Από τότε που ανοίξατε τους βόθρους πνιγήκαμε στα κουράδια σας, Φούλη μου (και λοιποί…)

Εδώ που τα λέμε ποιο λόγο ύπαρξης έχει πλέον το ΕΛΑΜ; Τα αφεντικά του στην Αθήνα σφάχτηκαν μεταξύ τους. Εδώ δε, με τη «μεγάλη ευρωπαϊκή» του Φούλη -με τη «λαϊκή» (τάχα) Δεξιά και τους… επιστήμονες με ρητορική η οποία βαδίζει αποφασιστικά στον δρόμο του επίσης επιστήμονα Μένγκελε- αλλά και όλα τα υπόλοιπα, ο χώρος του ΕΛΑΜ αλώθηκε.

Οι του εδώ γραφείου της νεοναζιστικής συμμορίας της Ελλάδας μοιάζουν σαν κάτι σιτεμένοι πάλαι ποτέ καρπόζηλοι με ακριβά αυτοκίνητα, οι οποίοι από τότε που βγήκαν τα βιάγκρα γράφτηκαν -παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού ενίοτε- στο γυμναστήριο και προσπαθούν να ρίξουν γκομενίτσες στις πιάτσες της νεολαίας. Καταλήγουν -στην καλύτερη- να αυτοϊκανοποιούνται στο σπίτι το βράδυ, μην πάει χαμένο αφού το ήπιαν, και να φαντασιώνονται.

Όπως και οι εναπομείναντες του ΕΛΑΜ, πηγαίνουν ώς το οδόφραγμα -το δικό μας και μόνο εννοείται, όχι των απέναντι- και τους φωνάζουν «θα πεθάνετε σε χώμα ελληνικό!».

Ελληνικό χώμα δεν υπάρχει εδώ, υπάρχει το κυπριακό και τα φυτώρια το συνιστούν για διάφορα είδη φυτών -χλωρίδας εννοώ, όχι… πανίδας- διότι το άλλο το βιομηχανοποιημένο τύπου μπορεί να μην κάνει για κάποια. Όμως, χωρίς να θέλω να τους το χαλάσω, σε αυτό το χώμα θα πεθάνουν και εκείνοι και εμείς. Πώς να πεθάνουν αλλού;

Ή μάλλον, με τη διαχρονική μαλ… των ακροδεξιών σ’ αυτό τον τόπο από την εποχή της ΕΟΚΑ και τις καταστροφές που προκάλεσε το (flatline) γριβοπαθές IQ, για εμάς δεν είναι σίγουρο. Όσοι επιζήσουν στην επόμενη μαλ… τους μπορεί να πάνε πρόσφυγες -και πάλι- αλλού.

Συνεπώς, διερωτώμαι -υποθέτω και εσείς- σε τι εξυπηρετεί η ύπαρξή τους όταν η «μεγάλη ευρωπαϊκή» παραδίδει καθημερινά μαθήματα υπερβολής, ξενοφοβίας, μέχρι και σκατοψυχιάς στην πιο κοινή της μορφή.

[rml_read_more]

Σύμφωνοι, είναι σίγουρα πιο άβολη η θέσις των κεντρώων, των ευρωπαϊστών, των εχόντων παιδεία μέσα στον ΔΗΣΥ αυτό το διάστημα, κατά το οποίο άλλωστε το άλλοτε πολιτικό σουπερμάρκετ του τόπου κατάντησε να πουλάει με τη σέσουλα τα τοξικά μεταλλαγμένα της Ακροδεξιάς για το πλέον ποταπό πολιτικό κέρδος και μόνο. Αλλά και αυτοί, όσο δεν μιλάνε, έχουν το ακροατήριο που τους αξίζει.

Όσο δεν μιλάνε, θα μου πείτε, πώς να έχουν ακροατήριο; Αυτό ακριβώς εννοώ. Αυτό (δεν) έχουν. Κι αυτό αξίζουν.

Άκουγα που λέτε χθες τις δηλώσεις του δρος Νίκου Περιστιάνη, του διαπρεπούς κοινωνιολόγου, εκ των ιδρυτών και πρώην προέδρου του δ.σ. του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και πολλά άλλα, ενός ανθρώπου κυρίως ο οποίος χαίρει της γνωστής σε όλους εκτίμησης στην κοινωνία για την πορεία, το ήθος και την προσωπικότητά του και δεν θέλει σίγουρα τις δικές μου… συστάσεις.

Ο δόκτωρ Περιστιάνης, λοιπόν, εκλήθη να εξηγήσει τι ακριβώς θα συμβεί στον χώρο του Παλλαδίου στην Αγλαντζιά για τον οποίο έγινε της κακομοίρας, επειδή, λέει, θα στεγάσει πρόσφυγες και μια μερίδα κατοίκων δεν τους θέλει.

Το τραγικό, βέβαια, δεν είναι ότι κάποιοι παλαβοί ένιωσαν -και πάλι- ότι θα τους φάνε οι πρόσφυγες και φρίκαραν. Δεν είναι καν οι αθλιότητες που έγραψαν για να το στηρίξουν, μεταξύ των οποίων ότι η γειτνίαση του χώρου με το πάρκο απειλεί τον «πράσινο πνεύμονα» της περιοχής (!) ή ότι υπάρχει κοντά στρατόπεδο και άρα είναι εν δυνάμει κατάσκοποι - για τα… πολύ προστατευμένα στρατιωτικά μας μυστικά!

Το τραγικότερο είναι πως βρήκαν αμέσως, λόγω και των δημοτικών εκλογών στην περιοχή, ευήκοον ους σε πολιτικά εκτεθειμένα -κυριολεκτικά εκτεθειμένα- πρόσωπα τα οποία έσπευσαν να τσιμπήσουν ό,τι μπορούν.

Αυτή -και συγχωρέστε με- η απάνθρωπη πολιτική και όχι μόνο μπόχα, που εμένα προσωπικά μου θύμισε τις εποχές προ των αποχετευτικών συστημάτων των πόλεων όταν κάποιος έφερνε στη γειτονιά το βυτιοφόρο για να του καθαρίσει τον βόθρο, ήταν πολλαπλά αποκρουστική καθώς κανείς από όλους αυτούς τους μιμητές του Μπογδάνου και όλων των άλλων γελοίων (σιδερωμένων) ρατσιστών της Ελλάδας δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει πώς και τι.

Αυτό ακριβώς ήταν που εξήγησε ο Νίκος Περιστιάνης. Ο χώρος αυτός εξασφάλισε και ειδικές άδειες διότι θα είναι ειδικά διαμορφωμένη εστία διαμονής ευάλωτων προσώπων: μονογονιών, παιδιών χωρίς γονείς, εγκύων γυναικών και ατόμων με αναπηρίες - με μόλις 40 θέσεις φιλοξενίας.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι σιχαμένοι οι οποίοι ανεύθυνα ξεσηκώθηκαν, χωρίς καν να ρωτήσουν για να μάθουν, όλοι οι πολιτικάντηδες του κερατά, οι οποίοι φασίζουν για να τσιμπήσουν ψήφους με τον φόβο στις τοπικές δημοτικές ή και στις επικείμενες βουλευτικές, το κυβερνών κόμμα και το όποιο άλλο κόμμα συνέπραξε διά της παρουσίας στελεχών του ή της έκφρασης στήριξης από στελέχη του ή ακόμα και διά της σιωπής του μπροστά σε αυτό ανοσιούργημα, είναι κατάπτυστοι και ελεεινοί. Όλοι τους, μηδενός και μηδεμίας εξαιρουμέων.

Εάν φτάσαμε στο σημείο ο κάθε λαϊκιστής καραγκιόζης να παίζει τόσο εύκολα με τη νοημοσύνη μας και να στάζει δηλητήριο ενάντια ακόμα και σε προσπάθειες να υπάρξει μια αξιοπρεπής διαβίωση τέτοιων ατόμων ανάμεσά μας και εμείς είμαστε πρόθυμοι να το χάφτουμε ή να ανεχόμαστε πολιτικούς που το κάνουν, τότε είμαστε άξιοι όχι μόνο των κακών που μας βρήκαν αλλά και όσων θα μας βρουν, φοβάμαι.

Η ανοχή και η σιωπή μας, όμως, είναι συνένοχοι.

Υστερόγραφο: Και για να προλάβω τα γνωστά του τύπου «πάρ' τους σπίτι σου» κ.λπ., απλώς να υπενθυμίσω ότι ζω ήδη ακριβώς δίπλα σε έναν τέτοιο χώρο και μάλιστα στην κεντρική Λευκωσία, στον Άγιο Ανδρέα. Ένα σπίτι στο οποίο ζουν ασυνόδευτοι έφηβοι. Ούτε εγώ ούτε και οιοσδήποτε άλλος από τους κατοίκους της περιοχής, από… κοινούς θνητούς σαν εμάς μέχρι πολιτικούς, διπλωμάτες, τον ΥΠΕΞ, την επίτροπό μας στην ΕΕ, καλλιτέχνες, δικηγόρους, γνωστούς επιχειρηματίες και άλλους, ένιωσε να απειλείται ή ότι μας ενόχλησαν ποτέ ή ότι μειώθηκε η αξία της περιοχής. Κάθε άλλο. Ντροπή μας και πάλι. Έγκυες γυναίκες, παιδιά χωρίς γονείς και ανάπηροι, το κέρατό μου μέσα! Εδώ φτάσαμε;