Η απόφαση του προέδρου της Συμμαχίας Πολιτών Γιώργου Λιλλήκα είναι τελεσίδικη. «Η υποψηφιότητά μου για την προεδρία της Δημοκρατίας, η οποία θα επικυρωθεί στη διευρυμένη συνεδρία της Ανώτατης Συγκλήτου, δεν είναι υπό την αίρεση καμίας άλλης απόφασης οποιουδήποτε κομματικού σχηματισμού», δηλώνει στον «Πολίτη» ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών. Σε σχέση με τις όποιες πιθανές εσωτερικές αντιδράσεις υπάρχουν για τη δική του υποψηφιότητα, ο Γιώργος Λιλλήκας είναι ακόμη πιο σαφής. «Δεν μπορεί μια μικρή μειοψηφία να επιβάλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία στη διευρυμένη Ανώτατη Σύγκλητο. Αν οι διαφορετικές απόψεις συγκέντρωναν ικανό ποσοστό, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά σε καθαρές αποφάσεις δεν μπορεί να υπάρξουν αμφισβητήσεις», σημείωσε στο «Π».
Ο Γιώργος Λιλλήκας υποστηρίζει και, όπως σημειώνει, έχει στοιχεία μετρήσεων που καταδεικνύουν τη σοβαρή προοπτική που έχει σε μια μάχη του ιδίου και του νυν Προέδρου Αναστασιάδη σε έναν πιθανό δεύτερο γύρο στις προεδρικές εκλογές. « Η δική μου υποψηφιότητα είναι η μόνη που μπορεί τη δεύτερη Κυριακή να κερδίσει τον Νίκο Αναστασιάδη», αναφέρει στον «Πολίτη».
Σταθερά
Οι ξεκάθαρες τοποθετήσεις Λιλλήκα στον «Π» αναδεικνύουν ότι ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών εισέρχεται με σταθερότητα και χωρίς παλινδρομήσεις και όποιες διαφοροποιήσεις στην προεκλογική κούρσα για τις προεδρικές που θα διεξαχθούν σε έντεκα μήνες από τώρα. Η Συμμαχία Πολιτών, της οποίας ηγείται, αποφασίζει την ερχόμενη Κυριακή την υποψηφιότητά του, σε μια κίνηση που -αν και δεν αιφνιδιάζει- χρονικά του επιτρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον ενδιάμεσο χώρο και όχι μόνο. Αν και από ορισμένους κομματικούς κύκλους η κίνηση Λιλλήκα θεωρείται βεβιασμένη, στην πραγματικότητα όλες οι παράμετροι στο κομματικό παιγνίδι οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η απόφασή του να αναμετρηθεί από τώρα, τόσο με τον χρόνο όσο και με τις αντιδράσεις για τη δική του υποψηφιότητα, είναι πέρα για πέρα μια πολιτικά ευφυής προσέγγιση στην κομματική σκακιέρα. Δεν μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί μονοσήμαντη κίνηση, δεν είναι αποτέλεσμα μια προσέγγισης σύμφωνα με την οποία ο Γιώργος Λιλλήκας, έμπλεος προσωπικής αδημονίας, βαπτίζει τον εαυτό του υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Απεναντίας, αυτή η κίνησή του τον αναδεικνύει ως σημαντικό παίκτη στο μεγάλο παιγνίδι της τελεσίδικης λίστας υποψηφιοτήτων για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Οι δυο άξονες
Η τακτική του πρόεδρου της Συμμαχίας Πολιτών κινείται ουσιαστικά σε δύο άξονες:
α) Να εμπεδώσει τη δική του υποψηφιότητα στον ενδιάμεσο χώρο και όχι απλώς να προλάβει τους άλλους, τουλάχιστον δύο, εν δυνάμει υποψηφίους στον χώρο του Κέντρου, δηλαδή τον Νικόλα Παπαδόπουλο και την Ελένη Θεοχάρους. Όπως ο «Π» είναι σε θέση να γνωρίζει, ο Γιώργος Λιλλήκας ήδη ξεκαθάρισε στον Νικόλα Παπαδόπουλο πως θα επιμείνει ώς το τέλος στη δική του υποψηφιότητα, ενώ, σε μια σαφώς επιθετική τακτική, εξήγησε στον πρόεδρο του ΔΗΚΟ πως η δική του υποψηφιότητα είναι αυτή που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει αν περάσει στον δεύτερο γύρο, εν αντιθέσει με μια υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου, η οποία δεν έχει καμία τύχη σε μια δεύτερη Κυριακή.
β) Να κρατήσει εν θερμώ την όποια πιθανότητα έχει να στηριχθεί από το ΑΚΕΛ είτε στη πρώτη είτε στη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Μάλιστα, ο Γιώργος Λιλλήκας στην επιχειρηματολογία του ότι η δική του υποψηφιότητα κερδίζει τον σημερινό Πρόεδρο παρουσιάζει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι μια δική του υποψηφιότητα προσελκύει και τις ψήφους της Αριστεράς, αλλά μειώνει και το ποσοστό αποχής των αριστερών ψηφοφόρων, αν βεβαίως ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ δεν πετύχει να περάσει στη δεύτερη Κυριακή. Από την άλλη, είναι σαφές, και αυτό είναι το βασικό επιχείρημά του προς τους συνομιλητές του Κέντρου, ότι η υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου δεν θα τύχει ευνοϊκής αντιμετώπισης από την Αριστερά, έστω και αν επικρατήσει σενάριο που να αναγκάζει το κόμμα οργανωμένα να στηρίξει μια τέτοια υποψηφιότητα. Ο ίδιος ο Γιώργος Λιλλήκας θεωρεί πως «είναι εντελώς λανθασμένη η όποια αθροιστική αντίληψη των ποσοστών των κομμάτων σε προεδρικές εκλογές, για τον απλούστατο λόγο ότι πολλοί παράγοντες συνδράμουν στη διαμόρφωση συνθηκών επιτυχίας».
Η πρωτοβουλία
Ο βασικός στόχος του Γιώργου Λιλλήκα σε αυτή την περίοδο είναι να στείλει το μήνυμα στον μεσαίο χώρο πως αν υπάρχει περίπτωση να διεκδικήσει στα σοβαρά οποιαδήποτε αλλαγή στην εξουσία αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη δική του υποψηφιότητα. Αυτή η πεποίθησή του καθιστά οποιαδήποτε συζήτηση εντός του κεντρώου χώρου για δική του απόσυρση από την κούρσα άνευ αντικειμένου. Με αυτή την στάση του ο Γιώργος Λιλλήκας κερδίζει την πρωτοβουλία των κινήσεων κυρίως στον ενδιάμεσο χώρο, από τη μια, και από την άλλη στέλνει και το μήνυμα προς το ΑΚΕΛ πως είναι μια εναλλακτική επιλογή για το κόμμα, είτε για τον πρώτο γύρο είτε για τον δεύτερο γύρο.
Καθαρές λύσεις
Ο Γιώργος Λιλλήκας αντιλαμβάνεται βεβαίως πως το ΑΚΕΛ δύσκολα μπορεί να επιχειρήσει την υπέρβαση να τον στηρίξει από την πρώτη Κυριακή των προεδρικών εκλογών. Έχει γίνει σαφές στις επαφές του, κυρίως με τον Άντρο Κυπριανού, πως σχεδόν αποκλείεται μια τέτοια εξέλιξη. Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ με εύσχημο τρόπο ξεκαθάρισε τη στάση του κόμματος, αν και -όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις- όλα βρίσκονται «υπό την αίρεση των συλλογικών οργάνων του κόμματος».
Στο ΑΚΕΛ δειλά-δειλά, αλλά με ουσιαστικές κινήσεις, αρχίζουν να λειτουργούν και με λογικές προεκλογικής περιόδου. Σύμφωνα με ό,τι αφήνεται να διαρρεύσει από το κόμμα, ώς τώρα η ισχυρότερη αλλά και επικρατούσα τάση είναι αυτή της καθαρής και αυτόνομης καθόδου στις εκλογές. Θεωρείται δηλαδή πως, ως έχουν σήμερα τα δεδομένα, το κόμμα μπορεί να δώσει το στίγμα του και να παίξει και στα δύο ταμπλό ενός προεκλογικού αγώνα, τόσο στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης όσο και στα θέματα που άπτονται του Κυπριακού, με σαφήνεια και καθαρότητα που να αναδιατάσσει με θετικό πρόσημο τις δυνάμεις του. Για το κόμμα είναι ξεκάθαρο βεβαίως πως περισσότερες από μία υποψηφιότητες στον χώρο του Κ έντρου αυτόματα φέρνει την όποια δική του υποψηφιότητα στη δεύτερη Κυριακή. Εν τοιαύτη περιπτώσει μπορεί να προσβλέπει ότι θα έχει τη στήριξη του Γιώργου Λιλλήκα στον δεύτερο γύρο. Από την άλλη, βέβαια, αν στον δεύτερο γύρο βρεθεί ο Γιώργος Λιλλήκας, σε αντίθεση με την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου, η υποστήριξη Γιώργου Λιλλήκα θα είναι λογικά αναμενόμενη, αφού ο πρόεδρος της Συμμαχίας ως πρώην στέλεχος του ΑΚΕΛ εύκολα ή δύσκολα θα περάσει από τη βάση του κόμματος.
Άλλα σενάρια για το ΑΚΕΛ
Ένα δεύτερο σενάριο το οποίο βρίσκεται ακόμη υπό συζήτηση είναι η στήριξη υποψηφιότητας που ναι μεν θα έχει αριστερογενή χαρακτηριστικά αλλά δεν θα χαρακτηρίζεται από μια πλέρια κομματικότητα. Μια τέτοια υποψηφιότητα μπορεί να θεωρηθεί εκείνη του Τάκη Χ''Γεωργίου. Βεβαίως ορισμένοι στο κόμμα θεωρούν πως μια τέτοια υποψηφιότητα δεν έχει να δώσει περισσότερα από μια καθαρά κομματική υποψηφιότητα είτε του Άντρου Κυπριανού είτε ενός άλλου στελέχους. Και αυτό παρά την κατά καιρούς εκφορά ενός διαφορετικού πολιτικού λόγου από τον ευρωβουλευτή. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, κανείς δεν παραγνωρίζει την αποδοχή της οποίας απολαύει ο ευρωβουλευτής στις ευρύτερες μάζες. Στις ευρωεκλογές ήταν πρώτος με 40 και πλέον χιλιάδες σταυρούς προτίμησης, ενώ ο δεύτερος καθαρά κομματικός υποψήφιος εξελέγη με 17.000 σταυρούς. Υπάρχει ωστόσο και μια τρίτη τάση εντός του κόμματος, προς το παρόν λιγότερο δημοφιλής, για υποψηφιότητα από τον ευρύτερο χώρο Κέντρου και Κεντροαριστεράς. Σε αυτή την κατηγορία σαφώς και εμφανίζεται από ορισμένους το όνομα της Ερατούς Κοζάκου Μαρκουλλή , η οποία μάλιστα κινείται με λογικές πλέον και άξονα πολιτικής της τη στάση του ΑΚΕΛ στο Κυπριακό. Η κυρία Μαρκουλλή σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις θεωρείται με ποσοστό που πλησιάζει το 80% η πιο αξιόπιστη προσωπικότητα στο Κυπριακό.
Μαλάς και Πατσαλίδης
Την ίδια στιγμή, δραστηριοποιείται και ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος, έχοντας ως προίκα μια πετυχημένη υπό τις περιστάσεις εκλογική μάχη το 2013, αρχίζει να ενεργοποιεί φίλους και συναγωνιστές του με διάφορες επαφές που αναπτύσσει τις τελευταίες μέρες, με τις οποίες σφυγμομετρεί το κλίμα εντός του κόμματος για μια δεύτερη προσπάθειά του. Στο ίδιο και ίσως πιο διευρυμένο μοτίβο σε σχέση με το ακροατήριό της εντάσσεται και μια υποψηφιότητα η οποία έπεσε στο τραπέζι των διάφορων προβληματισμών και αφορά τον πρώην υπουργό Υγείας, πρόεδρο του Πάφος 2017 και αντιπρόεδρο του ΔΗΚΟ Χρίστο Πατσαλίδη, ο οποίος θα μπορούσε να διεμβολίσει τον χώρο του ΔΗΚΟ. Καμία βεβαίως επίσημη συζήτηση για μια τέτοια υποψηφιότητα, αλλά αυτό αποδεικνύει και την ευρύτητα του προβληματισμού στον χώρο της Αριστεράς.
