Η δημοσκόπηση που δεν διαφώτισε το ΑΚΕΛ

Δεν διαφωτίστηκε ιδιαιτέρως το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ από το αποτέλεσμα δημοσκόπησης την οποία παρήγγειλε το κόμμα και η οποία ολοκληρώθηκε, όπως πληροφορείται ο «Π», πριν από τις γιορτές. Σύμφωνα με τα όσα είδαν και άκουσαν τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ στην ειδική συνεδρία επί του θέματος, προχθές Παρασκευή, τη δεδομένη στιγμή δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για το εύρος και τη δυναμική των προσώπων που έχουν τεθεί προς μέτρηση. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι οποίοι παρουσίασαν την έρευνα, πάνω από το 50% εκείνων που δήλωσαν ότι είναι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ, δεν δίνουν απάντηση για συγκεκριμένο υποψήφιο. Το αποτέλεσμα αυτό, όπως εξηγούν στο «Π» πηγές στο ΑΚΕΛ, δεν αποτελεί έκπληξη, ήταν μια πιθανή εξέλιξη, από τη στιγμή κατά την οποία στο κόμμα δεν έχουν εισέλθει επισήμως στην ονοματολογία πέραν της ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των στελεχών για τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Αυτές οι απόψεις, έτσι και αλλιώς, θα τεθούν στη μέγγενη μιας ολοκληρωμένης συζήτησης η οποία θα φθάσει και στη βάση του κόμματος.

Η εικόνα, όπως αποτυπώθηκε από τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ στα ευρήματα της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, δημιουργεί ευρύτερα πολλά ερωτηματικά για τη χρησιμότητα τη δεδομένη στιγμή των μετρήσεων αναφορικά με πρόσωπα τα οποία, είτε δεν έχουν αποφασίσει, είτε δεν έχουν ακόμη υποδειχθεί ως υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές. Η σημερινή αποδοχή ενός προσώπου είναι η αντανάκλαση της στιγμής, η οποία ωστόσο δύναται να διαφοροποιηθεί αναλόγως των αποφάσεων και των τάσεων των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και της ατζέντας που θα τίθεται στην περίοδο πριν από την ολοκλήρωση της ονοματολογίας.

Όπως ο «Π» αντιλαμβάνεται, η συζήτηση στο Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ αναλώθηκε περισσότερο σε ζητήματα πολιτικής ανάλυσης των εξωτερικών δεδομένων που αφορούν τις εξελίξεις στο κυβερνών κόμμα, αλλά και των δεδομένων που έχουν να αντιμετωπίσουν εντός του κόμματος, οδεύοντας προς τις τελεσίδικες αποφάσεις τους.



Δεν βιάζονται, αλλά...

Πάντως στο ΑΚΕΛ επαναλαμβάνουν φορτικά ότι δεν βιάζονται για αποφάσεις εδώ και τώρα, αλλά και δεν επιθυμούν να εισέλθουν σε ατέρμονες συζητήσεις για τις προεδρικές. Το ζήτημα βεβαίως εδώ δεν είναι αν κάποιοι εξωγενείς παράγοντες δημιουργούν πιεστικά φαινόμενα τα οποία «αναγκάζουν» το κόμμα της αντιπολίτευσης να επισπεύσει διαδικασίες ενώ θα προτιμούσε να «σπεύδει βραδέως». Το πρόβλημα δεν είναι «η πίεση των εξωγενών δεδομένων», έλεγαν στον «Π» κομματικά στελέχη, δηλαδή η μορφοποίηση στον χώρο της κυβερνώσας παράταξης της επίσημης υποψηφιότητάς της, παρά το γεγονός ότι είναι πιθανόν η ρέουσα πολιτική πραγματικότητα να διαφοροποιήσει ακόμη και φαινομενικά παγιωμένες καταστάσεις. Το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει το ΑΚΕΛ είναι η τεράστια δυστοκία την οποία βιώνει, όχι θεωρητικά, αλλά στην πολιτική πρακτική του, και παρά τις παραμέτρους γενικότητας που θέτουν σε σχέση με τα κριτήρια πιθανού υποψηφίου τους. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι στο ΑΚΕΛ στερούνται ενός πραγματικού σχεδιασμού στη βάση του οποίου θα έπρεπε να είχαν ήδη εν δυνάμει υποψήφιο ή πρόσωπο το οποίο θα στήριζαν στις εκλογές του ’23.

Η αφετηρία των συζητήσεων στο ΑΚΕΛ θα έπρεπε να ήταν η αναζήτηση των αιτιών της απίστευτης δυστοκίας η οποία οδηγεί σε αδιέξοδα και ίσως να επιφέρει τεράστια πολιτικά κόστη με ανεξέλεγκτες παρενέργειες στο προσεχές μέλλον:

•           Το ότι δεν λειτούργησε ο σχεδιασμός ενός μακροπρόθεσμου πλάνου που αφορά την επιστροφή της παράταξης στη διακυβέρνηση του τόπου.

•           Δεν λειτούργησε κατά τρόπο στοχευμένο ώστε να συμβαδίζει η καθημερινή πρακτική ενός αντιπολιτευόμενου κόμματος με την παραγωγική επίδραση στις κυβερνητικές πολιτικές επί όλων των ζητημάτων από τη μια, και η αναζήτηση εναλλακτικής πρότασης η οποία να ανταποκρίνεται σε αυτή την πολιτική δράση από την άλλη.

•           Το ΑΚΕΛ ως κόμμα με εγγενείς και εμπεδωμένες ήδη οργανωτικές αδυναμίες, με δυσκολίες προσαρμοστικότητας στο να λειτουργήσει ως ένα σύγχρονο σχήμα το οποίο να παράγει πολιτική και επομένως και πολιτική δράση, «προσαρμόστηκε» σε μια «διεκπεραιωτική αντιπολίτευση», η οποία σήμερα στην ωρίμανσή της οδηγεί το κόμμα σε πρωτοφανή αδιέξοδα σε ένα κρίσιμο ζάτημα όπως είναι η επόμενη εκτελεστική εξουσία.

Με βάση το υπό εξέλιξη παρασκήνιο, των συζητήσεων οι οποίες αναπτύσσονται, είτε οργανωμένα, είτε αυθόρμητα, είναι εύκολο για τον κάθε αντικειμενικό παρατηρητή να διαπιστώσει τα αδιέξοδα τα οποία βιώνει η ηγεσία του ΑΚΕΛ στην αναζήτηση μιας αξιόμαχης και ικανής προσωπικότητας η οποία θα καλεστεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις να διεκδικήσει τις προεδρικές εκλογές. Ταυτοχρόνως, δεν χρειάζεται και πολλή αναζήτηση στα του ΑΚΕΛ για να διαπιστωθεί το γεγονός ότι το κόμμα και η μάχιμη ηγεσία του κινείται στις ράγες ενός τρένου το οποίο δεν έχει φρένα, ή τουλάχιστον δεν γνωρίζει σε ποια στάση θα σταματήσει. Αν θα σπεύσει γρήγορα ή αν θα κινηθεί με τους αργούς ρυθμούς που φαίνεται ότι είναι το επικρατέστερο σενάριο, αυτό είναι θέμα του κομματικού μηχανισμού και των αντοχών που θα επιδείξει σε μια δύσκολη προεκλογική διαδικασία.