Το συγκινητικό tweet Αναστασιάδη για τον Χρήστο Στυλιανίδη

Οξύμωρο κι αν ακούγεται το σχήμα, από όλες τις αντιδράσεις στην ομολογουμένως πολύ τιμητική υπουργοποίηση του Χρήστου Στυλιανίδη στην Ελλάδα, αυτή που ξεχώρισε ήταν η πιο ξερή. 

Γι’ αυτό άλλωστε και ξεχώρισε. Όχι επειδή ήταν ξερή αλλά επειδή -οξύμωρο και αυτό- ήταν μια δήλωση αναμενόμενα ξερή, απλά... όχι τόσο ξερή, δεδομένου πως προήλθε από τον Νίκο Αναστασιάδη και όλοι είχαμε την περιέργεια να δούμε τι θα πει. 

Εάν δεν την είδατε, ήταν ένα tweet(άκι). Το εξής: «Kαλή επιτυχία στον Χρήστο Στυλιανίδη στα νέα του καθήκοντα ως υπουργός Πολιτικής Προστασίας της Ελληνικής Κυβέρνησης». 

Μικροσκοπικό μεν, ολοφάνερα μεγάλο δε, για να χωρέσει τον ενθουσιασμό του Νίκου Αναστασιάδη ο οποίος κατάφερε να μεταφέρει με απίστευτο τρόπο στον αναγνώστη του tweet την έκφραση του προσώπου του στο άκουσμα της είδησης. 

Για τους γνώστες της κυπριακής διαλέκτου, περιγράφεται θαυμάσια μέσα από τη φράση των παλαιότερων «τα μούτρα του ήταν σαν να τζιαι εκαθαρίζαν του αφκά βούρκα». Για τους εξ Ελλάδος αναγνώστες, βούρκο αβγό είναι το κλούβιο. Ειδικά εάν μείνει στον ήλιο και βρομίσει…

[rml_read_more]

Επικοινωνιακά ομιλούντες, σίγουρα θα ήταν ελαφρώς καλύτερο να μην είχε πει τίποτα ο Πρόεδρος παρά να γράψει αυτό που έγραψε.

Δεν ξέρω γιατί τόση κακία πια για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε βοηθήσει πολύ τον Νίκο Αναστασιάδη και είχε τιμήσει εξαιρετικά με την πορεία του στην Κομισιόν τον τόπο του, και του οποίου το μοναδικό «ατόπημα» ήταν ότι αρνήθηκε να παίξει στο παιγνίδι των διαβατηρίων, προειδοποιώντας μάλιστα τον άλλοτε φίλο του για τις συνέπειες που θα είχε η Κύπρος από την ιστορία αυτή. Και επαληθεύτηκε πλήρως ο Στυλιανίδης. 

Λίγο η άρνησή του να παίξει στα παιγνίδια με τα διαβατήρια, λίγο οι χάρες που χρωστούσε προεκλογικά ο Νίκος Αναστασιάδης στον σύζυγο της Στέλλας Κυριακίδου, ο Στυλιανίδης πήγε πακέτο. Τόση δε ήταν η εμπάθεια του Αναστασιάδη και του περίγυρού του που ούτε όταν τιμήθηκε για το έργο του ο τέως Επίτροπος, ούτε όταν επίσης τιμητικά του δόθηκε ένα νέο αμισθί αξίωμα στην Ευρώπη -η μοναδική θετική διάκριση της Κύπρου επί Αναστασιάδη στην Ε.Ε., εκτός από το έργο επίσης του Στυλιανίδη το οποίο συμπεριελήφθη και στα επιτεύγματα της Ε.Ε.- ούτε τότε, ούτε ποτέ δεν βρήκε και δεν βρήκαν να πουν μισή καλή κουβέντα.

Ποτέ δεν του συγχώρεσαν την άρνησή του να τους βοηθήσει με τις δουλειές τους και την επιμονή του να τους προειδοποιεί ότι θα προκληθεί τεράστια ζημιά στην Κύπρο, κάτι το οποίο και οι ίδιοι γνώριζαν άλλωστε. Απλά δεν τους ένοιαζε, ή για να το θέσω πιο απλά, αυτό που τους ένοιαζε ήταν οι δουλειές τους. 

Όσο για τα παραμύθια για τα λεφτά που άφησαν τάχα στην οικονομία τα διαβατήρια, την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Νίκου Αναστασιάδη (2013-2019) Χάρης Γεωργιάδης, ο οποίος, όπως όλοι θυμούνται, απεκάλυψε πως το ποσοστό των χρημάτων που κατέληξε στην οικονομία ήταν απειροελάχιστο. 

Και πως συνεπώς, η εικόνα της Κύπρου διεθνώς αμαυρώθηκε όσο ποτέ άλλοτε, προκειμένου να πλουτίσουν διάφοροι, ανάμεσά τους και η ίδια η οικογένεια Αναστασιάδη. Από εκεί ξεκινούν τα ρεζιλίκια με τον Σαουδάραβα που «δεν τον ήξερε» και τις δύο γυναίκες του, τα αεροπλάνα, τις τζάμπα διακοπές και όλα τα άλλα.

Σίγουρα, το προφίλ Στυλιανίδη δεν ταίριαζε σε έναν τέτοιο Πρόεδρο. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Ίσως, βέβαια, και ο Πρόεδρος να μην τα έχει τόσο πια με τον Χρήστο Στυλιανίδη, όσο με τον ίδιο τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος προκειμένου να υπουργοποιήσει τον Χρήστο Στυλιανίδη θα τον πολιτογραφήσει τιμής ένεκεν. 

Θα μπορούσε ναι, να παίζει κι αυτό. Σου λέει, εμείς πουλάμε τα διαβατήρια και έρχεται ο Μητσοτάκης και τα δίνει τζάμπα; Τι πάει να πει «τιμής ένεκεν»; Αν δεν πάρει ένα σπίτι, ένα διαμέρισμα, αν δεν μου δώσει ένα αεροπλάνο για να πηγαίνω στις Σεϋχέλλες (σ.σ. μεγάλο κιόλας διότι πήγαινε πάντα και με πολλές βαλίτσες, αλλαξιές λόγω υγρασίας μάλλον), αν δεν πάρει καμιά λιμουζίνα, κάτι, είναι δυνατόν να του δίνουν διαβατήριο και να χαλούν την πιάτσα;

Επειδή διακρίθηκε για το έργο που έκανε στην Ε.Ε.; Στο κάτω - κάτω, εάν κάποιος διακρίθηκε για τα έργα του, αυτός δεν είναι ο Νίκος Αναστασιάδης; Και σε τι έργα δεν έπαιξε. Όλους τους ρόλους έκανε: εθνικιστής, Πρόεδρος λύσης, κομματάρχης, ευρωπαϊστής, ΕΛΑΜίτης στα γεράματα...

Και θεατρικά που είναι, έργα δεν είναι κι αυτά; Διότι από τα άλλα έργα, εάν εξαιρέσει κανείς τα όσα πετυχαίνουν οι άξιοι των υπουργών του, ο Αναστασιάδης δεν έχει και τίποτα το φοβερό να επιδείξει. Και με αυτά που είδαμε μέχρι στιγμής, είμαι βέβαιος πως όλοι μας προτιμούμε να μην μας επιδείξει κι άλλα.

Οπότε πάσο. Αλλά τόση μικροπρέπεια πια;