Το τρις εξαμαρτείν της Λευκωσίας…

Η αδυναμία και σε μεγάλο βαθμό η ανικανότητα κάποιων τοπικών αρχών να χειριστούν με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα τα ζητήματα που ταλανίζουν τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που φιλοξενούν στα δημοτικά τους όρια άρχισε ήδη να λειτουργεί αρνητικά για όλη την οικονομία της Κύπρου. Η πιο τραγική από όλες τις περιπτώσεις είναι αυτή του Δήμου Λευκωσίας που η διαχείρισή του ίσως να αποτελεί πλέον παράδειγμα προς αποφυγήν. Μια πρόσφατη συζήτηση μεταξύ επηρεαζόμενων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο κέντρο και πέριξ του κέντρου της πόλης για τα όσα εκεί επικρατούν έθεσε, με «διπλωματικό» τρόπο το ζήτημα ελλείμματος διαχειριστικής ικανότητας που δεν τελειώνει στους πολιτικούς επικεφαλής του δήμου και στους αρμόδιους υπουργούς, αλλά προεκτείνεται και στις ίδιες τις υπηρεσίες του δήμου που, κατά κάποιους, βρίσκονται στον «αυτόματο πιλότο», που ούτε αυτόματος όμως είναι, και σίγουρα ούτε και πιλότος.

Το αποτέλεσμα αυτής της κατάντιας είναι να υπάρχει σχεδόν πλήρης αδυναμία επιτέλεσης αποτελεσματικού έργου ποιότητας εφάμιλλου με εκείνου που απαιτείται από μια πρωτεύουσα. Μια πρωτεύουσα που η δημοτική αρχή της και η κεντρική κυβέρνηση νομίζουν ότι με αναπλάσεις δρόμων και με σκόρπισμα χρήματος σε κατασκευαστικά έργα αμφιλεγόμενης προστιθέμενης αξίας τις τελευταίες δεκαετίες «ξοφλούν» τις ψήφους και τα χρήματα των δημοτών, εργαζομένων και επαγγελματιών που συνεχίζουν να ζουν και να δραστηριοποιούνται εντός των ορίων της δικαιοδοσίας της και γύρω από αυτήν αφού, δυστυχώς, το πρόβλημα ανεπάρκειας και αναποτελεσματικότητας αφορά και κάποιους από τους γειτονικούς δήμους. Μια εξήγηση που δίδεται από τους επαΐοντες είναι εκείνη που σχετίζεται με την αναμονή της εφαρμογής της μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης που δημιουργεί ένα κλίμα «αταραξίας» με ό,τι αυτό σημαίνει για τη λήψη πρωτοβουλιών και δράσεων… που περιμένουν ώσπου να έρθουν οι επόμενοι.

Τούτο μπορεί να περιέχει κάποια δόση αλήθειας, αλλά δεν εξηγεί επαρκώς μία άλλη συμπεριφορά εξίσου ενοχλητική με την απραξία που παρατηρείται, που δεν είναι άλλη από τις ενέργειες κατά επιχειρήσεων που παράγουν και βελτιώνουν με την παρουσία και δραστηριότητά τους την οικονομική και κοινωνική ποιότητα της πόλης. Είτε τούτες οι πολιτικές αφορούν τις περιβόητες χρεώσεις λογής-λογής τελών είτε και το απροκάλυπτα προκλητικό «κυνήγι» επιχειρήσεων μέσω δικαστικών διώξεων ή άλλως πώς, χωρίς τη δέουσα επιμέλεια, καθώς και την απαραίτητη προσπάθεια διαμεσολάβησης και επίλυσης των όποιων διαφορών αναφύονται. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που το κέντρο της πόλης μετατρέπεται όλο και ταχύτερα σε οτιδήποτε άλλο από αυτό που αξίζει σε μια ιστορική πόλη όπως είναι η Λευκωσία. Κρίμα.

Το κρίμα όμως δεν το βιώνει μόνο η δημοτική πολιτική αρχή και οι υπάλληλοί της, που σίγουρα δεν είναι περήφανοι για την κατάντια της πόλης τους, την παρακμή των εμπορικών της οδών, την ασυδοσία γύρω από τη φιλοξενία των μεταναστών και τη μιζέρια των κατοίκων της, που δεν κυκλοφορούν μετά τις επτά το βράδυ επειδή δεν ζουν πλέον εδώ. Τη βιώνουμε όλοι εμείς που θα θέλαμε μια πόλη που να αντανακλά επαρκώς και αντικειμενικά την πολιτιστική, πολιτική και οικονομική ισχύ της Λευκωσίας, τόσο ως ανθρώπινου οικισμού που ρίζωσε σε αυτή τη γη από την εποχή του Χαλκού, όσο και ως πρωτεύουσας του νησιού μας από τους Βυζαντινούς χρόνους και εντεύθεν.

Γι’ αυτό, είναι καλά να καταλάβουν αυτοί που βρέθηκαν, ειδικά τα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια, σχεδόν τυχαία και χωρίς επαρκείς διαπιστεύσεις, επικεφαλής της, όπως επίσης και όλοι όσοι προσελήφθησαν για να εργαστούν στις δημοτικές της υπηρεσίες ή είδαν φως και… πέρασαν από αυτές καθ’ οδόν προς κάτι άλλο που θεωρούσαν πιο «κατάλληλο» για το πολιτικό τους στάτους, το βάρος της ευθύνης τους. Ακόμα, περισσότερο, καλά κάνουν να συνειδητοποιήσουν αυτήν ακριβώς την ευθύνη και αυτοί που θα τους διαδεχθούν, όπως επίσης και τα πολιτικά κόμματα που τους επιλέγουν και στηρίζουν. Η Λευκωσία είναι η κατ' εξοχήν αστική βάση της Κύπρου και αυτό σημαίνει πολύ περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα για όλη τη χώρα, από τα όσα δυστυχώς προσμετρώνται όταν λαμβάνονταν κάποιες πολιτικές και διοικητικές αποφάσεις τις συνέπειες των οποίων πληρώνουμε, κυριολεκτικά, όλοι εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ μα πολύ ακριβά.