Aπόφαση Δικαστηρίου: Μπορούν γιατροί εκτός ΓεΣΥ να συνταγογραφούν εντός του Συστήματος

Απόφαση που φέρνει τα πάνω κάτω στο ΓεΣΥ, και στην φιλοσοφία του συστήματος, εξέδωσε σήμερα το Διοικητικό Δικαστήριο. Πρόκειται για την συνταγογράφηση φαρμάκων εντός του ΓεΣΥ από γιατρό που δεν είναι συμβεβλημένος με το σύστημα, σε ασθενή ο οποίος είναι δικαιούχος του ΓεΣΥ. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το Δικαστήριο, δεν είναι υποχρεωτικό από την νομοθεσία να είναι ο γιατρός συμβεβλημένος με το ΓεΣΥ, για να μπορεί η συνταγή που εξέδωσε, η οποία αφορά ασθενή-δικαιούχο του συστήματος, να εκτελεστεί από φαρμακείο που ανήκει στο ΓεΣΥ.

Όπως καταγράφεται στην απόφαση, την οποία κατέχει ο «Π», ο αιτητής, Χ. Π., επισκέφθηκε τον ιατρό που τον παρακολουθεί τα τελευταία τουλάχιστον δέκα έτη, ο οποίος δεν είναι συμβεβλημένος και κατά την οποία επίσκεψη, του εξέδωσε συνταγή με τα αναγκαία φαρμακευτικά προϊόντα. Ακολούθως, ο αιτητής μετέβη σε φαρμακείο συμβεβλημένο με τον καθ’ ου η αίτηση Οργανισμό (ΟΑΥ), το οποίο αρνήθηκε να εκτελέσει τη συνταγή.

Όπως σημειώνεται στην απόφαση, «ο Οργανισμός (ΟΑΥ), υπό πλάνη περί το Νόμο, απέρριψε το αίτημα του αιτητή, κρίνοντας πως για τη λήψη των αναγκαίων φαρμακευτικών προϊόντων εντός πλαισίου ΓεΣΥ, θα έπρεπε αυτά να συνταγογραφηθούν από συμβεβλημένο με τον Οργανισμό παροχέα / ιατρό, καθότι τέτοια υποχρέωση δεν προκύπτει από τις 35 πρόνοιες του άρθρου 22(2)(δ), πρόνοιες που ρυθμίζουν την ανεξάρτητη παροχή υπηρεσιών φροντίδας υγείας, σε ό,τι αφορά την παροχή των αναγκαίων φαρμακευτικών προϊόντων, εντός πάντοτε του καταλόγου του ΓΕΣΥ, βάσει συνταγής που εκδίδεται από ιατρό, ανεξαρτήτως του κατά πόσον αυτός είναι ή όχι συμβεβλημένος με τον Οργανισμό, νοουμένου ότι η εκτέλεση της συνταγής θα γίνει από συμβεβλημένο φαρμακοποιό».

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά καταγράφονται στην αίτηση ακυρώσεως, ο αιτητής, επαγγελματίας μηχανοδηγός, είναι δικαιούχος του Γενικού Συστήματος Υγείας (στο εξής «ΓΕΣΥ») και καταβάλλει όλες τις προβλεπόμενες εισφορές για τη συμμετοχή του στο ΓΕΣΥ. Ο αιτητής, επίσης, αντιμετωπίζει χρόνια και μόνιμα προβλήματα υγείας και μεταξύ άλλων, υποφέρει από άποιο διαβήτη και παρακολουθείται από τον ίδιο ειδικό ενδοκρινολόγο, τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια. Για την αντιμετώπιση της ασθένειας, απαιτείται η λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Απόφαση Δικαστηρίου

Το Διοικητικό Δικαστήριο, αφού εξέτασε την υπόθεση, αποφάσισε ότι «η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ’ ου η αίτηση €2.000 πλέον Φ.Π.Α.».

Αναλυτικά, ο δικαστής σημειώνει ότι κατέληξε πως «η ερμηνεία που αποδόθηκε από τον καθ’ ου η αίτηση Οργανισμό, υπήρξε πεπλανημένη, με προσθήκη λέξεων και συνδυασμό προνοιών της νομοθεσίας, προκειμένου να επιτευχθεί ερμηνεία, η οποία δεν συνάδει με την απόδοση του απλού γραμματικού νοήματος της λέξης ‘‘ιατρού’’, όπως αυτή αναφέρεται στο άρθρο 22(2)(δ) του Νόμου, σε ό,τι αφορά την ανεξάρτητη και αυτοτελή παροχή υπηρεσιών φροντίδας υγείας, που αφορά στην έκδοση συνταγής από ‘‘ιατρό’’ για την χορήγηση των αναγκαίων φαρμακευτικών προϊόντων, ιατροτεχνολογικών προϊόντων και υγειονομικών ειδών, ανεξαρτήτως της χρήσης από τον δικαιούχο και των υπηρεσιών φροντίδας υγείας από προσωπικό ή ειδικό ιατρό, κατά τα εδάφια (2)(α) και (β) του ίδιου άρθρου.

»Εφόσον ήταν πρόθεση του νομοθέτη να περιορίσει την χορήγηση συνταγής για φαρμακευτικά προϊόντα κ.λ.π., η οποία εκδίδεται μόνον από προσωπικό ή ειδικό ιατρό, αυτό θα το έπραττε ρητώς. Αντιθέτως, είναι πέραν από ευκρινή, η πρόθεση τού νομοθέτη για μη ύπαρξη τέτοιας απαίτησης, σε σχέση με την ανεξάρτητη και αυτοτελή παροχή υπηρεσίας φροντίδας υγείας για χορήγηση φαρμακευτικών προϊόντων, με μόνο περιορισμό αυτά να βρίσκονται εντός του καταλόγου του συστήματος.

»Απορριπτέος κρίνεται κι ο ισχυρισμός του καθ’ ου η αίτηση Οργανισμού πως το κατά πόσον είναι αναγκαία η έκδοση της συνταγής από συμβεβλημένο ιατρό, προκύπτει και από το γεγονός πως αυτή θα πρέπει να καταχωρείται στο σύστημα πληροφορικής, πρόσβαση την οποία έχουν μόνον οι συμβεβλημένοι ιατροί, για να συμφωνήσω με τις θέσεις του αιτητή, πως είναι το σύστημα που θα πρέπει να προσαρμοστεί στην ορθή ερμηνεία του Νόμου και όχι βεβαίως το αντίθετο.

»Βάσει των όσων έχω αναφέρει πιο πάνω, καταλήγω πως ο καθ΄ου η αίτηση Οργανισμός, υπό πλάνη περί το Νόμο, απέρριψε το αίτημα του αιτητή, κρίνοντας πως για τη λήψη των αναγκαίων φαρμακευτικών προϊόντων εντός πλαισίου ΓεΣΥ, θα έπρεπε αυτά να συνταγογραφηθούν από συμβεβλημένο με τον Οργανισμό παροχέα/ιατρό, καθότι τέτοια υποχρέωση δεν προκύπτει από τις πρόνοιες του άρθρου 22(2)(δ), πρόνοιες που ρυθμίζουν την ανεξάρτητη παροχή υπηρεσιών φροντίδας υγείας, σε ό,τι αφορά την παροχή των αναγκαίων φαρμακευτικών προϊόντων, εντός πάντοτε του καταλόγου του ΓΕΣΥ, βάσει συνταγής που εκδίδεται από ιατρό, ανεξαρτήτως του κατά πόσον αυτός είναι ή όχι συμβεβλημένος με τον Οργανισμό, νοουμένου ότι η εκτέλεση της συνταγής θα γίνει από συμβεβλημένο φαρμακοποιό».

Τον αιτητή εκπροσώπησαν στο Δικαστήριο οι Ριάνα Πασιουρτίδη και Ειρήνη Παπαμιχαήλ για Άντης Τριανταφυλλίδης & Υιοί Δ.Ε.Π.Ε., τον ΟΑΥ η Έλενα Τόλλα για Μ. Ηλιάδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., και Δικαστής Ελ. Γαβριήλ. Ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας έχει δικαίωμα άσκησης έφεσης.