Σε ανάγνωση της λιβανέζικης σκηνής μετά την εκλογή του στρατηγού Ζοζέφ Αούν προχωρεί η πολιτική αναλύτρια με ειδίκευση στα θέματα της Μέσης Ανατολής, Ευανθία Κουλουριώτη, αναφέροντας τις προκλήσεις για τη Λευκωσία και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στο επόμενο στάδιο ο νέος πρόεδρος του Λιβάνου.
«Ο στρατηγός Ζοζέφ Αούν», δήλωσε στο politis.com.cy η κ. Κουλουριώτη, «είναι ο δέκατος τέταρτος πρόεδρος του λιβανέζικου κράτους, μετά από δύο και πλέον χρόνια κενού και εσωτερικών πολιτικών αγώνων και διεθνών και περιφερειακών κινήσεων. Η σημαντική αυτή εξέλιξη έρχεται εν μέσω μιας κατάστασης αναμονής στα σύνορα Λιβάνου-Ισραήλ, ενός πολιτικού σεισμού στη Συρία και πανικού στο Ιράν».
ΑΟΖ και Κύπρος
Ακολούθως η κ. Κουλουριώτη είπε ότι «ο πρόεδρος Ζοζέφ Αούν ήδη έκανε λόγο για τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων με την Συρία, θέμα το οποίο συζητήθηκε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του απερχόμενου πρωθυπουργού Νατζίμπ Μικάτι στην Δαμασκό».
Αναφερόμενη στην εσπευσμένη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη στον Λίβανο μετά την εκλογή του νέου προέδρου, σημείωσε ότι «είναι ενδεικτική της σημασίας που έχει η ενίσχυση των σχέσεων και της συνεργασίας της Κύπρου με τη νέα ηγεσία του Λιβάνου». Η σταθερότητα στον Λίβανο, όπως είπε, «είναι πολύ σημαντική για την Κύπρο, η οποία δέχθηκε τις ευθείες απειλές του πρώην ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, ο οποίος δεν υπάρχει πια».
Τόνισε δε ότι «η νέα κυβέρνηση του Λιβάνου είναι ανεξάρτητη χωρίς επιρροές από την Συρία και το Ιράν, επομένως η Λευκωσία μπορεί και πρέπει να προχωρήσει άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις σε διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών».
Το ιστορικό της εκλογής του Ζοζέφ Αούν
Η κ. Κουλουριώτη αναφέρθηκε στο ιστορικό της εκλογής του νέου προέδρου του Λιβάνου, λέγοντας ότι «ακόμη και 24 ώρες πριν από την έναρξη του πρώτου γύρου της ψηφοφορίας στο λιβανέζικο κοινοβούλιο, ο στρατηγός Ζοζέφ Αούν δεν είχε τις 86 ψήφους που θα του αρκούσαν για να κερδίσει τις εκλογές και να παρακάμψει το άρθρο 49 του λιβανέζικου συντάγματος που εμποδίζει οποιονδήποτε υπάλληλο πρώτης κατηγορίας του λιβανέζικου κράτους να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία, εκτός εάν έχει παραιτηθεί ή συνταξιοδοτηθεί τουλάχιστον δύο χρόνια πριν από την ημερομηνία της ψηφοφορίας. Έτσι, οι 86 ψήφοι που απαιτούνται για την τροποποίηση του Συντάγματος σημαίνουν ότι οι εκπρόσωποι της Χεζμπολάχ και του Κινήματος Αμάλ θα ψήφιζαν υπέρ του Τζόζεφ Αούν, κάτι που δεν ήταν δυνατό εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, οι επαφές με επικεφαλής τον Γάλλο προεδρικό απεσταλμένο Ζαν Λε Ντριάν, προσωπικά, με την υποστήριξη του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του Κατάρ, δημιούργησαν μια ρήξη στη θέση της Χεζμπολάχ και του Ναμπίχ Μπέρι, ο οποίος επέλεξε να μην ψηφίσει τον Τζόζεφ Αούν στον πρώτο γύρο, στη συνέχεια υποστήριξε την υποψηφιότητα του στον δεύτερο γύρο, με αποτέλεσμα να κερδίσει 99 ψήφους από τις 128 και ο Λίβανος να εισέλθει σε μια νέα φάση διαφορετική από αυτή των τελευταίων τριών δεκαετιών».
Ακολούθως είπε ότι «πράγματι, κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών, η εκλογή του προέδρου του Λιβάνου γινόταν είτε με απόφαση του καθεστώτος Άσαντ στη Δαμασκό είτε με πιέσεις και εκβιασμούς από την πολιτοφυλακή της Χεζμπολάχ. Σήμερα, ο στρατηγός Τζόζεφ Αούν, αν και υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τους Άραβες, εκπροσωπεί επίσης τις προσδοκίες ενός μεγάλου μέρους του λιβανέζικου λαού, των Χριστιανών, των Δρούζων και των Σουνιτών. Αυτή η εσωτερική και εξωτερική υποστήριξη θα του είναι επιτακτική ανάγκη στην επόμενη φάση, κατά την οποία θα αναγκαστεί να λάβει αποφάσεις που μπορεί να μην αρέσουν σε κάποιους στο εσωτερικό και στην περιφέρεια και να αρχίσει να εφαρμόζει το ψήφισμα 1701 του ΟΗΕ και το παράρτημα που συμφωνήθηκε από τον απεσταλμένο των ΗΠΑ Άμος Χόχσταϊν και την κυβέρνηση Νετανιάχου, με το οποίο η Χεζμπολάχ ισχυρίζεται ότι δεν συμφωνεί».
Το Ισραήλ
Η κ. Κουλουριώτη σημείωσε ότι «λιγότερο από 24 ώρες μετά την ορκωμοσία του στρατηγού Τζόζεφ Αούν στο λιβανέζικο κοινοβούλιο, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία επιτέθηκε σε φορτηγό της πολιτοφυλακής Χεζμπολάχ που μετέφερε μαχητές και όπλα στην περιοχή της Τύρου στο νότιο Λίβανο, σκοτώνοντας πέντε άτομα και τραυματίζοντας τέσσερα, σύμφωνα με το λιβανέζικο υπουργείο Υγείας. Η επίθεση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής των IDF να εμποδίσουν τη Χεζμπολάχ να μεταφέρει τα όπλα της είτε βόρεια του ποταμού Λιτάνι είτε νότια αυτού».
«Αυτή η ισραηλινή στρατηγική», τόνισε, «θα θέσει τον πρόεδρο Τζόζεφ Αούν ενώπιον δύσκολων επιλογών την επόμενη περίοδο. Παρά τη συμφωνία της Χεζμπολάχ να αποσυρθεί από τα νότια του ποταμού Λιτάνι και να διαλύσει τις υποδομές της εκεί, εξακολουθεί να αρνείται την κατάσχεση των όπλων της στην περιοχή και απαιτεί να παραδοθούν τα όπλα αυτά στην πολιτοφυλακή βόρεια του ποταμού Λιτάνι. Η Χεζμπολάχ ισχυρίζεται επίσης ότι ούτε το Ισραήλ ούτε ο λιβανικός στρατός έχουν το δικαίωμα να εμποδίσουν τους μαχητές της Χεζμπολάχ να επιστρέψουν στα χωριά τους νότια του ποταμού Λιτάνι, γεγονός που θα αποτελέσει πρόκληση τόσο για τις IDF όσο και για την αμερικανο-γαλλική επιτροπή που είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση της εφαρμογής των αποφάσεων της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός που υπεγράφη στις 26 Νοεμβρίου, αλλά και πρόκληση για τον πρόεδρο Αούν».
Στο ίδιο πλαίσιο, υπογράμμισε, «η ισραηλινή πλευρά επιβεβαιώνει ότι η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός προβλέπει μεταξύ των διατάξεών της ότι είναι ευθύνη του λιβανέζικου κράτους να διαλύσει τα εργοστάσια όπλων και τις αποθήκες πυραύλων που ανήκουν στη Χεζμπολάχ και είναι διασκορπισμένα στις περιοχές βόρεια του ποταμού Λιτάνι, κάτι που ζητούν και πολλά λιβανέζικα κόμματα που τονίζουν την ανάγκη να περιοριστούν τα όπλα στο κράτος και να διαλυθούν όλες οι πολιτοφυλακές. Παρόλο που ο πρόεδρος Αούν τόνισε την αρχή του περιορισμού των όπλων στο κράτος στην ομιλία του στο λιβανέζικο κοινοβούλιο, πηγές των μέσων ενημέρωσης που πρόσκεινται στη Χεζμπολάχ, εκτός από το κανάλι Al-Manar του κόμματος, δημοσίευσαν διάφορα σημεία που συμφωνήθηκαν μεταξύ του προέδρου Αούν από τη μία πλευρά και του κινήματος Amal της Χεζμπολάχ από την άλλη, τα οποία είναι τα εξής:
*Πρώτον, το ψήφισμα 1701 δεν έχει καμία σχέση με το ψήφισμα 1559, και ως εκ τούτου τα όπλα της Χεζμπολάχ βόρεια του ποταμού Λιτάνι δεν επηρεάστηκαν.
*Δεύτερον, τονίζοντας τον ρόλο της Χεζμπολάχ και του Κινήματος Αμάλ στον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, με εγγυήσεις ότι η Χεζμπολάχ θα αποκτήσει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Οικονομικών και την προσθήκη της εκπροσώπησης της Χεζμπολάχ στο δικαστικό σώμα, την ασφάλεια και τον στρατό.
*Τρίτον, η Χεζμπολάχ και το Κίνημα Αμάλ να λάβουν εγγυήσεις σχετικά με τον φάκελο της ανοικοδόμησης, έτσι ώστε το λιβανέζικο κράτος να είναι υπεύθυνο γι' αυτόν και μέσα σε ένα όραμα που ταιριάζει στη Χεζμπολάχ».
«Φυσικά», ανέφερε η Κουλουριώτη, «αυτές οι διαρροές δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν, και αν είναι αληθινές, η ισραηλινή κυβέρνηση θα έχει διαφορετική άποψη, ειδικά με τις ισραηλινές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα επιτρέψουν την εκ νέου χρηματοδότηση της Χεζμπολάχ. Έτσι, η τοποθέτηση του Υπουργείου Οικονομικών της επόμενης λιβανικής κυβέρνησης στα χέρια της Χεζμπολάχ θα σημαίνει ότι τα κονδύλια ανασυγκρότησης που θα διαθέσει η διεθνής κοινότητα θα πάνε στη Χεζμπολάχ για να αποκαταστήσει τις ανθρώπινες, στρατιωτικές και οικονομικές της δυνατότητες, και αυτό είναι κάτι που απορρίπτεται ακόμη και από τις αραβικές χώρες, με επικεφαλής το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, που θα έχει τον πιο σημαντικό ρόλο στον φάκελο της ανασυγκρότησης».
Ο ρόλος της Γαλλίας και η επίσκεψη Μακρόν
«Υπό το φως της επίσκεψης επιβεβαίωσης της Γαλλίας από τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στη Βηρυτό πολύ σύντομα για να συγχαρεί τον Πρόεδρο Ζοζέφ Αούν για τη θέση του, μπορούμε να πούμε ότι το Παρίσι θα έχει πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το στάδιο» δήλωσε η κ. Κουλουριώτη.
«Οι Γάλλοι», πρόσθεσε, «λόγω των σχέσεων τους με την πολιτοφυλακή της Χεζμπολάχ και διάφορα λιβανικά κόμματα, είναι σε θέση να πιέσουν προς την αλλαγή του λιβανικού σκηνικού και τη μείωση των εσωτερικών και εξωτερικών εντάσεων. Ωστόσο, αυτό θα εξαρτηθεί πρώτα από την απόφαση της ίδιας της κυβέρνησης Μακρόν να επαναξιολογήσει τις πολιτικές της στον Λίβανο μετά από χρόνια αρνητικού ρόλου του Παρισιού στον Λίβανο, κατά τον οποίο υποστήριξαν τον έλεγχο της Χεζμπολάχ στο λιβανικό κράτος και συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης σε αντάλλαγμα για ύποπτα οικονομικά συμβόλαια. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση Μακρόν, η οποία επιβεβαίωσε πριν από λίγες ημέρες ότι το Ιράν αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, πρέπει να υποστηρίξει την αλλαγή στον Λίβανο, ώστε η Βηρυτό να γίνει ξανά το Παρίσι της Ανατολής».
Οι μεγάλες προκλήσεις
Η κ. Κουλουριώτη αναφέρθηκε στις μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος του Λίβανου, λέγοντας ότι «ο στρατηγός Τζόζεφ Αούν αναλαμβάνει την προεδρία στον Λίβανο ενώ η οικονομία καταρρέει, η λίρα του Λιβάνου βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα, ο ισραηλινός στρατός αναπτύσσεται σε πολλά χωριά στο νότο, μια ένοπλη πολιτοφυλακή υπακούει στις εντολές του Χαμενεΐ, στα σύνορα με τη Συρία χρειάζονται μεγάλη προσπάθεια για τον έλεγχο, η διακίνηση ναρκωτικών που προστατεύεται από τη Χεζμπολάχ, τα χερσαία σύνορα με το Ισραήλ χρειάζονται οριοθέτηση και τα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και η Συρία χρειάζεται οριοθέτηση. Ενώ η εσωτερική σκηνή φαίνεται σαν εφιάλτης για τον Πρόεδρο Αούν από το παλάτι του στη Μπάαμπντα, νομίζω ότι πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν».
Νέος πρωθυπουργός
Παράλληλα με την εκλογή του προέδρου του Λιβάνου, η εκλογή του νέου πρωθυπουργού Ναουάφ Σαλάμ, μιας προσωπικότητας διεθνούς κύρους ως προέδρου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ο οποίος συνέβαλε προσωπικά στην σύνταξη του Ψηφίσματος 1701, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης για τη χώρα που απελευθερώνεται πλέον από την κηδεμονία του Ιράν, ανέφερε η κ. Κουλουριώτη.
«Η εκλογή αυτή», συνέχισε, «προέκυψε μετά από συμφωνία. Αυτήν την εξέλιξη η Χεζμπολάχ την αντιμετώπισε ως προδοσία αφού, εκτός από τον πρωθυπουργό χάνει και τον υπουργό οικονομικών που ήλπιζε ότι θα είναι άτομο που ελέγχει». Επεσήμανε δε ότι «οι κίνδυνοι να αντιδράσει δυναμικά η πολιτοφυλακή είναι πιθανοί, αν και πλέον οι δυνατότητές της είναι πολύ περιορισμένες, το Ιράν δεν μπορεί να τη στηρίξει και ο Τραμπ σύντομα θα αναλάβει τα ηνία του Λευκού Οίκου».
