Πάφου Γεώργιος: Δεχόμαστε πόλεμο από τη Ρωσική Εκκλησία

Κι ενώ το θέμα των αρχιεπισκοπικών εκλογών είναι πλέον καθημερινή συζήτηση στους χώρους της Εκκλησίας, λόγω και της επιδείνωσης τής υγείας του Μακαριοτάτου, εντούτοις, ιεράρχες -ενδιαφερόμενοι και μη για τον θρόνο- αποφεύγουν να τοποθετηθούν δημοσίως επί τους θέματος, είτε για λόγους αβρότητας είτε λόγω προεκλογικών σχεδιασμών και τακτικών. Ερωτηθείς κατά πόσον «σήμερα στην Εκκλησία της Κύπρου, υπάρχει κενό εξουσίας λόγω της ασθένειας τού Μακαριοτάτου», ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος απάντησε πως «ο Μακαριότατος, παρά τα προβλήματα της υγείας του, έχει πλήρη πνευματική διαύγεια και ως εκ τούτου επιλαμβάνεται όλων των προβλημάτων της Εκκλησίας». Σε τελετές που χρειάζονται ορθοστασία και σωματικόν κάματο, αντιπροσωπεύεται από τους βοηθούς του επισκόπους ή από οποιονδήποτε μητροπολίτη στον οποίον ήθελε απευθυνθεί, πρόσθεσε ο Πανιερότατος. Ως εκ τούτου, συνέχισε, «δεν παρατηρείται κανένα κενό εξουσίας στην Εκκλησία της Κύπρου».

Πλησιάζουν εκκλησιαστικές εκλογές;

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ασθενείς, που βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση με τον Μακαριότατο, κρατήθηκαν για χρόνια στη ζωή. Επομένως, δεν ξέρει κανείς αν πλησιάζουν ή όχι οι εκκλησιαστικές εκλογές. Όσο βρίσκεται στη ζωή ο Αρχιεπίσκοπος, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.

Σας ενδιαφέρει ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος;

Η ερώτηση θα μπορούσε να απαντηθεί όταν κενωθεί ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος. Επειδή ζούμε όλοι μεταξύ ζωής και θανάτου, δεν μπορούμε να προγραμματίζουμε για κάτι το μη ορατό. Όταν κενωθεί ο θρόνος, και αν εμείς βρισκόμαστε στη ζωή, είμαστε υγιείς και έχουμε να προσφέρουμε μιαν αξιόλογη πρόταση στον λαό, θα αποφασίσουμε.

«Όχι» στα χρυσοΰφαντα άμφια

Κάποιος μπορεί να δει σε κάποιες εκκλησιαστικές περιφέρειες να ακολουθείται η κυπριακή εκκλησιαστική παράδοση και σε άλλες περιοχές ξενόφερτα ήθη. Υπάρχουν κίνδυνοι για την Εκκλησία της Κύπρου από π.χ. αγιορείτικες πρακτικές, εισαγωγή χαρακτηριστικών της ρωσικής εκκλησίας κ.λπ.;

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν εκκλησιαστικές περιφέρειες που παρεκκλίνουν από την κυπριακή εκκλησιαστική παράδοση που διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες από τους πατέρες μας. Στη Μητρόπολη Πάφου προσπαθούμε, όσο μπορούμε, να μένουμε πιστοί σ’ αυτήν την παράδοση. Έτσι, στα μοναστήρια μας (Τροοδίτισσας, Χρυσορρογιάτισσας, Σαλαμιώτισσας) συναντούμε τον μοναχισμό που είχαμε και παλιότερα στο Σταυροβούνι και άλλες παραδοσιακές μονές. Προσπαθούμε η θρησκευτικότητα του λαού να αναφέρεται στο βάθος των πραγμάτων και όχι στην επιφάνεια. Γι’ αυτό και δεν θα συναντήσει κάποιος στην Ι.Μ. Πάφου αυτόν τον υπερβάλλοντα ζήλο για μεταφορά θαυματουργών εικόνων, λειψάνων, αντικειμένων αγίων προσώπων. Ακόμα και στο εκκλησιαστικό τυπικό, το πώς γίνονται δηλ. οι ιερές ακολουθίες, παραμένουμε πιστοί στο τυπικό που είχαν οι πατέρες μας στα προηγούμενα χρόνια, μακριά από επηρεασμούς που έρχονται συχνά μέσω των ΜΜΕ. Νομίζω πως πρέπει να κρατήσουμε αυτήν την παράδοσή μας που είναι αυθεντική. Οι εξωτερικά λαμπερές τελετές, τα πολύτιμα χρυσοΰφαντα άμφια και όλα όσα συνιστούν το περίβλημα και όχι την ουσία της πίστης μας, θα πρέπει να αποφεύγονται.

Περί ανεξαρτησίας

Πόσο ανεξάρτητη είναι σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου, αλλά και οι ιεράρχες της, από εγχώρια και ξένα συμφέροντα;

Η Εκκλησία της Κύπρου είναι πλήρως ανεξάρτητη σήμερα. Μόνο της μέλημα είναι η ορθή καθοδήγηση του ποιμνίου της. Η θέση της Εκκλησίας μας καθορίζεται από την Ιερά Σύνοδο. Για κάθε πρόβλημα στο οποίο υπάρχουν διαφορετικές απόψεις γίνεται συζήτηση και η μειοψηφία υπακούει στην απόφαση της πλειοψηφίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, κάποιες φορές, και εμφανείς ενδείξεις ότι κάποιοι ιεράρχες είτε λόγω σπουδών σε κάποια χώρα, είτε λόγω φιλίας προς κάποιους ξένους ιεράρχες, πρόσκεινται ευνοϊκά προς τις θέσεις κάποιων άλλων Εκκλησιών. Υπάρχει όμως πάντοτε η δημοκρατική αρχή της υπακοής στη θέση της πλειοψηφίας.

Σε καλή περίοδο

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου;

Παρά τις ποικίλες δυσκολίες, η Εκκλησία της Κύπρου βρίσκεται σήμερα σε μια αρκετά καλή κατάσταση. Διοικητικά βρίσκεται στην καλύτερη φάση της, γιατί, ύστερα από οκτώ αιώνες, έχει αποκατασταθεί η διοικητική διάρθρωσή της με τη δημιουργία Συνόδου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Η Σύνοδος Αυτοκεφάλου Εκκλησίας συνεπάγεται ύπαρξη τουλάχιστον 14 επισκόπων. Τέτοια Σύνοδος υπήρχε μέχρι τον 12ο αιώνα, οπότε την κατήργησαν οι Λατίνοι, όταν κατέλαβαν την Κύπρο. Αποκαταστάθηκε επί του νυν Αρχιεπισκόπου. Συμμετέχει σε όλους τους διορθοδόξους, διαχριστιανικούς και διαθρησκευτικούς διαλόγους που γίνονται υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από όλους ανεγνωρίσθη η ουσιαστική συμβολή της στις εργασίες της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας στην Κρήτη το 2016. Παρά την οικονομική ύφεση, η Εκκλησία δεν σταμάτησε το φιλανθρωπικό της έργο με βοήθειες σε απόρους, σε ασθενείς, με υποτροφίες σε φοιτητές.

Πόλεμος από Ρωσική Εκκλησία

Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου;

Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου είναι απότοκα της κατοχής της πατρίδας μας που συνεχίζεται για 48 τόσα χρόνια. Η κατοχή δεν στέρησε μόνο τους ανθρώπους από τις περιουσίες και το φυσικό τους περιβάλλον, στις κοινότητες και ενορίες τους, δημιουργώντας το αίσθημα της ανασφάλειας, αλλά και οδήγησε και σε ανατροπή της κλίμακας των αξιών. Οι άνθρωποι, που είναι το ποίμνιο της Εκκλησίας, στρέφονται πια προς τις υλικές αξίες, αδιαφορώντας για τις ηθικές. Έτσι, έχουμε αύξηση της απάτης και εν γένει της διαφθοράς σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Η Εκκλησία έχει υποχρέωση να διδάξει, να επιτιμήσει, να νουθετήσει και να οδηγήσει προς τον σωστό τον δρόμο. Δυσκολία που απορρέει από τα πιο πάνω είναι και η εξεύρεση κατάλληλων στελεχών που να εμφορούνται από αγνά ιδανικά και να μπορούν, στους καιρούς μας, να καθοδηγούν τον κόσμο. Τελευταία, η Εκκλησία της Κύπρου, όπως γενικά και οι άλλες ελληνόφωνες Εκκλησίες, δέχονται, δυστυχώς, και έναν πόλεμο από άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, σε μιαν προσπάθεια επικράτησης που έχει φυλετικά κριτήρια και όχι την περίσσεια της αγάπης. Η Εκκλησία της Ρωσίας π.χ. διέκοψε το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου μας, με αφορμή την αναγνώριση εκ μέρους μας του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Πίσω από αυτήν την ενέργεια βρίσκεται η επιδίωξη της Ρωσικής Εκκλησίας για αντικατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την ηγεσία της Ορθοδοξίας. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί και κλονισμό της πίστης των πιστών μας οι οποίοι αναμένουν άλλη συμπεριφορά από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες.

Ίσοι γυναίκα – άνδρας;

Ο μητροπολίτης Δωδώνης είπε πρόσφατα αυτά που είπε για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμού. Γιατί στον χώρο της Εκκλησίας η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως υποδεέστερον ον του ανδρός και συχνά παρουσιάζονται φαινόμενα υποτίμησης των γυναικών από ιερωμένους;

Η Θεολογία αλλά και γενικά η διδασκαλία της Εκκλησίας διακηρύσσει την πλήρη ισότητα ανδρός και γυναικός στον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, η γυναίκα δημιουργείται από την πλευρά του ανδρός για να στέκει δίπλα του, ίση με αυτόν. Αν εδημιουργείτο από τα πόδια του, θα ήταν κατώτερή του. Αν εδημιουργείτο από την κεφαλή, θα εθεωρείτο ανώτερή του. Η γυναίκα δεν δημιουργείται σε μια ξεχωριστή πράξη, αλλά από την πλευρά του ανδρός, για να φανεί ότι ο άνδρας χωρίς τη γυναίκα είναι ελλιπής, όπως και η γυναίκα χωρίς τον άνδρα. Μαζί αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Θεός δεν έδωσε ξεχωριστή ψυχή στην Εύα, για να πει κάποιος ότι είναι διαφορετική ψυχή από εκείνη του Αδάμ. Πήρε από το εμψυχωμένο σώμα του Αδάμ και την εδημιούργησε. Έτσι, η ίδια ψυχή υπάρχει και στον άνδρα και στη γυναίκα. Στον Χριστιανισμό, μία γυναίκα, η Παναγία, τιμάται περισσότερο και από αγγέλους και από αρχαγγέλους. Υπάρχουν γυναίκες αγίες που έφτασαν σε ύψη αγιότητας μεγαλύτερα από πολλούς άνδρες (π.χ η αγία Παρασκευή, η αγία Μαρίνα, η αγία Κυριακή, η αγία Εμμέλεια). Αν λοιπόν κάποιοι αναφέρονται υποτιμητικά για τη γυναίκα, δεν οφείλεται στη θέση της Εκκλησίας. Είναι μια δική τους λανθασμένη θεώρηση.

«Αυτονόητη η παρέμβαση τής Εκκλησίας»

Αναφορικά με τη συνεχή ανάμειξη τής Εκκλησίας στα της πολιτείας, όπως είναι το Κυπριακό, η Παιδεία, κοινωνικά θέματα (σεξουαλικός προσανατολισμός, αμβλώσεις, σχέσεις ζευγαριών/γάμος), ζητήματα υγείας κ.λπ., ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος σχολίασε πως η Εκκλησία, ακολουθώντας το παράδειγμα και την προτροπή του Χριστού, ενδιαφέρεται για τον όλον άνθρωπο, όχι μόνον για το πνευματικό συστατικό της ύπαρξής του, αλλά και για το υλικό. «Ο Χριστός κήρυσσε στα πλήθη αλλά μεριμνούσε και για την υλική τροφή του. 'Δότε αυτοίς υμείς φαγείν', διέτασε τους αποστόλους. Κι είναι πολλές οι φορές που χόρτασε με θαυματουργικό τρόπο τον κόσμο. Μπορεί π.χ. η Εκκλησία που κηρύσσει τη δικαιοσύνη στον κόσμο να μην ενδιαφέρεται για τη δίκαιη απόκτηση και τη δίκαιη κατανομή των υλικών αγαθών; Μπορεί να στέκει απαθής όταν άλλοι πεινούν και άλλοι θησαυρίζουν; Θα βλέπει την αδικία και θα σιωπά; Εξάλλου, υπάρχουν βασικές αρχές του Χριστιανισμού, τις οποίες θα υπερασπισθεί. Δεν θα τις επιβάλει με τη βία (δεν έχει κοσμική εξουσία), αλλά θα εκθέσει τις θέσεις της και θα καλέσει, χωρίς να εξαναγκάζει προς τούτο, τον λαό να τις ασπασθεί», πρόσθεσε. Ως προς το θέμα των αμβλώσεων, συνέχισε ο Πανιερότατος, η θέση της Εκκλησίας είναι ότι ο άνθρωπος υφίσταται από τη στιγμή της γονιμοποίησης ωαρίου-σπερματοζωαρίου. «Το ζυγωτό δηλ. είναι άνθρωπος, που χρειάζεται και προστασία και τον σεβασμό μας. Η άμβλωση δεν αναφέρεται στη γυναίκα και στο σώμα της, αλλά σε έναν νέον άνθρωπο που κυοφορείται. Δεν είναι ανάμειξη της Εκκλησίας η διαφώτιση του ποιμνίου για τις θέσεις της. Όποιος θέλει μπορεί να ακούσει τη φωνή της, όποιος δεν θέλει, μπορεί να παραβλέψει», συμπλήρωσε.

Στα της Παιδείας;

Ως προς το ενδιαφέρον της Εκκλησίας για την Παιδεία, είναι δυνατό να λέμε ότι αυτή «ανακατεύεται» με τα θέματα της Παιδείας; Η παιδεία θα διαπλάσει το ήθος και τον χαρακτήρα των ανθρώπων, θα συμβάλει στην ομαλή κοινωνικοποίησή τους, θα τους προσανατολίσει εθνικά και θρησκευτικά. Μπορεί να αποποιηθεί την υποχρέωσή της απέναντι στο ποίμνιό της στον τομέα αυτό; Ας μην ξεχνούμε ότι στους ατέλειωτους αιώνες της δουλείας, η Εκκλησία ως ο μόνος θεσμικός φορέας του γένους είχε την απόλυτη ευθύνη για την Παιδεία. Και στο Κυπριακό είναι αυτονόητο το ενδιαφέρον της Εκκλησίας. Από τη λύση του προβλήματός μας θα εξαρτηθεί και η εξακολούθηση της διαβίωσής μας στην Κύπρο. Όταν δεν υπήρχε υπεύθυνη δική μας κυβέρνηση, η Εκκλησία είχε την πλήρη ευθύνη για το εθνικό θέμα. Και σήμερα, όμως, οφείλει να συμπαραστέκεται, να συμβουλεύει και να εκθέτει τις θέσεις της ευθαρσώς προς εκείνους που διαχειρίζονται, με την ψήφο του λαού, το εθνικό μας θέμα. Και στις σχέσεις των ζευγαριών, στον γάμο, είναι αυτονόητη η παρέμβαση της Εκκλησίας. Η Εκκλησία στον τόπο μας ευλογεί τον γάμο, θεωρεί την οικογένεια ως το κύτταρο της κοινωνίας και βλέπει ως υποχρέωσή της την παρέμβασή της για άρση παρεξηγήσεων, αποφυγή συγκρούσεων και ομαλή διαβίωση των συζύγων και της οικογένειας εν γένει.

Ας μην αυταπατόμαστε

Στο Κυπριακό, θεωρείστε της λεγόμενης σκληρής γραμμής. Δεν βλέπετε τούς κινδύνους για τον τόπο μας εάν δεν βρεθεί σύντομα μια λύση του Κυπριακού; Κάθε μέρα που περνά, η κατεχόμενη Κύπρος τουρκοποιείται περισσότερο…

Όλοι βλέπουμε τους κινδύνους για τον τόπο από τη μη σύντομη λύση του Κυπριακού. Η λύση, όμως, θα πρέπει να είναι σωστή και λειτουργική για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον τόπο μας. Μια κακή λύση θα οδηγήσει γρήγορα σε αδιέξοδα και νέες περιπέτειες. Μια κακή λύση θα οδηγήσει γρηγορότερα σε πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου. Όποιος μελετά την Ιστορία και τους σχεδιασμούς των Τούρκων, βλέπει ότι από το 1920, με τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Άγκυρας, οι Τούρκοι έθεσαν ως στόχο την «ανάκτηση» της Κύπρου. Το ίδιο και στα 1956 με το σχέδιο «Νιχάτ Ερίμ», τίθενται τα συγκεκριμένα στάδια στα οποία θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ο Περικλής Νεάρχου στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σε κίνδυνο» περιγράφει τη συνάντηση του Ετζεβίτ με Τουρκοκυπρίους δασκάλους, το 1975, που του ζητούσαν να διακηρύξει επίσημα και να προβάλει τη διχοτόμηση ως λύση του Κυπριακού για την οποία εργάζονταν για χρόνια. Η απάντηση του Πρωθυπουργού της εισβολής ήταν: Από την ημέρα της εισβολής που έχουμε τη διχοτόμηση επί του εδάφους, αυτή δεν αποτελεί την τελική μας επιδίωξη. Τελική επιδίωξη, είπε, είναι προς το παρόν μια λύση κατά την οποία να έχουμε λόγο και στο υπόλοιπο τμήμα της Κύπρου, με τελική επιδίωξή μας να έχουμε τον μόνο λόγο επί της Κύπρου. Έχοντας αυτά υπόψη, ας μην αυταπατόμαστε. Οι Τούρκοι δεν επιδιώκουν λύση στην οποία να μπορούμε ως Ελληνισμός να έχουμε δικαιώματα. Κωλυσιεργούν, αφού έχουν τη δύναμη, μέχρι που να πετύχουν τον σκοπό τους, την πλήρη κατάληψη και τουρκοποίηση της Κύπρου. Γι’ αυτό και κάθε αποδοχή μιας απαίτησής τους, οδηγεί στην υποβολή μιας άλλης, πιο προχωρημένης απαίτησης. Σκοπός μας θα πρέπει να είναι να ματαιώσουμε αυτούς τους σχεδιασμούς των Τούρκων και να οδηγηθούμε σε μια βιώσιμη λύση, έστω κι αν αυτή πάρει μεγαλύτερο χρόνο.

Αντιομοσπονδιακός

Είστε εναντίον της ΔΔΟ. Γιατί; Ποια λύση του Κυπριακού θεωρείτε ότι είναι η καταλληλότερη για την Κύπρο σήμερα;

Είμαστε, ως χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί να μην επιμείνουμε να εφαρμοστούν και στην περίπτωσή μας οι αρχές της Ευρώπης, να ισχύσουν και για 'μας όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες; Αν όλοι οι Ευρωπαίοι μπορούν να διακινούνται ελεύθερα σ’ όλες τις χώρες της Ένωσης, να εγκαθίστανται και να αποκτούν περιουσία όπου θέλουν, γιατί εμείς να μην μπορούμε να εξασκήσουμε αυτά τα δικαιώματα στον τόπο μας, στη δική μας πατρίδα; Κι αν σ’ όλο τον ελεύθερο κόσμο ισχύει το «ένας άνθρωπος μία ψήφος», γιατί σ’ εμάς το 18% να επιβάλλεται στο 82%; Με τέτοια λύση που εγγυάται τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου, ανεξάρτητα από καταγωγή και θρησκεία, μπορεί να εφαρμοστεί άνετα και στην Κύπρο. Και αυτή θα πρέπει, αταλάντευτα, να είναι η επιδίωξή μας.

Έχετε σχέσεις με Τουρκοκύπριους; Τους θεωρείτε συμπατριώτες μας ή ξένους στην Κύπρο;

Ασφαλώς και οι Τουρκοκύπριοι είναι συμπατριώτες μας και μαζί θα πρέπει να οικοδομήσουμε το κοινό μας μέλλον. Δεν θεωρούμε, όμως, τους εποίκους ως συμπατριώτες μας. Εξάλλου, και οι Τουρκοκύπριοι υποφέρουν από την κατοχή και για τον λόγο αυτό οι περισσότεροι έχουν φύγει από την Κύπρο.

Προσωπική υπόθεση η αντιεπιστημοσύνη

Κληθείς να πει κατά πόσον χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία της Κύπρου, ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος διευκρίνισε αρχικά πως ο εκσυγχρονισμός δεν αφορά «στη δογματική διδασκαλία και την πίστη μας», διότι αυτά είναι δεδομένα και αναλλοίωτα, όπως για παράδειγμα «το ότι ο Θεός μας είναι Τριαδικός, το ότι αναμένεται ανάσταση των νεκρών και κρίση, το ότι η θεία χάρις μεταδίδεται διά των μυστηρίων κ.λπ.». Εννοούμε όμως ως εκσυγχρονισμό, σημείωσε ο Πανιερότατος, τον τρόπο προσφοράς της διδασκαλίας της Εκκλησίας, τη χρήση των μέσων της τεχνολογίας, αλλά και την αντιμετώπιση νέων προβλημάτων που ήσαν άγνωστα πριν και αναφύονται τώρα με την ανάπτυξη των Επιστημών και της Τεχνολογίας. «Π.χ. η Ορθόδοξη Εκκλησία μελετώντας, υπό το πρίσμα των Βιοεπιστημών και Βιοτεχνολογίας, τον λόγο του Θεού, αποδέχεται και επευλογεί τις μεταμοσχεύσεις οργάνων, τη δωρεά οργάνων από ζώντες και πτωματικούς δότες, την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, για να μην παραβιάζονται βασικές αρχές της πίστης μας. Αυτόν, λοιπόν, τον εκσυγχρονισμό ήδη τον κάμνει η Εκκλησία της Κύπρου και πρωτοστατεί σε πανορθόδοξο επίπεδο για προσφορά του λόγου του Θεού στους πιστούς, με τρόπους που μπορούν να καταλάβουν και να αφομοιώσουν σε κάθε εποχή», συμπλήρωσε.

Γιατί η Εκκλησία είναι σε διαρκή σύγκρουση με την Επιστήμη; Το είδαμε και το ζήσαμε έντονα τα τελευταία χρόνια, που περάσαμε την πανδημία του νέου κορωνοϊού.

Τυγχάνει να έχω σπουδάσει και μια θετική Επιστήμη, τη Χημεία, πέραν της Θεολογίας. Εκείνο που παρατηρείται είναι μια αγαστή συμπόρευση Επιστήμης και Θεολογίας (Εκκλησίας). Η Επιστήμη απαντά σε κάποια ερωτήματα και η Θεολογία σε άλλα, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσής τους. Όπως υπάρχουν μερικοί επιστήμονες άθεοι, χωρίς να στηρίζουν την αθεΐα τους στην Επιστήμη, αλλά είναι τούτο μια προσωπική τοποθέτησή τους, έτσι συμβαίνει και με μερικούς εκκλησιαστικούς ηγέτες που τάσσονται εναντίον της Επιστήμης, χωρίς αυτό να είναι απόρροια της Θεολογίας αλλά μια δική τους, προσωπική τοποθέτηση. Η Εκκλησία πιστεύει ότι η Επιστήμη είναι, στις μέρες μας, ένας τρόπος με τον οποίο αποκαλύπτεται ο Θεός στον σύγχρονο κόσμο. Η τοποθέτηση κάποιων θρησκευτικών ηγετών εναντίον των εμβολίων ή της Επιστήμης, συνιστά μιαν προσωπική τους τοποθέτηση, που δεν απορρέει από τη Θεολογία ή τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

«Πέμπτη φάλαγγα»!

Δεν βλέπουμε συμπόνια των Κύπριων ιεραρχών προς τους ταλαίπωρους ξένους που έρχονται από εμπόλεμες περιοχές ή είναι οικονομικοί μετανάστες από εξαθλιωμένες πατρίδες. Γιατί; Η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν φθάνει μέχρι τον παράτυπο μετανάστη; Του Πάπα γιατί φθάνει και περισσεύει;

Οι ξένοι που μας έρχονται από εμπόλεμες περιοχές τυγχάνουν και της βοήθειας και της συμπόνιας μας. Θα πρέπει να καταλάβουμε, όμως, ότι ως μικρός και με πολλά προβλήματα επιβίωσης τόπος, δεν έχουμε απεριόριστες δυνατότητες υποδοχής τέτοιων ανθρώπων. Το πρόβλημα, μάλιστα, συνδέεται, όπως αποδεικνύεται με πολλά στοιχεία, με την πολιτική της Τουρκίας για αποσταθεροποίηση των ελεύθερων περιοχών και αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα αυτών των ελεύθερων περιοχών. Οι πλείστοι των παράτυπων μεταναστών (που κυρίως είναι οικονομικοί μετανάστες) έρχονται από την Τουρκία με πτήσεις από την Κωνσταντινούπολη προς το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου. Από εκεί, μάς τους προωθούν προς τις ελεύθερες περιοχές. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αυτοί είναι μουσουλμάνοι. Οι επιπτώσεις στην κοινωνία και το κράτος μας είναι τεράστιες: Οικονομικές, μαθησιακές στους μαθητές μας στα σχολεία, κοινωνικές. Σε περίπτωση σύρραξης, αυτοί θα αποτελέσουν την πέμπτη φάλαγγα του εχθρού στις τάξεις μας. Οι μετανάστες αυτοί ξεπερνούν σήμερα το 5% του πληθυσμού των ελεύθερων περιοχών. Εγκύπτουμε ως χριστιανοί στα προβλήματα των εμπερίστατων μεταναστών, αλλά οφείλουμε να μεριμνούμε και για τους γηγενείς κατοίκους της Κύπρου, των οποίων η ασφάλεια επηρεάζεται άμεσα από τον μεγάλο αριθμό αυτών των μεταναστών. Θα πρέπει να μεριμνήσουμε για αποτροπή αυτών των μεταναστευτικών ροών.

kateliadi@politis-news.com