Η συναυλία στις 7 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων εμελλε να είναι η τελευταία του Θάνου Μικρούτσικου ο οποίος έφυγε το βράδυ του Σαββάτου σε ηλικία 72 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο.
Ο αγαπημένος δημιουργός που δεν είναι πια μαζί μας είχε προγραμματίσει για δύο βράδια του Ιούνη, δύο συναυλίες, μαζί με τους πιο κοντινούς του τραγουδιστές ως ένα επισφράγισμα της εκπληκτικής πορείας του, αλλά και ως ένα μήνυμα αγάπης.
Ακάματος είχε μείνει στο πιάνο πάνω από τρεις ώρες, έκανε πλάκα, είπε τσιτάτα του μεγάλου παραμυθά Καρόλου (τον Μαρξ εννοούσε), θυμήθηκε, τραγούδησε, έκλαψε και ήταν σαν να πήρε από το χέρι έναν-έναν όλους όσοι βρέθηκαν εκεί, σε ένα μουσικό ταξίδι σε αναμνήσεις αλλά και όνειρα. Συνήθως, στις εισαγωγές του όταν καλοσώριζε τον κόσμο, έκλεινε με ένα «Καλή ψυχαγωγία». Εκείνο το βράδυ του Ιουνίου είχε κλείσει ως εξής: «Ζούμε σε ένα βάρβαρο κόσμο. Η βαρβαρότητα μας κατακλύζει. Όπως είπε ο γερο-Κάρολος, πρέπει να αφήσουμε ανοιχτό το παράθυρο στο όνειρο. Αφήνοντας ένα παράθυρο στο όνειρο, τότε μόνο θα φτιάξουμε μια κοινωνία που θα μπορεί να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος. Μια κοινωνία που ο ποιητής θα ψαρεύει κι ο ψαράς θα μπορεί να γράφει ποιήματα».
Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς (και είχε πολλές τέτοιες...) ήταν όταν ανέβηκε στη σκηνή η Χαρούλα Αλεξίου. Τραγούδησε το «Η αγάπη είναι ζάλη», το «Ελένη», ενώ έκλεισε με το «Φεύγω και με με περιμένεις», το οποίο ήταν λες και ερμήνευσε με κάθε της κύτταρο. Στις παύσεις του τραγουδιού θυμόταν σκηνές από την κοινή της πορεία με τον Μικρούτσικο και έκλεισε φωνάζοντάς του «Καλώς σε ξαναβρήκα αγάπη μου» και πέφτοντας στην αγκαλιά του.
