«Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα είναι οδυνηρή συμφωνία» τονίζουν δυτικοί αναλυτές, στην «πολεμική ετοιμότητα» του κινεζικού στρατού εστιάζει ο κινεζικός Τύπος

Το μήνυμα ότι παρά το γεγονός ότι η τελική συμφωνία στην ουκρανική κρίση «θα είναι οδυνηρή», η παγκόσμια κοινότητα χρειάζεται ένα «κοινό πλαίσιο για την επίλυση του πολέμου», εκπέμπουν οι δυτικοί αναλυτές που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Την προηγούμενη εβδομάδα, ο αμερικανικός Τύπος «χαιρέτισε» την προώθηση των ουκρανικών δυνάμεων στην περιοχή της Χερσώνας, ενώ ο ευρωπαϊκός Τύπος εξέφρασε ανησυχίες για τις προθέσεις του Πεκίνο σχετικά με την Ταϊβάν και τις επιπτώσεις του πληθωρισμού στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Ο κινεζικός Τύπος έθεσε υπό το μικροσκόπιο του το κάλεσμα του ηγέτη της χώρας προς τις ένοπλες δυνάμεις της Κίνας για «επικέντρωση όλης της ενέργειας και δύναμης σε ετοιμότητα μάχης».

Την προηγούμενη εβδομάδα, στον ρωσικό Τύπο ξεχώρισε το κύριο άρθρο της «Nezavisimaya Gazeta», σύμφωνα με την οποία στην ουκρανική κρίση ο Ρώσος Πρόεδρος «δεν μπορεί να μετακινηθεί ούτε από πάνω ούτε από κάτω ούτε από έξω». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η τροπή των εξελίξεων στην κρίση θα εξαρτηθεί από τις τελικές αποφάσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και οι επιπτώσεις του πληθωρισμού

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει και τότε θα δούμε τις πραγματικές εντάσεις στην Ευρώπη» είναι ο τίτλος του άρθρου γνώμης του Ivan Krastev που δημοσιεύτηκε στις 8 Νοεμβρίου στην αμερικανική εφημερίδα «The New York Times». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «η Ευρώπη αυτές τις μέρες θυμίζει τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας: Ζούμε με την αίσθηση ότι το τέλος του κόσμου είναι προ των πυλών. Αλλά αυτή τη φορά, η ανησυχία για τα πυρηνικά όπλα της Ρωσίας έχει αντικαταστήσει τη συζήτηση για τον ιό. Τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης είναι γεμάτα με ζοφερά πρωτοσέλιδα για ενεργειακές ελλείψεις, διαταραχές και διακοπές ρεύματος. Οι αναλυτές συμφωνούν ότι ο πληθωρισμός και η κλιμάκωση του κόστους ζωής θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Ο χειμώνας του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ωστόσο απίθανο να τερματίσει τη δέσμευση της Ευρώπης στην Ουκρανία». Στη συνέχεια του άρθρου ξεχωρίζουν τα εξής: «Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων είναι ηθικά εξοργισμένη από τη βιαιότητα της Ρωσίας. Και οι πρόσφατες επιτυχίες του ουκρανικού στρατού προσθέτουν ελπίδα στην οργή. Αλλά αυτός ο πόλεμος δεν θα συνεχιστεί για πάντα. Οι αποκλίνουσες αφηγήσεις και τα οράματα για το επιθυμητό τέλος του πολέμου είναι τόσο συναισθηματικά και ηθικά φορτισμένα που οποιαδήποτε συμφωνία θα είναι οδυνηρά περίπλοκη. Αλλά κάποιο κοινό πλαίσιο για την επίλυση του πολέμου είναι επειγόντως απαραίτητο. Χωρίς αυτό, ο φόβος των Ουκρανών ότι θα προδοθούν από τη Δύση και ο φόβος του κ. Πούτιν ότι η Ρωσία θα ταπεινωθεί στρατιωτικά τροφοδοτούν την κλιμάκωση στα άκρα».

Την προηγούμενη εβδομάδα, μια άλλη αμερικανική εφημερίδα, η «Washington Post» εστίασε στην απόφαση του Κρεμλίνου για απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από την κατεχόμενη ουκρανική πόλη της Χερσώνας. Ο Max Boot σε ανάλυση με τίτλο «Γιατί η ρωσική υποχώρηση από τη Χερσώνα είναι τόσο σημαντική», στις 10 Νοεμβρίου, έγραψε ότι «την Τετάρτη, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ανακοίνωσε την υποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική πλευρά του Δνείπερου. Οι Ρώσοι αφήνουν πίσω τους τη μοναδική περιφερειακή πρωτεύουσα που είχαν καταλάβει. Η απόφαση αυτή, αν και αποτελεί στρατιωτική αναγκαιότητα, εντούτοις αποτελεί ταπεινωτική ήττα για τον Πούτιν». Στη συνέχεια της ανάλυσης υπογραμμίζονται και τα εξής: «Η Χερσώνα είναι ένα σημαντικό λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας και η πρωτεύουσα μιας από τις τέσσερις περιοχές που ο Πούτιν προσάρτησε παράνομα τον Σεπτέμβριο. Οι Ρώσοι ήλπιζαν να χρησιμοποιήσουν τη Χερσώνα ως βάση από την οποία θα καταλάμβαναν τελικά τις κοντινές ουκρανικές πόλεις Μικολάιβ και Οδησσό. Αυτό θα τους επέτρεπε να αποκλείσουν την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα, τη σημαντικότερη εμπορική της αρτηρία. Τώρα, η ρωσική επίθεση πηγαίνει αντίστροφα. Αναγκάζονται να οργανώσουν μια από τις πιο δύσκολες στρατιωτικές επιχειρήσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν: μια "οπισθοχώρηση" υπό πυρά. Αυτή η τελευταία ουκρανική νίκη θα βοηθήσει να διατηρηθεί ενωμένος ο φιλοουκρανικός συνασπισμός στη Δύση».

Στο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, εστιάζει ο Roger Boyes σε ανάλυση που φέρει τον τίτλο «Προσοχή, η κόπωση του πολέμου θα οδηγήσει σε σάπια ειρήνη» και δημοσιεύτηκε στις 8 Νοεμβρίου στην βρετανική εφημερίδα «The Times». «Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ ταρακούνησαν την ομάδα του Ζελένσκι. Οι προσκείμενοι στον Τραμπ, Ρεπουμπλικάνοι, που θα τα πάνε καλά στις ενδιάμεσες εκλογές, λένε ότι η Ουκρανία δεν είναι αμερικανικός πόλεμος. Αν οι ΗΠΑ μείωναν την υποστήριξή τους προς το Κίεβο, οι αμφιταλαντευόμενοι στην Ευρώπη θα έκαναν επίσης λιγότερα», γράφει ο κ. Boyes, ο οποίος προσθέτει τα εξής: «Η πολεμική κόπωση στην Ευρώπη παίρνει ήδη πολλές μορφές, συμπεριλαμβανομένων, όλο και περισσότερο, παραπόνων για την οικονομική επιβάρυνση από τη στέγαση τόσων πολλών προσφύγων. Για να διατηρήσει ζωντανή τη δυτική υποστήριξη ο Ζελένσκι θα πρέπει να κάνει περισσότερα. Πρώτον, να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του δυτικού οπλισμού. Το ζήτημα της διαφθοράς στην Ουκρανία πρέπει να αντιμετωπιστεί, έστω και μόνο για να αποκρουστεί η ρωσική εκστρατεία παραπληροφόρησης που αναπαράγει ιστορίες για διακίνηση όπλων. Ο πόλεμος μπορεί να επιβραδυνθεί λίγο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και να μετατραπεί, μέχρι την επανάληψη της εαρινής περιόδου των μαχών το 2023, σε μια μάχη ανταγωνιστικών αφηγήσεων στην οποία το Κρεμλίνο παριστάνει τον απογοητευμένο αναζητητή της ειρήνης. Σε αυτό πρέπει να αντισταθούμε. Το μόνο που θα κάνει είναι να κατευθύνει τις εθνικές συζητήσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη προς έναν σάπιο συμβιβασμό με τον Πούτιν και τη διάλυση του ουκρανικού κράτους».

Την προηγούμενη εβδομάδα, μαζί με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η αγγλόφωνη υπηρεσία της «Deutsche Welle» ανάλυσε τις τελευταίες εξελίξεις στην Ταϊβάν, αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στα νέα μηνύματα που στέλνει το Πεκίνο για το συγκεκριμένο ζήτημα. Σε δημοσίευμα με τίτλο «Θα τολμήσει ο ενθαρρυμένος Σι Τζινπίνγκ της Κίνας να ρισκάρει για την Ταϊβάν;», το οποίο ήταν δημοσιευμένο στις 10 Οκτωβρίου, ο William Yang επεσήμανε ότι «Κατά τη διάρκεια των 10 ετών του Σι Τζινπίνγκ στην εξουσία, το Πεκίνο έχει υιοθετήσει μια επιθετική στάση για την "επανένωση" της Ταϊβάν με την ηπειρωτική Κίνα. Το ΚΚΚ θεωρεί το δημοκρατικό, αυτοδιοικούμενο νησί ως μέρος της επικράτειας της Κίνας. Στο συνέδριο, το ΚΚΚ κατοχύρωσε στο κομματικό δόγμα μια δήλωση, "που αντιτίθεται αποφασιστικά και αποτρέπει τους αυτονομιστές που επιδιώκουν την "ανεξαρτησία της Ταϊβάν"". Ο Σι επανέλαβε επίσης τον στόχο του για την επίτευξη της "ειρηνικής" ενοποίησης με την Ταϊβάν, με τη χρήση βίας να παραμένει μια επιλογή για την επίτευξη του στόχου, αν χρειαστεί». Στη συνέχεια του δημοσιεύματος τονίζονται και τα εξής: «Ο Κινέζος διπλωμάτης Jing Quan δήλωσε ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θέλει να "χρησιμοποιήσει βία εναντίον του νησιού", αλλά πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποτρέψει την Ταϊπέι από το να κηρύξει την ανεξαρτησία της. Μέρος αυτής της "αποτροπής" περιλαμβάνει τη στρατιωτική ενίσχυση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA), μαζί με τακτικές αεροπορικές εξόδους πάνω από τα Στενά της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένων μαζικών συντονισμένων στρατιωτικών ασκήσεων γύρω από το νησί. (Την ίδια στιγμή) Παρά τη ρητορική περί "ειρηνικής επανένωσης", οι κινήσεις του Πεκίνου τα τελευταία χρόνια έχουν καταστήσει πολιτικά ανέφικτη τη συνεργασία με την Ταϊπέι για την οικοδόμηση δεσμών προς τη "μία Κίνα". Ο Ivy Kwek, συνεργάτης για την Κίνα στο International Crisis Group, (φέρει την άποψη ότι) "ένα πιο διεκδικητικό Πεκίνο θα αυξήσει πιθανότατα την πίεσή του στην Ταϊπέι, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της στρατιωτικής ή οικονομικής πίεσης».

Η ιταλική εφημερίδα «Corriere Dela Serra» την προηγούμενη εβδομάδα επικεντρώθηκε στις επιπτώσεις των διαιωνιζόμενων κρίσεων και εντάσεων σε Ουκρανία και Ασία στην οικονομία της Ευρώπης. Η εφημερίδα δημοσίευσε στις 8 Νοεμβρίου την ανάλυση των Ferruccio de Bortoli και Andrea Monticini, η οποία φέρει τον τίτλο «Η ευρωπαϊκή δημοσιονομική ένωση είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός». «Ο πληθωρισμός, εκτός από την οικονομική επιβράδυνση, θα μπορούσε ακόμη και να τονώσει την επιθυμία ορισμένων χωρών της νομισματικής ένωσης - και όχι απαραίτητα των πιο αδύναμων - να επιστρέψουν στο εθνικό νόμισμα. Προφανώς, μιλάμε για μια μακρινή, ακραία υπόθεση, που αγγίζει σχεδόν τα όρια της φανταστικής οικονομίας. Η γνώση της είναι χρήσιμη όχι μόνο για την αποτροπή της, αλλά και για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τα μέτρα που είναι απαραίτητα και δεν μπορούν πλέον να αναβληθούν, ώστε να αυξηθεί ο βαθμός συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της», αναφέρουν οι αρθρογράφοι, οι οποίοι προσθέτουν τα εξής: «Η Ευρωζώνη είναι μόνο μια νομισματική ζώνη στην οποία δεν αντιστοιχεί καμία δημοσιονομική ένωση. Τα έθνη που υιοθέτησαν το κοινό νόμισμα διατήρησαν τις αποφάσεις που επηρεάζουν τους προϋπολογισμούς τους σε τοπικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα στερήθηκαν τη νομισματική πολιτική. Αυτή η παραίτηση, παρουσία ενός αρνητικού σοκ στην οικονομία, μπορεί να αποδειχθεί μη βιώσιμη. Αν και ο πληθωρισμός επηρεάζει όλα τα μέλη της ευρωζώνης, είναι ασύμμετρος. Σε ορισμένα μέλη-κράτη είναι υψηλότερος από ό,τι σε άλλους. Στο Βερολίνο, οι τιμές έχουν αυξηθεί περισσότερο από ό,τι στο Παρίσι, όπου το ενεργειακό κόστος μετριάζεται από την επιλογή, εν μέσω πολλών δυσκολιών, της πυρηνικής επιλογής. Αυτό μεταφράζεται σε πλεονέκτημα ανταγωνιστικότητας των γαλλικών εταιρειών έναντι των γερμανικών. Εάν αυτό το πλεονέκτημα γινόταν συστηματικό και μόνιμο, θα δημιουργούσε μακροπρόθεσμα πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γαλλίας και έλλειμμα στη Γερμανία. Τη δεκαετία του 1970, όταν το μάρκο ανατιμήθηκε (πολύ) έναντι της λίρας και το γαλλικό φράγκο αγωνίστηκε να ακολουθήσει. Εάν το γερμανικό νόμισμα εξακολουθούσε να υπάρχει η ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία θα επέτρεπε την επανεξισορρόπηση, τουλάχιστον προσωρινά, του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, καθιστώντας τα αγαθά που παράγονται στη Γαλλία ακριβότερα στη Γερμανία και αντίστροφα. Εφόσον, ελλείψει δύο διαφορετικών νομισμάτων, το μέσο της συναλλαγματικής ισοτιμίας προφανώς αποκλείεται, πώς μπορεί να διορθωθεί αυτή η ανισορροπία;»

Οι αμφιβολίες της Ταϊβάν και «η πολιτική ετοιμότητα» του Πεκίνου

«Το ταξίδι του Scholz δημιουργεί μόνο αμφιβολίες» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της αγγλόφωνης εφημερίδας της Ταϊβάν «Taipei Times», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου. Θέτοντας στο επίκεντρο του την πρόσφατη επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου στην Κίνα, το δημοσίευμα αναφέρει ότι το Πεκίνο στοχεύει στην προβολή της στρατιωτικής ισχύος της στην ευρύτερη περιοχή, στη χρήση της οικονομίας ως εργαλείο άσκησης πίεσης και προσθέτει τα εξής: «Πριν και μετά το ταξίδι του, ο Όλαφ Σολτς εξέδωσε δηλώσεις για "ειλικρινείς" ανταλλαγές με τον Σι, σε μια προσπάθεια να διαχωρίσει τους βαθύτατους οικονομικούς δεσμούς της Γερμανίας με την Κίνα από τις πολιτικές διαμάχες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, η Deutsche Welle δημοσίευσε μια έρευνα που έδειξε ότι μόλις το 9% των Γερμανών θεωρεί την Κίνα αξιόπιστο εταίρο, χειρότερα από το 10% της Ρωσίας, ενώ το 90% των ερωτηθέντων προέτρεψε την κυβέρνηση να καταστήσει τη χώρα λιγότερο εξαρτημένη από μη δημοκρατικές χώρες. Περισσότερες φωνές στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο ζητούν αλλαγή της πολιτικής της χώρας για την Κίνα. Το ταξίδι του Γερμανού καγκελαρίου στην Κίνα προκάλεσε περισσότερες αμφιβολίες και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μάθημα για τον κόσμο».

Η αγγλόφωνη εφημερίδα «China Daily» στις 9 Νοεμβρίου δημοσίευσε την είδηση του Xu Wei με τίτλο «Ο Σι παροτρύνει τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό να ενισχύσει την ετοιμότητα μάχης και τις ικανότητες της». Στο δημοσίευμα αναφέρονται τα εξής: «Ο Σι Τζινπίγκ, γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, κάλεσε την τρίτη τον στρατό της χώρας να επικεντρώσει όλη την ενέργεια και τη δύναμή του στην ετοιμότητα μάχης για την καλύτερη ανάπτυξη των πολεμικών του δυνατοτήτων και την αποφασιστική διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας, της ασφάλειας και των αναπτυξιακών συμφερόντων. Ο Σι έδωσε την οδηγία κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο κέντρο διοίκησης κοινών επιχειρήσεων της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής στο Πεκίνο. Με τις μεγάλες αλλαγές που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και έναν αιώνα να επιταχύνονται τώρα, η Κίνα αντιμετωπίζει αυξημένες αστάθειες και αβεβαιότητες. Σημείωσε ότι το συνέδριο έθεσε στρατηγικά σχέδια για την εθνική άμυνα και την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων της Κίνας και τόνισε την ανάγκη να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί για την εκατονταετηρίδα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού το 2027. Κάλεσε το σύνολο του στρατού να εφαρμόσει πιστά τα σχέδια και τις απαιτήσεις της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ) και της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, να διασφαλίσει την πλήρη εφαρμογή του πνεύματος του 20ου Εθνικού Συνεδρίου του ΚΚΚ και να προσπαθήσει για μεγαλύτερη πρόοδο στον εκσυγχρονισμό της εθνικής άμυνας και του στρατού».

Ο ρωσικός και ουκρανικός Τύπος

Σε κύριο άρθρο που ήταν δημοσιευμένο στις 11 Σεπτεμβρίου στην ρωσική εφημερίδα «Nezavisimaya Gazeta» με τίτλο «Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για τον Πούτιν» αναφέρονται τα εξής: «(Ο Βλαντίμιρ Πούτιν) δεν έχει χάσει την πεποίθηση ότι κάνει το σωστό και δεν έχει μετανιώσει για τίποτα (στον πόλεμο της Ουκρανίας). Οι συνομιλίες του με δημοσιογράφους από τη δεξαμενή του Κρεμλίνου το πιστοποιούν αυτό απερίφραστα. Ο γραφειοκρατικός περίγυρος του προέδρου τον τον υποστηρίζει. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ρωσικό λαό, την πλειοψηφία. Είναι ευγνώμονες στον Πούτιν για την υπεράσπιση των Ρώσων». Το κύριο άρθρο της ρωσικής εφημερίδας ολοκληρώνεται με το εξής μήνυμα: «Σήμερα ο Πούτιν δεν μπορεί να μετακινηθεί ούτε από πάνω ούτε από κάτω ούτε από έξω. Μπορεί να μετακινήσει μόνο (ο ίδιος) τον εαυτό του. Αυτή είναι η πραγματικότητα ενός αυταρχικού λαϊκού ηγέτη μιας πυρηνικής δύναμης. Πρέπει να τη λάβουμε υπόψη μας. Διαφορετικά, οι ψευδείς προσδοκίες "βασισμένες σε αξιόπιστες πληροφορίες" ότι ο Πούτιν θα πετάξει σύντομα σε μια φιλική χώρα όπως η Κίνα για μόνιμη κατοικία, θα οδηγούν τους "αναλυτές" και το ταλαιπωρημένο ποίμνιό τους όλο και πιο μακριά από την κατανόηση του τι πραγματικά συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και πόσο θα διαρκέσει».

Η ουκρανική εφημερίδα «Gazeta» 9 Νοεμβρίου φιλοξένησε το άρθρο του Ρώσου εξόριστου κοινωνιολόγου Igor Eidman, το οποίο φέρει τον τίτλο «Οι τελευταίες συγχορδίες. Τα προβλήματα βρίσκονται ήδη στο κατώφλι της Ρωσίας», στο οποίο ξεχωρίζουν τα εξής: «Στη Ρωσία, οι επιτυχημένοι πόλεμοι εδραίωσαν το καθεστώς, ενώ οι αποτυχημένοι οδήγησαν στην κατάρρευση της "παλαιάς τάξης". Αυτή η κατάρρευση ακολουθήθηκε τις περισσότερες φορές από τις ρωσικές ταραχές, ένα τυπικό φαινόμενο στην εθνική ιστορία. Η Ρωσία χάνει τον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Σε αυτή την κατάσταση, μια νέα ρωσική αναταραχή καθίσταται αναπόφευκτη. Σε αυτή την αναταραχή θα συγκρουστούν το ριζοσπαστικό τμήμα του κόμματος του πολέμου, η παραδοσιακή γραφειοκρατία και οι ανώτεροι αξιωματούχοι της ασφάλειας, που ονειρεύονται μόνο ένα πράγμα - να επιστρέψουν τα πάντα όπως ήταν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, το φιλελεύθερο τμήμα της άρχουσας ελίτ και σχεδόν όλοι οι ολιγάρχες (που) δεν είναι απλώς έτοιμοι να "επιστρέψουν", αλλά προφανώς ονειρεύονται να επιστρέψουν στην προηγούμενη ζωή τους, "στον πολιτισμένο κόσμο" με οποιουσδήποτε όρους, ο στρατός, ο οποίος πιθανότατα θα αποσυντεθεί γρήγορα και κάποια στιγμή θα γίνει ανεξέλεγκτος (και) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους δικούς της σκοπούς από καθεμία από τις τρεις πρώτες ομάδες, ο λαός, ο οποίος σιωπά τώρα, αλλά σε περίπτωση αναταραχής, όταν νιώσει την αδυναμία της διασπασμένης κυβέρνησης, θα εμπλακεί ενεργά σε πολιτικές διαμάχες, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στη ρωσική ιστορία και η μη συστημική ριζοσπαστική αντιπολίτευση και ο Πούτιν, του οποίου η εξουσία θα αποδυναμώνεται καθώς ο στρατός αποτυγχάνει».