... παρά στο μυαλό τους!

Ένας καλός μου φίλος από τα παλιά, μου έστειλε χθες το ακόλουθο μήνυμα: «Ρε είσαι ήρωας. Καλά τζαι αντέχεις τους τούτους τους γονείς!». 

Ήρωας δεν είμαι βέβαια, ίσως να μου βάλει καμιά πλάκα η Ένωση Συντακτών εάν κάποιος/α από τους αναρίθμητους διαταραγμένους με σκοτώσει κάποτε αλλά και πάλι δώρον-άδωρον. Δεν θα ζήσω να το δω. Και μεταξύ μας τι να το κάνω;

Όμως όχι, δεν είναι ηρωισμός. Μακάρι να ήταν. Είναι κάτι πολύ πιο πεζό αλλά και δύσκολο να το παραδεχθείς. Είναι κάτι μεταξύ διαστροφής και λανθασμένων επαγγελματικών επιλογών.

Αυτό είναι. Πώς είναι ο άλλος που πάει και τρώει τα νιάτα του αποστηθίζοντας βιβλία ιατρικής των 3.759 σελίδων έκαστο, γίνεται γαστρεντερολόγος και, από το πρωί, την ώρα που εμείς πίνουμε καφέ και τρώμε πρόγευμα, ξεκινάει και περνάει τη μέρα του κοιτάζοντας μέσα στον πισινό του καθενός και της καθεμίας; 

Αυτό είναι, λοιπόν, η διαστροφή του επαγγέλματος. Και δεν διαφέρει και πολύ η δική μας δουλειά εάν αναλογιστεί κανείς τι περνάμε όλη τη μέρα. Αυτή είναι όμως ορθή επαγγελματική επιλογή, εάν έχεις το στομάχι να το κάνεις. Διότι βγάζεις τα άντερά σου, μεταφορικά εννοώ. 

Ενώ εμείς; Εμείς που κάνουμε και τους έξυπνους, ούτε καν αυτό το κίνητρο της ανταμοιβής δεν έχουμε. Ο κλάδος περνά φοβερή κρίση εδώ και μια δεκαετία, βγάζουμε τρεις και εξήντα και έχουμε και τον κάθε ηλίθιο, με τους ηλίθιους να είναι αμέτρητοι στη χώρα μας, να φαντασιώνεται ότι μας πληρώνουν διάφοροι για να τα γράφουμε, επειδή το μυαλό του δεν τον βοηθά να καταλάβει ότι μπορεί κάποιος να έχει άλλη άποψη.

Μετά από τόσα χρόνια στο επάγγελμα, σας το λέω με σιγουριά: χίλιες φορές καλύτερα να κοιτάζεις μέσα στον πισινό του μέσου Κυπραίου, παρά στο μυαλό του. Ούτως ή άλλως πολλές φορές δεν έχει και μεγάλη διαφορά το τι βλέπεις, δεδομένου ότι οι πλείστοι κάνουν σωστά τη διαδικασία της νηστείας πριν τον γαστρεντερολόγο.

Ενώ στο μυαλό, συχνότατα, από το «πολλά» πας στο «πώς μπορεί να χωράνε τόσα μέσα σε ένα κεφάλι»; Τι να γίνει όμως; Είναι πια αργά για να αλλάξουμε καριέρα, γιατρέ μου!...

[rml_read_more]

Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ακόμα, πολύ ενδιαφέρουσα πιστεύω, ματιά στα μυαλά. Χαμός έγινε χθες με την είδηση για εκπαιδευτικό ο οποίος ήταν αντιεμβολιαστής, φέρεται να περιφερόταν στο σχολείο χωρίς μάσκα, σε κάποια φάση κόλλησε αναπόφευκτα, δημιούργησε αλυσίδες μετάδοσης και ακόμα και όταν αρρώστησε αρνήθηκε να νοσηλευτεί. Πέθανε τελικά σπίτι του.

Οι μισές αντιδράσεις ήταν από ψεκασμένους οι οποίοι έβριζαν τη συνάδελφο για το ότι προσέβαλε, λέει, τον νεκρό. Οι συγκεκριμένοι και συγκεκριμένες, έκαναν ότι δεν πρόσεξαν τις λεπτομέρειες για τη μάσκα, τις αλυσίδες και όλα τα υπόλοιπα επιχειρώντας ματαίως βέβαια, λόγω και του δείκτη ευφυΐας του είδους, να μεταθέσουν αλλού την ουσία. Σταμάτησαν ένα βήμα πριν την ομολογία ότι πιστεύουν ότι θα μας κυνηγήσουν, όπου να 'ναι πνεύματα ή και οι Ερινύες και θα καούμε στην κόλαση, την ώρα που άγιοι, με διάφορα κομμάτια τους να λείπουν σε Tour θα μας καταριούνται.

Από τους υπόλοιπους, πέραν των λογικών ευτυχώς αντιδράσεων με την ανάλογη επιχειρηματολογία, εντόπισα μηνύματα χαιρεκακίας όπως και της όποιας ενασχόλησης με τον πεθαμένο. Λέω της όποιας, διότι το θεωρώ θλιβερό και μάταιο, όπως βέβαια και πολύ κακό για την ουσία του ζητήματος η οποία χάνεται και μέσα από αυτή την προσέγγιση.

Εάν εκπαιδευτικός απέφευγε να φορά τη μάσκα και πέθανε τελικά, δεν μπορεί να εγκαλείται ο πεθαμένος. Πρακτικά πλέον. Για λόγους αισθητικής αλλά και δυνατότητας. Αυτοί που οφείλουν εξηγήσεις είναι πρώτον, η διεύθυνση του σχολείου η οποία θα πρέπει να κληθεί αρμοδίως να απαντήσει τι έπραξε έναντι αυτής της παρανομίας, δεύτερον, η Αστυνομία η οποία θα πρέπει να απαντήσει εάν υπήρξε καταγγελία και πώς τη χειρίστηκε και τρίτον, εάν υπήρξε καταγγελία και αυτή έφτασε στη γενική Εισαγγελία, η τελευταία θα πρέπει επίσης να πει τι έκανε.

Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση και ειδικά οι υπουργοί Παιδείας και Υγείας, θα πρέπει να μας εξηγήσουν για πόσο ακόμα θα συνεχίζουν να φοβούνται και να μην κάνουν τη δουλειά τους όπως θα έπρεπε, ειδικά μετά από τη χθεσινή μέρα, μια μέρα κατά την οποία δεν αποκαλύφθηκε μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό με τον εκπαιδευτικό αλλά και έγινε γνωστό ότι ολόκληρη η ΜΕΘ στο Νοσοκομείο Πάφου τέθηκε σε καραντίνα από ενδονοσοκομειακή μετάδοση κορωνοϊού.

Θα πρέπει να μας πουν τι είναι αυτό που καλύπτει ηθικά την κυβέρνηση ώστε να μην ακολουθεί τον δρόμο της Ελλάδας η οποία από την 1η Σεπτεμβρίου έθεσε εκτός νοσοκομείων όλους τους «ανεμβολίαστους» νοσοκομειακούς (σ.σ. σε εισαγωγικά διότι πρόκειται για αντιεμβολιαστές ή το πολύ φοβικούς, αλλά αυτό δεν αφορά κανέναν άλλον πλην των ιδίων), όπως επίσης, τι είναι αυτό που καλύπτει ηθικά τα δύο υπουργεία και την κυβέρνηση να διατηρούν αυτό το είδος μέσα στις σχολικές μονάδες σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή κατά την οποία ο ίδιος ο υπουργός παραδέχεται δημόσια ότι το πρόβλημα ξεκινά πρωτίστως από τα σχολεία. Μαζί του και οι αλυσίδες.

Θα πρέπει οι κύριοι Πρόδρομου και Χατζηπαντέλα αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος να μας πουν με ποια λογική βομβαρδίζεται ο κόσμος με πρόστιμα την ώρα που στα σχολεία καταγράφονται τέτοια αντάρτικα και κανείς δεν ευαισθητοποιείται και την ώρα που στα νοσοκομεία ακόμα και στις ΜΕΘ (!) κυκλοφορούν ανεμβολίαστοι νοσοκομειακοί! Πάμε καλά;

Και τέλος, πόσο σεβασμό δείχνει αυτή τους η συμπεριφορά και η καταφυγή σε ημίμετρα εκεί όπου δεν τολμούν, έναντι της πλειονότητας του κόσμου η οποία δοκιμάζεται, έναντι των γονιών που πειθαρχούν και των παιδιών τους και κυρίως έναντι των δικαιωμάτων των ασθενών στα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ οι οποίοι εκτίθενται σε κίνδυνο και ενδεχομένως να νοσήσουν ή και να πεθάνουν λόγω της ατολμίας των πολιτικών να χειριστούν το ζήτημα όπως θα έπρεπε, φοβούμενοι τις εκλογές που έρχονται. 

Διότι εκεί είναι η ρίζα του κακού.