Εμβολιασμοί παιδιών: Ποιος αποφασίζει; Ο γονιός ή/και το παιδί; - Τι λέει η Επίτροπος Νομοθεσίας

Στο επόμενο διάστημα αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις διεθνώς, αλλά και τοπικά σχετικά με το εάν συστήνεται ή όχι να γίνεται εμβολιασμός για την covid19 στα παιδιά και από ποια ηλικία. Σύμφωνα με την Επίτροπο Νομοθεσίας, Λουΐζα Χριστοδουλίδου Ζαννέτου,  το συγκεκριμένο θέμα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής λόγω της διαφορετικότητας του συγκεκριμένου εμβολίου από  εμβόλια για άλλες νόσους.

Ποιος μπορεί να δώσει συγκατάθεση

Σύμφωνα με την κ. Χριστοδουλίδου, αυτός που έχει τη γονική μέριμνα, δηλαδή «ο γονέας έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για τον εμβολιασμό του παιδιού του», εφόσον τα θέματα υγείας των ανηλίκων εμπίπτουν στο δικαίωμα της γονικής μέριμνας.

Κάθε ιατρική πράξη που επιχειρείται σε ανήλικο προϋποθέτει συναίνεση και από τους δύο γονείς όταν η γονική μέριμνα ασκείται από κοινού. Η κ. Χριστοδουλίδου ανάφερε πως υπάρχει η δυνατότητα άσκησης πράξεων γονικής μέριμνας από τον ένα γονέα, εφόσον πρόκειται για συνήθεις πράξεις ή επείγουσες πράξεις. Η ίδια πιστεύει πως το συγκεκριμένο εμβόλιο δεν εμπίπτει ούτε σε συνηθισμένη πράξη ούτε έχει κάποιο επείγοντα χαρακτήρα και γι αυτό θα απαιτείται η συναίνεση και από τους δύο γονείς για να χορηγηθεί στο παιδί.

Διαφωνία για την απόφαση

Σε περίπτωση που υπάρξει διαφωνία μεταξύ των γονέων ή των διαζευγμένων ζευγαριών για τον εμβολιασμό του παιδιού, τότε θα πρέπει να αποταθούν στο δικαστήριο, για να παρθεί τελική απόφαση. Αυτό που προβληματίζει την κ. Χριστοδουλίδου είναι «εάν υπάρξει τέτοιο ζήτημα και χρειαστεί να αποταθούν οι γονείς στο δικαστήριο, κατά πόσον θα πρέπει να γίνει κάποια τροποποίηση στον νόμο προκειμένου να υπάρξει κάποιο χρονικό περιθώριο εντός του οποίου θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση, για να μην διαιωνίζεται το ζήτημα».

Άποψη ανήλικου

Όπως ανέφερε στο http://politis.com.cy η Επίτροπος Νομοθεσίας, ο εμβολιασμός είναι  πράξη που απαιτεί τη συναίνεση και του ενήλικα και του ανήλικου, αλλά δεν υπάρχει κάποια νομοθεσία για τα θέματα υγείας που να επιτρέπει στο παιδί να αναιρέσει την άποψη των γονέων. Άρα, η απόφαση λαμβάνεται από τους γονείς. Το ανήλικο  έχει γνώμη και πρέπει να ακούγεται όταν λαμβάνονται αποφάσεις για τον εαυτό του. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται πρέπει να αποσκοπούν στο τι είναι το καλύτερο για το συμφέρον του παιδιού. «Το τι είναι το καλύτερο για το παιδί πρέπει να λάβει υπόψη του ο γονιός, ο δικαστής, ο γιατρός και οποιοσδήποτε θα πάρει αποφάσεις για το παιδί» επισημαίνει η κ. Χριστοδουλίδου. Διευκρίνισε  δε πως το παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να αποταθεί στο δικαστήριο σε περίπτωση που διαφωνεί με την απόφαση των γονέων του.

Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ο γονέας πρέπει να λάβει μια επαρκής ιατρική ενημέρωση από τους ειδικούς  ή από οποιαδήποτε καμπάνια που θα γίνει από το Υπουργείο Υγείας, προκειμένου να λάβει την ορθή απόφαση για το συμφέρον του παιδιού, συμπλήρωσε  η κ. Χριστοδουλίδου, προσθέτοντας παράλληλα ότι οι γονείς -στην απόφαση για το παιδί τους- θα πρέπει να προσβλέπουν στο συμφέρον του τέκνου τους και να μη προβάλλουν στο παιδί, καθώς και αντιλήψεις δικές του. Μπορεί για παράδειγμα ένα παιδί να χρειάζεται να λάβει το εμβόλιο ενώ ένα άλλο όχι, κατέληξε η Επίτροπος Νομοθεσίας.