Η φωτιά ξέσπασε περίπου στις 11:30 το μεσημέρι με τους πλέον έμπειρους πυροσβέστες να αναφέρουν ότι ήταν αδύνατον να ξεσπάσει από μόνη της. Κάποιες πρώτες μαρτυρίες για παρουσία αστέγων εντός του κτηρίου που έφυγαν την ώρα της φωτιάς αξιολογούνται, αν και θεωρείται δεδομένο και κοινό μυστικό στη Λεμεσό ότι τόσο αυτό το κτήριο όσο και άλλα εγκαταλελειμμένα στο κέντρο της πόλης αποτελούν τα τελευταία χρόνια καταφύγιο για άστεγους. Χθες το πρωί, πληροφορίες του «Π» αναφέρουν ότι η Αστυνομία προέβη και σε εκκένωση μίας άλλης εγκαταλελειμμένης οικίας στη Λεμεσό, στην περιοχή ΓΣΟ, που είχε γίνει καταφύγιο αστέγων.
Από τη φωτιά έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά η ξύλινη στέγη του αρχοντικού καθώς και το μεγαλύτερος μέρος από το πάτωμα του πρώτου ορόφου, που είναι επίσης ξύλινο. Η κατάσβεση της φωτιάς ήταν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση καθώς δεν υπήρχε πρόσβαση στο κτήριο από όλες τις πλευρές αφού υπάρχουν πολύ κοντά άλλα οικίες, ενώ επίσης η κατασκευή του δεν επέτρεπε την είσοδο πυροσβεστών ακόμα και αρκετές ώρες μετά. Χρειάστηκε η επιστράτευση ειδικού οχήματος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με υδραυλικό γερανό για να γίνονται ρίψεις νερού από ψηλά για να μπορέσει να τεθεί υπό έλεγχο. Σε έναν προκαταρκτικό έλεγχο από μηχανικούς των Δημοσίων Έργων κρίθηκε ότι μετά τη φωτιά το κτήριο είναι ακατάλληλο στατικά και δόθηκαν οδηγίες και στους πυροσβέστες να μην εισέλθουν.
Στο μεταξύ, το αρχοντικό έχει περιφραχθεί από το Δήμο Λεμεσού ενώ έχουν τοποθετηθεί πινακίδες που αναφέρουν πως πρόκειται για «επικίνδυνη οικοδομή».
Τα αίτια της φωτιάς διερευνώνται από το ΤΑΕ Λεμεσού που αξιολογεί μαρτυρίες από αρκετά πρόσωπα που ήταν εκείνη την ώρα κοντά. Σημειώνεται πως απέναντι ακριβώς υπάρχουν αίθουσες του ΤΕΠΑΚ καθώς και η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Ακόμα, έχουν συλλεχθεί και κλειστά κυκλώματα από την περιοχή.
Πώς ήταν η οικία Παυλίδη;
Το αρχοντικό με αρχιτεκτονικά στοιχεία ακόμα και από την Αναγέννηση, ξεχώριζε για την εναέρια του εσωτερική σκάλα αλλά και για την ιδιαίτερη και ίσως μοναδική στη Λεμεσό οροφή του, αποκλειστικά από ξύλο, που ήταν τύπου βεντάλιας. Το σπουδαίο αυτό οικοδόμημα είχε στο ισόγειο έξι συνολικά χώρους και άλλους τόσους στον πρώτο όροφο. Χαρακτηριστικό του ήταν και το γεγονός πως στο εσωτερικό του υπήρχαν τουλάχιστον τέσσερα τζάκια, που ζέσταναν τους χώρους. Πριν την επέκταση των δρόμων γύρω από το κτήριο, υπήρχε αυλή σε όλες τις πλευρές του. Κτισμένο τον 19ο αιώνα, αλλά εγκαταλελειμμένο τουλάχιστον για 15 χρόνια στο κέντρο της Λεμεσού. Μέχρι το 2006-07 στεγαζόταν εκεί η Τροχονομία του Δήμου Λεμεσού, ενώ παλαιότερα ήταν και κτήριο για τη Συνεργατική. Κατά καιρούς ζητήθηκε από το ΤΕΠΑΚ αλλά η οικογένεια στην οποία ανήκει δεν συναίνεσε στην παραχώρηση, ενώ παλαιότερα ο Δήμος Λεμεσού επί δημαρχίας Κοντίδη προσπάθησε να το αναπαλαιώσει έχοντας στα πλάνα του να δημιουργήσει εκεί κάποιο μουσείο. Τα τελευταία χρόνια, το μοναδικό μέρος του κτηρίου που ήταν σε χρήση ήταν η αυλή του από ένα μπαράκι.
