Επιθυμεί την προεδρία κρυπτόμενος ο Νίκος

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα με την αιφνιδιαστική απόφαση του Νίκου Χριστοδουλίδη να αποφύγει τις συζητήσεις τύπου debate, όπως αυτές τουλάχιστον έχουν οργανωθεί από την κρατική τηλεόραση με τη συμμετοχή στον σχεδιασμό όλων των επιτελείων, επανήλθε στην ημερησία διάταξη το πλέγμα της τακτικής των βασικών υποψηφίων της παρούσας προεκλογικής εκστρατείας. Από όλες τις αντιδράσεις στην απόφαση Χριστοδουλίδη, είναι φανερό ότι ακόμη και οι υποψήφιοι οι οποίοι δεν έχουν πίσω τους ένα μεγάλο κόμμα ως δυναμική της εκλογικής τους μάχης εμφανίσθηκαν ιδιαίτερα επικριτικοί όσον αφορά την ξεκάθαρη φυγομαχία του από τα συμφωνηθέντα για τον ερχόμενο μήνα. Ήταν βεβαίως αυτό φυσιολογικό γιατί οι υπόλοιποι υποψήφιοι, εκείνοι που δεν έχουν την άνεση και την πολυτέλεια να τους υπηρετεί κάποιος κομματικός σχηματισμός, βλέπουν τις ευρύτερες συζητήσεις ως βήμα για να επικοινωνήσουν με πλατιά στρώματα, ιεραρχούν ως πρώτιστο τη λειτουργία της δημοκρατικής διαφάνειας μέσω της κρατικής τηλεόρασης αλλά και ευρύτερα των ΜΜΕ, παρά το γεγονός ότι εξέφρασαν ενστάσεις για τον αριθμό συμμετοχής τους στις συζητήσεις.

Οι επινοήσεις Χριστοδουλίδη

Η απόφαση του Νίκου Χριστοδουλίδη να παραβιάσει το συμφωνηθέν πλαίσιο των συζητήσεων όπως αυτό είχε καθοριστεί συλλογικά, ανεξάρτητα από τις οποίες εξηγήσεις δίνει, επιχειρήθηκε από το επιτελείο του να παρουσιαστεί ως μια κίνηση ανάγκης, απότοκη των πολλών και μαζικών επισκέψεών του ανά την Κύπρο προφανώς για το τελευταίο στάδιο της «επικοινωνίας του με τους πολίτες». Επομένως, σύμφωνα με το σκεπτικό του ιδίου ή κάποιων εκ του επιτελείου, δεν έχει σημασία, «τα debates μπορούν να περιμένουν για αργότερα». Αυτή ωστόσο η δικαιολογία εν είδει επιχειρήματος δεν μπορεί να σταθεί με στοιχειώδη λογική στα πολιτικά δρώμενα. Το νέο το οποίο θα φέρει στην κοινωνία, όπως φιλοδοξεί και επαίρεται, ένας υποψήφιος δεν συνάδει με παραβίαση αποφάσεων οι οποίες πάρθηκαν συλλογικά και με τη δική του συμμετοχή. Γιατί η πρακτική Νίκου Χριστοδουλίδη στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και εξόφθαλμα καιροσκοπική και πλήρως ασυνεπής ως πολιτική πράξη προς χιλιάδες ανθρώπους. Δεν περιορίζεται αυτή η πολιτική αμετροέπεια απέναντι μόνο στο πολιτικό και κομματικό προσωπικό με το οποίο ανταγωνίζεται στην προεκλογική περίοδο. Ο υποψήφιος για την προεδρία επιλέγει τη «φυγή» από συζητήσεις μέσω των οποίων θα μπορούσε ο διάλογός του με την κοινωνία να ενισχυόταν πολλαπλάσια αφού όχι μόνο θα είχε την ευχέρεια να απευθυνθεί σε δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, ιδιαίτερα και από το γεγονός ότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζοντας τις θέσεις του, αλλά θα είχε και την ευκαιρία να τις υποστηρίξει σε αντιπαραβολή με τους άλλους υποψηφίους. Ιδιαιτέρως από τη στιγμή που οι πρώτες συζητήσεις της κρατικής tv έχουν θεματικό χαρακτήρα, κάτι το οποίο υποτίθεται ότι επιδιώκει με τις επαφές που θα έχει, όπως διατείνεται, παγκυπρίως τον ερχόμενο μήνα.

Η πολιτική συνέπεια

Η ξαφνική απόφαση δραπέτευσης του Νίκου Χριστοδουλίδη από τηλεοπτικές συζητήσεις εντός Σεπτεμβρίου πλήττει την πολιτική συνέπεια με την οποία φιλοδοξεί να εμφανίζεται στην προεκλογική περίοδο ως υποψήφιος. Αυτό το αντιλαμβάνονται πολλοί οι οποίοι διάκεινται φιλικά απέναντί του αλλά και με διάθεση να ακούσουν τον τέως υπουργό και τις θέσεις του για όλα όσα απασχολούν σήμερα την κυπριακή κοινωνία. Η απόφαση έχει πλήξει την αξιοπιστία Χριστοδουλίδη όσες επινοήσεις και αν επιχειρεί το περιβάλλον του.

Ταυτοχρόνως, αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει τα επιχειρήματα των αντιπάλων του ότι:

• Σαφώς και προτιμά τους μονολόγους και θα ήθελε να αποφύγει κάθε αντιπαραθετική συζήτηση.

• Αποτίμησε ιδιαίτερα αρνητικά τον εαυτό του και την προεκλογική του εκστρατεία το αποτέλεσμα του debate το οποίο διοργανώθηκε από το ΡΙΚ τον περασμένο μήνα.

• Επιβεβαιώνει τις πληροφορίες ότι είναι αποδέκτης νουθεσιών από γνωστούς υποστηρικτές του και χορηγούς της προεκλογικής του καμπάνιας να αποφεύγει όσο είναι δυνατόν τις τηλεοπτικές συζητήσεις.

Ωστόσο, η συζήτηση στο ΡΙΚ, σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», δυσαρέστησε σφόδρα τον υποψήφιο, θεώρησε ότι ξεγελάστηκε από την τροπή που πήρε η ίδια η συζήτηση και έστειλε το μήνυμα πως δεν είναι διατεθειμένος να «ριχθεί και πάλι στον λάκκο των λεόντων».

Τακτικός ελιγμός;

Στο επιτελείο του Νίκου Χριστοδουλίδη μετά το αυτογκόλ για τα debates και ενώπιον χιλιάδων επιχειρήθηκε η διαρροή ότι η απόφαση για την αποφυγή των συζητήσεων αποτελεί στην ουσία ένας τακτικός ελιγμός του υποψηφίου ώστε να κερδίσει χρόνο αλλά και να προσφέρει χρόνο εντός του Δημοκρατικού Συναγερμού σε εκείνους που αμφισβητούν την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου. Αυτό το επιχείρημα το οποίο διαρρέεται ως ένας «ευφυής τακτικός ελιγμός» επιβεβαιώνει στην πράξη την ατολμία Χριστοδουλίδη να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ και με άλλους υποψηφίους.

Οι αντιδράσεις Νίκου Χριστοδουλίδη για τις ρυθμίσεις της κρατικής τηλεόρασης σε σχέση με τις συζητήσεις των υποψηφίων επιβεβαίωσε εκείνους που τον κατηγορούσαν ευθέως ότι δεν προτίθεται να λειτουργήσει στο πλαίσιο ενός συμβατού διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων, όπως προβλέπει ο πολιτικός πολιτισμός, για ένα κεφαλαιώδες ζήτημα όπως είναι η ανάδειξη του αρχηγού του κράτους.

Την πρόθεση του Νίκου Χριστοδουλίδη να αποφύγει τον δημόσιο διάλογο για να μην «σπαταλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο» το οποίο απέκτησε επί εννέα συναπτά έτη ως ατσαλάκωτος κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός Εξωτερικών επιχείρησε από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας να αποκαλύψει ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Εξέφρασε την εκτίμηση ότι δημιουργείται ένα καθεστώς αποφυγής δημόσιου διαλόγου στην παρούσα προεκλογική εκστρατεία και στην επικράτηση μιας «απολιτίκ» διαδικασίας κατά τη διάρκεια της οποίας τα επιχειρήματα αλλά και οι θέσεις επί όλων των ζητημάτων θα αντικατασταθούν με γενικότητες, αέναες θεωρίες χωρίς πολιτική βάση, χωρίς σχεδιασμούς και με κυρίαρχη μια ερμαφρόδιτη αντίληψη ότι όλα θα αποκατασταθούν διά μαγείας, όλα θα επιλυθούν με ένα είδος «μεσσιανικής παρεμβατικότητας».

Βεβαίως, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ είχε και έχει πολλούς λόγους να θέλει τον Νίκο Χριστοδουλίδη στην αρένα των συζητήσεων και όχι μακριά και αμέτοχο από αυτήν. Θεωρεί ότι η δυναμική την οποία έχει σε μια απευθείας αντιπαράθεση θα είναι καταλυτική στην εξέλιξη της προεκλογικής του πορείας. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί στην πράξη βάσει αντικειμενικών προσεγγίσεων στη μοναδική ώς τώρα τηλεμαχία του περασμένου μήνα.

Η τακτική του προέδρου του ΔΗΣΥ τις τελευταίες βδομάδες έχει να κάνει με το θετικό πρόσημο που εξέπεμψε για τον ίδιο το debate στο ΡΙΚ. Κυρίως έχει ως στόχο να αναγκάσει τους ψηφοφόρους του κόμματος να θέσουν ένα μέτρο σύγκρισης του ιδίου με τον Νίκο Χριστοδουλίδη ο οποίος, κατά τον Αβέρωφ Νεοφύτου, μετατρέπει το ζήτημα της εξουσίας σε μια λανθάνουσα χωρίς ειρμό και δομή προεκλογική, με ατέρμονες και άσκοπες γενικές συζητήσεις και κυρίως με μονολόγους για να ικανοποιεί το εκάστοτε διαφορετικό και ετερόκλητο ακροατήριό του.

Η αναδιατύπωση της πολιτικής του απέναντι στις δημόσιες συζητήσεις είναι προφανώς μια βολική τακτική κίνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη, η οποία οδηγείται σε ναυάγιο αφού παρουσιάστηκε άκρως αντιφατικός και καθόλου συνεπής με αποτέλεσμα εδώ και τρία εικοσιτετράωρα να δέχεται έντονη κριτική από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Με τη στάση του ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξέθεσε τα μέλη του επιτελείου του, τα οποία σε συνεννόηση μαζί του είχαν συμφωνήσει το πλαίσιο το οποίο παρουσίασε το ΡΙΚ για τις συζητήσεις και κατέληξαν σε αυτό.

«Καθοριστική πρακτική»

Από την πλευρά του, ο υποψήφιος Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο οποίος παρουσιάστηκε ιδιαίτερα δυναμικός και καθόρισε στην ουσία την τύχη του πρώτου debate, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να μην επιμένει στην παρουσία του στις συζητήσεις όποτε και αν αυτές προγραμματιστούν. Στο επιτελείο Μαυρογιάννη θεωρούν ότι η πρώτη πράξη αντιπαράθεσης με τους βασικούς του αντιπάλους ήταν πολύ παραγωγική για τον ίδιο και αυτό διαφάνηκε στην επικοινωνία που είχε τις τελευταίες βδομάδες τόσο με ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ όσο και με ψηφοφόρους άλλων κομμάτων όπως και ανέντακτων. Όπως σημειώνουν συνεργάτες του, «οι συζητήσεις είναι οξυγόνο για τον υποψήφιο» και αποτελούν ενισχυτικό παράγοντα στην προσπάθεια που κάνει να φέρει τις θέσεις του κοντά στην κοινωνία.