Χρονιά «ακροβάτης» μεταξύ ΔΔΟ και λύσης δύο κρατών στο Κυπριακό το 2020

Χρονιά «ακροβάτης» μεταξύ ΔΔΟ και λύσης δύο κρατών στο Κυπριακό το 2020

Η στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις έφερε αρνητικές εξελίξεις και νέα τετελεσμένα στο νησί

Παράθυρο ευκαιρίας οι πρώτοι μήνες του 2021 μέσα από την πρωτοβουλία Γκουτέρες

Τον περασμένο Δεκέμβριο κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει πως το 2020 θα εξελισσόταν σε μία από τις χειρότερες χρονιές από πλευράς αρνητικών εξελίξεων στο Κυπριακό, καθώς είχε μόλις ολοκληρωθεί η άτυπη συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί - Γκουτέρες στις 25 Νοεμβρίου 2019 στο Βερολίνο, με σημαντικό υπό τις περιστάσεις αποτέλεσμα. Οι δύο ηγέτες και ο γ.γ. του ΟΗΕ κατέληξαν σε μια ανακοίνωση, στην οποία «Αναστασιάδης και Ακιντζί επιβεβαιώνουν εκ νέου τη δέσμευσή τους και την αποφασιστικότητά τους να πετύχουν διευθέτηση βασισμένη σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ». Οι δύο ηγέτες επαναβεβαίωσαν τη στήριξη στην κοινή διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου 2014 στις συγκλίσεις που οδήγησαν στο Κραν Μοντανά, όπως επίσης και στο πλαίσιο Γκουτέρες. Γνωστοποιήθηκε άλλωστε και το επόμενο βήμα που δεν θα ήταν άλλο από την άτυπη πενταμερή «στον κατάλληλο χρόνο» (ορόσημο ανεπίσημα οι τ/κ «εκλογές» οι οποίες τότε ήταν προγραμματισμένες για τον Απρίλιο του 2020, όμως η πανδημία άλλαξε τα πάντα και οι «εκλογές» μεταφέρθηκαν για τον Οκτώβριο). Μετά την άτυπη συνάντηση στο Βερολίνο, ο τότε Τ/Κ ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί είχε δηλώσει πως το τρένο μπήκε και πάλι στις ράγες, μιλώντας βέβαια για τη διαδικασία προς την επίλυση του Κυπριακού. Η περίοδος που ακολούθησε απέδειξε περίτρανα πως αρκεί μία χρονιά για να εκτροχιαστεί και πάλι το τρένο και η κοινή αντίληψη για λύση ΔΔΟ να μετατραπεί σε χάσμα αντίληψης μεταξύ των δύο πλευρών, με τη μία μάλιστα να θέτει θέμα λύσης δύο κρατών με τον πιο επίσημο τρόπο...

Η στασιμότητα έφερε εξελίξεις...

Μέσα στο 2020 εκτός από την πλήρη στασιμότητα σε επίπεδο διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, η χειρότερη κατά γενική ομολογία εξέλιξη είχε να κάνει με το παράνομο άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου από πλευράς Άγκυρας - Τατάρ. Μια εξέλιξη η οποία καθιστά επιτακτική την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως επί της ουσίας μοναδική διέξοδος σε αυτήν τη χρονική συγκυρία είναι να προχωρήσει τάχιστα η διαδικασία στο Κυπριακό μέσα από μια άτυπη συνάντηση «5+1», η οποία προγραμματίζεται να υλοποιηθεί εντός Φεβρουαρίου. Την εκτίμηση αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει και η κατά γενική ομολογία χλιαρή αντίδραση της ΕΕ σε όσα αρνητικά συμβαίνουν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με πρωταγωνιστή την Τουρκία (στοιχείο που αποτελεί ακόμα ένα χαρακτηριστικό της χρονιάς που μας πέρασε), καθώς και οι συνεχείς αναφορές από πλευράς των Ευρωπαίων εταίρων σε ανάγκη προόδου στο Κυπριακό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως πηγές από χώρες άμεσα εμπλεκόμενες στο Κυπριακό θεωρούν πως το θέμα της Αμμοχώστου αποτελεί έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό μοχλό πίεσης στην ε/κ πλευρά, έτσι ώστε να επιδιώξει δίχως αύριο τη διευθέτηση του Κυπριακού το συντομότερο. Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική η δεδηλωμένη πρόθεση Γκουτέρες για πρωτοβουλία που αν οι πλευρές επιθυμούν θα μπορούσε να οδηγήσει -παρά το χάσμα που χωρίζει τις θέσεις που δημόσια εκφράζονται- σε μια τελική διαδικασία διαπραγμάτευσης.

Αρνητική εξέλιξη μέσα στο 2020 αποτελεί και η εκλογή του Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία των Τ/Κ, η οποία επί της ουσίας σηματοδότησε και την απαρχή της επίμονης απαίτησης από πλευράς Τ/Κ για αλλαγή στη βάση της λύσης του Κυπριακού από τη ΔΔΟ στα δύο κράτη και από την πολιτική ισότητα στη λεγόμενη κυριαρχική ισότητα που επικαλούνται πλέον Τ/Κ και Άγκυρα. Το στοιχείο αυτό αντιμετωπίζεται από κάποιους ως ακόμα ένας μοχλός πίεσης της Άγκυρας κατά της Λευκωσίας, με στόχο να αποδεχθεί στην ολότητά της την πολιτική ισότητα αλλά και να οδηγήσει τα δεδομένα εκ νέου σε μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση, συμπεριλαμβανομένων και θεμάτων που άπτονται των θαλάσσιων ζωνών και αξιοποίησης του φυσικού πλούτου στην περιοχή.

Στοιχείο που μας φέρνει σε ακόμα μια αρνητική εξέλιξη εντός του 2020: τη συνέχιση των παράνομων τουρκικών γεωτρήσεων και ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ οι όποιες γεωτρητικές δραστηριότητες από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν ανασταλεί με επίσημη αιτιολόγηση την έξαρση της πανδημίας. Στα αρνητικά καταγράφεται επίσης η ολοένα μεγαλύτερη εμβάθυνση της επιρροής της Άγκυρας στα κατεχόμενα, με εξόφθαλμες παρεμβάσεις στις «εκλογές», αλλά και στο ΚΕΕ, μια παρέμβαση που ολοκληρώθηκε με την τοποθέτηση του Ερσάν Σανέρ του ΚΕΕ στη θέση του «πρωθυπουργού».

Ξεκάθαρες οι προθέσεις

Παρά τα όσα προηγήθηκαν στο τέλος του 2019 με την άτυπη συνάντηση στο Βερολίνο, η Άγκυρα φρόντισε να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της από νωρίς στο 2020 και έτσι εντός Ιανουαρίου εξέδωσε παράνομη navtex με ισχύ από τις 18 Ιανουαρίου μέχρι τις 24 Μαΐου, με την οποία έστειλε το πλωτό γεωτρύπανο Yavuz στο τεμάχιο «8» της κυπριακής ΑΟΖ. Αξίζει να σημειωθεί πως το τεμάχιο «8» δεν εντάσσεται στις λεγόμενες γκρίζες ζώνες που επιχειρεί η Τουρκία να δημιουργήσει με διάφορες κατά καιρούς ενέργειες, αλλά σε περιοχή που το ψευδοκράτος θεωρεί πως εμπίπτει στη «δικαιοδοσία» του. Η κίνηση αυτή στην ουσία έστειλε το μήνυμα πως η Άγκυρα θα συνεχίσει απρόσκοπτα τους σχεδιασμούς της στην περιοχή με το πρόσχημα της διαφύλαξης των δικαιωμάτων των Τ/Κ.

Κλείνουν οδοφράγματα…

Ενώ ο Φεβρουάριος ξεκίνησε με καλούς οιωνούς σε σχέση με την ενδυνάμωση της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, έκλεισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς λόγω πανδημίας η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στην προσωρινή αναστολή τεσσάρων οδοφραγμάτων. Στις 3 Φεβρουαρίου οι Αναστασιάδης και Ακιντζί συμμετείχαν στη συνάντηση της δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Υγεία, όπου συμφώνησαν από κοινού για την ανάγκη αύξησης της συνεργασίας για λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προς παροχή της μέγιστης δυνατής προστασίας στον κυπριακό λαό, Ε/Κ και Τ/Κ. Στις 28 Φεβρουαρίου το Υπουργικό πήρε την απόφαση να αναστείλει προσωρινά τη λειτουργία τεσσάρων οδοφραγμάτων, σε μια κίνηση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο από πλευράς Τ/Κ όσο και από πλευράς μερίδας Ε/Κ, ενώ επικριτική ήταν και η στάση που τήρησε η UNFICYP στο άκουσμα της είδησης αυτής. Δεν έλειψαν και οι παρασκηνιακές εντάσεις μεταξύ Προεδρικού και επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης στο νησί για τη στάση που τήρησε στο ζήτημα. Η εξέλιξη αυτή έφερε εκ νέου εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και ένταση στα οδοφράγματα και από τις δύο πλευρές. Ακούστηκαν έντονα κατηγορίες κατά της κυβέρνησης ότι πίσω από την απόφαση κρύβονταν πολιτικές σκοπιμότητες, κάτι που το Προεδρικό αρνήθηκε επικαλούμενο την πανδημία και την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας.

Παράλληλα, στα μέσα Φεβρουαρίου ο «πρωθυπουργός» τότε Ερσίν Τατάρ διεμήνυσε πως οι διεργασίες για το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου έφτασαν σε τελικό στάδιο. Την ίδια περίοδο υλοποιήθηκε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στην Αμμόχωστο με τη συμμετοχή του Τούρκου Αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάι και του Τούρκου υπουργού Δικαιοσύνης Αμπντουλχαμίτ Γκιουλ. Η κίνηση αυτή καταδικάστηκε λεκτικά και καταγγέλθηκε από πλευράς της κυβέρνησης τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΗΕ. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επαναφέρει στο προσκήνιο την πρόταση για κοινή επιτροπή Ε/Κ - Τ/Κ και ξένων ερευνητών με στόχο τη μελέτη για ανοικοδόμηση υπό τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Τατάρ από τότε άρχισε να οικοδομεί τη ρητορική ενόψει των «εκλογών», λέγοντας πως χρειάζεται θάρρος για επίλυση του Κυπριακού και πως θα πρέπει να αξιολογηθούν κι άλλες επιλογές πέραν της ΔΔΟ.

Τον Φεβρουάριο άλλωστε εγκρίθηκαν από την ΕΕ τα δύο άτομα τα οποία τοποθετήθηκαν στη λίστα των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας για τις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Κυπριακή Δημοκρατία σαφώς περίμενε κάτι περισσότερο ως αντίδραση, ωστόσο ακόμα κι αυτό το κάτι δεν ήρθε παρά το ότι οι μήνες πέρασαν και το θέμα συζητήθηκε πολλάκις εντός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.







Η πανδημία άλλαξε τα πάντα

Ο Μάρτιος ήταν ο πλέον καθοριστικός μήνας για τις μετέπειτα εξελίξεις τόσο σε σχέση με την πανδημία -που πλέον λάμβανε τεράστιες διαστάσεις- όσο και σε σχέση με το Κυπριακό. Μέσα στον Μάρτιο ήρθαν αρνητικές εξελίξεις που αφορούσαν τις «εκλογές» για την ηγεσία των Τ/Κ αλλά και τη στάση της ΕΕ στο ζήτημα της Ανατολικής Μεσογείου - Τουρκίας. Η επιβολή lockdown στις ελεύθερες περιοχές αλλά και στα κατεχόμενα καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το σκηνικό. Οι «εκλογές» πήραν εξάμηνη αναστολή και από τον Απρίλιο που ήταν προγραμματισμένες μετακινήθηκαν για τις 11 και 18 Οκτωβρίου. Ως εκ τούτου, δόθηκε εκ νέου αναβολή-παράταση στις συζητήσεις για το Κυπριακό, με την Άγκυρα να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εξέλιξη αυτή για να εδραιώσει νέα τετελεσμένα αλλά και όσα άλλα είχε κατά νου. Μεταξύ αυτών και η απομάκρυνση Ακιντζί από την ηγεσία των Τ/Κ. Σε επίπεδο ΕΕ και ενώ η κυβέρνηση στόχευε σε ισχυρή και αποφασιστική στήριξη, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι περιορίστηκαν σε επαφές με την Τουρκία, μηνύματα διαλόγου για το μεταναστευτικό και αποδοκιμασίες της τουρκικής στάσης σε επίπεδο ρητορικής.

Καλοκαίρι λεπτών ισορροπιών

Από τον Ιούνιο κιόλας η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο έφτασε στο κόκκινο, ενώ τον Ιούλιο οι παράνομες τουρκικές navtex για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας έφεραν τις σχέσεις Αθήνας και Άγκυρας στα άκρα. Η Ελλάδα θορυβήθηκε από τις τουρκικές ενέργειες και τους σχεδιασμούς, κινητοποιώντας την ΕΕ, ενώ το Βερολίνο επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αποκλιμάκωση της έντασης, καθώς είχε μόλις αναλάβει την ευρωπαϊκή προεδρία για το δεύτερο εξάμηνο του 2020. Αθήνα και Λευκωσία επιχείρησαν να περάσουν το μήνυμα στην ΕΕ πως η στάση της Τουρκίας δεν αποτελεί κάτι μεμονωμένο αλλά μια γενικευμένη στάση σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα όπως η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ, και όχι μόνο. Ως εκ τούτου, σε μεγάλο βαθμό οι εξελίξεις στο Κυπριακό εντάχθηκαν σε μια μεγαλύτερη ομπρέλα ζητημάτων σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία αφορούσαν και τον διαχωρισμό θαλάσσιων ζωνών και την αξιοποίηση φυσικού πλούτου, ενώ το διεθνές δίκαιο και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προωθήθηκαν από κάποιους ως εναλλακτικές επιλογές επίλυσης των διαφωνιών μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας (κάτι που δεν έγινε μέχρι στιγμής). Παράλληλα σε κάθε αίτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας για κυρώσεις κατά της Τουρκίας αντιστοιχούσε και μια έκκληση από πλευράς ΕΕ για επανέναρξη του διαλόγου στο Κυπριακό, με την Τουρκία να προτάσσει το ζήτημα της πολιτικής ισότητας με κάθε ευκαιρία. Η μετατροπή της Αγιας-Σοφιάς σε τζαμί έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά της αντιπαράθεσης μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, γεγονός που επηρέασε το ευρύτερο κλίμα των εξελίξεων και σε σχέση με το Κυπριακό.

Ο Οκτώβριος άνοιξε πληγές…

Μήνες πριν τον Οκτώβριο, οι διεργασίες-προθέσεις Άγκυρας και ψευδοκράτους ήταν γνωστές και εμφανείς στο ζήτημα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Παρά τις καταγγελίες και τις ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας για αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης -που για κάποιους θεωρήθηκαν χλιαρές ή καθυστερημένες-, η αντίδραση εκ του αποτελέσματος κρίθηκε αναποτελεσματική. Ο Ερντογάν λίγες μόλις μέρες πριν από τις «εκλογές» κάλεσε τον εκλεκτό του Ερσίν Τατάρ στην Άγκυρα, όπου μαζί ανακοίνωσαν το άμεσο άνοιγμα (8 Οκτωβρίου) του παραλιακού μετώπου της περίκλειστης πόλης. Μέσα από την κίνηση αυτή ο Ερντογάν δεν έχασε την ευκαιρία δημόσια να στηρίξει την αλλαγή στη βάση λύσης του Κυπριακού, να κατηγορήσει την ε/κ πλευρά για τη στάση που τήρησε όλα αυτά τα χρόνια -όπως είπε-, ενώ ο Τατάρ δίπλα από τον ισχυρό άντρα της Τουρκίας αναβάθμισε τον ρόλο του στα μάτια των Τ/Κ, και όχι μόνο. Οι αντιδράσεις στα κατεχόμενα πολλές από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από τον Ακιντζί, ωστόσο πλέον ο σχεδιασμός είχε στρωθεί με τον πιο επίσημο τρόπο.





Η κυβέρνηση Αναστασιάδη στράφηκε στην ΕΕ, τον ΟΗΕ αλλά και τις μεγάλες δυνάμεις εντός και εκτός ΣΑ του ΟΗΕ, ζητώντας στήριξη για να ασκηθούν πιέσεις στην Τουρκία. Πήρε τελικά στήριξη, ωστόσο αυτή έμεινε σε επίπεδο ρητορικής, με το ΣΑ μάλιστα να μην χρησιμοποιεί τη λέξη «καταδικάζω» στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί. Κάλεσε όμως μέσω προεδρικής δήλωσης την Τουρκία να ανακαλέσει την κίνηση και να σεβαστεί τα ψηφίσματα του ΣΑ. Ως απάντηση σε όλα αυτά στις 15 Νοεμβρίου ο Ερντογάν βρέθηκε για «πικνίκ» στην περίκλειστη πόλη με τον Τατάρ στο πλευρό του, σε μια κίνηση που έδειχνε με τον πιο σαφή τρόπο πως ο Τούρκος Πρόεδρος κινεί τα νήματα για αλλαγή ρότας.

Τέλος εποχής για Ακιντζί

Τρεις μέρες μετά το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου των Βαρωσίων από πλευράς Άγκυρας και Τατάρ, ήρθε η πρώτη Κυριακή των «εκλογών» για την ηγεσία των Τ/Κ. Ο Μουσταφά Ακιντζί έκοψε πρώτος το νήμα της κούρσας για τον δεύτερο γύρο των «εκλογών» με ποσοστό 32,35%, με δεύτερο τον Ερσίν Τατάρ ο οποίος εξασφάλισε ποσοστό 29,84%. Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να χρίσουν νικητή τον Μουσταφά Ακιντζί, κάτι που ωστόσο δεν επιβεβαιώθηκε και στην πράξη, καθώς μία εβδομάδα αργότερα (18 Οκτωβρίου) στον δεύτερο γύρο των «εκλογών» ο Τατάρ επικράτησε με ποσοστό 51,7% ενώ ο Ακιντζί περιορίστηκε στο σημαντικό μεν όχι αρκετό δε 48,22%. Ο Μουσταφά Ακιντζί δημοσιοποίησε αμέσως μετά πως τερματίζει την πολιτική του καριέρα. Εκ του αποτελέσματος η Άγκυρα κατάφερε αυτό που ήθελε τα τελευταία τρία χρόνια και συγκεκριμένα μετά τη διάσκεψη για την Κύπρο, που δεν ήταν άλλο από το να φύγει από την ηγεσία των Τ/Κ ο Μουσταφά Ακιντζί, έτσι ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να επιβάλλουν τις πολιτικές της Τουρκίας στα κατεχόμενα. Η μάχη όμως μεταξύ Ακιντζί και Τατάρ δεν ήταν απλώς μια μάχη για το ποιος θα ηγηθεί των Τ/Κ, καθώς από την ίδια μόλις βραδιά του αποτελέσματος σε επίπεδο ρητορικής για το Κυπριακό άλλαξαν όλα. Με την εκλογή Τατάρ μπήκαν αμέσως στο κάδρο η απαίτηση για λύση δύο κρατών αλλά και η κυριαρχική ισότητα, όπως την ονομάζουν πλέον η Άγκυρα και ο νέος Τ/Κ ηγέτης. Η Τουρκία παίρνει λοιπόν από εκείνη τη στιγμή ρόλο τιμονιέρη στις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.

Πλέον ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε απέναντί του τον Ερσίν Τατάρ και κατ’ επέκταση νέα δεδομένα για να διαχειριστεί. Στις 3 Νοεμβρίου έγινε η πρώτη μεταξύ τους άτυπη συνάντηση, όπου όπως αναμενόταν συμφώνησαν πως διαφωνούν σε όλα εκτός από το ότι και οι δύο είναι θετικοί στο να πραγματοποιηθεί άτυπη συνάντηση με τη μορφή «5+1».

Παράθυρο ευκαιρίας ή κλείσιμο;

Το 2020 κλείνει με την πρωτοβουλία του Αντόνιο Γκουτέρες να βρίσκεται ακόμα σε πλήρη εξέλιξη, με στόχο την πραγματοποίηση άτυπης συνάντησης «5+1» εντός Φεβρουαρίου, η οποία μεταξύ άλλων θα καθορίσει και τη συνέχεια. Η ειδική απεσταλμένη του γ.γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό Τζέιν Χολ Λουτ επισκέφθηκε την Κύπρο και είχε συναντήσεις με τους Αναστασιάδη και Τατάρ την 1η Δεκεμβρίου, ενώ εντός του μήνα επισκέφτηκε και τις εγγυήτριες δυνάμεις. Όπως όλα δείχνουν, παρά τις εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις που διατηρούν οι πλευρές σε πολλά σημεία, μεταξύ των οποίων και η βάση λύσης του Κυπριακού, όλοι συμφωνούν στο ότι θα πρέπει να υλοποιηθεί η άτυπη αυτή συνάντηση. Ως εκ τούτου, η κ. Λουτ αναμένεται στην Κύπρο ξανά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου, με στόχο να οριστικοποιηθούν κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες, ενώ δεν αποκλείεται ακολούθως να επισκεφθεί εκ νέου τις εγγυήτριες δυνάμεις.

Πλέον τα δεδομένα βρίσκονται σε οριακό σημείο, καθώς οι δύο πλευρές καλούνται να αποδείξουν πως έχουν την πρόθεση για ουσιαστική συζήτηση και κατάληξη στο Κυπριακό, με τολμηρές αποφάσεις - αν επιθυμούν να αποφύγουν περιπέτειες. Κλειδί στην όλη διαδικασία παραμένει η πολιτική ισότητα, με τους Τ/Κ και την Άγκυρα να εισαγάγουν έναν νέο όρο στο τραπέζι, αυτό της κυριαρχικής ισότητας που ωστόσο πόρρω απέχει από τις πρόνοιες που περιλαμβάνονται στα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ. Μόλις προ δύο ημερών άλλωστε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Άγκυρας Χουλουσί Ακάρ τόνιζε πως «αν δεν γίνει αποδεκτή η ύπαρξη τουρκικού λαού με κυρίαρχα και ίσα δικαιώματα στην Κύπρο δεν θα υπάρξει καμία λύση, με κανέναν τρόπο». Επισήμανε δε πως «δεν μπορεί να υπάρξει καμία άλλη λύση από την αποδοχή της τουρκικής παρουσίας στην Κύπρο».

Σύμφωνα με αναλυτές, δεν αποκλείεται παράλληλα με τις εξελίξεις στο Κυπριακό να κινηθούν και οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, σε μια προσπάθεια παράλληλης εξομάλυνσης της κατάστασης. Εντός Ιανουαρίου άλλωστε αναλαμβάνει τα ηνία των ΗΠΑ ο νέος Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, η στάση του οποίου κρίνεται καθοριστική για την έκβαση των εξελίξεων στην ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Το παράθυρο ευκαιρίας υπό προϋποθέσεις παραμένει λοιπόν ανοιχτό, όπως ορατός είναι όμως και ο κίνδυνος να χαθεί η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου αν δεν έχει θετική έκβαση ούτε αυτή η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού. Πλέον αφήνουμε πίσω το μαύρο για το Κυπριακό 2020 και ευχόμαστε ότι το 2021 θα μπει από τους πρώτους κιόλας δύο μήνες σε μια πιο ελπιδοφόρα τροχιά.