Για δέκα χρόνια ο δημότης της Λευκωσίας υπέστη μια άνευ προηγουμένου και λογικής ταλαιπωρία. Η οποία δοκίμασε την υπομονή του και υποβάθμισε σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής του. Ανέχθηκε τη μια αναβολή μετά την άλλη, καθυστερήσεις πέντε χρόνων, προσβλέποντας σε μια πλατεία η οποία θα αποτελούσε για την πόλη σημείο αναφοράς, κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης. Αυτό του είχε υποσχεθεί ο δήμος στο πλαίσιο της «υπερήφανης Λευκωσίας» που προανάγγελλε: Αναβίωση του κέντρου, μείωση της χρήσης οχημάτων, βελτίωση της ποιότητας ζωής του.
Έστω κι αν με το που πλησίαζε η ολοκλήρωση της κάποιοι (δημοτικοί σύμβουλοι και καταστηματάρχες) επιδόθηκαν σε αφόρητες πιέσεις αφήνοντας μέχρι το τέλος ανοικτό το ενδεχόμενο να διασχίζουν αυτοκίνητα ακόμα και την πλατεία Ελευθερίας, η πρωτοφανής αντίδραση του κόσμου και οργανωμένων συνόλων διασφάλισε την καθολική απαγόρευση της διέλευσης μηχανοκίνητων οχημάτων, δημιουργώντας και την αυτονόητη εντύπωση πως η απαγόρευση θα επεκτείνετο και στην Κωστάκη Παντελίδη. Αυτό άλλωστε υπαγόρευε, όχι μόνο η κοινή λογική, αλλά και το Σχέδιο Κινητικότητας της περιοχής (2017), που αναδείκνυε την οδό Παντελίδη ως αναπόσπαστο κομμάτι της πλατείας. Όχι όμως τα μεμονωμένα συμφέροντα. Γι’ αυτό και χρειάστηκε μια ακόμα τεράστια αντίδραση από την κοινωνία για να αναγκάσει τον δήμο με ανακοίνωσή του να ανοίξει τη συζήτηση του θέματος.
Το ερώτημα που τέθηκε από την αρχή ήταν σε τι αποσκοπεί η πρόσβαση οχημάτων από την Κωστάκη Παντελίδη, ένας δρόμος 200 μέτρων που ενώνει την πλατεία Ελευθερίας με την πλατεία Σολωμού. Για να πηγαίνουν πού; Πρόκειται για οδό που ενώνει τις δύο κύριες πλατείες της πόλης και προσφέρει ασφαλή διάβαση από τον σταθμό λεωφορείων προς τους πεζόδρομους. Για μια κίνηση η οποία έρχεται σε αντίθεση με το Σχέδιο Βιώσιμης Κινητικότητας του ίδιου του δήμου. Η οποία κινείται ενάντια στην πρόταση του ΕΤΕΚ (Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου). Ενάντια στις θέσεις του ΕΒΕΛ και της ΕΤΑΠ. Ενάντια στη θέληση 3.500 δημοτών της Λευκωσίας που μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας απαίτησαν την πεζοδρόμηση της Κωστάκη Παντελίδη, των παραπληγικών και άλλων φορέων.
Το ποιο σημαντικό όμως είναι ότι κανένα πειστικό επιχείρημα δεν δόθηκε από μέρους του δήμου. Αντίθετα, αρκετά από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκαν δημοτικοί σύμβουλοι ήταν από ανυπόστατα μέχρι φαιδρά. Λέχθηκε ότι θα πρέπει να προηγηθούν ρυθμίσεις στη Ρηγαίνης, η οποία θα είναι η μόνη έξοδος από την πλατεία, ώστε να μπορεί να αντέξει μεγαλύτερη κυκλοφοριακή κίνηση. Και βέβαια, δεν υπήρξε καμιά απόφαση, ούτε για τον χαρακτήρα και μέγεθος των ρυθμίσεων αυτών, ούτε για τον χρονικό ορίζοντα. Το ίδιο όμως το Υπουργείο Μεταφορών δήλωσε ότι η πεζοδρόμηση της Κ. Παντελίδου δεν προκαλεί οποιαδήποτε κυκλοφοριακά προβλήματα, συμβάλλει μάλιστα στην καλύτερη λειτουργία της πλατείας. Περιφερειακός δρόμος άλλωστε δεν είναι η Κ. Παντελίδη, αλλά η Στασίνου/Ομήρου. Λέχθηκε επίσης ότι θα πρέπει πρώτα ο δήμος να επιλύσει το πρόβλημα της στάθμευσης, να ολοκληρωθούν οι χώροι στάθμευσης της Ομήρου και του παλαιού ΓΣΠ, και στη συνέχεια να συζητηθούν οι πεζοδρομήσεις. Πως επηρεάζει, όμως, η πεζοδρόμηση της Παντελίδου; Μήπως προσανατολίζονταν να βάλουν παρκόμετρα στη συγκεκριμένη οδό; Ότι η πεζοδρόμηση της Κωστάκη Παντελίδη θα συζητείτο σε μεταγενέστερο στάδιο; Ποιος ήταν όμως ο λόγος να συζητηθεί μετά τη διάνοιξη της οδού σε αυτοκίνητα; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ειλικρινά ότι θα μπορούσε να πεζοδρομηθεί ένας δρόμος μετά που θα είχε επιτραπεί η διέλευση οχημάτων;
Τι είναι αυτό που βλέπουν ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο και δεν βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών; Τι είναι τα εμπόδια που βλέπουν που δεν βλέπει το Υπουργείο Μεταφορών; Πώς γίνεται να δηλώνεις πως θέλεις να αποθαρρύνεις την είσοδο του ιδιωτικού αυτοκινήτου στο κέντρο και την ίδια ώρα να κόβεις την κεντρική πλατεία της πόλης με αυτοκίνητα;
Περισσότερο από την απόφαση, όμως, ήταν αυτή η αίσθηση κοροϊδίας. Με την πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων, αλλά και τον δήμαρχο, να δηλώνουν ότι τάσσονται εναντίον της διακίνησης οχημάτων στη συγκεκριμένη οδό, ενώ εκμεταλλευόμενοι μια απόφαση που λήφθηκε πριν 7 χρόνια και ότι στην Παντελίδου πάντα επιτρέπονταν τα οχήματα, χώριζαν την πλατεία στα δύο. Δημιουργώντας την πεποίθηση ότι κάποιοι για μια ακόμα φορά επιδίωκαν να βάλουν τα συμφέροντα και θέλω κάποιων λίγων πάνω από αυτά τις συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Η αντίδραση του κόσμου ανοίγει εκ νέου τον διάλογο για το τι Λευκωσία θέλουμε. Οι δημοτικοί σύμβουλοι, αν μη τι άλλο, καθίστανται ξανά υπόλογοι. Αν αισθάνονται ότι θα πρέπει να επιτραπεί η διέλευση οχημάτων, θα πρέπει να εξηγήσουν τη στάση τους. Αν θεωρούν ότι η πεζοδρόμηση θα πρέπει για πρακτικούς λόγους να παραπεμφθεί για αργότερα, να ενημερώσουν ποια είναι τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Και με ποιες ασφαλιστικές δικλίδες θα τηρηθούν. Ποια είναι αυτά τα πρακτικά ζητήματα που εφόσον λυθούν θα ανοίξουν τον δρόμο για πεζοδρόμηση της οδού; Στη βάση ποιας λογικής και δεδομένων εκπονήθηκε το σχέδιο; Τι άλλαξε έκτοτε; Συγκεκριμένα. Με διαφάνεια. Δημόσια.
Η ανακοίνωση της Παρασκευής από τον Δήμο Λευκωσίας, μετά τις κινητοποιήσεις του κόσμου, για μια ακόμα φορά αποδεικνύουν το προφανές: Οι αποφάσεις λαμβάνονται στους πυρήνες της κοινωνίας και όχι στα δημοτικά συμβούλια ή στα δημαρχεία. Και είναι πάντοτε απείρως καλύτερες και πιο ευεργετικές για την πόλη. Αποδεικνύουν και κάτι άλλο. Ότι τα δικαιώματα της πλειοψηφίας υπερισχύουν αυτά της μειοψηφίας. Φτάνει να τα απαιτήσει αρκούντως δυναμικά. Η «υπερήφανη Λευκωσία» γεννιέται από υπερήφανους πολίτες.
