Πραγματικό ενδιαφέρον προκαλούν οι λόγοι για τους οποίους ο πρώην βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ Ανδρέας Αγγελίδης θεωρούσε πως ο «Π» θα έπρεπε να τον αποζημιώσει με ποσό έως και 500.000 ευρώ σχετικά με δημοσιεύματα που θεώρησε προσβλητικά, κακεντρεχή και κακόβουλα για το πρόσωπό του. Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Αγγελίδης είχε καταχωρίσει αγωγή εναντίον του «Πολίτη», του εκδότη της εφημερίδας Γιάννη Παπαδόπουλου και του δημοσιογράφου Κώστα Κωνσταντίνου με αφορμή δύο σχόλια (το 2010) που σχετίζονταν με βάρκα που βρισκόταν παρκαρισμένη έξω από το σπίτι του στην οδό Εθνεγερσίας στην Έγκωμη, για 17 μήνες, προκαλώντας προβλήματα στην κυκλοφορία αλλά και κινδύνους, αφού βρισκόταν σε γωνία και κάλυπτε το σήμα «STOP». Ο Δήμος Έγκωμης έκανε τα στραβά μάτια, καθώς ο κ. Αγγελίδης την περίοδο εκείνη ήταν νομικός σύμβουλος του δήμου αλλά και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ.
Το δικαστήριο απέρριψε και τις δύο αγωγές του κ. Αγγελίδη, διαπιστώνοντας ότι στη μαρτυρία του δεν ανέφερε τα πραγματικά γεγονότα, αφού είχε ισχυριστεί ότι η βάρκα ήταν σταθμευμένη μόνο για λίγες μέρες και δεν εμπόδιζε. Η μαρτυρία του κ. Αγγελίδη διαψεύστηκε τόσο από φωτογραφίες όσο και από τη μαρτυρία της Αλίκης Στυλιανού, εκπροσώπου Τύπου της Κεντρικής Τράπεζας, της οποίας το σπίτι βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην οικία Αγγελίδη. Τον Α. Αγγελίδη εκπροσώπησε ως δικηγόρος ο υιός του Σίμος (στον οποίο ανήκε η βάρκα) και τον «Πολίτη» η δικηγόρος Κάλλια Γεωργίου. Την απόφαση εξέδωσε η ΑΕΔ κ. Γιώτα Κυριακίδου.
Η βάρκα… και η Κερύνεια
Στη γραπτή δήλωση που κατέθεσε στο δικαστήριο έκανε ευρεία αναφορά στις σπουδές και τη δραστηριότητά του ως δικηγόρου, αλλά και στο ότι είναι ένας εκ των τριών ανθρώπων που ο κατεχόμενος Δήμος της Κερύνειας ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Στη δήλωση σημείωνε: «Ασχολούμαι με τα κοινά και πολύ συχνά διατυπώνω άποψη με αρθρογραφία στον κυπριακό και ξένο Τύπο. Ως εκ της θέσης μου και των κατά καιρούς γραπτών ή άλλων ομιλιών ή παρεμβάσεών μου με εβδομαδιαία άρθρα, αλλά και με τη συγγραφή δύο βιβλίων, πολλοί γνωρίζουν τις απόψεις μου για ανάγκη δικαιότερης κοινωνίας. Γνωρίζουν επίσης και την αντικατοχική μου στάση και την άποψή μου για διεκδίκηση λύσης που να επιτρέπει και στη χώρα μας και σε όλους τους νόμιμους πολίτες της τη δυνατότητα να έχουμε μια κοινή και ίση ελπίδα για ένα μόνιμο ευρωπαϊκό μέλλον, ίδιο με τις άλλες 27 χώρες της ΕΕ (…) Είχα και έχω την άποψη που έθεσα δημόσια εντός και εκτός Βουλής ότι δικαία θα είναι η όποια λύση του διεθνούς κυπριακού προβλήματος όταν δικαιωθεί η Κερύνεια».
Κατά τα άλλα, ο κ. Αγγελίδης ανέφερε ότι γνωρίζει πως τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής για την εν γένει προσφορά του, «τις γνώσεις, το ηθικό επίπεδο, την αξιοπρέπεια και την εντιμότητά» του.
Κανάρης και κοινή λογική
Ο κ. Αγγελίδης στη γραπτή του δήλωση είχε επικαλεστεί αναφορές στα σχόλια του «Π» -με αφορμή την παρκαρισμένη βάρκα έξω από το σπίτι του- ισχυριζόμενος ότι η εφημερίδα προσπαθεί να τον παρουσιάσει ως πολεμοκάπηλο, Κανάρη, πυρπολητή, έτοιμο να ξεκινήσει απελευθερωτικό αγώνα και να πυρπολήσει τη ναυαρχίδα στην Κερύνεια κ.λπ. Ωστόσο, το δικαστήριο, όπως και ο κάθε λογικός αναγνώστης, αντιλαμβανόταν ότι οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί αποτελούσαν στοιχείο του καυστικού χιούμορ που χρησιμοποίησε ο δημοσιογράφος Κ. Κωνσταντίνου για να ψέξει τη συμπεριφορά του κ. Αγγελίδη. Όπως σημειώνεται στη δικαστική απόφαση: «(...) ως προκύπτει από τη νομολογία, η σάτιρα είναι δυσφημιστική μόνο στις περιπτώσεις που αποκαλύπτει κάποια γεγονότα που αν θεωρηθούν ότι είναι αλήθεια δυσφημίζουν τον ενάγοντα. Όμως στην περίπτωση όπου αυτά τα οποία αναφέρονται δεν μπορούν να γίνουν πιστευτά από τον μέσο λογικό άνθρωπο, τότε η σάτιρα δεν αποτελεί δυσφήμιση. (…) Στην περίπτωση δημοσίου προσώπου η κριτική που εκφράζεται με τη μορφή σάτιρας ή με τη δημοσίευση σκίτσου, ο κανόνας είναι ότι δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να τον εκθέσει στο κοινό ή να επηρεάσει την υπόληψή του, εφόσον είναι αναμενόμενο ότι τα δημόσια πρόσωπα θα υποστούν αυστηρή κριτική για τις πολιτικές τους θέσεις και πράξεις».
Κατά το δικαστήριο, «οι αναφορές ότι επρόκειτο για πολεμικό σκάφος, με το οποίο ο ενάγων (Α. Αγγελίδης) ως άλλος Κανάρης (ναύαρχος της Ελληνικής Επανάστασης που ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα) θα εισερχόταν στον ναύσταθμο του Αττίλα και θα πυρπολούσε τη ναυαρχίδα, δεν είναι δυνατόν να εκληφθούν από τον μέσο λογικό αναγνώστη ως σοβαρά ή κατά κυριολεξία (…) Με αυτό τον τρόπο ο συντάκτης τονίζει τις απόψεις του ενάγοντος (Α. Αγγελίδη) για πατριωτική λύση του Κυπριακού. Στην ουσία αυτό που προκύπτει από τα σχόλια του συντάκτη είναι ότι αν δεν ήταν ο ενάγων (Α. Αγγελίδης) και ήταν άλλοι και πάρκαραν το σκάφος κατ’ αυτό τον τρόπο ο δήμος θα τους κατάγγελλε και διερωτάται μήπως για τον ενάγοντα ισχύουν άλλοι κανόνες».
Στη δικαστική απόφαση καθίσταται σαφές πως «ο μέσος αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως ο συντάκτης δεν μιλούσε σοβαρά και αντιλαμβάνεται ότι ο ενάγων (Α. Αγγελίδης) δεν είναι ο Κωνσταντίνος Κανάρης και η βάρκα του ενάγοντος δεν έγινε πολεμικό πλοίο». Και αφού αυτά αντιλήφθηκε το δικαστήριο και ο κάθε μέσος λογικός άνθρωπος, απορρίφθηκε η θέση του Α. Αγγελίδη ότι δήθεν παρουσιάζεται «ως πολεμοχαρής ή ως άνθρωπος που πωλεί ανέξοδο πατριωτισμό ή ότι προωθεί τη βία και τον πόλεμο».
Εγώ εν τζαι... ο γιος μου
Ο κ. Αγγελίδης είχε επιχειρήσει να διαψεύσει τα γεγονότα, αναφέροντας ότι η βάρκα δεν ήταν δική του αλλά του γιου του και συνεπώς ψευδώς αναφερόταν στα δημοσιεύματα ότι ο ίδιος την είχε σταθμεύσει έξω από το σπίτι του. Το δικαστήριο στην απόφασή του αναφέρει: «Το γεγονός ότι δεν ήταν ο ίδιος ιδιοκτήτης της βάρκας αλλά ο γιος του δεν διαφοροποιεί την ουσία των πραγματικών γεγονότων, αφού ο γιος του, ως μέλος της οικογένειάς του, διέμενε στην οικία του ενάγοντος (Α. Αγγελίδη) και ο ίδιος ο ενάγων, ως διαφάνηκε από τη μαρτυρία του, γνώριζε τόσο τη στάθμευση αλλά και τα όσα αφορούσαν τη βάρκα του γιου του και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν αντέδρασε με οποιονδήποτε τρόπο». Ο Α. Αγγελίδης είχε επιχειρήσει επίσης να πείσει το δικαστήριο ότι ο «Π» έγραψε τα όσα έγραψε για τη βάρκα λόγω κακοπιστίας. Μάλιστα, για να υποστηρίξει την άποψή του παρουσίασε άλλα δημοσιεύματα επικριτικά για τον ίδιο, τα οποία απέρριψε το δικαστήριο ως άσχετα με την υπόθεση, αποφαινόμενο ότι δεν διαπίστωσε κακοπιστία ή κακοβουλία εκ μέρους τού «Π».
Ο «Π» έκανε το καθήκον του
Στη δικαστική απόφαση επισημαίνεται πως ο «Π» είχε καθήκον να καλύψει το θέμα με την επί 17 μήνες παρκαρισμένη βάρκα έξω από την οικία Αγγελίδη «ως ζήτημα δημοσίου συμφέροντος, το οποίο το κοινό είχε συμφέρον να πληροφορηθεί». Επίσης, στην απόφαση σημειώνεται πως «από τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου δεν προκύπτει κακή πίστη του συντάξαντος τα δημοσιεύματα ούτε ότι ο συντάκτης δεν πίστευε το αληθές του περιεχομένου. Επιδείχθηκε επιμέλεια στη συλλογή των πληροφοριών αφού ο συντάκτης των επίδικων Κώστας Κωνσταντίνου εξήγησε ότι αφού πρώτα έλαβε πληροφορία από αξιόπιστη πηγή, από πρόσωπο που γνώριζε από πριν, το οποίο όμως δεν θέλησε να κατονομάσει, προστατεύοντας την πηγή του, μετέβηκε ο ίδιος επί τόπου, όπου διαπίστωσε τα όσα το πρόσωπο αυτό του μετέφερε ως προς τις διαστάσεις του σκάφους και τον τρόπο που ήταν σταθμευμένο σε σχέση με το σπίτι του ενάγοντος, το πεζοδρόμιο, το σήμα ‘STOP’ και τη γραμμή του ΑΛΤ».
Είναι να απορείς
Ο Α. Αγγελίδης στη γραπτή του δήλωση, εκτός από τις αναφορές στο σχέδιο Ανάν, στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που είναι «ρατσιστική» κ.λπ., εκφράζει και διάφορες απορίες. Διερωτήθηκε πώς ο συντάκτης του «Π» έμαθε πού βρίσκεται η κατοικία του για να τη συνδέσουν «υπό σπουδή και να δημιουργήσουν φανταστική ‘ευθύνη’ δική μου περί το σκάφος και να χρησιμοποιήσουν τούτο ως λόγο νέας δυσφήμισης».
Ακόμα πιο συγκλονιστική ήταν η «απορία» του κ. Αγγελίδη σε σχέση με τη μάρτυρα Αλίκη Στυλιανού, καθώς διαπίστωσε ότι το μελάνι της δήλωσής της προσομοιάζει ή είναι το ίδιο με το μελάνι των δηλώσεων των εναγομένων κ.λπ. Το δικαστήριο προφανώς δεν μπήκε καν στον κόπο να ασχοληθεί σοβαρά με αυτές τις απορίες.
