Καζάνι που βράζει οι εκτοπισθέντες

Με καζάνι που βράζει μοιάζουν οι πρόσφυγες της τουρκικής εισβολής, καθώς θεωρούν ότι έφτασε η στιγμή το κράτος να σταθεί ενώπιον των ευθυνών του και να υποχρεωθεί να διευθετήσει το ζήτημα με τις αποζημιώσεις που δικαιούνται για τις περιουσίες τους, όπως αυτές απορρέουν από νομικές, συνταγματικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες και δικαστικές αποφάσεις. «Με δεδομένο ότι έχουν παρέλθει πλέον 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή και με δεδομένο ότι τυχόν νέες συνομιλίες μπορεί να αρχίσουν μετά από καμιά δεκαετία με προβλεπτό περίπου αποτέλεσμα, το κράτος οφείλει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες του και να έρθει άμεσα να διευθετήσει το περιουσιακό ζήτημα. Προς τον σκοπό αυτό έχουμε ετοιμάσει υπόμνημα το οποίο θα επιδώσουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο πλαίσιο συνάντησης που έχουμε ζητήσει και περιμένουμε ορισμό ημερομηνίας, με το οποίο θα τον καλούμε να πράξει άμεσα τα δέοντα για διευθέτηση του περιουσιακού. Σε περίπτωση που δεν λάβουμε συγκεκριμένες απαντήσεις εντός συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων, τότε οι οργανώσεις προσφύγων είναι αποφασισμένες για δυναμικά μέτρα, περιλαμβανομένου και του καλέσματος να απέχουν της ψηφοφορίας για τις προεδρικές εκλογές. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η κοροϊδία έχει και τα όριά της», δηλώνει στον «Π» το μέλος της Παγκύπριας Κίνησης Διεκδίκησης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Παθόντων, Θωμάς Καούλας.

Το υπόμνημα που έχει ετοιμαστεί για να επιδοθεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συνυπογράφουν και οι οργανώσεις Ομάδα Πρωτοβουλίας Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κατεχόμενων Περιουσιών και Παγκύπριος Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Περιουσιών στα κατεχόμενα. Όπως μάλιστα πληροφορείται ο «Π», στο υπόμνημα κατατίθενται συγκεκριμένες προτάσεις, περιλαμβανομένης και της δημιουργίας ελληνοκυπριακής επιτροπής αποζημιώσεων. Συγκεκριμένα στο υπόμνημα, στο οποίο τονίζεται ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας να έρθει και να κατανέμει ισότιμα τα βάρη της εισβολής και της κατοχής, αποζημιώνοντας τους πρόσφυγες για την απώλεια των περιουσιών τους, προτείνεται ως ένα από τα μέτρα, η δημιουργία ε/κ επιτροπής αποζημιώσεων «ώστε να πάψουν οι πρόσφυγες να εξευτελίζονται μπροστά στην τ/κ επιτροπή και να τυγχάνουν χείριστου είδους εκμετάλλευσης», υπογραμμίζει ο Θωμάς Καούλας, ο οποίος είναι ο εκτοπισθείς, η προσφυγή του οποίου σε επαρχιακό δικαστήριο με αντικείμενο τη διεκδίκηση από το κράτος αποζημιώσεων για την απώλεια της περιουσίας του και την αποτυχία του κράτους να διανείμει ισότιμα τα βάρη της κατοχής ανάμεσα στους πολίτες, έχει γίνει δεκτή.

Δικαίωμα πώλησης

Μια άλλη συναφής παράμετρος που θίγεται στο υπόμνημα προς τον Πρόεδρο είναι το δικαίωμα πώλησης ή υποθήκευσης της κατεχόμενης περιουσίας, ο σεβασμός του οποίου θα μπορούσε να βρει αποκατάσταση διά της θέσπισης επικουρικής νομοθεσίας που θα επιτρέπει στον ιδιοκτήτη αφενός να πωλεί την περιουσία του σε οποιονδήποτε επιθυμεί και αφετέρου να την υποθηκεύει με κρατική εγγύηση ως προς την αξία της, υπολογιζόμενη με βάση την αύξηση που θα αναμενόταν να έχει αν η περιουσία δεν βρισκόταν υπό κατοχή. «Εφόσον η πώληση ή ανταλλαγή των περιουσιών μέσω της επιτροπής των κατεχομένων δεν είναι επιθυμητή και η διαδικασία στο ΕΔΑΔ είναι πολύ χρονοβόρα, αβέβαιη αλλά και αναποτελεσματική δεδομένου ότι η Τουρκία αρνείται να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του, η πολιτεία θα πρέπει να καθιερώσει μηχανισμούς για τη δυνατότητα πώλησης των περιουσιών στο κράτος ή για την ανταλλαγή τους με κρατική γη», εξηγεί η Κίνηση Διεκδίκησης των Δικαιωμάτων των Προσφύγων διά του Θωμά Καούλα.

Για τον Κεντρικό Φορέα

Επιπρόσθετα στο υπόμνημα, διαζευκτικά ή μη με άλλα μέτρα, χαρακτηρίζεται ως επιβεβλημένο όπως ο Κεντρικός Φορέας Ισότιμης Κατανομής Βαρών μετεξελιχθεί με τρόπο που να αποκτήσει δυνατότητα να αγοράζει και όχι μόνο να δέχεται ως υποθήκη τις περιουσίες στα κατεχόμενα, με ταυτόχρονη επικαιροποίηση της μελέτης του Πανεπιστημίου Κύπρου που έγινε προ 15ετίας και αφορά τις πραγματικές αξίες των περιουσιών, αλλά και την πραγματική εικόνα των απωλειών από την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή. «Οι εκτοπισθέντες τυγχάνουν εμπαιγμού για χρόνια, ακόμα και διά της δικαιοσύνης που ενώ έρχεται και αναγνωρίζει ότι δικαιούνται αποζημιώσεις, δεν προχωρεί να δώσει θεραπείες και περιορίζεται στο να συμπλέει με την κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Σαράντα τρία χρόνια μετά, στη διάρκεια των οποίων οι πρόσφυγες επεδείκνυαν ανοχή και υπομονή, η πολιτεία οφείλει άμεσα να έρθει και να προβεί σε αποκατάσταση της βλάβης», τονίζει ο κ. Καούλας.