Βρε παιδιά, εκλέξαμε Πρόεδρο ή πυροσβέστη;

Το ερώτημα σήμερα είναι βάλιτ. Όπως όμως θα μας εξηγούσε και ο 9ος ύπατος αρμοστής της Αγγλίας στην Κύπρο Μάλκολμ Στήβενσον, επί των ημερών του οποίου (1920-26) η Πυροσβεστική μας Υπηρεσία συγκροτήθηκε από τα δημαρχεία των πόλεων Λευκωσίας και Λεμεσού, τότε οι υπάλληλοι των δήμων τα έκαναν όλα. Και πολιτικοί και γραφιάδες και ζαπτιέδες και πυροσβέστες. Είμαστε σίγουροι ότι επί δημαρχείας Αντωνίου Θεοδότου στη Λευκωσία και Αλέκου Ζήνωνος τη δεκαετία του 1920 στη Λεμεσό, ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα είχε διαπρέψει και ως πυροσβέστης. Στη συνέχεια, επειδή είναι επιμελής και μαθαίνει γρήγορα, θα μπορούσε άνετα να εκλεγεί και δήμαρχος «των ζοππόβορτων». Διαδεχόμενος για παράδειγμα τον Θεμιστοκλή Δέρβη, ού την ρήσιν επικαλούμεθα, στη Λευκωσία τη δεκαετία του 1940 ή τον Πλουτή Σέρβα στη Λεμεσό.

Φέρτε τον Νίκο Χριστοδουλίδη στο μυαλό σας, ντύστε τον με μια αρχαία χλαμύδα, βάλτε του ένα στεφάνι γύρω από την εκκολαπτόμενη φαλακρίτσα του και τοποθετήστε τον εκεί γύρω από το Κολοσσαίο. Η πρώτη γνωστή υπηρεσία πυρόσβεσης δημιουργήθηκε στην Αρχαία Ρώμη από τον Μάρκο Ιγνάτιο Ρούφο ο οποίος χρησιμοποίησε τους σκλάβους του για να παρέχει δωρεάν πυροσβεστικές υπηρεσίες. Αυτοί οι άνδρες έσβηναν τις πυρκαγιές χρησιμοποιώντας αλυσίδες κάδων και επίσης περιπολούσαν τους δρόμους έχοντας την εξουσία να επιβάλουν σωματική τιμωρία σε όσους παραβίαζαν τους κώδικες πρόληψης των πυρκαγιών.

Εν ολίγοις, από την αρχαιότητα και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, θα μπορούσαμε να εκλέξουμε τον Νίκο Χριστοδουλίδη και για Πρόεδρο και για πυροσβέστη. Και επικεφαλής της χώρας ως Γεροσκηπίων Νικόλαος Ντε Χούλου ή και ως απλό σικλέρη κατά τα πρότυπα των αλυσίδων με τους κάδους στην Αρχαία Ρώμη.

Έχουν δίκαιο

Σήμερα βεβαίως ζούμε στον αιώνα της εξειδίκευσης, των ειδικών προσόντων. Ο Πρόεδρος δεν μπορεί να είναι πυροσβέστης και ο πυροσβέστης δεν μπορεί να είναι Πρόεδρος. Διαβάζουμε από το σάιτ της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κύπρου. Ο πυροσβέστης πρέπει να διαθέτει:

• Τόλμη, ανδρεία, ψυχραιμία

• Επιδεξιότητα στον χειρισμό μηχανημάτων

• Ευσυνειδησία, συνέπεια, επινοητικότητα

• Ικανότητα αντίληψης του χώρου

• Διοικητικές ικανότητες

• Καλή φυσική κατάσταση

Δεν ξέρουμε πόσο τολμηρός είναι ο κ. Χριστοδουλίδης, ούτε πόσο ψύχραιμος θα αποδειχθεί, όταν εν μέσω μια πυρκαγιάς αρχίσουν να τον πυροβολούν οι μάππουροι των πεύκων οι οποίοι κινούνται ως μικρές πύρινες γλώσσες ή θα περνούν μέσα από τα πόδια του οι λαοί του όρους με αναμμένες ουρές αναζητώντας σωτηρία. Από την άλλη, είμαστε σίγουροι ότι δεν ξέρει να οδηγεί τράκτορ, ούτε κάτερπιλαρ. Σε ό,τι αφορά τον προσανατολισμό, αν τον ξαπολύσεις σε μια ημιορεινή περιοχή, μάλλον θα τον χάσουμε αφού δεν πογυρίζει τους λάκκους. Καλή φυσική κατάσταση ο κ. Χριστοδουλίδης είμαστε σίγουροι ότι διαθέτει, αφού καθημερινά πάει γυμναστήριο. Σίγουρα είναι συνεπής και ευσυνείδητος. Διοικητικές ικανότητες πάντως με βάση το τι είδαμε μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει. Εκτός κι αν η διοίκηση μέσω κουμέρων, κουμπάρων και συγάμπρων είναι ένα νέο μοντέλο που δοκιμάζεται σήμερα από την Κυπριακή Δημοκρατία και θα αξιολογηθεί σύντομα.

Προεδρικά προσόντα

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης αντιθέτως διαθέτει όλα τα προσόντα που απαιτείται να έχει ένας πολιτικός. Ο καλός πολιτικός είναι αυτός που:

• Μιλά πολύ χωρίς να λέει τίποτε

• Υπόσχεται να δώσει λύσεις σε όλα

• Υπόσχεται να διορίσει τους πάντες

• Κλέβει ομιλίες των αντιπάλων του

• Οικειοποιείται το πρόγραμμα άλλων

• Ξέρει να κατασκευάζει fake accounts

• Είναι θρήσκος και καλός χριστιανός

• Είναι φλογερός πατριώτης και αγωνιστής

Ο Ρώσος

Κάπως έτσι, επειδή ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι κυρίως καλός χριστιανός, έφυγε εν μέσω αναζωπύρωσης της πυρκαγιάς και εκκένωσης δυο χωριών στην ορεινή Λεμεσό και πήγε στο Προκόπι Ευβοίας, για να προσκυνήσει τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Σίγουρα ο κ. Χριστοδουλίδης δεν κάνει για πυροσβέστης αλλά ξέρει ταπεινά να γονατίζει και να προσεύχεται και να ζητά τη συνδρομή των αγίων και οσίων της χριστιανοσύνης.

Τώρα θα μου πείτε, γιατί πήγε στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο; Κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε (προχθές μιλούσε μια ώρα με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Μπλίνκεν ο δικός μας ΥΠΕΞ Κόμπος) αφού η Κύπρος απειλείται και με νέες κυρώσεις; Χάθηκε κανένας άγιος πιο Δυτικο-Ευρωπαίος; Ήταν ανάγκη να πάει στον Ρώσο;

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης βέβαια ξέρει, οπότε αδαείς dont panic. Δεν πρόκειται για Ρώσο, αλλά για Ουκρανό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γεννήθηκε το 1690 στην περιοχή της Μικράς Ρωσίας, σημερινής Ουκρανίας, από χριστιανούς γονείς. Κατετάγη στον στρατό του Μεγάλου Πέτρου και πήρε μέρος στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1710–1711), όπου αιχμαλωτίστηκε και στη συνέχεια πουλήθηκε ως σκλάβος σε Τούρκο αξιωματικό (αγά) που καταγόταν από το χωριό Προκόπι της Μικράς Ασίας.

Ο Τούρκος αξιωματικός μετέφερε τον Άγιο στο Προκόπι και εκεί τον έκανε δούλο του. Κοιμόταν στον στάβλο του αφεντικού του, μαζί με τα ζώα, των οποίων τη φροντίδα του είχε αναθέσει. Έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν αναγκασμένος να περπατά χωρίς υποδήματα. Σε αυτόν τον στάβλο, ο Άγιος προσευχόταν. Όταν κάποια στιγμή ο Τούρκος αξιωματικός επισκέφτηκε τη Μέκκα για προσκύνημα, ο Άγιος Ιωάννης με θαυμαστό τρόπο έστειλε από το Προκόπι στη Μέκκα ένα πιάτο με ρύζι για το αφεντικό του. Στην αρχή δεν τον πίστεψαν, αλλά όταν ο Τούρκος γύρισε από τη Μέκκα φέρνοντας το πιάτο μαζί του, πείστηκαν και το θαύμα αυτό έγινε γνωστό σε όλους όσοι κατοικούσαν στην περιοχή. Ο Τούρκος, θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο, προσφέρθηκε να του καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο. Δουλεύοντας την ημέρα και προσευχόμενος τη νύχτα, έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος το υπόλοιπο του βίου του έως τις 27 Μαΐου 1730, όταν αναπαύτηκε σε ηλικία 40 ετών.

Η αγιοσύνη

Με λίγα λόγια, ο Ιωάννης ο Ρώσος έγινε Άγιος γιατί διακτίνισε ένα πιάτο με ρύζι στη Μέκκα. Από την άλλη, το γνήσιον της αγιότητάς του πιστοποιήθηκε στις μεγάλες πυρκαγιές της Εύβοιας του 2021 και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Οι φωτιές, λέγεται, έφτασαν τότε μέχρι έξω από το μοναστήρι, αλλά μετά από παρέμβαση του Αγίου (προφανώς) οι φωτιές έσβησαν.

Προφανέστατα γι' αυτό πήγε ο κ. Πρόεδρος διακοπές στο Προκόπι της Εύβοιας, οπότε όσοι έσπευσαν να τον κατηγορήσουν θα πρέπει να κοκκινίζουν και να ντρέπονται. Έφυγε από την Κύπρο ενώ είχαμε αναζωπύρωση της πυρκαγιάς, αλλά την επόμενη μέρα η πυρκαγιά έσβησε και μάλλον υπάρχει εξήγηση.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης την Κυριακή το βράδυ, γονυπετής και τίπτων το στήθος έμπροσθεν της εικόνος του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, μετέφερε αρχικά «την τιμή και τον σεβασμό ολοκλήρου του κυπριακού λαού στον Όσιο» και ζήτησε κατάσβεση της πυρκαγιάς: «Ήστραψεν ως ήλιος η θεία μνήμη σου σήμερον, τους πιστούς καταυγάζουσα, θείαις φρυκτωρίαις, μάκαρ Ιωάννη και παθημάτων την αχλύν και των δαιμόνων σκότος διώκουσα». Αντιλαμβάνεστε ότι πέρα από τη φωτιά, όπως λέει το απολυτίκιο του Οσίου, έφυγαν και οι δαίμονες από την περιοχή. Την επομένη της πυρκαγιάς, τα μάτια της υπουργού Δικαιοσύνης και των κοινοταρχών Απαισιάς, Αψιούς και Γεράσας σταμάτησαν να γυαλίζουν, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες. Παντού επικράτησε ηρεμία και γαλήνη. Έβλεπες την Άννα Προκοπίου και νόμιζες ότι κατέβασε μισό κιλό αλπραζολάμη.

Πολιτική

Αν θέλουμε βεβαίως να επανέλθουμε σε μια πορεία ορθολογισμού, θα μπορούσε να πει κάποιος στους φίλους και φωνασκούντες οπαδούς του κυρίου Προέδρου ότι η απαίτηση για παραμονή του στην Κύπρο, εν μέσω μιας από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές της χώρας μας, δεν ήταν γιατί τον εκλέξαμε πυροσβέστη. Ούτε τον εκλέξαμε για να ξενυχτά πάνω από τις πυρκαγιές. Κατ' επέκταση, δεν του ζητάμε κάθε φορά που κάνουν απεργία οι σκουπιδιάρηδες να οδηγεί απορριμματοφόρο.

Τον εκλέξαμε για να κυβερνά και να στέκεται, πού και πού, δίπλα στους ανθρώπους αυτής της χώρας. Όταν μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας τρέχουν να σωθούν και φοβούνται για τις περιουσίες τους, όταν καλούμε ξένους να έρθουν να μας βοηθήσουν, εσύ καλέ μας κύριε Πρόεδρε δεν μπορείς να μπαίνεις οικογενειακώς στο αεροπλανάκι και να πηγαίνεις διακοπές στα νησιά του Αιγαίου. Δεν βάσταξες! Δεν μπορούσες να φύγεις άραγε μια μέρα αργότερα; Πήγε και ο υπουργός Μηταράκης διακοπές στην Ελλάδα εν μέσω πυρκαγιών και στους Έλληνες πολίτες φάνηκε πολύ λογικό που ο Μητσοτάκης τον έστειλε σπίτι του. Στην Κύπρο βέβαια ζούμε σε συνεχή επανάληψη, το θέατρο του παραλόγου.