Στον αέρα οι σχεδιασμοί για λαχείο και Τρόοδος

Γράφουν Αδάμος Αδάμου και Σόφη Ορφανίδου

Φρένο στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για αποκρατικοποίηση του Κρατικού Λαχείου, αλλά και για αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας και υποστατικών στο Τρόοδος φαίνεται να βάζει η χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου χωρίς, επίσης, να αποκλείονται επιπλοκές και στην ανάπτυξη του λιμανιού Λάρνακας. Στην ουσία με τη χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου τόσο η Μονάδα Αποκρατικοποιήσεων που εδώ και καιρό υπολειτουργεί όσο και η νομοθεσία του 2014 για τις αποκρατικοποιήσεις καταργούνται.

Ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση καλείται πλέον να εξεύρει άλλες διαδικασίες και οδούς εάν επιθυμεί να συνεχίσει την προσπάθειά της για αξιοποίηση του Κρατικού Λαχείου αλλά και των κυβερνητικών κατοικιών στο Τρόοδος.

Όσον αφορά το Κρατικό Λαχείο, υπενθυμίζεται πως η κυβέρνηση είχε καταθέσει και σχετικό νομοσχέδιο για αποκρατικοποίησή του το οποίο επιτρέπει τη διάθεση των εργασιών του σε ιδιώτη επενδυτή βάσει όμως διατάξεων του νόμου για τις αποκρατικοποιήσεις τον οποίο ακύρωσε χθες το Ανώτατο.

Οι δραστηριότητες του Κρατικού Λαχείου και η κρατική περιουσία στην περιοχή Τροόδους αποτελούν τα μοναδικά περιουσιακά στοιχεία του κράτους με τα οποία ασχολείται σήμερα η Μονάδα Αποκρατικοποιήσεων την οποία στελεχώνει πλέον μόλις ένας εμπειρογνώμονας. Ο τελευταίος μάλιστα κινδυνεύει να μείνει και απλήρωτος λόγω της πρόσφατης απόφασης της Βουλής να σταυρώσει, αλλά και να αποκόψει κονδύλια που σχετίζονται με αποκρατικοποιήσεις στο πλαίσιο έγκρισης του νέου προϋπολογισμού.

Παραμένει σε ισχύ η κατάργηση του νόμου για αποκρατικοποιήσεις - Κρίθηκε στο νήμα με 6-5

Στο νήμα κρίθηκε η συνταγματικότητα ή όχι του νόμου του 2014 για τις αποκρατικοποιήσεις και συγκεκριμένα η κατάργησή του από την ολομέλεια της Βουλής, η οποία ψηφίστηκε σε νόμο στις 14 Ιουλίου 2017 με 26 ψήφους υπέρ και 24 εναντίον.

Η πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δηλαδή οι 6 εκ των συνολικά 11 δικαστών, έκριναν την κατάργηση συμβατή με το Σύνταγμα, ενώ οι υπόλοιποι 5 δικαστές, περιλαμβανομένου του προέδρου Μύρωνα Νικολάτου, διαμόρφωσαν αντίθετη άποψη. Σε οποιαδήποτε περίπτωση μετρά η απόφαση της πλειοψηφίας και έτσι ο νόμος παραμένει σε ισχύ.

Τον «Καταργητικό του περί της Ρύθμισης Θεμάτων Αποκρατικοποίησης Νόμο του 2014, Νόμο του 2017» είχε προσβάλει με Αναφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εισηγούμενος ότι είναι ασύμφωνος με μια σειρά άρθρα του Συντάγματος.

Ειδικότερα ο εκπρόσωπος του ΠτΔ, γενικός εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης, υπέδειξε αγορεύοντας ενώπιον του δικαστηρίου ότι α) προσκρούει στο άρθρο 54 το οποίο, μεταξύ άλλων, προνοεί ότι το Υπουργικό Συμβούλιο ασκεί εκτελεστική εξουσία αναφορικά με την εποπτεία και διάθεση της περιουσίας που ανήκει στη Δημοκρατία, β) ότι προσκρούει στο άρθρο 26 που κατοχυρώνει το δικαίωμα του ελευθέρως συμβάλλεσθαι και γ) ότι προσκρούει στο άρθρο 61 το οποίο καθορίζει ότι η νομοθετική εξουσία ασκείται μεν από τη Βουλή επί παντός θέματος, όμως απαγορεύεται επέμβασή της στον τομέα άσκησης των εξουσιών της εκτελεστικής εξουσίας.

Από πλευράς του ο εκπρόσωπος της Βουλής Χρίστος Κληρίδης αντέτεινε ότι με κανέναν τρόπο η Βουλή δεν ασκεί με τον υπό αναφορά νόμο οποιασδήποτε μορφής εκτελεστική εξουσία. «'Ασκησε το συνταγματικό της δικαίωμα για θέσπιση νόμου, το οποίο περιλαμβάνει και το δικαίωμά της να καταργεί νόμο», ήταν η θέση του.

Η πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου υιοθέτησε τις εισηγήσεις του εκπροσώπου της Βουλής, τοποθετούμενη ως εξής:

«Ενασκώντας τις εξουσίες της, η καθεμιά από τις τρεις πολιτειακές εξουσίες -νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική- δύναται να θεσπίζει ή να απορρίπτει, να τροποποιεί ή να καταργεί το πλαίσιο ή τους φορείς λειτουργίας της με τους οποίους εκδηλώνει την εκάστοτε βούλησή της. Είναι συνεπώς εγγενής και έμφυτη η δυνατότητα κατάργησης νομοθεσίας την οποία η ίδια η Βουλή ψήφισε. Εφόσον, λοιπόν, η Βουλή ενήργησε σύμφωνα με το άρθρο 61 του Συντάγματος το οποίο της επιτρέπει να νομοθετεί επί παντός θέματος, δεν μπορεί βάσιμα να λέγεται ότι δεν μπορεί και να τον καταργήσει».

Η μειοψηφία των δικαστών κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα, ότι δηλαδή ο νόμος είναι ασύμβατος με το 'Αρθρο 54 του Συντάγματος που προνοεί για την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και άρα είναι αντισυνταγματικός.