Οι επιστήμονες χρονολόγησαν τον σκελετό ενός αρχαίου παιδιού που προκάλεσε αναστάτωση όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά, επειδή φέρει χαρακτηριστικά τόσο από ανθρώπους όσο και από Νεάντερταλ.
Τα λείψανα του παιδιού ανακαλύφθηκαν πριν από 27 χρόνια σε ένα βραχώδες καταφύγιο που ονομάζεται Lagar Velho στην κεντρική Πορτογαλία. Ο σχεδόν πλήρης σκελετός ήταν βαμμένος με κόκκινο χρώμα και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είχε τυλιχτεί σε ένα βαμμένο δέρμα ζώου πριν από την ταφή.
Oι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του παιδιού -συμπεριλαμβανομένων των σωματικών αναλογιών και των σαγονιών- έμοιαζαν με Νεάντερταλ. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι το παιδί καταγόταν από πληθυσμούς στους οποίους άνθρωποι και Νεάντερταλ ζευγάρωσαν και αναμείχθηκαν. Αυτή ήταν μια ριζοσπαστική ιδέα εκείνη την εποχή, αλλά η πρόοδος της γενετικής έχει έκτοτε αποδείξει ότι αυτοί οι πληθυσμοί υπήρχαν - και οι άνθρωποι σήμερα εξακολουθούν να φέρουν DNA Νεάντερταλ.
Αλλά η προσπάθεια να γίνει κατανοητό πότε ακριβώς έζησε το παιδί ήταν δύσκολη. Μικρές ρίζες είχαν αναπτυχθεί μέσα στα οστά και η μόλυνση -από φυτά ή άλλες πηγές- κατέστησε αδύνατο για τους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν την παραδοσιακή χρονολόγηση με άνθρακα για να μετρήσουν την ηλικία του παιδιού. Αντ' αυτού χρονολόγησαν τον άνθρακα και τα οστά ζώων γύρω από τον σκελετό σε ηλικία μεταξύ 27.700 και 29.700 ετών.
Οι τεχνικές έχουν βελτιωθεί και οι ερευνητέςστο περιοδικό Science Advances ότι κατάφεραν να χρονολογήσουν τον σκελετό μετρώντας μέρος μιας πρωτεΐνης που βρίσκεται κυρίως στα ανθρώπινα οστά. Εξετάζοντας μέρος ενός θρυμματισμένου χεριού, διαπίστωσαν ότι η προηγούμενη εκτίμηση ήταν ακριβής: ο σκελετός χρονολογείται μεταξύ 27.700 και 28.600 ετών.
«Το να μπορέσουμε να χρονολογήσουμε επιτυχώς το παιδί ένιωσα σαν να του δίνουμε πίσω ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του, το οποίο είναι ένα τεράστιο προνόμιο», δήλωσε η Bethan Linscott, συγγραφέας της μελέτης που τώρα εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Σημείωσε ότι η αρχική ανακάλυψη ήταν κάτι περισσότερο από έναν σκελετό - ήταν επίσης ο τάφος ενός μικρού παιδιού. Όταν χρονολόγησε τα οστά, δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί ποιος αγαπούσε το παιδί, τι το έκανε να γελάσει και πώς έμοιαζε ο κόσμος του στα σύντομα τέσσερα χρόνια που περπατούσε στον πλανήτη.
Ο Paul Pettitt, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο Durham της Αγγλίας, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα, δήλωσε ότι η μελέτη αποτελεί παράδειγμα του πώς οι μέθοδοι χρονολόγησης γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικές και βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το παρελθόν.
Η μελέτη του από πού προήλθαν οι άνθρωποι είναι σημαντική «για τον ίδιο λόγο που κρατάμε τα πορτρέτα των γονιών και των παππούδων μας», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Ζοάο Ζιλάο, από το Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας. «Είναι ένας τρόπος να θυμόμαστε», είπε.
Πηγή: lifo.gr
