Τα σύνορα δεν μπορούν να μας προστατεύσουν

Του Vicente Fox Quesada

Ο Vicente Fox Quesada διατέλεσε Πρόεδρος του Μεξικού από το 2000 έως το 2006.

Ο Σεπτέμβρης του 2017 ήταν ένας μήνας λύπης, αγανάκτησης και θυμού, καθώς ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε το Κογκρέσο να καταργήσει σταδιακά την DACA, ένα πρόγραμμα που διασφάλιζε το μέλλον περίπου 800.000 παιδιών από όλο τον κόσμο που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, μη επιτρέποντας την απέλασή τους. Το τέλος του προγράμματος θα επηρεάσει και τους Μεξικανούς, που αποτελούν το 80% της εν λόγω πληθυσμιακής ομάδας.

Οι Λατίνοι, και συγκεκριμένα οι Μεξικανοί, έχουν πολλάκις βρεθεί στο επίκεντρο των συνεχών ρατσιστικών επιθέσεων από τον Τραμπ. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Αμερικής, είμαστε ένοχοι για κάθε είδους εγκληματικές ενέργειες. Μας έχει αποκαλέσει βιαστές και διακινητές ναρκωτικών, και κλέφτες που αρπάζουν τις δουλειές των Αμερικανών. Έχει την απαίτηση να πληρώσουμε για την κατασκευή τείχους ανάμεσα στις χώρες μας, για να εμποδίσει την είσοδό μας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πολλοί εκ των δικαιούχων της DACA κατέφθασαν στην Αμερική μωρά, ή μικρά παιδιά. Δεν γνωρίζουν άλλη πατρίδα, και παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζουν και αγαπούν τη χώρα καταγωγής τους, υιοθετώντας μια περήφανη υβριδική ταυτότητα.

Κάθε χώρα έχει τους δικούς της Dreamers – όπως αποκαλούνται οι ισπανόφωνοι παράτυποι μετανάστες. Μεγαλώνουν, σπουδάζουν, στήνουν τις επιχειρήσεις τους και ανταλλάσσουν ιδέες, θωρακίζοντας τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας, όπου οι πολιτισμοί αναμειγνύονται.

Οι άνθρωποι αυτής της νέας τάξης πραγμάτων προκρίνουν μια νέου είδους ιθαγένεια και δημοκρατία. Δεν τους αρκεί το να ψηφίζουν – είναι πρόθυμοι να διαμαρτυρηθούν όταν και εάν πιστεύουν πως αδικούνται. Πασχίζουν για την αυτοσυντηρούμενη οικονομική ανάπτυξη. Οι μεγάλες κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη δεν τους αφήνουν αδιάφορους.

• Turning Point: Τα σχέδια για την κατασκευή τείχους μεταξύ Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών είναι προ των πυλών.

Αυτοί οι πολίτες του κόσμου γνωρίζουν ποια είναι η αξία τους. Είναι ικανοί να ζήσουν ειρηνικά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους, τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν ή την εθνικότητά τους. Καθημερινά, υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων προοδευτικών ανθρώπων που αγωνίζονται να τερματίσουν τον ρατσισμό και να φέρουν την ισότητα, την ένταξη και την εκπροσώπηση στις κυβερνήσεις τους.

Η μετανάστευση είναι ποικιλόμορφη και πολύπλοκη. Δεν υπάρχει μια εύκολη απάντηση για το πώς η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίζει ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Οποιοσδήποτε έχει διατελέσει ηγέτης έθνους –εμού συμπεριλαμβανομένου– γνωρίζει πως η ασφάλεια των πολιτών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Σίγουρα όμως, η απάντηση δεν είναι η τιμωρία των ανδρών και των γυναικών των οποίων ο θαυμασμός και η αφοσίωση σε μια χώρα αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τη σκληρή δουλειά και την επιτυχία.

Είναι πολλές οι ιστορίες νέων ανθρώπων που έφτασαν στην Αμερική μαζί με τους γονείς τους. Οι τελευταίοι, θέλοντας να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή στα παιδιά τους, δεν δίστασαν να επιχειρήσουν το επικίνδυνο πέρασμα των συνόρων προς μια άγνωστη σε αυτούς περιοχή. Αυτοί οι νέοι μορφώθηκαν, έφτιαξαν καριέρες και δημιούργησαν κοινότητες, βοήθησαν τους γονείς τους να συμπληρώσουν στα αγγλικά τις αιτήσεις για εργασία και τα ιατρικά τους έγγραφα, ενώ βοήθησαν ακόμη τις χώρες καταγωγής τους στέλνοντας χρήματα και προσφέροντας καθοδήγηση. Δεν προσπαθούν να βλάψουν τη νέα τους πατρίδα. Το αντίθετο. Προσπαθούν να γίνουν αποδεκτοί.

Ο κόσμος θαυμάζει την Αμερική λόγω των όσων (φαινομενικά) εκπροσωπεί: ισότητα, ευκαιρίες και ετερογένεια. Για ένα έθνος το οποίο πάντα υπερηφανευόταν για την αποδεκτικότητά του, η ανάκληση της DACA θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω. Τα προβλήματα που θα προκύψουν για εκατοντάδες χιλιάδες ζωές είναι ανυπολόγιστα, ενώ τα οφέλη θα είναι ανύπαρκτα. Αυτή η αλλαγή θα τιμωρήσει τους ανθρώπους εκείνους που θέλησαν τόσο πολύ να ζήσουν σε μια χώρα, που δεν δίστασαν να ρισκάρουν ό,τι είχαν για να το καταφέρουν.

Αν το μέλλον μάς οδηγεί προς την ιδέα μιας παγκόσμιας ταυτότητας, και χωρών χωρίς σύνορα, η διατήρηση των πολιτιστικών μας παραδόσεων θα πρέπει να αποτελεί την επιβεβλημένη μας προτεραιότητα. Οι παραδόσεις του καθενός παρέχουν ένα συναρπαστικό μείγμα ιδεών, εμπειριών και ιστοριών τις οποίες μπορεί να μοιραστεί ο καθένας.

• ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΟΡΟΣ «ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ» ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟΣ.

Εάν το μέλλον φέρνει την ιδέα της παγκόσμιας ταυτότητας και των χωρών χωρίς σύνορα, εξακολουθεί να είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα στη διατήρηση των πολιτιστικών μας παραδόσεων. Τα έθιμα και οι παραδόσεις του καθενός, οι εμπειρίες και οι ιστορίες μπορούν να γίνουν ένα συναρπαστικό μείγμα ιδεών σε μια ανοιχτόμυαλη χώρα.

Ενόσω θα τιμούμε το τι θα φέρει στο τραπέζι ο καθένας, ο όρος “μειονότητα” θα γίνει αναχρονιστικός. Ο καθένας μας έχει τη δική του προσωπική ιστορία και τα δικά του προσόντα, και έτσι όλοι είναι το ίδιο ικανοί να προσφέρουν στην κοινωνία.

Τα συντηρητικά κινήματα έχουν ξεσηκωθεί ενάντια σε αυτές τις πολιτισμικές προσμίξεις, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά σε όλο τον κόσμο: από το κίνημα υπέρ του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι την παρουσία στις φετινές γερμανικές εκλογές του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Οι ραγδαίες αλλαγές και οι αναταράξεις έχουν προκαλέσει αστάθεια και ανησυχία, και ως απάντηση σε αυτό οι συντηρητικοί ηγέτες υπόσχονται ηρεμία και ασφάλεια μέσω του προστατευτισμού και του υπέρμετρου εθνικισμού.

Δεν πρέπει να απαντήσουμε σε αυτόν τον νέο αγώνα καταφεύγοντας σε μια παλιά λύση. Το να κλείνουμε πόρτες σε έναν κόσμο ενωμένο πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δεν είναι πια εφικτό. Το να μην επιτρέπουμε την είσοδο σε μια χώρα σε άνδρες και γυναίκες λόγω της θρησκείας τους είναι ένδειξη προκατάληψης και αποκρουστικό. Το να στερούμε ευκαιρίες που πολλές από τις χώρες μας είναι σε θέση να προσφέρουν σε μετανάστες και αιτητές ασύλου είναι αχρείαστα σκληρό και, όπως και στην περίπτωση της DACA, απλώς θα πλήξει τους πλέον ευάλωτους συνανθρώπους μας.