To απαγορευτικό διάταγμα, με το οποίο το δικαστήριο εμποδίζει τον «Π» (μόνο τη συγκεκριμένη εφημερίδα) να αναδημοσιεύει τα ήδη από τις 24 Νοεμβρίου 2017 δημοσιευθέντα emails της εισαγγελέως Ελένης Λοϊζίδου δεν εξέτασε την ουσία της υπόθεσης. Η ουσία θα εξεταστεί κατά την εκδίκαση της αγωγής που έχει κάνει η κ. Λοϊζίδου απαιτώντας αποζημιώσεις έως και 2 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, ο «Π» διά των δικηγόρων του θα εφεσιβάλει την απόφαση για το απαγορευτικό διάταγμα, το οποίο εκ των πραγμάτων περιορίζει το δικαίωμα ενημέρωσης των πολιτών για θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος. Στην προχθεσινή απόφαση δεν λήφθηκαν υπόψη σχετικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ, οι οποίες αξιολογούν την ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα ενημέρωσης του κοινού ως σημαντικότερο από το όποιο δικαίωμα προσώπων που ισχυρίζονται ότι θίγονται.
Δεν ήταν η ουσία
Η επίτροπος Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Ειρήνη Λοϊζίδου - Νικολαΐδου σε δηλώσεις της στο ΚΥΠΕ ανέφερε ότι «είναι ένα προσωρινό διάταγμα. Σεβαστή η απόφαση του δικαστηρίου, δεν θα ήταν (σωστό) και δεν επιτρέπεται να σχολιάζουμε αποφάσεις άλλων εξουσιών». Υπάρχει, πρόσθεσε, «πλήρης σεβασμός στις αποφάσεις του δικαστηρίου». Από εκεί και πέρα, σημείωσε η επίτροπος, «θέλω να πιστεύω ότι στην ουσία της η υπόθεση όταν εκδικαστεί θα δει με λίγο περισσότερη λεπτομέρεια τα θέματα προσωπικών δεδομένων», κάτι που δεν έπρεπε να δει το δικαστήριο στην παρούσα φάση. «Στην ουσία, όμως, η δική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει να αναλυθούν με προσοχή τα θέματα των προσωπικών δεδομένων, η στάθμιση του δημοσίου συμφέροντος με τα προσωπικά δεδομένα, η προστασία της προσωπικότητας και όλα αυτά», ανέφερε η κ. Λοϊζίδου.
Ευρωπαϊκή Σύμβαση
Αυτό που διαπιστώνει κάποιος στην απόφαση για έκδοση απαγορευτικού διατάγματος κατά του «Π» είναι παντελής παραγνώριση αποφάσεων του ΕΔΑΔ που στηρίζονται στα άρθρα 8 και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η διάσταση αυτή είχε τεθεί από τη δικηγόρο του «Π» Κάλια Γεωργίου αλλά αγνοήθηκε από το δικαστήριο. Η κ. Γεωργίου είχε παραπέμψει σε αποφάσεις στις οποίες αναφερόταν, μεταξύ άλλων, πως «η ελευθερία της γνώμης και της λήψης και μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών χωρίς επέμβαση είναι η λυδία λίθος της σύγχρονης δημοκρατικής πολιτείας. Περαιτέρω, ότι συνταγματικές διατάξεις που προήλθαν από διεθνείς συμβάσεις ερμηνεύονται σύμφωνα με τις ερμηνείες που δίδονται στις ίδιες πρόνοιες από διεθνή σώματα, τα οποία έχουν καθήκον ερμηνείας και εφαρμογής των ιδίων διατάξεων».
Προληπτική λογοκρισία
Η νομολογία του ΕΔΑΔ για το θέμα είναι πλούσια. Μεταξύ άλλων αναφέρεται:«Προστασία από επεμβάσεις των δημόσιων αρχών που σημαίνει όχι μόνο άμεση λογοκρισία πριν τη δημοσίευση (όπως π.χ. με ένα διάταγμα) άλλα και με την απειλή αστικών ή ποινικών μέτρων μετά τη δημοσίευση». Επίσης, «η προ της δημοσίευσης λογοκρισία υπόκειται σε εξαιρετικά αυστηρή εξέταση, αφού εμποδίζει οποιαδήποτε μεταφορά ιδεών ή πληροφοριών (υπόθεση Observer and Guardian). Η εφαρμογή δυσανάλογων κυρώσεων όχι μόνο εμποδίζει τη δουλειά των τιμωρούμενων δημοσιογράφων, αλλά έχει και μια αποτρεπτική επίδραση στους λοιπούς (chilling effect)».
