοησίες όπως: «[...] καταγράφηκε με τον εντονότερο τρόπο στα δημόσια σχολεία τις προηγούμενες ημέρες, με προπηλακισμούς εκπαιδευτικών, εμπρησμούς σχολικών αιθουσών και τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών. Φαινόμενα άκρως ανησυχητικά, τα οποία καλλιεργεί η στημένη κόντρα ανάμεσα στο δίπολο κυβέρνησης - αρνητών». 

Οι αρνητές, λοιπόν, από τους οποίους η κυβέρνηση «στέρησε την κοινωνικοποίηση» κατά την ανακοίνωση, αφού «μετέτρεψε ένα μέσο προστασίας όπως το εμβόλιο σε μέσο τιμωρίας» (sic!), είναι κι αυτοί περίπου θύματα «της στημένης κόντρας» με την κυβέρνηση. 

Οπότε, ας πορευτούμε ψαρεύοντας έξυπνα στα θολά τους νερά, ενώ αυτοί βάζουν βόμβες, για να χτυπήσουμε στη ρίζα του τον καπιταλισμό που αφαιμάσσει την εργατιά με τις γροθιές μας ψηλά και όταν τελειώσουμε, ας μπούμε στα SUV μας για να πάμε κάπου να φάμε καλά απόψε. 

Τα όσα ροκανίζουμε από (άτιμα καπιταλιστικά) προγράμματα εδώ και εκεί ή εισπράττουμε μέσα από καλούς μισθούς, εκεί όπου βολευτήκαμε με τη βοήθεια καπιταλιστών οι οποίοι δεν φαντάστηκαν τον αναρχικό επαναστάτη και την επαναστάτρια που κρύβουμε -τάχα- μέσα μας, φτάνουν και περισσεύουν για να οργανώνουμε την επανάσταση και μετά να πίνουμε καλό κρασάκι και να τρώμε γκουρμεδιές στα εστιατόρια.  

Αν βοηθήσουμε και λίγο τους ψέκες να κάνουν το μπάχαλο χειρότερο; Τι κακό έχει το μπάχαλο; Βοηθά τον σκοπό της... επανάστασης, τον οποίο εξυπηρετεί το δικό μας υψηλό είδος. Καλοταϊσμένο, καλοσπουδασμένο, ανυπότακτο, αππωμένο και μονίμως περιστρεφόμενο γύρω από το εγώ του.

Την ώρα που κόσμος πεθαίνει. Ντροπή σας. Αυτό μόνο έχω να πω. Και κρίμα.