Στη γραμμή που κινήθηκαν οι καταθέσεις και οι ερωτοαπαντήσεις στο πλαίσιο της αντεξέτασης εστιάστηκαν οι τελικές αγορεύσεις των νομικών ομάδων του Γενικού Εισαγγελέα και του Γενικού Ελεγκτή κατά την τελευταία δικάσιμο. Οι δύο κορυφαίοι θεσμοί αναμένουν πλέον την απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου το οποίο συνεδριάζει ως Συμβούλιο. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου, Αντώνης Λιάτσος, με το πέρας της χθεσινής τελευταίας ημέρας της διαδικασίας ενημέρωσε ωστόσο ότι η απόφαση δεν αναμένεται πριν από τον Σεπτέμβριο. Το Συμβούλιο θα μελετήσει διεξοδικά το ογκωδέστατο υλικό που βρίσκεται ενώπιόν του, τις μαρτυρίες και τις θέσεις των δύο πλευρών και θα αποφασίσει εμπεριστατωμένα για την κατάληξη της θεσμικής μάχης.
Εκ μέρους της νομικής ομάδας του Γενικού Εισαγγελέα αγόρευσε ο Ντίνος Καλλής, ο οποίος αναφέρθηκε στο περίγραμμα της τελικής τους αγόρευσης και πώς τεκμηριώνεται, κατά τον ισχυρισμό τους, στη βάση των τεκμηρίων που κατατέθηκαν, η ανάρμοστη συμπεριφορά εκ μέρους του Γενικού Ελεγκτή που να δικαιολογεί την απόλυσή του. Απ’ την πλευρά του, ο Τζο Τριανταφυλλίδης από τη νομική ομάδα του Γενικού Ελεγκτή επικεντρώθηκε στην ερμηνεία του όρου «ανάρμοστη συμπεριφορά», που πηγάζει από την απόφαση για τον πρώην Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Ρίκκο Ερωτοκρίτου, επιδιώκοντας να αποδείξει ότι τα όσα αποδίδονται στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη δεν εμπίπτουν στον ορισμό και κατ’ επέκταση δεν δικαιολογείται η απόλυσή του. Οι αναφορές στην υπόθεση Ρίκκου Ερωτοκρίτου ήταν πολλές και από τις δύο πλευρές, με την κάθε νομική ομάδα να αξιοποιεί σημεία της απόφασης που είναι ενισχυτικά για τις θέσεις και τους ισχυρισμούς τους.
«Αυτή του η συμπεριφορά τον καθιστά ανίκανο»
Ο Ντίνος Καλλής, εκπροσωπώντας τον Γενικό Εισαγγελέα, εστίασε στην τελική του αγόρευση στα όσα αναφέρει στην πολυσέλιδη κατάθεσή του ο αιτητής και στα όσα συνοδεύουν την αίτηση που καταχωρίσθηκε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο. Ο κ. Καλλής ανέφερε ότι μέσα από τις 15 ενότητες της γραπτής αγόρευσης έχουν καλυφθεί τα γεγονότα που δικαιολογούν ανάρμοστη συμπεριφορά από τον Γενικό Ελεγκτή. Προχώρησε σε συσχετισμό της παρούσας υπόθεσης με την υπόθεση του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, υποστηρίζοντας ότι τα όσα καταλογίζει ο Γενικός Ελεγκτής στον Γενικό Εισαγγελέα και στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα είναι πολύ χειρότερα. Παρέθεσε δηλώσεις του Ρίκκου Ερωτοκρίτου που κατηγόρησε τον τέως Γενικό Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη για δεκασμό, τις οποίες το Συμβούλιο τότε θεώρησε ως συμπεριφορά του ανάρμοστη. «Παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε και στην υπό εξέταση περίπτωση με αναφορές και υπονοούμενα από τον Γενικό Ελεγκτή προς τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα. Καταλογίζει στον Γενικό Εισαγγελέα συμπεριφορές, ηθικά μεμπτές και ανυπόστατους ισχυρισμούς και ότι υπονομεύει το κράτος δικαίου, ότι παρέχει κάλυψη σε υπουργούς. Όσα του καταλογίζει, παραπέμπουν σε αδικήματα διαφθοράς», είπε ο κ. Καλλής. Μεγάλο τμήμα της τελικής αγόρευσης του κ. Καλλή επικεντρώθηκε σε δύο σημαντικές ενότητες: την καταγγελία στην Αρχή Κατά της Διαφθοράς για τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα και στο ζήτημα με τις διπλές συντάξεις και την απάντηση του Γενικού Ελεγκτή μετά από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα.
Για το πρώτο θέμα, η πλευρά του του Γενικού Εισαγγελέα υποστηρίζει ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας με τον σχολιασμό για την προώθηση της καταγγελίας στην Αρχή κατά της Διαφθοράς, ενώ, όπως υποστήριξε ο κ. Καλλής, σε αναφορές του Ελεγκτή περιέχονται στοιχεία που δεν δημοσιεύονται ούτε στην καταγγελία, ούτε στο πόρισμα της Αρχής. Για το δεύτερο θέμα προέβαλε τον ισχυρισμό ότι με ανακοίνωσή του ο Γενικός Ελεγκτής υποστήριξε ότι ο Εισαγγελέας καλύπτει τους υπουργούς, ότι ενεργεί σε σύγκρουση συμφέροντος και ότι συνωμότησε με το Υπουργείο Οικονομικών για να καλύψει ποινικά αδικήματα.
Η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα υποστηρίζει ότι ο Γενικός Ελεγκτής εκτόξευε δημόσια πολύ σοβαρές κατηγορίες εναντίον θεσμών, ανεξάρτητων αξιωματούχων, υπουργών κ.ά, παραβίαζε το τεκμήριο της αθωότητας και διαπόμπευε πολίτες, τους θεσμούς και τους αξιωματούχους, δεν επιδείκνυε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, αλλά είχε αμετροεπή, κακή, μεμπτή και απρεπή συμπεριφορά, αναλωνόταν σε πολλές περιπτώσεις σε δημόσιες αντιπαραθέσεις με πολίτες, θεσμούς, αξιωματούχους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, προέβαινε σε αλόγιστη χρήση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, επιδείκνυε έλλειψη αμεροληψίας, έλλειψη αντικειμενικότητας και ασυνέπεια, και σε πολλές περιπτώσεις παραπλανούσε. Παραβίασε την αρχή της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας, καθώς και την αρχή της ορθής συμπεριφοράς, δεν συμπεριφέρθηκε με ευθυκρισία και ευθυδικία, και δεν είχε σε καμία περίπτωση συναίσθηση του ύψους του θεσμού που υπηρετεί, αλλά και του ύψους των θεσμών εναντίον των οποίων εκτόξευε δημόσιες αυθαίρετες κατηγορίες και ειδικά του θεσμού του Γενικού Εισαγγελέα και του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, απέφυγε και/ή παρέλειψε να διαχωρίσει τη θέση του από υβριστικά, απειλητικά κατά της ζωής, ψευδή και α ήθη σχόλια και δημοσιεύματα που αναρτώνταν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τόσο από συγγενείς του, όσο και από «ομάδα στήριξής του» που έφερε τη φωτογραφία και το όνομά του και καλούσε και καλεί τους κοινωνούς να περιαγάγουν τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ανυποληψία και σε μη σεβασμό των θεσμών.
«Αυτή του η συμπεριφορά τον καθιστά ανίκανο να συνεχίσει να εκτελεί τα καθήκοντά του. Ο Γενικός Ελεγκτής είναι υπόλογος ανάρμοστης συμπεριφοράς», καταλήγει η τελική αγόρευση του Γενικού Εισαγγελέα.
«Η υπερβολή έχει τα όριά της»
Με τη φράση «για το όνομα του Θεού, η υπερβολή έχει και τα όριά της», ξεκίνησε την τελική του αγόρευση ο Τζο Τριανταφυλλίδης από τη νομική ομάδα του Γενικού Ελεγκτή. Με αναφορές στην υπόθεση Ρίκκου Ερωτοκρίτου. ο κ. Τριανταφυλλίδης επιχειρηματολόγησε σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι δεν υπάρχει σχέση ή σύγκριση μεταξύ των δύο υποθέσεων. «Έχουμε μια εντονότατη διαφωνία με την πλευρά του Εισαγγελέα σε ό,τι αφορά τα κριτήρια που αποδεικνύουν ανάρμοστη συμπεριφορά. Η απόφαση Ερωτοκρίτου είναι το ευαγγέλιο διεθνώς για το τι συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά», ανέφερε. Παρουσίασε κείμενο το οποίο, όπως είπε, το ονόμασε χαριτολογώντας «ο δωδεκάλογος του Ρίκκου», αποτυπώνοντας 12 σημεία στα οποία επεξηγείται και ερμηνεύεται ο όρος ανάρμοστη συμπεριφορά.
Στη γραπτή του αγόρευση αναφέρει ότι το όλο θέμα, το οποίο τελικά οδήγησε τον Γενικό Εισαγγελέα στην καταχώριση της παρούσας αίτησης ήταν, η δική του «εντύπωση», ότι η Ελεγκτική Υπηρεσία εκφεύγει των συνταγματικών της αρμοδιοτήτων και ότι αυτό το θέμα θα μπορούσε να επιλυθεί, είτε με αίτηση δυνάμει του άρθρου 139, είτε με αίτηση για παύση του καθ’ ου η αίτηση. «Πρόκειται για μια ξεκάθαρη παραδοχή του αιτητή ότι το όλο πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζε με τον Γενικό Ελεγκτή της Δημοκρατίας ήταν πρόβλημα αμφισβήτησης των αρμοδιοτήτων του. Εξού και ένας τρόπος επίλυσης του θα μπορούσε κατά τον αιτητή (κατ’ εμάς θα έπρεπε) να επιλυόταν με αίτηση δυνάμει του άρθρου 139 του Συντάγματος. Δεν επρόκειτο επομένως για θέμα ανάρμοστης συμπεριφοράς. Διαφωνία ως προς τις συνταγματικές αρμοδιότητες και εξουσίες της Ελεγκτικής Υπηρεσίας επιλύεται μόνο μέσω προσφυγής στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο με βάση το άρθρο 139 και όχι με αίτηση απόλυσης του αξιωματούχου», σημείωσε η πλευρά του Ελεγκτή. «Η διαδικασία παύσης αξιωματούχου δεν είναι εναλλακτική οδός για την επίλυση διαφωνιών που αφορούν σύγκρουση αρμοδιοτήτων, για την επίλυση των οποίων η ορθή συνταγματική οδός είναι το άρθρο 139 του Συντάγματος, αλλά η μόνη θεραπεία εκεί όπου ο αξιωματούχος υπέπεσε σε τέτοια συμπεριφορά που τον καθιστά ανίκανο για επιτέλεση των υψηλών καθηκόντων του και, στα μάτια τρίτων, είναι εύλογη η αντίληψη ότι τέτοια συμπεριφορά τον καθιστά ακατάλληλο να συνεχίσει να επιτελεί τα υψηλά του καθήκοντα με επάρκεια και προς το δημόσιο συμφέρον», σημειώνεται στην τελική αγόρευση του Γενικού Ελεγκτή.
Σε άλλο σημείο προστίθεται ότι, «μελετώντας τις 15 περιπτώσεις που περιλαμβάνονται στην αίτηση, υποβάλλουμε χωρίς κανένα δισταγμό ότι σε καμία από αυτές δεν υπάρχει το στοιχείο της ανάρμοστης συμπεριφοράς όπως ο όρος αυτός επεξηγήθηκε στην υπόθεση Ερωτοκρίτου. Οι δυο αυτοί κορυφαίοι θεσμοί στη Δημοκρατία πρέπει να μάθουν να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται για το καλό του τόπου. Όπως είχαμε αναφέρει και στην αρχική μας δήλωση, δεν έχουν απολύτως τίποτα να μοιράσουν. Αν υπάρχει κάποια καλόπιστη διαφωνία ως προς το εύρος των αρμοδιοτήτων του ενός η του άλλου θεσμού, το κατάλληλο forum είναι το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο μέσω του άρθρου 139 του Συντάγματος και όχι αίτηση στο Συμβούλιο για ανάρμοστη συμπεριφορά». Καταλήγοντας, η πλευρά του Ελεγκτή τονίζει ότι «οι επίδικες περιπτώσεις δεν είναι περιπτώσεις ανάρμοστης συμπεριφοράς και γι’ αυτό καλούμε το Συμβούλιο να απορρίψει την αίτηση».
