Έτοιμα να πετάξουν τα ανθρωποπούλια -Έπεσαν από φοινικιά στην Αργάκα

Μεγάλωσαν τα τέσσερα ανθρωποπούλια που είχαν εντοπιστεί ταλαιπωρημένα και αδύνατα πριν από έναν μήνα στην Αργάκα και είναι έτοιμα πλέον να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Τα ανθρωποπουλάκια, που είχαν πέσει από μια φοινικιά, φιλοξενούνται από τον λειτουργό του Τμήματος Δασών Χάρη Νικολάου, ο οποίος ανέλαβε και τη φροντίδα τους. Τα ανθρωποπούλια εκτιμάται πλέον πως μπορούν να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον, αφού βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση, είναι δυνατά και υγιή και έτοιμα να επανενταχθούν μετά την περιπέτεια που είχαν, λόγω της οποίας αναγκαστικά απομακρύνθηκαν από τη φωλιά τους.

Σύμφωνα με τον κ. Νικολάου, πριν αφεθούν ελεύθερα, θα γίνουν κάποιες ενέργειες ώστε να διασφαλιστεί η επιβίωσή τους. Δηλαδή, θα πρέπει να εντοπιστεί μια περιοχή όπου να μην υπάρχουν φυτοφάρμακα, να υπάρχει τροφή και ασφαλώς να είναι κάπως προστατευμένη. Αρχικά θα τοποθετείται φαγητό στη φωλιά μέχρι να μπορέσουν τα ίδια να ενταχθούν ομαλά στο περιβάλλον και να εξασφαλίζουν μόνα τους την τροφή τους. Υπολογίζεται πως τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθούν περισσότερα για την ελευθέρωση των ανθρωποπουλιών στο φυσικό περιβάλλον αλλά και η περιοχή που θα επιλεγεί.

Εχθρός των τρωκτικών

Ο κ. Νικολάου δεν παρέλειψε να αναφέρει πως το ανθρωποπούλι είναι ο κύριος εχθρός των τρωκτικών, με τα οποία έχει γεμίσει το νησί. Είναι, δηλαδή, ένας βιολογικός τρόπος καταπολέμησης της ποντίκας. Τα τρωκτικά αποτελούν τη βασική του διατροφή και κατά τη διάρκεια της νυχτερινής του πτήσης μπορεί να καταναλώσει μέχρι και 8 ποντικούς μεσαίου μεγέθους. Το ανθρωποπούλι μπορεί να επιβιώσει σχεδόν σε όλα τα είδη των βιοτόπων, ωστόσο προτιμά τις ημιερημικές περιοχές ή τις περιοχές με χαμηλή βλάστηση γιατί σε αυτές μπορεί να εντοπίσει πιο εύκολα τη λεία του και να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημα της αθόρυβης πτήσης του.

Η διάρκεια ζωής του ανθρωποπουλιού κυμαίνεται από 4-5 χρόνια, αν και υπάρχουν αναφορές για πουλιά σε αιχμαλωσία που έζησαν μέχρι και 15 χρόνια. Το ανθρωποπούλι μπορεί να φωλιάσει στην πιο απομακρυσμένη «δόμη», αλλά και στο καμπαναριό μιας εκκλησίας.