Και οι δύο μίλησαν μέσα σε άδεια αίθουσα

Μίλησαν και οι δύο μέσα σε άδεια αίθουσα. Και ο Ταγίπ Έρντογαν. Και ο Νίκος Αναστασιάδης. Δηλαδή και ο κατακτητής. Και εκείνος που βρίσκεται υπό κατοχή. Άρα τα σεβαστά μέλη των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορούν καν να αντέξουν να μπουν στον κόπο να τους ακούσουν. Προτιμούν να πίνουν καφέ στην καφετέρια και να τρώνε σάντουιτς παρά να τους ακούνε. Και εμείς εδώ τρωγόμαστε από μέσα μας ότι το κυπριακό πρόβλημα πονοκεφαλιάζει τον κόσμο. Μήπως έτσι θα ήταν αν πονοκεφάλιαζαν και ενδιαφέρονταν; Ιδού ένας κατοχικός ηγέτης. Επιπλέον είναι και δικτάτορας στη χώρα του. Εισήλθε και στη Συρία όπως στην Κύπρο. Εισήλθε και στο Ιράκ. Εισήλθε και στη Λιβύη. Δραστηριοποιείται στο Αφγανιστάν, στο Καραμπάχ, στο Κατάρ, στη Σομαλία. Μήπως δεν αξίζει τον κόπο να τον ακούσει κανείς; Ακούσατε τον Τσαουσέσκου. Ακούσατε και τον Σαντάμ και τον Καντάφι. Αυτόν γιατί δεν τον ακούτε; Τι του λείπει από τους άλλους; Δεν σας ενδιαφέρει καθόλου τι θα πει από εκείνο το βήμα ένας «παγκόσμιος ηγέτης;»

Ή πάλι ο Αναστασιάδης. Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένας πρόεδρος που η χώρα του βρίσκεται υπό κατοχή εδώ και 47 χρόνια. Ούτε εκείνος αξίζει καθόλου; Δεν έχουν καμία αξία για εσάς τα συναισθήματα, οι σκέψεις ενός τέτοιου ηγέτη; Παρακολούθησα την ομιλία του από το βήμα. Κάποτε μου ερχόταν να κλάψω. Γέμισαν τα μάτια του όταν τόνιζε τις σαράντα χιλιάδες κατοχικού στρατού και το κατεχόμενο 37% του εδάφους. Τον άκουγε μια τόσο μικρή ομάδα που μετριόταν στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μέσα στην κενή αίθουσα ούτε εκείνοι φαίνονταν.

[rml_read_more]

Ναι, μίλησαν και οι δύο στο κενό. Αλλά αν κάποιος θα θιγεί, αυτός είναι ο Έρντογαν. Θεωρεί τον εαυτό του σουλτάνο ως γνωστόν, ας δει πόσο μίκρυνε μέσα στην αίθουσα των Ηνωμένων Εθνών. Άρα δεν ωφελεί να είσαι σουλτάνος για να μαζεύεις θεατές. Δεν ωφελεί και το να πηγαίνεις στη Νέα Υόρκη με αυτοκινητοπομπή και έναν στρατό σωματοφύλακες. Η ουσιαστική ισχύς στα Ηνωμένα Έθνη βρίσκεται στα χέρια των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Της Αμερικής. Της Ρωσίας. Της Κίνας. Της Αγγλίας. Της Γαλλίας. Οι υπόλοιποι σαν να είναι δορυφόροι τους. Ακόμα και στη δική μας χώρα υπάρχει μια τέτοια δομή. Μπροστά βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα. Καθώς και οι συντεχνίες και οργανώσεις που υπάγονται σε αυτά. Εκείνες που δεν παρεκκλίνουν ποτέ από τη γραμμή του κόμματος στο οποίο υπάγονται. Οι συντεχνίες και οι οργανώσεις που όταν βρίσκεται το δικό τους κόμμα στη διοίκηση τους κόβεται η φωνή, δεν ξεχύνονται στους δρόμους, δεν κάνουν απεργίες και διαδηλώσεις. Και που βρυχιούνται όταν το δικό τους κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση.

Όταν γίνει αναφορά στα Ηνωμένα Έθνη, πάντα σκέφτομαι αυτά που μου διηγήθηκε εκείνος ο αγαπητός μου φίλος δημοσιογράφος. Πήγε και γύρισε εκείνο το κτήριο, λέει. Και απογοητεύτηκε πλήρως. Όλοι, λέει, κάθονταν στις καφετέριες, έπιναν καφέ και κουβέντιαζαν. Ξαφνικά κάποιος μπαίνει μέσα, λέει. «Φίλοι», τους λέει, «άντε στην αίθουσα, αρχίζει η σύνοδος. Θα ληφθεί απόφαση. Εμείς θα την απορρίψουμε, να μην σηκώσει κανείς το χέρι». Ή αν θα την εγκρίνουν: «Όλοι να σηκώσουν το χέρι»! Δηλαδή, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει. Ενεργούν μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες. Με οδηγίες που έρχονται από πάνω.

Ο Αναστασιάδης να σκίζεται όσο θέλει σε εκείνο το βήμα. Δεν υπάρχει η Κύπρος στην ημερήσια διάταξη των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών! Δεν θεωρούν επείγον το δικό μας πρόβλημα. Κατά τη γνώμη τους, όλα βρίσκονται υπό έλεγχο. Το ΝΑΤΟ είναι κυρίαρχο της κατάστασης. Δεν υπάρχει καταδίκη της κατοχικής Τουρκίας ή να της λεχθεί απέσυρε τα στρατεύματά σου. Και προς το παρόν δεν προτίθενται να θέσουν ενώπιον μας κάποιο νέο σχέδιο. Ούτε και μοιάζουν πολύ ενοχλημένοι από την απαίτηση της Τουρκίας για δύο κράτη. Μάλιστα είναι ικανοποιημένοι που συμβάλλει στην παράταση του στάτους κβο. Από το βήμα ο Αναστασιάδης είπε: «Η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία είναι η μόνη λύση». Έτσι έκανε να σωπάσουν και τους ομοσπονδιακούς, οι οποίοι έβαλλαν εναντίον του λόγω της πρότασης για επιστροφή στο 1960. Στα πόδια ποιου είναι η μπάλα τώρα; Κανενός. Δεν έμεινε μπάλα και άλλα παρόμοια στο γήπεδο!