Καίτη Κληρίδου: Δεν είναι δικό μου το άρθρο υπέρ του Νιαζί

Σύγχυση προέκυψε αναφορικά με άρθρο το οποίο αποστάληκε από ηλεκτρονική διεύθυνση με το όνομα Κληρίδη και το οποίο αφορούσε σε άρθρο της Μαρίνας Χριστοφίδου, η οποία επεξηγούσε γιατί θα ψηφίσει τον Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στις ευρωεκλογές, γι αυτό και λανθασμένα αποδόθηκε στην Καίτη Κληρίδη.

Το μπέρδεμα προέκυψε καθώς στο email το άρθρο δεν έφερε την υπογραφή της Μαρίνας Χριστοφίδου.

Η κ. Κληρίδου επικοινώνησε με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ και διευκρίνησε ότι δεν έχει καμία σχέση με το άρθρο. Το άρθρο ανήκει στην συγγραφέα του βιβλίου «Το νησί που όλοι ήθελαν: Μια εικονογραφημένη ιστορία της Κύπρου»

Η κ. Καίτη Κληρίδου σε επικοινωνία της πριν λίγο με τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ διευκρίνησε ότι ουδεμία σχέση έχει με άρθρο που κυκλοφορεί και αποδίδεται σ´ εκείνην. Ξεκαθάρισε ότι οι θέσεις παραμένουν εκείνες που η ίδια διατύπωσε την περασμένη βδομάδα.

— ΔΗΣΥ (@DISY) May 20, 2019

Το μπέρδεμα προέκυψε καθώς στο email το άρθρο δεν έφερε την υπογραφή της Μαρίνας Χριστοφίδου.

Αναλυτικά το άρθρο της Μαρίνας Χριστοφίδου:

Γιατί δεν θα ψηφίσω τον ΔΗΣΥ

Εφόσον το Κυπριακό πρόβλημα είναι το πιο σημαντικό θέμα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή η χώρα και επομένως θα πρέπει να είναι το κύριο κριτήριο μας στην όποια εκλογική διαδικασία, και ταυτόχρονα πιστεύοντας ότι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ) είναι η καλύτερη, αν όχι η μόνη λύση, έχω αποφασίσει ότι δεν θα ψηφίσω τον ΔΗΣΥ στις επερχόμενες Ευρωπαϊκές εκλογές.

Ως διαχρονική ψηφοφόρος του ΔΗΣΥ, έχω απογοητευτεί επανειλημμένως από το κόμμα. Ισως η λέξη απογοήτευση να μην αντικατοπτρίζει καν πλήρως το τί νιώθω. Ψήφισα τον Νίκο Αναστασιάδη για πρόεδρο την πρώτη φορά, πιστεύοντας ότι ήθελε ειλικρινά ΔΔΟ. Όπως φάνηκε, μας είχε κοροϊδέψει όλους. Όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για ΔΔΟ, αλλά φαίνεται ότι έχει αποφασίσει για διχοτόμηση, μία καταστροφή για τη μικρή μας χώρα.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού όμως. Ακόμη κι αν ο ΔΗΣΥ είναι κατ' ισχυρισμό υπέρ της ΔΔΟ, δεν τους πιστεύω πλέον. Έχω κουραστεί από τα κούφια λόγια. Πλέον θέλω να δω τα λόγια να συνοδεύονται με πράξεις που να τα αποδεικνύουν. Δεν βλέπω όμως καθόλου πράξεις, ούτε από το κόμμα, ούτε από τον ηγέτη του, τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου.

Όταν, σε πρόσφατη δικοινοτική εκδήλωση, ρωτήθηκε από ακτιβίστρια του UniteCyprusNow, για ένα παράδειγμα δράσης υπέρ της ειρήνης στο νησί από τον ΔΗΣΥ, για μία πρωτοβουλία για ενθάρρυνση της επαφής ανάμεσα στους ανθρώπους του νησιού και ενίσχυσης της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις κοινότητες, ο κ. Νεοφύτου δεν μπορούσε παρά να παραθέσει κάποιες δικές του επαφές με Τουρκοκύπριους πολιτικούς, ενώ παραδέχτηκε ότι μπορούν να κάνουν περισσότερα. Αυτό, δεν είναι αρκετό. Αλήθεια, δημιουργείται το ερώτημα, γιατί δεν κάνουν περισσότερα;

Τι περισσότερο θα ήθελα να δω; Κατ' αρχή, θα ήθελα να δω το κόμμα να οργανώνει μία εκστρατεία ενημέρωσης σε όλο το νησί, εξηγώντας στους απλούς πολίτες τα πλεονεκτήματα της ΔΔΟ και γιατί η ΔΔΟ είναι πολύ καλύτερη από τα δύο κράτη, δηλαδή τη διχοτόμηση. Αν όντως ήθελαν να δουν το νησί επανενωμένο, η προετοιμασία του κόσμου θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανε το κόμμα. Γιατί δεν το κάνουν;

Δεύτερο, θα ήθελα να δω το κόμμα να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να περάσουν τα σημεία διέλευσης, να πάνε απέναντι. Είναι γνωστό το γεγονός ότι οι άνθρωποι που περνούν απέναντι και δημιουργούν φιλίες με τους Τουρκοκύπριους, είναι λιγότερο προκατειλημένοι και πιο υποστηρικτικοί σε μία συμβιβαστική λύση. Η υπόγεια προπαγάνδα ενάντια στο να περνάς στην άλλη πλευρά, η οποία υποκινείται από όσους δεν θέλουν τη ΔΔΟ, είναι πολύ πετυχημένη στο να διατηρεί τα τείχη της διαίρεσης στην καρδιά και στο μυαλό μας. Αν όντως ήθελαν να καταρρίψουν αυτά τα τείχη, αυτό θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκαναν. Γιατί δεν το κάνουν;

Αν το κόμμα και ο ηγέτης του όντως ήθελαν ειλικρινά τη ΔΔΟ, θα τους ανέμενα τουλάχιστον να αντιδράσουν έντονα ενάντια σε κάποιες από τις δηλώσεις του Προέδρου Αναστασιάδη τις οποίες αρθρώνει προσπαθώντας να σκορπίσει τον φόβο στον κόσμο για τη ΔΔΟ.

Πέρα από αυτό, αν όντως ήθελαν να δουν το νησί και τους ανθρώπους του επανενωμένους, δεν θα περίμενα από αυτούς ή τους υποψηφίους τους να προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν έναν από τους Τουρκοκύπριους υποψηφίους ως πράκτορα της Τουρκίας. Πόσο υποκριτικό είναι αυτό και τί προμηνύει για το μέλλον; Πράττοντας αυτό, τροφοδοτούν τον φόβο και τη δυσπιστία που έχουν κτιστεί όλα αυτά τα χρόνια που ζούμε χωριστά και υποσκάπτουν την όποια πιθανότητα συνύπαρξης.

Τελικώς, και ίσως πιο σημαντικό από το τί δεν έχει πράξει ο ΔΗΣΥ υπερ της ΔΔΟ, είναι το τί έχει πράξει. Αυτό είναι που με έκανε να στραφώ εναντίον τους. Δεν θα ανέμενα ποτέ από ένα κόμμα που υποτίθεται ότι θέλει την επανένωση, να δίνει καταφύγιο στους ανθρώπους οι οποίοι εναντιώνονται σε αυτή, αλλά θα ανέμενα να τους καταδικάζει με την κάθε ευκαιρία.

Δεν θα ψηφίσω τον ΔΗΣΥ επειδή δεν θέλω να υποστηρίξω ένα κόμμα που φλερτάρει με ακραίους, εθνικιστές, απορριπτικούς και Ελαμίτες, πόσω μάλλον που επιλέγει τέτοιους ανθρώπους για το ψηφοδέλτιο του. Ασαφείς γενικότητες ότι η ένωση ανήκει στο παρελθόν, ενώ επιλέγεται για το ψηφοδέλτιο ένα άτομο που μέχρι και σήμερα δηλώνει υπέρ της ένωσης, έπρεπε να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για κάθε ψηφοφόρο που θέλει να δει το νησί επανενωμένο. Το κόμμα πρέπει να κληθεί να πληρώσει το τίμημα της επιλογής του να υποθάλπτει ακραίους και να ανέχεται τις ίδιες αυτές απόψεις και συμπεριφορές που έχουν καταστρέψει την Κύπρο.

Άρα, ποιες είναι οι επιλογές μου;

Η αποχή δεν αποτελεί επιλογή για μένα, ούτε πρέπει να είναι επιλογή για κανέναν. Είναι γνωστό ότι η χαμηλή συμμετοχή ευνοεί ακραία στοιχεία που εκλέγονται, αφού οι υποστηρικτές τους μπαίνουν στον κόπο και πηγαίνουν στις κάλπες. Εξάλλου, αφού κάποιος θα εκλεγεί, καλύτερα να εκλεγεί με τη ψήφο μου.

Θα μπορούσα να ψηφίσω έναν ανεξάρτητο υποψήφιο. Ο Σενέρ Λεβέντ ίσως να είχε τη ψήφο μου, ως Τουρκοκύπριος, αλλά δεν υποστηρίζει τη ΔΔΟ, έτσι δεν αποτελεί επιλογή.

Η άλλη επιλογή είναι το ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ είναι ένα κόμμα καταστροφικό, που υποστηρίζει ένα αποτυχημένο σύστημα και ως κόμμα έχει φέρει πολλές καταστροφές στο νησί (από την υποστήριξη του απορριπτικού Παπαδόπουλου, στο ΟΧΙ του σχεδίου Ανάν και την επιλογή του οικονομικά αγράμματου Χριστόφια, για να αναφέρω κάποιες). Παρ' ολα αυτά, όσο αφορά το Κυπριακό πρόβλημα, το ΑΚΕΛ του 2019 είναι το μόνο κόμμα που λέει τα σωστά πράγματα τη δεδομένη στιγμή.

Σίγουρα, μπορεί και αυτοί να υποστηρίζουν επιφανειακά τη ΔΔΟ, όμως, τουλάχιστον, προβαίνουν σε απτές πράξεις. Επιλέγοντας τον Τουρκοκύπριο υποψήφιο, Niyazi Kizilyurek, αποδεικνύουν ότι εννοούν αυτά που λένε. Ο Niyazi έχει υπάρξει για χρόνια, ένας έντονος υποστηρικτής της ομοσπονδίας και έχει γράψει πολλά βιβλία εξηγώντας γιατί αυτή είναι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα μας. Πιστεύει ότι αυτό που είναι καλό για έναν Ελληνοκύπριο, μπορεί να είναι επίσης καλό και για έναν Τουρκοκύπριο και βλέπει την ενότητα ως το μέλλον μας. Απεχθάνεται τον εθνικισμό με πάθος, όντας πλήρως συνειδητοποιημένος ότι ο εθνικισμός και στις δύο πλευρές είναι αυτός που κατέστρεψε το νησί. Πάνω από όλα, αν εκλεγεί θα είναι η απάντηση στον όποιο εθνικιστή υποψήφιο του ΔΗΣΥ ή στον όποιο Ελαμίτη εκλεγεί.

Έτσι, μετά δυσκολίας, θα ψηφίσω το ΑΚΕΛ στις επερχόμενες εκλογές. Με ένα μόνο σταυρό - στον Niyazi Kizilyurek.