Αγκρισμένος (ξέρετε, από το angry) ο μουχτάρης του διπλανού χωριού, ανέβασε το παντελόνι ψηλά για να πιάνει μέσα και τη λιπώδη του κοιλιά, έσφιξε καλά τη ζώνη και ξεκίνησε μ’ ένα ανακατεμένο βήμα να τραβά για την πλατεία. Κουνούσε χέρια και πόδια, μιλούσε μόνος του και κλοτσούσε τις πέτρες που έβρισκε στον δρόμο. Η εικόνα του πελλού δεν ταίριαζε με το αξίωμά του, αλλά απέδιδε πλήρως τη συγκεκριμένη στιγμή. Έμειναν και οι υπόλοιποι να τον κοιτούν απορημένοι. Δυο-τρεις είπαν να τον ακολουθήσουν να μάθουν τι γίνεται. Από μια μικρή απόσταση όμως μπας και τους πάρουν κι αυτούς τα σκάγια.
Φτάνει που λέτε στην πλατεία και βλέπει από το απέναντι στενό να κατεβαίνει ο συνάδελφός του μουχτάρης που τον ειδοποίησαν οι δικοί του. Κι αυτός φουριόζος συνοδευόμενος από τρεις- τέσσερις παλληκαράδες που κάνουν κέφι αυτές τις φάσεις. Κι έτσι αλακατιασμένοι όπως πάνε και οι δύο, ανταμώνουν περίπου στη μέση. Ο πρώτος αγκρισμένος σηκώνει τα μανίκια, στρίβει το μουστάκι και ορμά φορτσαριστός με τη γνωστή κυπριακή ιαχή «κρατάτε με και θα κάνω φόνο»... Είναι ο μυστικός κωδικός των Κυπρίων που θέλουν να κάνουν φασαρία αλλά όχι καβγά γιατί φοβούνται ότι θα τις φάνε. Και, ταυτόχρονα, το σύνθημα στους δικούς τους να κάνουν πως τους συγκρατούν για να μην γίνουν ρεζίλι. Τα ίδια όμως κάνει και ο απέναντι. Κι αυτόν τον κρατάνε, υποτίθεται, σφιχτά οι δικοί του, κλοτσά και κάνει πως θέλει να ξεφύγει αλλά μόλις δει ότι λασκάρουν λίγο οι άλλοι, πισωπατά μήπως φάει καμιά αδέσποτη.
Πορτοκλοτσούν κάμποση ώρα και οι δύο, σηκώνουν σκόνη αλλά επί της ουσίας τίποτε. «Είσαι άνθρωπος εσύ ρε να πεις για μένα αυτά τα πράγματα;». «Γιατί εσύ είσαι καλλύττερος, ρε καραγκιόζη»... Και δώσ’ του μπρος και πίσω, σε απόσταση όμως ασφαλείας πάντα για λόγους αυτοπροστασίας. Και ξανά εκείνο το «κρατάτε με...», μπας και γίνει κανένα λάθος και γίνει πραγματικός ο καβγάς. Μέχρι που κουράζονται όλοι και αποχωρούν προς την κατεύθυνση που ήρθαν, με την αίσθηση ο καθένας ότι έκανε τα μούτρα του άλλου λιώμα...
Δεν ξέρω, αυτές οι εικόνες μου ήρθαν χθες. Δύο μουχτάρηδες (ώς εκεί όμως, τίποτα περισσότερο) που κάνουν τους παλληκαράδες χωρίς λόγο και αιτία. Και που εκτονώνονται για να τους δουν οι δικοί τους πόσο δυναμικοί είναι και δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Μπορεί να είναι και σενάριο για τη σειρά «Ιστορίες του χωρκού». Ή, καλύτερα, μπορεί να είναι η επόμενη πολιτική εκπομπή του ΡΙΚ...
