Αχιλλέας Δημητριάδης στον «Π»: Ποτέ δεν φοβήθηκα τη σύγκρουση με το σύστημα

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια αυτής της πολύ χαλαρής αλλά και πολύ επί της ουσίας των πραγμάτων κουβέντα, στο άλλοτε γραφείο του Λέλλου στον 7^ο όροφο του Σαντεκλαίρ με τη Λευκωσία να απλώνεται από κάτω, ήταν η απάντηση του Αχιλλέα Δημητριάδη στο γιατί να μένει κάποιος στον προεκλογικό όταν τελικά δεν τον στηρίζει κάποιο κόμμα και οι δημοσκοπήσεις δεν τον ευνοούν. Αυτό νομίζω δίνει το στίγμα και της προσωπικότητας ενός ανθρώπου τον οποίο ξέρουμε εδώ και δεκαετίες αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε καλύτερα.

Στην Ελλάδα καλά κρατεί ο θόρυβος για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων το οποίο αγγίζει και την Κύπρο. Θα ήθελα ένα σχόλιο για το πώς παρουσιάζεται εδώ αυτή η ιστορία.

Θα έλεγα πως δεν παρουσιάζεται. Αυτό που είδε το φως της δημοσιότητας εδώ σε σχέση με το μαύρο βαν ήταν μια διαδικασία η οποία κατέληξε σε ένα διοικητικό πρόστιμο της τάξης των 925.000 ευρώ και μετά έγινε μια διευθέτηση στην ποινική υπόθεση όπου η εταιρεία παραδέχθηκε τις παραβιάσεις του νόμου και πλήρωσε ένα πρόστιμο 75.000 ευρώ, σύνολο δηλαδή ένα εκατομμύριο, για τα δε φυσικά πρόσωπα ανεστάλη η ποινική διαδικασία εναντίον τους. Τώρα, νομίζω πως μετά και τις εξελίξεις στην Ελλάδα το νήμα άρχισε να ξετυλίγεται αλλά, η επίτροπος Προσωπικών Δεδομένων θα μπορούσε να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τους λόγους για τους οποίους έγινε αυτό το πράγμα. Επίσης όμως να μας εξηγήσουν και από τον γενικό εισαγγελέα γιατί ανεστάλη η ποινική διαδικασία. Διότι η αναστολή δεν έχει σχέση με το διοικητικό πρόστιμο. Ενδεχομένως τώρα να πρέπει να επανέλθει η ποινική δίωξη. Το πού θα τους βρούμε βέβαια είναι άλλη ιστορία!

Δεν είναι ενδιαφέρον που αυτό το θέμα με τις παρακολουθήσεις έρχεται και ξανάρχεται διαχρονικά, ποτέ δεν υπάρχουν παρακολουθήσεις και πάντα προκύπτει ότι γίνονται; Υπάρχει ένα θολό τοπίο και ο καθένας τελικά παρακολουθεί όποιον γουστάρει;

Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι δεν υπάρχει νομοθεσία που να επιτρέπει τις παρακολουθήσεις. Σε άλλες κανονικές χώρες υπάρχουν νομοθεσίες μέσω των οποίων επιτρέπεται για συγκεκριμένους λόγους να παρακολουθούνται τηλέφωνα. Πέρα από το να αποταθεί κάποιος στο δικαστήριο για συγκεκριμένη υπόθεση κ.λπ. δεν υπάρχει διαδικασία για να παρακολουθείς για λόγους εθνικής ασφάλειας και κάνοντας κατάχρηση αυτού είναι που η εκτελεστική εξουσία κάνει ό,τι θέλει, όπως θέλει και χωρίς έλεγχο. Και για να πούμε και κάτι λιγότερο σοβαρό, ορισμένων τα τηλέφωνά μας έχουν ένα σημείο πορτοκαλί το οποίο ανάβει όταν ηχογραφούν. Και εγώ πολλές φορές το έχω δει να ανάβει!

Πέρα από αυτό, και από το νομικό πλαίσιο μήπως απαιτείται και μια διαδικασία εποπτείας;

Μα φυσικά. Και αυτό καθορίζει το πώς λειτουργούν και εποπτεύονται αυτοί που κάνουν την παρακολούθηση αλλά επίσης και το δεύτερο, το εξίσου σημαντικό: το τι δεν δικαιούνται να κάνουν κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Διότι έτσι δεν θα μπορούν να βγαίνουν έξω από πλαίσιο του νόμου αφού το εποπτικό όργανο ή κάποιος άλλος θα μπορεί να τους ελέγξει. Και εκεί όπου δεν επιτρέπεται η απαγόρευση είναι απόλυτη και δεν υπάρχει δικαιολογία.

Το άλλο μεγάλο θέμα των ημερών είναι η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για τα διαβατήρια (σ.σ. η συνέντευξη έγινε μερικές ώρες αφότου ανακοινώθηκε η δημοσιοποίηση).

Αυτό θα πρέπει να το χωρίσουμε σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι το θεσμικό και το δεύτερο αυτό που έχει να κάνει με την απώλεια εσόδων για το κράτος. Το θεσμικό κομμάτι αφορά την ευθύνη που είχαν υπουργοί ή και ο Πρόεδρος οι οποίοι εξέταζαν αιτήσεις στις οποίες υπήρχε έμμεσο ή άμεσο συμφέρον μέσω γραφείων που τις κατέθεταν. Παράλληλα, το πώς άτομα τα οποία ήταν υπουργοί κατά τη διάρκεια του χρόνου της εξέτασης, είναι τώρα ο γενικός εισαγγελέας και ο βοηθός γενικός εισαγγελέας και συνεπώς είναι αυτοί που θα κάνουν την έρευνα για ενδεχόμενη ποινική ευθύνη. Αυτό εμφανώς δημιουργεί σύγκρουση συμφέροντος. Όσον αφορά την απώλεια εσόδων, τα βασικά προβλήματα είναι δύο: το ένα είναι τα 25 εκατομμύρια από δικαιώματα που δεν είχαν εισπραχθεί και το άλλο, το οποίο βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι τα 204 εκατομμύρια για την απώλεια ΦΠΑ που είχε να κάνει με τη μείωση από 19% έως 5% του ΦΠΑ για την πρώτη κατοικία των νεοπολιτογραφηθέντων συμπολιτών μας όπου το μέτρο αυτό το οποίο είχε γίνει για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού έτυχε κατάχρησης. Αυτό με τη σειρά του έχει δύο προεκτάσεις. Η σοβαρότερη, από κοινωνικής πλευράς,είναι πως τώρα που θέλουμε να μειώσουμε τον ΦΠΑ για νεαρά ζευγάρια και ευάλωτες ομάδες για μια πρώτη κατοικία η ΕΕ μας λέει «αποκλείεται, διότι εσείς το καταχραστήκατε την πρώτη φορά». Επίσης, για αυτά τα 204 εκατομμύρια που έχασε το Δημόσιο έχει λόγο και η ΕΕ, διότι δικαιούται ποσοστό. Και με αυτό ως δεδομένο θα πρέπει να δούμε μήπως και ο γενικός εισαγγελέας της ΕΕ έχει λόγο να εξετάσει αυτή την απώλεια ευρωπαϊκών εσόδων. Μήπως τελικά σωθούμε και γίνει η έρευνα επιτέλους!

Το δικό σας δικηγορικό γραφείο έκανε διαβατήρια;

Ούτε και ένα!

Όλα αυτά που συζητάμε μας οδηγούν στο μεγαλύτερο πρόβλημα της Κύπρου σήμερα, τη διαφθορά. Εσείς υποβάλατε λεπτομερείς προτάσεις για την αντιμετώπισή της. Τι διαλαμβάνουν και κυρίως πώς υλοποιούνται;

Υπάρχει κατ’ αρχάς ένα ζήτημα το οποίο αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο Πρόεδρος διορίζει τους ανεξάρτητους αξιωματούχους. Διότι εάν σε αυτά τα πόστα διορίζονται «έμπιστα άτομα» του Προέδρου τότε εμφανώς θα παρακάμπτονται οι ασφαλιστικές δικλίδες τις οποίες επιτάσσει το ίδιό τους το αξίωμα να εφαρμόζουν. Έχω καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις με πρώτη την καθιέρωση πολιτικής πρακτικής από τον Πρόεδρο να διαβουλεύεται με τη Βουλή όσον αφορά τους διορισμούς ανεξάρτητων αξιωματούχων κάτω από το Σύνταγμα. Βλέπετε ότι διαλέγω τις λέξεις προσεκτικά διότι πρέπει η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία να διαχωρίζονται. Άλλα εάν ο Πρόεδρος έρθει στη Βουλή και τους πει ότι θέλω τη μη δεσμευτική, τη συμβουλευτική σας θέση γι' αυτόν τον διορισμό διατηρώντας το δικαίωμα να μην συμφωνήσω, τότε χρησιμοποιούμε τη δυνατότητα της Βουλής να καλέσει κάποιον και να τον εξετάσει.

Όπως γίνεται στο Ευρωκοινοβούλιο…

Και στη Γερουσία στις ΗΠΑ και αλλού. Να γίνονται δημόσιες ακροάσεις για ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος και να βγει η καλύτερη επιλογή . Είναι πολύ σημαντικό αυτό διότι δεν απαιτεί καμία νομοθετική ρύθμιση. Είναι απλώς η αυτοδέσμευση του Προέδρου προς τους πολίτες ότι, παρότι έχει αυτή την τεράστια εξουσία, δεν θα την εφαρμόζει ανεξέλεγκτα όπως τώρα λόγω του ότι τα checks and balances του Συντάγματος δεν λειτουργούν από το 1963. Για άλλα π.χ., συμβούλια ημικρατικών ή τους επιτρόπους μπορούμε να τα επεκτείνουμε και να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη της Βουλής όπως με τον/την επίτροπο Διοικήσεως. Επιπρόσθετα πρέπει επιτέλους να ξεχωρίσει ο θεσμός του γενικού εισαγγελέα ο οποίος από τη μία είναι ο νομικός σύμβουλος του κράτους και από την άλλη είναι ο προϊστάμενος των διωκτικών Αρχών. Αυτές οι δύο ιδιότητες μπορούν να σπάσουν στα δύο και να χωριστούν όπως έγινε σε πολλές άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας από το 1960. Με αυτό τον τρόπο δεν θα υπάρχει ενδεχόμενη σύγκρουση της νομικής συμβουλής που δίνει στο κράτος με τη δυνατότητά του να ασκεί ποινικές διώξεις. Και φυσικά είναι και το Πόθεν Έσχες. Η πρόταση Πισσαρίδη - Παναγιωτίδη - Συρίμη, εμπεριστατωμένη από ανθρώπους εγνωσμένου κύρους η οποία έχει βεβαίως… μαγκώσει. Με αυτά τα βήματα μπορείς να διορθώσεις τους θεσμούς σε κάποιο βαθμό πέρα από όλα τα άλλα οφέλη, τα της διαφάνειας, των διώξεων, της τιμωρίας, του παραδειγματισμού κ.λπ.

Μιλώντας περί νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, υπάρχει και η θέση ότι ένας Πρόεδρος ανεξάρτητος ο οποίος δεν έχει κόμμα να τον στηρίζει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν θα μπορεί να κυβερνήσει.

Ας πάρουμε τα δεδομένα. Κανένας από τους υποψηφίους σ’ αυτές τις εκλογές δεν διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή σήμερα. Άρα όποιος και να είναι θα πρέπει να κάνει συμμαχία με τη νομοθετική εξουσία και αυτή θα πρέπει να εδράζεται στη λογική και τα επιχειρήματα. Έτσι και εγώ λοιπόν εφόσον εκλεγώ στη βάση του προγράμματός μου θα έχω την εντολή από τον λαό να εφαρμόσω αυτό το πρόγραμμα και η Βουλή αυτό θα πρέπει να το σεβαστεί. Το ίδιο βέβαια και οι άλλοι υποψήφιοι.

Οι δημοσκοπήσεις όμως δείχνουν ότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες τα τελευταία χρόνια ο κόσμος κινείται και πάλι προς κομματικές υποψηφιότητες. Όταν κάποιος δεν έχει αυτή τη στήριξη, διερωτώμαι: ποιο είναι το κίνητρο για να κατεβαίνει στις εκλογές. Απαιτεί χρόνο και κόπο. Είναι οι αναποφάσιστοι, οι νέοι, οι απέχοντες, ποιοι είναι;

Είναι σωστή η διαπίστωσή σας. Γενική αρχή είναι ότι θέλω να δώσω φωνή σ’ αυτούς που δεν την έχουν. Και εννοώ ότι έχει πολύ κόσμο ο οποίος διαμαρτύρεται, απέχει και θεωρεί πως ό,τι και να γίνει τίποτα δεν θα αλλάξει. Θέλω να δώσω έμφαση σ’ αυτό γιατί είναι ένα μεγάλο κομμάτι, αν προτιμάτε η αποχή είναι το πιο μεγάλο κόμμα, είναι το 30%. Δεν είναι απλώς μια έκφραση δυσαρέσκειας. Είναι κάτι που για πρώτη φορά σοβαροί ανεξάρτητοι υποψήφιοι μπορούν να δώσουν φωνή σ’ αυτόν τον κόσμο. Ας πάρουμε τους νέους, ναι. Ξέρουμε λ.χ. ότι μόνο τα μισά από τα άτομα 18 -25 έχουν γραφτεί στον εκλογικό κατάλογο. Υπάρχει το εξής ερώτημα. Γιατί η υποχρέωση για θητεία στην Εθνική Φρουρά να είναι αυτόματη ενώ το δικαίωμα για να ψηφίσει κάποιος να μην είναι; Γιατί το σύστημα δεν σου δίνει τα δικαιώματά σου αυτόματα όταν σου επιβάλλει αυτόματα τις υποχρεώσεις; Πρέπει λοιπόν να αλλάξει ο νόμος. Τόσο απλό!

Γιατί πιστεύετε ότι δεν άλλαξε μέχρι σήμερα;

Διότι αυτοί που γράφονται έχουν κάποια κομματική σχέση ενώ αυτοί που δεν γράφονται όχι μόνο δεν ψηφίζουν αλλά αφήνουν και τους άλλους που έχουν γραφτεί να ψηφίσουν για εκείνους. Για αυτό και εμείς σκεφτήκαμε και κάνουμε μια συναυλία με τους Onirama και τον Νίκο Γεωργίου έναν Κύπριο καλλιτέχνη στις 16 Σεπτεμβρίου με δωρεάν είσοδο σε νεαρά άτομα που θα μας παρουσιάσουν την εγγραφή τους στον εκλογικό κατάλογο και εάν δεν το έκαναν μπορούμε να τους βοηθήσουμε με μια σαφή γραμμή: Ψηφίστε όποιον θέλετε αλλά πρέπει να γραφτείτε. Νιώθω έντονα γι' αυτό ξέρετε. Δεν μπορείς λ.χ. να μπεις ούτε διαδικτυακά και να το κάνεις. Ποιος είναι ο λόγος για αυτή τη συνωμοσία; Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι έτσι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή η οποία επηρεάζει ιδιαίτερα τους ανεξάρτητους: η θεωρία της χαμένης ψήφου. Γιατί να σας ψηφίσουν λένε πολλοί αφού προς το παρόν έχετε μονοψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις και δεν έχει κάποιο κόμμα πίσω σας;

Εγώ πιστεύω πως η μόνη χαμένη ψήφος είναι αυτή που δεν μπαίνει στην κάλπη την Κυριακή των εκλογών. Οι ανεξάρτητοι μπορούν να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου για το σύστημα. Αλλά μιας και αναφερθήκατε στις δημοσκοπήσεις, να σας αντιστρέψω το επιχείρημα: αν πάμε σήμερα με τις δημοσκοπήσεις, χαμένη ψήφος είναι η ψήφος και στον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και στον κ. Ανδρέα Μαυρογιάννη διότι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις σήμερα, στον β’ γύρο χάνουν με μεγάλη διαφορά από τον κ. Χριστοδουλίδη. Άρα πρέπει να σκεφτούμε και κάτι άλλο: μήπως ακριβώς η ψήφιση ενός ανεξάρτητου μπορεί να εκφράσει αυτή τη δυσαρέσκεια. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι οι ανεξάρτητοι δεν μετρούνται στα σενάρια του β’ γύρου;

Το τελευταίο διάστημα ακούγονται διάφορες εκτιμήσεις για το πόσο εφικτή ή ανέφικτη είναι η λύση στο Κυπριακό. Εσείς τι πιστεύετε: είμαστε στο παρά πέντε, στο και πέντε ή…;

Θα έλεγα πως η γενική διαπίστωσή μου είναι «χάλια μαύρα δόξα σοι ο Θεός». Και φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση λόγω των χειρισμών της διακυβέρνησης Αναστασιάδη και των συνεργατών του, όσον αφορά το Κυπριακό. Νομίζω ότι τα βράχια της διχοτόμησης είναι ορατά και το καράβι πάει κατευθείαν προς τα βράχια. Πώς μπορούμε να το αλλάξουμε; Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος, εξ ου και η προσπάθειά μου. Το βλέπω σε δύο επίπεδα: το διαδικαστικό και στο ουσιαστικό. Όσον αφορά το πρώτο, ένα από τα πιο μεγάλα μας προβλήματα ως πλευρά είναι η αναξιοπιστία μας και στις Βρυξέλλες και στη Νέα Υόρκη.

Και σε τι οφείλεται η αναξιοπιστία;

Στο ότι σηκωθήκαμε και φύγαμε από τις συνομιλίες, πουλούμε «χρυσά» διαβατήρια, είμαστε στα Pandora Papers όλα αυτά και πολλά άλλα συνθέτουν μια πάρα πολύ κακή εικόνα για την ηγεσία μας η οποία πρέπει να αλλάξει. Και σίγουρα, αυτοί που τη δημιούργησαν δεν μπορεί να είναι και αυτοί που θα μας απαλλάξουν από αυτή την εικόνα. Και δεν μπορώ να φανταστώ πώς ο κ. Αναστασιάδης και οι στενοί του συνεργάτες μπορεί να είναι αυτοί που θα μας βγάλουν από την αναξιόπιστη θέση στην οποία μας έχουν κατατάξει και οι εταίροι μας και τα Ηνωμένα Έθνη.

Υποθέτω εννοείτε και τον κ. Χριστοδουλίδη αλλά και τον κ. Μαυρογιάννη.

Φυσικά! Ήταν το αριστερό και το δεξί χέρι του κυρίου Αναστασιάδη στο Κυπριακό.

Όσον αφορά το ουσιαστικό επίπεδο της προσπάθειας;

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η λύση του Κυπριακού έχει δύο κλειδιά. Το ένα είναι το ενεργειακό και το άλλο η ευρωτουρκική σχέση και συγκεκριμένα η Θετική Ατζέντα. Και εξηγούμαι: Όσον αφορά το ενεργειακό και δεδομένης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία έχει αλλάξει ο ενεργειακός χάρτης και για την περιοχή μας αλλά και για την Ευρώπη. Πλέον το ενεργειακό είναι μείζον θέμα. Και αυτό, δεδομένων των κοιτασμάτων τα οποία υπάρχουν στην περιοχή μας για φυσικό αέριο πιστεύω ότι μπορεί να είναι ο καταλύτης για να φτάσουμε στη λύση του Κυπριακού. Η Κύπρος μπορεί να γίνει ενεργειακός κόμβος. Προσέξατε ότι η πρόεδρος της Κομισιόν πήγε στο Κάιρο πριν από κανένα μήνα για τη συμφωνία ΕΕ-Αιγύπτου-Ισραήλ; Εμείς πού ήμασταν; Αυτά είναι τα θέματα και πιστεύω ότι θα έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να το διαχειριστούμε λόγω της ευκαιρίας που έχει δοθεί στο φυσικό αέριο και βεβαίως πριν να αρχίσουμε τη μετάβασή μας προς την πράσινη ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές της.

Το δεύτερο κλειδί; Οι ευρωτουρκικές σχέσεις;

Εδώ παίζονται τρία πράγματα. Πρώτον η Τελωνειακή Ένωση και η διεύρυνση των όρων, το δεύτερο είναι το μεταναστευτικό και το τρίτο η βίζα Τούρκων υπηκόων στην Ευρώπη. Και στα τρία αυτά θέματα θα έπρεπε να είμαστε εκεί και να έχουμε λόγο. Στην Τελωνειακή Ένωση οι επιτροπές είναι εκεί και λειτουργούν. Αλλά όταν είσαι αναξιόπιστος δεν θα σε πιστέψουν! Στο μεταναστευτικό ο τρόπος διαχείρισης είναι η ΕΕ. Δεν είμαστε μέσα στο σύστημα διαχείρισης της ΕΕ για το θέμα. Είμαστε έξω από αυτό. Πρέπει να μπούμε σε αυτό το σύστημα. Το θέμα της βίζας επίσης μπορούμε να το διαχειριστούμε αναλόγως. Αυτά τα δύο κλειδιά μαζί με την εισήγησή μου για ένα Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ειρήνης μπορούμε να φέρουμε μέσα την ΕΕ στη διαδικασία επίλυσης με κοινά έργα που να φέρνουν τις δύο κοινότητες μαζί. Δέστε την ιστοσελίδα μου στο achilleas.eu

Δώστε μου ένα παράδειγμα…

Πάρτε την ιδέα της ΕΕ για επενδύσεις με φωτοβολταϊκά στη νεκρή ζώνη. Πάρτε την εισήγηση που είχα κάνει μέσα στον κορωνοϊό για κοινό νοσοκομείο για Covid-19 μέσα στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Θα μπορούσε λοιπόν το ε/κ ασθενοφόρο να μπαίνει από τη μία πλευρά και το τ/κ από την άλλη και να φτιάχναμε ένα δικοινοτικό νοσοκομείο το οποίο θα βοηθούσε για την πανδημία με κονδύλια της ΕΕ και μετά θα μπορούσε να μετατραπεί σε κέντρο έρευνας για το long covid το οποίο θα μπορούσε να γίνει και περιφερειακό κέντρο. Θα βοηθούσε και τις φαρμακευτικές μας εταιρείες, τα πανεπιστήμιά μας εν μέσω ενδιαφέροντος για ξένες επενδύσεις και στα νοσοκομεία μας κ.λπ. Και βεβαίως έχω και αυτή την ιδέα για μια Επιτροπή Αλήθειας.

Στο πρότυπο της Νοτίου Αφρικής;

Ακριβώς. Με αντάλλαγμα την αλήθεια, την έκφραση μεταμέλειας και την παροχή πληροφοριών στην Επιτροπή δεν θα διώκεσαι ποινικά για το έγκλημα που διέπραξες, είτε το '63 είτε το '74. Η μεταβατική δικαιοσύνη είναι κομμάτι της αποκατάστασης της εύρυθμης λειτουργίας μιας κοινωνίας η οποία έχει υποστεί ζημιά από μια σύγκρουση. Ξέρετε, δεν είναι πρωτοτυπία αυτό. Έγινε σε περισσότερες από 40 χώρες του κόσμου με τελευταίο παράδειγμα την Κολομβία.

«Δεν φοβάμαι τη σύγκρουση»

Στα… πιο εκλογικά τώρα, υπάρχει μια αίσθηση ότι πέρα από τα όσα ακούγονται εσωκομματικά στο ΑΚΕΛ, ενδεχομένως και για μια τάση η οποία αποσκοπούσε στην υπόσκαψη του Στέφανου Στεφάνου ο οποίος λέγεται ότι εσάς υποστήριξε, το κόμμα οδηγήθηκε στην υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και με το επιχείρημα διαφόρων ότι οι θέσεις σας στο Κυπριακό ήταν… πολύ προχωρημένες.

(Γελά) Κοιτάξτε για τα εσωκομματικά του ΑΚΕΛ δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω και ευχαριστώ όλους που με υποστήριξαν. Όσον όμως αφορά τις δικές μου θέσεις είναι καταγεγραμμένες με κάθε λεπτομέρεια από τις 28 Φεβρουαρίου στο Περίγραμμα. Είναι ο τρίτος πυλώνας του προγράμματός μας υπό τον τίτλο «Όχι στη διχοτόμηση, η λύση μας συμφέρει». Εκεί υπάρχουν όλες οι σκέψεις μου για το πώς μπορεί να λυθεί το Κυπριακό. Εγώ έχω τις θέσεις μου στο Κυπριακό, τις είχα πάντα και ήταν οι ίδιες. Διεκδικώ τις υποθέσεις που κάνω και δεν είναι τυχαίο ότι τα έβαλα με την Τουρκία και κερδίσαμε την υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου και διασφαλίσαμε τις περιουσίες, ότι τα έβαλα με την Τουρκία αλλά και με την Κυπριακή Δημοκρατία για τους αγνοούμενους. Και πρέπει να σας πω, διότι το πιστεύω πολύ αυτό: δεν φοβάμαι τη σύγκρουση. Χρειάζεται για να διορθωθούν τα κακώς έχοντα στη χώρα μας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: το 1989 όταν άρχιζα την υπόθεση με τον Αλέκο Μοδινό όλοι μας κορόιδευαν, πού θα πάτε και τι θα κάνετε αλλά σήμερα τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι σχεδόν αυτονόητα γιατί κάποιοι πήγαν στο ΕΔΑΔ και συγκρούστηκαν με το σύστημα. Οπότε ναι, χρειάζεται η σύγκρουση με το σύστημα εάν θέλεις να φέρεις την αλλαγή και νομίζω ότι έχω αποδείξει ότι δεν φοβάμαι να συγκρουστώ και φέρνω αποτέλεσμα.

Γυναίκες. Αρχή με 1/3 με στόχο το 50-50 στην πενταετία

Τι γίνεται με το ζήτημα των γυναικών και της ισότιμης συμμετοχής τους;

Είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Είμαι κάθετα υπέρ της ισοτιμίας ανδρών και γυναικών. Η παιδεία μου όσον αφορά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν μου επιτρέπει να έχω άλλη θέση. Εμφανώς πρέπει να υπάρχει ισότητα και ίση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία. Πώς θα επιβάλουμε όμως αυτή την ισότητα δεδομένων των στρεβλώσεων που υπάρχουν; Εγώ δεν θέλω να την επιβάλουμε μόνο στο Υπουργικό ή μόνο στους ημικρατικούς αλλά παντού. Επίσης και στην ομάδα διαπραγμάτευσης του Κυπριακού. Είναι απίστευτη η ανισότητα της γυναικείας συμμετοχής διαχρονικά μάλιστα στην ομάδα διαπραγμάτευσης. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί ως θέμα αρχής. Οπότε, θεωρώ ότι το 50 -50 είναι ο στόχος στη δική μου διακυβέρνηση, αυτός ο στόχος θέλει δουλειά για να επιτευχθεί και η δική μου εισήγηση είναι να αρχίσουμε αμέσως με το ένα τρίτο με στόχο μέσα στην πενταετία να φτάσουμε στο 50-50.