Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά η διχοτόμηση τους παγώνει

Είναι οι άνθρωποι που κρατούν αναμμένη τη φλόγα της επανένωσης του νησιού και σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος της μεγάλης ιδέας: της ιδέας της λύσης του Κυπριακού. Άνθρωποι της καθημερινότητας που οργανώνονται για έναν σκοπό και σχηματίζουν ομάδες και κινήσεις πολιτών. Είναι οι συνήθεις ύποπτοι, όπως συνηθίζουν να λένε αστειευόμενοι όταν συναντιούνται στους δρόμους σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας. Ο σκελετός του κινήματος της επανένωσης. Τα πρόσωπα που αγωνιούν για τον μέλλον του τόπου, μα συνάμα χαμογελούν στην ιδέα της λύσης. Είναι τα πρόσωπα πίσω από τα κινήματα. Αυτοί που νίκησαν τον φόβο και το μίσος για τον «άλλο» και κάθισαν μαζί του για έναν καφέ, να τον ακούσουν και να μοιραστούν τις ανησυχίες τους. Είναι οι άνθρωποι της ειρήνης, τα κινήματα της επανένωσης. Γνωρίστε τους. Ακούστε τι έχουν να μας πουν.

Τα μέλη των UniteCyprusNow Ανδρομάχη Σοφοκλέους και Kemal Baykalli σε εκδήλωση διαμαρτυρίας του κινήματος.

UniteCyprusNow

Πριν από τριάμισι περίπου χρόνια και εν μέσω διαπραγματεύσεων Αναστασιάδη - Ακιντζί για την επίλυση του Κυπριακού, δημιουργήθηκε αυθόρμητα μια δικοινοτική ομάδα ανθρώπων που αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους για να εκφράσουν έμπρακτα την υποστήριξή τους προς τη διαδικασία των συνομιλιών και να ενθαρρύνουν τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων ώστε να διανύσουν το τελευταίο μίλι. Με καθημερινές διαδηλώσεις στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας οι άνθρωποι αυτοί ένωσαν τη φωνή τους σχηματίζοντας τους UniteCyprusNow. Ήταν ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας που Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι διαδήλωναν μαζί για έναν κοινό σκοπό, μια Κύπρο επανενωμένη.

Εκ μέρους των UniteCyprusNow μίλησαν στον «Π» η Ανδρομάχη Σοφοκλέους και ο Kemal Baykalli, δύο ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος της επανένωσης και από τα πιο δραστήρια μέλη. «Δουλεύουμε για να ενώσουμε τους ανθρώπους του νησιού και έχουμε εστιάσει στη σημασία της συνύπαρξης και της ειρήνης στο νησί, σε κάθε επίπεδο», ανέφερε η Ανδρομάχη Σοφοκλέους. «Σήμερα», επεσήμανε, «υπάρχουν τόσες δυνάμεις που προσπαθούν να κρατήσουν τους ανθρώπους του νησιού χωριστά, το 'εμείς ποδά τζιαι εσείς ποτζιεί' εδραιώνεται σε κάθε μορφή. Έχουμε εδραιώσει τη διχοτόμηση στο μυαλό και στο έδαφός μας, έχουμε αποδείξει πως ακόμα και στο πρόσωπο μιας πανδημίας αδυνατούμε να συνεργαστούμε για το καλό όλων των ανθρώπων του νησιού. Βλέπουμε τις δυσκολίες επί του εδάφους, δεν είμαστε αφελείς, αλλά ξέρουμε συνάμα και ποιοι είναι οι στόχοι μας και βλέπουμε καθαρά και το όραμά μας για την Κύπρο. Και δουλεύουμε γι’ αυτό, χωρίς να πτοούμαστε».



Η Κύπρος που θέλουμε

Σε ό,τι αφορά τις αναμενόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό η Ανδρομάχη Σοφοκλέους δήλωσε ότι «σήμερα η πολιτική κατάσταση είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολη και η πολιτική λύση φαντάζει απομακρυσμένη. Ειδικά μετά την εκλογή του Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων και την ξεκάθαρη απόρριψη της ομοσπονδίας αλλά και τις οδυνηρές εξελίξεις στο Βαρώσι και την ολοένα και πιο ασφυκτική επιρροή της Τουρκίας». Στρέφοντας τα πυρά της προς την ελληνοκυπριακή πλευρά ανέφερε ότι «τα τελευταία τριάμισι χρόνια έχει μιλήσει για άλλα μοντέλα λύσης. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο ενόσω υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος ηγέτης αποφασισμένος για ΔΔΟ και συνύπαρξη».

Διερωτήθηκε μάλιστα ποιος Κύπριος είναι σήμερα ικανοποιημένος με την κατάσταση στη χώρα μας. «Έχουμε», τόνισε, «πολλά να αλλάξουμε στο νησί. Και για μας, είναι ξεκάθαρο το ποια Κύπρο θέλουμε. Θέλουμε μια ευρωπαϊκή Κύπρο, περιβαλλοντικά βιώσιμη, ενωμένη, χωρίς διαχωρισμούς επί του εδάφους, στρατούς και εξωτερικές επιβολές, με σεβασμό στις ταυτότητες και στους ανθρώπους της αλλά και στην ουσία της συνύπαρξης και της πολυπολιτισμικότητας, απαλλαγμένη από τη διαφθορά που ταλανίζει το νησί και που σε μεγάλο βαθμό τροφοδοτείται και από το Κυπριακό».



Από τουρκοκυπριακή ματιά

Από την πλευρά του ο Kemal Baykalli δήλωσε ότι «η UniteCyprusNow είναι μια ιδέα που ενώνει ανθρώπους από όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις. Είμαστε μια ανεξάρτητη φωνή, δεν ασπαζόμαστε το όποιο επίσημο αφήγημα και κριτικάρουμε την όποια πλευρά».

Όσον αφορά την απήχηση που έχει η UniteCyprusNow εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητας ο Kemal ανέφερε πως «όλες οι ανακοινώσεις μας φτάνουν στα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ και πολλές φορές βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα. Το κίνημα δεν έχει δυσκολευτεί ποτέ να βρει ανθρώπους στην τουρκοκυπριακή κοινότητα να ενστερνίζονται και να χρησιμοποιούν τα συνθήματα και τα πανό του είτε στις εκδηλώσεις μας, είτε σε διαμαρτυρίες και πορείες στον βορρά. Οι αναρτήσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μεγάλη απήχηση στις νεαρότερες γενιές Τουρκοκύπριων. Το σύνθημά μας 'κανένα πικνίκ πάνω στον πόνο του άλλου' έχει αγκαλιαστεί από πολλές ομάδες και οργανισμούς των Τουρκοκυπρίων».

Δεν παρέλειψε να αναφέρει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κίνημα «κάθε φορά που Ελληνοκύπριοι εθνικιστές μονοπωλούν το τοπίο είτε με το αφήγημά τους είτε με τις πράξεις τους, όπως τα επεισόδια με τους κουκουλοφόρους στο σημείο διέλευσης της Δερύνειας πριν από τον πρώτο γύρο των εκλογών, που χρησιμοποιήθηκαν από την τουρκοκυπριακή Δεξιά, δυσχεραίνοντας το κίνημα στην προσπάθειά του να πείσει ότι η ενότητα του νησιού είναι εφικτή».

Στην ερώτηση πώς οι Τουρκοκύπριοι αξιολογούν τη σημερινή ηγεσία των Ελληνοκυπρίων ο Kemal απάντησε ότι «η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει το κίνημα στις δραστηριότητές του εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητας είναι ο ισχυρισμός ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν λύση. Υπάρχει μια ευρύτερη άποψη ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους ότι η κυβέρνηση του Αναστασιάδη δεν ενδιαφέρεται για λύση. Απέτυχε να βρει λύση με τον Μουσταφά Ακιντζί, που έχει αποδείξει την αξία του και ήταν αποφασισμένος. Αναφερόμενος σε 'άλλες δημιουργικές λύσεις', 'μια αποκεντρωμένη ομοσπονδία', αποδυνάμωσε τη θέση του Ακιντζί ο οποίος επέμενε ότι η ΔΔΟ ήταν το μόνο δυνατό πλαίσιο λύσης».

Επεκτείνοντας την κριτική του προς την ελληνοκυπριακή πλευρά επεσήμανε το γεγονός ότι «δεν αξιοποίησε την πρόταση του Ακιντζί για στρατηγική συμφωνία στο πλαίσιο Γκουτέρες, χρησιμοποιώντας αστείες δικαιολογίες όπως την ημερομηνία και τη μορφή του πλαισίου, αποδυναμώνοντας περαιτέρω τη θέση του Ακιντζί απέναντι στους υποστηρικτές των δύο κρατών. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν παρατηρήσει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει προσπαθήσει να παίξει διπλωματικά παιχνίδια μέσα από πολυμερείς συμφωνίες με περιφερειακές δυνάμεις, σε μια υποτιθέμενη προσπάθεια να συγκρατήσει την Τουρκία, αντί να εστιαστεί στη λύση του Κυπριακού ενόσω ο Ακιντζί ήταν στην εξουσία».



The Breakfast Club

Το Breakfast Club είναι μία εβδομαδιαία μάζωξη φίλων απ’ όλο το νησί. Είναι ένα κίνημα που στεγάζει τους νεότερους σε ηλικία επανενωτικούς. Ξεκίνησε μετά την απόφαση του νεοεκλεγέντα Τουρκοκύπριου ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, για επίδειξη τεστ κορωνοϊού με διάρκεια 72 ωρών, κάτι που προηγουμένως ίσχυε μόνο για την ελληνοκυπριακή κοινότητα, με μονομερή απόφαση του κ. Νίκου Αναστασιάδη.

Όπως ανέφερε στον «Π» ο Ιωσήφ Μποράη «Το Breakfast Club είναι δημιούργημα της πρωτοβουλίας ‘Αυλή’, μιας πλατφόρμας νεαρών που εντόπισε τη σχέση μεταξύ των περιβαλλοντικών προβλημάτων και της ειρήνης στο νησί. Οικοδομούμε έτσι την ειρήνη με μια διαθεματική προσέγγιση. Με το ξεκίνημα της πανδημίας και την εφαρμογή των μονομερών μέτρων από την κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη, ο μόνος τόπος όπου μπορούσαμε να βρεθούμε ως ομάδα, χωρίς την ανάγκη επανειλημμένων τεστ, ήταν το Σπίτι της Συνεργασίας. Τα νέα μέτρα από τον σημερινό Τουρκοκύπριο ηγέτη, ίδια με αυτά της ελληνοκυπριακής πλευράς, μας αφαίρεσαν κι αυτό το δικαίωμα. Μας κατέκλυσε ένα αίσθημα απόγνωσης, αφού δεν βλέπαμε στον ορίζοντα ένα τέλος της de facto διχοτόμησης που έφεραν τα μέτρα. Έτσι, δημιουργήσαμε το Breakfast Club, όπου κάθε Σαββατοκύριακο συναντιόμαστε κοντά στην Πύλη Πάφου, το μόνο σημείο που μπορούμε να έχουμε οπτική επαφή και να μιλούμε μεταξύ μας έστω και φωναχτά».

Ο Ιωσήφ Μποράη μας είπε ότι οι συνθήκες της πανδημίας τους ανάγκασαν να γίνουν πιο δημιουργικοί στον τρόπο επικοινωνίας. «Συζητάμε», όπως εξήγησε, «για θέματα σοβαρά και μη, στέλνουμε μηνύματα η μια πλευρά στην άλλη με πανό και κιμωλίες και απολαμβάνουμε ένα καλό παιχνίδι παντομίμας! Προσπαθούμε να έρθουμε όσο πιο κοντά γίνεται με την προ-κορωνοϊού εποχή, ώστε να κρατήσουμε άθικτη τη φιλία που κτίσαμε».



Ο Πενταδάκτυλος και η Ανδρολύκου

Για τις δραστηριότητες που αναπτύσσουν τα μέλη της «Αυλής» μίλησε η Μυρτώ Σκουρουπάθη. «Προσπαθούμε», υποστήριξε, «να προβάλουμε περιβαλλοντικά προβλήματα του νησιού, ειδικότερα αυτά που είναι άγνωστα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Για παράδειγμα, τους τελευταίους μήνες, η τουρκοκυπριακή κοινότητα αντιμετώπιζε μια κρίση με την παροχή νερού λόγω βλάβης των αγωγών από την Τουρκία. Θεωρούμε ότι το νερό είναι δικαίωμα όλων και η διαχείριση των υδάτινων πόρων θα έπρεπε να γίνεται στρατηγικά σε ολόκληρο το νησί. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν γνωρίζουν σύνορα και οδοφράγματα, παρότι πολλές φορές θέλουμε να αγνοούμε κάποια από αυτά. Άλλο ένα παράδειγμα είναι οι εξορυκτικές βιομηχανίες. Πόσες φορές ακούσαμε ως Ελληνοκύπριοι για την καταστροφή που συμβαίνει στον Πενταδάκτυλο, και πόσες για την Ανδρολύκου, ένα τουρκοκυπριακό χωριό, το οποίο η κυβέρνησή μας επέτρεψε να μετατραπεί σε κρανίου τόπο;».

Τέσσερεις φίλοι στο Μεγάλο Χάνι. Ένας Αρμένιος, ένας Μαρωνίτης, ένας Τουρκοκύπριος και ένας Ελληνοκύπριος.

The Traitors’ Club

Για τους παλαίμαχους του κινήματος της επανένωσης μίλησε ο Ανδρέας Παραλίκης. Μέλος της περίφημης παρέας του Μπουγιούκ Χαν. «Από το 2004», ανέφερε, «μέχρι πριν το κλείσιμο των οδοφραγμάτων τον Μάρτιο του 2019, κάθε Σάββατο, σε ένα μεγάλο τραπέζι στο Μεγάλο Χάνι, κρατημένο πάντα για μας, μαζεύονταν άτομα, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι και Μαρωνίτες και ορισμένοι ξένοι που ζουν στην Κύπρο, για καφέ, συζήτηση, πολύ χιούμορ, ανταλλαγή ιδεών και κλάμα της μοίρας μας. Είναι μοναδική εμπειρία γι’ αυτό και υποστηρίζεται με επισκέψεις, από τα Ηνωμένη Έθνη στην Κύπρο και πάρα πολλές πρεσβείες».

Ο κ. Παραλίκης μας αποκάλυψε και την ιστορία πίσω από το παρατσούκλι της μεγάλης και πολυεθνικής παρέας του Μπουγιούκ Χαν. «Το 2007», όπως είπε, «το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel έστειλε μια ομάδα δημοσιογράφων οι οποίοι μας πήραν συνέντευξη. Πάνω στην κουβέντα και αφού κατάλαβαν πως στις κοινότητές μας οι εθνικιστές μάς θεωρούν προδότες, έγραψαν ένα άρθρο που ονομαζόταν 'το κλαμπ των προδοτών'. Αργότερα μια Ελληνοκύπρια φίλη έγραψε ένα ωραίο βιβλίο το οποίο ονόμασε The Traitors’ Club». Τον ρωτήσαμε κατά πόσο βλέπουν φως στο τούνελ. «Δυστυχώς όχι», είπε. «Η σημερινή κυβέρνηση», πρόσθεσε, «έχει εξαπατήσει την ελληνοκυπριακή κοινότητα, επιδιώκοντας στόχους εντελώς διαφορετικούς από τα πραγματικά συμφέροντα των δύο κοινοτήτων. Ελπίζω ότι μετά το 2023 θα φυσήσει ένας άλλος αέρας ο οποίος θα μας οδηγήσει σε μια καλύτερη αλλά δυστυχώς διαφορετική επανένωση από αυτή που φανταζόμασταν. Ο τυφλός εθνικισμός θα φέρει βαρύ τίμημα για όλους μας».



Αμμόχωστος η πόλη μας

Από το κίνημα της επανένωσης δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι περήφανοι Αμμοχωστιανοί. Μάλιστα αποτελούν ένα από τα πιο δραστήρια τμήματα του κινήματος με πλούσιο έργο. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η ομάδα «Αμμόχωστος η πόλη μας» που άρχισε σαν ιδέα κατά τις αρχές του 2011 από μια πολύ μικρή ομάδα Αμμοχωστιανών, με αρχικό σκοπό την ανάρτηση φωτογραφιών για την κατεχόμενη πόλη τους, τη ζωή και τους ανθρώπους της αλλά και την επαφή των ανθρώπων μεταξύ τους μετά από δεκαετίες, χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον σκοπό αυτό.

Ο «Π» επικοινώνησε με ένα από τα πιο δυναμικά μέλη της ομάδας «Αμμόχωστος η πόλη μας». Όπως μας εξήγησε ο κ. Παύλος Ιακώβου μέσα από την ομάδα και την επικοινωνία μεταξύ των Αμμοχωστιανών αναδείχθηκε ο κοινός στόχος και ο πόθος για επιστροφή, και χρόνο με τον χρόνο αυτός ο πόθος πήρε σάρκα και οστά σε έναν αγώνα για επιστροφή στην πόλη. «Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας», συνέχισε, «ήταν η ομάδα αυτή στο σύνολό της να παρουσιάζεται σαν ένας συμπαγής όγκος πίεσης στην κοινή γνώμη, στα κέντρα αποφάσεων εδώ και στο εξωτερικό. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η ομάδα συνήψε σχέσεις συνεργασίας με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους και με την αντίστοιχη ομάδα πρωτοβουλίας 'Famagusta Initiative' των Τουρκοκυπρίων συμπολιτών μας κατοίκων της Αμμοχώστου με έναν κοινό στόχο».

Πάντως ο κ. Ιακώβου δεν μπόρεσε να κρύψει την αγωνία και την ανησυχία του για το μέλλον της κατεχόμενης πόλης. «Θεωρώ», τόνισε, «ότι διανύουμε τις πιο τραγικές μέρες σε ό,τι αφορά την πόλη μας. Ζούμε το βασανιστήριο της σταγόνας, τους βλέπουμε να ανοίγουν την πόλη μας κομμάτι κομμάτι. Δυστυχώς οι προθέσεις τους φάνηκαν και μας προειδοποιούσαν». Τον ρωτήσαμε ποια είναι στάση των Αμμοχωστιανών για όλα αυτά που συμβαίνουν. «Ανήμποροι οι Βαρωσιώτες», απάντησε, «βλέπουν το όνειρο της επιστροφής να εξανεμίζεται μη γνωρίζοντας πώς να αντιδράσουν. Το μεγάλο δίλημμα των συμπολιτών μου είναι πώς να προχωρήσουν. Όμως δεν θα εγκαταλείψουμε τις προσπάθειές μας για επιστροφή στην πόλη μας και σίγουρα δεν θα παραδοθούμε αμαχητί».



Πολίτες για την επανένωση

Στο κίνημα της επανένωσης δραστηριοποιείται ακόμη μια ομάδα πολιτών που σχηματίστηκε πριν από μερικούς μήνες μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες της πανδημίας του κορωνοϊού και παρ' όλα αυτά κατάφερε να αναπτύξει σημαντική δράση. Εκ μέρους των «Πολιτών για την Επανένωση» μίλησε στον «Π» ο Στέλιος Στυλιανού, ο οποίος εξήγησε τις θέσεις της ομάδας. «Η βασική μας θέση», υποστήριξε, «είναι ότι ο κόσμος της επανένωσης δεν μπορεί να αναμένει ουσιαστικές κινήσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα και οφείλει ως εκ τούτου να αυτονομηθεί από αυτά και να αυτοοργανωθεί πολιτικά. Ένα πολιτικό κίνημα της επανένωσης και της κυπριακής συνείδησης, ιδίως αν καταφέρει να οργανωθεί δικοινοτικά και να δρα συντονισμένα, θα αναταράξει το σκηνικό και θα στήσει τα αναγκαία αναχώματα στη διαφαινόμενη πορεία προς τη σιωπηρή αποδοχή της de facto διαίρεσης».

«Βρίσκουμε» ανέφερε ο κ. Στυλιανού, «αρκετές δυσκολίες με τις συνθήκες που επικρατούν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την επαφή με τους Τουρκοκύπριους συναγωνιστές και τη διοργάνωση μαζικών εκδηλώσεων. Παρ’ όλα αυτά, οι ιδέες, οι προτάσεις και οι οργανωτικές προσπάθειες βρίσκουν έδαφος διακίνησης μέσω του διαδικτύου σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Ο επανενωτικός χώρος μπορεί να παράγει πολιτικές ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες».

Ερωτηθείς κατά πόσον μπορεί κάποιος σήμερα να ελπίζει σε λύση του Κυπριακού απάντησε ότι «το σίγουρο είναι πως δεν τα παρατάμε, δεν αποδεχόμαστε τη διχοτόμηση και θα κάνουμε τα πάντα έτσι ώστε να κρατηθεί η ελπίδα της ενωμένης Κύπρου ζωντανή. Η λύση είναι μονόδρομος για την ειρήνη, την ευημερία και το κράτος δικαίου στη χώρα μας. Η διαίρεση εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερες δοκιμασίες για το σύνολο του κυπριακού λαού, και ως εκ τούτου θα προσπαθήσουμε μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις που αντιλαμβάνονται αυτή τη νομοτέλεια, να ανατρέψουμε τις επικρατούσες πολιτικές. Η ελπίδα βρίσκεται στο μαχόμενο δικοινοτικό επανενωτικό κίνημα».



Η μουσική ενώνει

Το κίνημα της επανένωσης φιλοξενεί και δικοινοτικά μουσικά σχήματα όπως είναι ο Σύνδεσμος Κυπριακού Τραγουδιού - Kibris Havalari Dernegi που ιδρύθηκε το 2005 από ορισμένους εθελοντές Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους.

Όπως μας ενημέρωσε η κ. Πάολα Θεοδούλου, «ο Σύνδεσμος αποτελείται από 10 άτομα ορχήστρα (βιολιά, λαούτα, ταμπουτσιά, κιθάρα, κλαρίνο, φλάουτο, βιολοντσέλο, ούτι) και 50 μέλη, 15 Ελληνοκύπριους και 35 Τουρκοκύπριους που αποτελούν τη χορωδία όπως και τον μαέστρο και ιδρυτή κ. Σελτζιούκ Γκαραντί. Τραγουδούμε κυπριακά τραγούδια και στις δύο γλώσσες της Κύπρου. Στο ρεπερτόριό μας συμπεριλαμβάνονται τα πολύ γνωστά ‘Τηλλυρκώτισσα’, ‘Βράκα’, ‘Ριάλια’, ‘Λούλλα μου Μαρούλλα μου’, ‘Ψιντρή βασιλιτζιά μου’, ‘Πορτοκαλιά του Καραβά’ και πολλά άλλα παραδοσιακά αλλά και Κυπρίων συνθετών τραγούδια πάντα στο κυπριακό ηχόχρωμα».

Η κ. Θεοδούλου μας ανέφερε επίσης ότι «ο Σύνδεσμος έλαβε μέρος σε πολλά φεστιβάλ σε διάφορα χωριά και πόλεις στην Κύπρο, όπως και σε χορωδιακό Φεστιβάλ Ειρήνης στη Σμύρνη τον Δεκέμβριο του 2018 και στη Δράμα τον Μάιο του 2019. Φέτος λόγω κορωνοϊού και αποκλεισμού, η συμμετοχή μας σε φεστιβάλ ήταν αδύνατη. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από το διαδίκτυο καταφέραμε να κάνουμε ηχογραφήσεις ο κάθε ένας από το σπίτι του. Ετοιμάσαμε επίσης το καινούργιο μας βιβλίο που περιέχει τα τραγούδια μας και στις δύο γλώσσες. Το καλοκαίρι με τη χαλάρωση των μέτρων, ηχογραφήσαμε το καινούργιο μας cd που είναι το πέμπτο και θα συνοδεύει το βιβλίο που θα κυκλοφορήσουμε σύντομα».

Την κ. Θεοδούλου ρωτήσαμε αν η μουσική μπορεί να φέρει την ειρήνη στον τόπο μας. «Η μουσική ενώνει», απάντησε, «και ο σκοπός του Συνδέσμου μας είναι να υπενθυμίσει στις νεότερες γενιές την κοινή μουσική παράδοση των δύο κοινοτήτων του νησιού που λόγω του μακροχρόνιου διαχωρισμού έχει σχεδόν ξεχαστεί. Η ειρήνη θα έρθει μέσα από τον κόσμο ο οποίος πρέπει να εστιάσει σε ό,τι μας ενώνει και η κυπριακή μουσική κουλτούρα σίγουρα είναι το ένα από αυτά».