Σκιές περί γκιουλενισμού κατά Ακιντζί - Δεν επαναδιεκδικεί το 2020

Του Κρίτωνα Καψάλη

Στριμωγμένος από όλες τις πλευρές εμφανίζεται να είναι πλέον ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος μετά το Κραν Μοντανά έχει ενδυθεί επικοινωνιακά ένα κοστούμι που όχι μόνο τον στενεύει στον καβάλο, αλλά ξηλώνεται και κινδυνεύει να σκιστεί σε κάθε του δήλωση ή κίνηση. Παραδοσιακά η δεξαμενή στήριξης του Ακιντζί προερχόταν από τον χώρο του προοδευτικού τ/κ κεντροαριστερού χώρου, από όσους δηλαδή επιθυμούσαν διάσωση και «αυτοδιοίκηση» της τ/κ κοινότητας, επίλυση του Κυπριακού, ειρηνική συνύπαρξη με τους Ε/Κ και αγαστές αλλά όχι επικίνδυνα σφιχτές σχέσεις με την Τουρκία.

Σύμφωνα με τ/κ πολιτικούς κύκλους, μετά το ναυάγιο στις συνομιλίες ο Ακιντζί αναγκαστικά ισορροπεί σε ένα πολύ λεπτό σχοινί. Από οπαδός της ομοσπονδιακής λύσης, μιλάει πλέον για την ανάγκη ενδυνάμωσης της «ΤΔΒΚ» (παλιότερα ήταν ανάθεμα για τον ίδιο, αλλά τώρα μετατράπηκε σε πραγματικότητα), για την ύπαρξη δύο κρατών υπό τη στέγη της ΕΕ, για αναζήτηση άλλων μοντέλων και μεθόδων επίλυσης. Η δρομολόγηση αποσπασματικών και μονομερών κινήσεων επίσης δεν ταιριάζει με όσα πρέσβευε διεκδικώντας την ψήφο των Τ/Κ το 2015. Χωρίς να έχει την πολυτέλεια να περιμένει την ε/κ πλευρά, ο Ακιντζί πλέον παίρνει ρίσκο και έρχεται αντιμέτωπος με το ίδιο το τ/κ κοινό του.

Χλομό για το 2020

Άλλοτε στενοί συνεργάτες και φίλοι του στην τ/κ κοινότητα ανέφεραν στον «Π» ότι ο Ακιντζί δεν νιώθει καθόλου άνετα με την κατάσταση, κυρίως επειδή δεν μπορεί να εναντιωθεί όπως θα ήθελε στην πολιτική αφομοίωσης της Άγκυρας του Ερντογάν. Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο χώρος από τον οποίο προέρχεται ο Ακιντζί μιλάει εδώ και δεκαετίες (ακόμα και πριν το 1974) πρώτιστα για την ανάγκη διάσωσης της τ/κ ταυτότητας τόσο έναντι του ε/κ πρέσινγκ όσο και έναντι του σφικτού εναγκαλισμού της Άγκυρας. Στόχος απόλυτα συνυφασμένος μέχρι πρόσφατα με την ομοσπονδιακή επίλυση του Κυπριακού. Σε αυτό το πλαίσιο η επιλογή της παραίτησης πάντα βρίσκεται, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου του.

Δεδομένο πάντως πρέπει να θεωρείται ότι ο Ακιντζί υπό τα σημερινά δεδομένα δεν θα θέσει υποψηφιότητα επαναδιεκδίκησης το 2020. Και να ήθελε δεν θα μπορούσε αφού το λαϊκό του έρεισμα έχει σμικρυνθεί επικίνδυνα. Ακόμα και το κόμμα από το οποίο προέρχεται διασπάστηκε, ενώ άλλοτε συναγωνιστές του δεν επιμένουν στην ομοσπονδιακή λύση ως μονόδρομο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο Ακιντζί θα είναι ο πρώτος Τ/Κ ηγέτης που δεν θα επιχειρήσει επαναδιεκδίκηση του θώκου του.

Είναι γκιουλενιστής;

Το κυνήγι μαγισσών του γκιουλενισμού που διεξάγεται μετά το πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία έχει αρχίσει να επεκτείνεται για τα καλά και στα κατεχόμενα. Στρατιωτικοί του κατοχικού στρατού απομακρύνθηκαν, επιχειρηματίες και πολιτικοί φοβούνται ότι έρχεται η σειρά τους, ενώ ο αρχιμουφτής αφέθηκε μεν ελεύθερος, αλλά η ιστορία του δεν έχει λήξει. Σε αυτό το πλαίσιο γνωστοποιήθηκε ότι υπάρχει λίστα 300 υπόπτων στα κατεχόμενα την οποία διερευνούν οι τουρκικές αρχές, μεταξύ των οποίων και περίπου 60 «αστυνομικοί» και πολλοί επιχειρηματίες. Ο «πρωθυπουργός» Οζγκιουργκιούν κατηγορεί τον Ακιντζί εμμέσως πλην σαφώς ότι σκοπίμως προστατεύει τον ύποπτο «γκιουλενιστή» αρχιμουφτή, ενώ μικρό τ/κ κόμμα αναρωτήθηκε κατά πόσο ο Ακιντζί είχε κατά την πολυετή παραμονή του στις ΗΠΑ επαφές με το δίκτυο του Γκιουλέν. Ανεξαρτήτως αν θα γίνουν οι συλλήψεις ή όχι, το όλο σκηνικό που έχει στηθεί θυμίζει πολύ το μοτίβο που στήθηκε παλιότερα στα κατεχόμενα με τις υποθέσεις «Βαριοπούλα» και «Εργκένεκον», όταν το περιβάλλον Ντενκτάς και εν γένει της τ/κ Δεξιάς δέχθηκε ασφυκτικές και απειλητικές πιέσεις από την Άγκυρα.

Νταινέρυς Ταργκάρυεν ο Αναστασιάδης… «Τζον Σνόου» ο Μουσταφά

Για τους λάτρεις του «Game of Thrones» η δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Μουσταφά Ακιντζί μπορεί να γίνει πιο εύκολα κατανοητή αν θέσουν τον Τ/Κ ηγέτη στη θέση του Τζον Σνόου, χωρίς να επιχειρείται βέβαια απόλυτη ταύτιση ηρώων της γνωστής τηλεοπτικής σειράς και πραγματικών προσώπων. Μετά την αποτυχία της συνόδου στον Κραν Μοντανά, ο Τ/Κ ηγέτης βλέπει να συνεχίζεται η προέλαση των από τον βορρά... White Walkers (σε ρόλο Night King... ο Ταγίπ Ερντογάν) οι οποίοι, αν και δεν κουβαλούν σπαθιά, δράκο και δόρατα, κατακτούν κάθε μορφή και πηγή εξουσίας στο πέρασμά τους (οικονομική εξάρτηση, έλευση νερού, δρομολόγηση ενεργειακής ένωσης, κυριαρχία τουρκικού κεφαλαίου).

Το χειρότερο βέβαια για τους Τ/Κ είναι ότι μαζί με τη νομή της εξουσίας και τη διανομή πηγών κεφαλαίου κινδυνεύουν να χάσουν και την ταυτότητά τους μέσα από έναν βίαιο εκτουρκισμό και εξισλαμισμό της κοινωνίας τους και να «μετατραπούν» και αυτοί οι ίδιοι σε... White Walkers! Ο χειμώνας είναι εδώ για τους Τ/Κ.

Οι καταγγελίες Τ/Κ, γνωστές: τα τζαμιά είναι περισσότερα από τα σχολεία τους και οι έποικοι σχεδόν το ήμισυ του συνόλου του πληθυσμού τους. Με λίγα λόγια, ό,τι ισχύει στην Τουρκία του Ερντογάν έρχεται προς εφαρμογή αργά ή γρήγορα και στα κατεχόμενα. Στα κατεχόμενα πολιτικοί αντίπαλοι και άσπονδοι φίλοι του Μουσταφά Ακιντζί περιμένουν τον νυν Τ/Κ ηγέτη να κάνει τη λάθος κίνηση για να γίνουν οι ίδιοι -εν είδει Σέρσεϊ Λάννιστερ ή Γιούρον Γκρέιτζοϊ- οι παντοκράτορες των «εφτά βασιλείων» ή έστω ενός από αυτά, ακόμα και αν τα βασίλεια έχουν περιέλθει υπό τον παγωμένο πλέον έλεγχο των ζωντανών - νεκρών.

Ο χειμώνας ωστόσο θα γίνει αισθητός και στο νότιο κομμάτι της Κύπρου και μέσω της πράσινης γραμμής θα φτάσει στον οίκο των Ταργκάρυεν, οι οποίοι επαναπαύονται στους δράκους που τους παρέχει η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Μπορεί ο Τζον Σνόου να μην δέχεται να συρθεί γονυπετής αναγνωρίζοντας τη βασιλεία των Ταργκάρυεν (που εν τέλει μέσα τους κυλά το ίδιο αίμα), αλλά σε λίγα χρόνια δράκους μέσω των «plan B και C» θα έχει μάλλον και η άλλη πλευρά.