Λέσβος και Χίος θα σας εκπλήξουν, ανέλπιστα αλλά με ευκολία

Το πρωί της 8^ης Ιουνίου στο αεροδρόμιο της Λάρνακας έλεγα στους τρεις καλούς συνάδελφους που ταξιδεύαμε μαζί πως ακόμα ένα ταξίδι στην Ελλάδα, την οποία έχω επισκεφθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν στις προτεραιότητες μου. Αφού όμως έλαβα την πρόσκληση για ένα ταξίδι προς τη Λέσβο και τη Χίο, δύο νησιά που η αλήθεια είναι πως δεν είχε περάσει μέχρι εκείνη τη στιγμή από το μυαλό μου να τα επισκεφθώ, αποφάσισα να την αποδεχτώ. Και το μόνο βέβαιο είναι πως δεν το μετάνιωσα στιγμή.

Η εκδρομή μας διήρκησε έξι μέρες και ο χρόνος μοιράστηκε ακριβώς στη μέση. Τρία βράδια στη Λέσβο και τρία στη Χίο. Δύο νησιά με άφθονο πράσινο, πολλούς γραφικούς οικισμούς και φυσικά υπέροχη θάλασσα. Μια συνταγή ικανή να φέρει τη γαληνή στη ψυχή και να ταξιδέψει το μυαλό. Σίγουρα οι λίγες μέρες στο κάθε ένα δεν μας έφθασαν για να εξερευνήσουμε την κάθε απόκρημνη γωνιά τους, ήταν όμως υπεραρκετές για να πάρουμε μια γεύση από την αστείρευτη ομορφιά τους. Τόσο όσο, ώστε να θέλουμε να τα επισκεφθούμε ξανά.

Σε αυτό το φανταστικό ταξίδι μας προσκάλεσε ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (Γραφείο στην Κύπρο), εξασφαλίζοντας μας τέσσερις άνετες και συνεπείς πτήσεις με αεροσκάφη της Aegean Airlines, καθώς και ένα ακτοπλοϊκό εισιτήριο από το ένα νησί στο άλλο. Την ευθύνη για το πρόγραμμα και όσα ενδιαφέροντα εξερευνήσαμε την είχε η Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου, η οποία εκπροσωπείτο καθημερινά από άτομα που μας πρόσφεραν παρέα, φιλοξενία αλλά και πολλές γνώσεις και πληροφορίες σε σχέση με τα δύο νησιά. Για την ξενάγηση μας υπεύθυνες ήταν δύο εξαιρετικές κυρίες (μία για κάθε νησί) με κοινό όνομα (Ρένα), τι οποίες και υπερευχαριστούμε, αφού μας έδωσαν την ευκαιρία να μάθουμε αμέτρητα πράγματα, απαντώντας με ευκολία, υπομονή και πολύ χιούμορ σε ό, τι μας κατέβαινε στο μυαλό.

Λέσβος: Το νησί του ούζου και της Σαπφώς

Shutterstock

Το απόγευμα της Πέμπτης 8 Ιουνίου προσγειωθήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, πρωτεύουσας της Λέσβου, το οποίο φέρει το όνομα του Οδυσσέα Ελύτη λόγω της καταγωγής της μητέρας του. Στη Λέσβο άλλωστε θα βρείτε και το εμβληματικό αρχοντικό του παππού του (οικία Αλεπουδέλη), το οποίο ωστόσο δεν είναι ανοικτό για το κοινό. Εμείς όμως, λόγω της δημοφιλούς μας ξεναγού Ρένας, καταφέραμε να τρυπώσουμε και να ξεκλέψουμε μερικές ματιές και κάποια κλικς.

Το αρχοντικό του Οδυσσέα Ελύτη

Στη διαδρομή προς το ξενοδοχείο «Zaira Boutique Hotel» το οποίο μας φιλοξένησε για τρία βράδια και το ευχαριστούμε ιδιαιτέρως, παρατηρούμε πως βρισκόμαστε σε μια περιοχή γεμάτη από αρχοντικά, τα οποία συνδυάζουν την κλασική ελληνική αρχιτεκτονική με ευρωπαϊκά στοιχεία. Στην πορεία αντιλαμβανόμαστε πως τα αρχοντικά δεν τα συναντάμε μόνο στην πρωτεύουσα Μυτιλήνη, αλλά και σε διάφορες άλλες περιοχές. Μια από αυτές και η Πέτρα, στην οποία μπορεί να επισκεφθεί κανείς το αρχοντικό της Βαρελτζήδαινας, το οποίο λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.

Αφού αρχικά τακτοποιηθήκαμε στο «Zaira Boutique Hotel», το οποίο παλιά λειτουργούσε ως ελαιοτριβείο αλλά και ως καταφύγιο Μικρασιατών προσφύγων, επιβιβαστήκαμε ξανά στο μικρό τουριστικό βανάκι, το οποίο οδηγούσε ο πάντα εύθυμος Αντώνης, με προορισμό την Αγιάσο. Ένα γραφικό και παραδοσιακό ορεινό χωριό. Εκεί επισκεφθήκαμε τα μουσεία ξύλινης κούκλας και παλαιών επαγγελμάτων, ενώ ανάψαμε κεράκι στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αγιάσου. Το πρώτο μας βράδυ στη Λέσβο έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Μας βρήκε σε ένα δροσερό σταυροδρόμι στην Αγιάσο, καθήμενους σε μια υπέροχη ταβέρνα με όνομα «Σταυρί του Παπέλη». Εκεί γευτήκαμε τους καταπληκτικούς παραδοσιακούς μεζέδες που μας σέρβιραν, συνοδεύοντας τους με μερικά ποτηράκια από τοπικής παραγωγής λεσβιακό ούζο και με ατέλειωτες ιστορίες και κουβέντες.

Η δεύτερη μας μέρα στην Λέσβο ξεκίνησε με μια πανέμορφη διαδρομή προς το Σιγρί, εκεί όπου επισκεφθήκαμε το Sigri Olive Mill, μια πράσινη επένδυση με 2500 στρέμματα έκταση, 40000 ελαιόδεντρα και 2000 άλλα δέντρα. Ένα ελαιοτριβείο πρότυπο, από τα πιο σύγχρονα στην Ευρώπη. Εκεί μας υποδέχθηκε η πρόεδρος του συλλόγου Ελαίας Νήσος Λέσβος και αντιπρόεδρος της Falcon AE, Φωτεινή Τιρπιντίρη, σύζυγος του γνωστού Μυτιληνιού επιχειρηματία, Αντώνη Τιρπιντίρη. Η κα Τιρπιντίρη αφού μας εξήγησε τα πάντα για τον καινοτόμο αυτό χώρο, ακολούθως μας καθοδήγησε σε μια βόλτα προς τον ελαιώνα. Η επίσκεψη μας εκεί έκλεισε με μια μοναδική εμπειρία γευσιγνωσίας, όπου δοκιμάσαμε ποικιλίες ελαιόλαδου που παράγεται εκεί, συνοδεύοντας το με διάφορα ντόπια και ολόφρεσκα προϊόντα.

Φεύγοντας από το Σιγρί βρεθήκαμε μπροστά από κάτι πρωτόγνωρο. Ανηφορήσαμε ανάμεσα στα δέντρα και στο πράσινο, κατηφορίσαμε όμως αντικρίζοντας μια περίεργη ξηρασία. Βρισκόμασταν στις παρυφές ενός από τα δύο μεγαλύτερα απολιθωμένα δάση στον κόσμο. Ένα στη Λέσβο και ένα στην Αριζόνα της Αμερικής. Το απολιθωμένο δάσος προέκυψε μετά από έντονη υφαιστιακή δραστηριότητα πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια!

Απολιθωμένοι κορμοί βρίσκονται διάσπαρτοι σε μία έκταση 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περικλείεται από τους οικισμούς Σίγρι, Ερεσός και Άντισσα στη δυτική Λέσβο. Όλα τα «μυστικά» του εντυπωσιακού θεάματος που είχαμε μπροστά στα μάτια μας, τα μάθαμε στο πρότυπο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.

Απολιθωμένος κορμός στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου

Το ηλιοβασίλεμα μας βρήκε σε μια από τις πιο όμορφες και ανεπτυγμένες παραθαλάσσιες περιοχές του νησιού, στην Ερεσό. Εκεί θα βρει κανείς μια από τις πιο μεγάλες και ωραίες παραλίες της Λέσβου, με κρυστάλλινα νερά και χρυσαφένια αμμουδιά. Πάνω από την παραλία υπάρχουν πολλά και ποιοτικά μαγαζιά, ώστε οι επισκέπτες να απολαύσουν φαγητό, γλυκό, ή ποτό, όπως το «Σούλατσο» που μας σέρβιρε φρεσκότατο ψάρι. Στην Ερεσό γεννήθηκε και η πασίγνωστη ποιήτρια Σαπφώ, η ιστορία της οποίας έχει σημαδέψει ολόκληρο το νησί της Λέσβου, ως η πιο εμβληματική προσωπικότητα που γέννησε ποτέ ο τόπος.

Ερεσός

Ηλιοβασίλεμα στην Ερεσό

Την τρίτη μας μέρα στη Λέσβο κατευθυνθήκαμε προς τον γραφικό οικισμό Μόλυβο με πλακόστρωτους πεζόδρομους, όπου περιηγηθήκαμε στο κάστρο, το χαμάμ και το λιμάνι. Λίγο μετά το μεσημέρι φάγαμε σε μια ψαροταβέρνα με θεσπέσια θαλασσινά και όνομα «Μαϊστράλι». Με γεμάτα τα στομάχια αναχωρήσαμε για ένα από τα πολλά προσκυνήματα που κάναμε σε εκκλησιές σε ολόκληρο το ταξίδι. Το συγκεκριμένο όμως ήταν ίσως το πιο ξεχωριστό, στο μοναστήρι Ταξιάρχη στην Μανταμάδο. Εκεί θα βρει κανείς την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που είναι φτιαγμένη από πηλό και αίμα. Πριν φύγουμε, απολαύσαμε και τους θεσπέσιους λουκουμάδες που σερβίρονται σε μια καφετέρια έξω από το μοναστήρι μαζί με τον καθιερωμένο μας απογευματινό καφέ. Το βράδυ μας φιλοξένησε για γκουρμέ δείπνο στα Λαδάδικα -περιοχή όπου σφίζει από νυχτερινή ζωή- το εστιατόριο cocktail bar HOME.

Εικόνα Ταξιάρχη Μαντάμαδου

Η εμπειρία μας στη Λέσβο έκλεισε το πρωί της Τέταρτης ημέρας, με μια μοναδική περιήγηση στο μουσείο του ούζου που βρίσκεται στο Πλωμάρι, εξού και το όνομα της πασίγνωστης μάρκας που απολαμβάνουμε και στην Κύπρο. Μάθαμε για την ιστορία του ούζου, μυρίσαμε διάφορα συστατικά του, μας έδειξαν τον χώρο της εμφιάλωσης και φυσικά μας εξήγησαν την πολύ σημαντική διαδικασία της απόσταξης. Μετά από όλα αυτά, δεν θα μπορούσαμε να μην καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι, τσιμπώντας και πίνοντας, ούζο με φρέσκα ντόπια μεζεδάκια. Αφού τελειώσαμε από την απολαυστική -για εμένα τουλάχιστον- εμπειρία στο μουσείο, φάγαμε νόστιμα πιάτα στο εστιατόριο του πεντάστερου ξενοδοχείου Porto Plomari. Αυτό ήταν και το τελευταίο μας γεύμα στη υπέροχη Λέσβο, αφού το απόγευμα μας περίμενε το πλοίο για να μας οδηγήσει στον δεύτερο προορισμό μας, τη Χίο.

Χίος: Το νησί της μαστίχας θα σε ξεκουράσει

Φθάνοντας στο λιμάνι της Χίου

Γύρω στις 9 το βράδυ της Κυριακής, το πλοίο μας αγκυροβόλησε στη Χίο, μετά από μια όμορφη θαλάσσια διαδρομή, στην οποία απολαύσαμε και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα από το κατάστρωμα. Με το που κατεβήκαμε μας υποδέχτηκαν δύο ευγενέστατες κυρίες από την Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου, μαζί με τον Κίμωνα, τον οδηγό του μικρού λεωφορείου που θα μας κουβαλούσε παντού τις επόμενες ημέρες. Αμέσως μας οδήγησαν μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω, στο ξενοδοχείο Chios Chandris που μας φιλοξένησε και το ευχαριστούμε ιδιαιτέρως, το οποίο βρίσκεται, σχεδόν κυριολεκτικά, πάνω στη θάλασσα του λιμανιού. Εκεί αποθέσαμε τις αποσκευές μας, κάναμε ένα γρήγορο ντους και ευθύς αναχωρήσαμε για το γραφικό κάστρο της Χίου, εκεί όπου απολαύσαμε παραδοσιακούς μεζέδες σε ένα δροσερό ταβερνάκι.

Το πρώτο μας πρωινό στη Χίο άρχισε, όπως ήταν λογικό, με άφθονη μαστίχα! Κατευθυνθήκαμε προς το Μουσείο Μαστίχας στην περιοχή των μαστιχοχωρίων, στον δρόμο για τα οποία μας αγκάλιαζε ένα πλήθος από μαστιχόδεντρα. Το προϊόν αυτό είναι συνυφασμένο με τη Χίο και τη φήμη της και η τεχνογνωσία της είναι εγγεγραμμένη από την UNESCO στον Αντιπροσωπευτικό κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Στο Μουσείο Μαστίχας θα τα μάθετε όλα για την ιστορία του προϊόντος, καθώς και τον τρόπο που μέσω της καλλιέργειας του σκίνου, συλλέγεται αργότερα η μαστίχα.

Φεύγοντας από το Μουσείο, επισκεφθήκαμε λίγο πιο κάτω την περίφημη παραλία «Μαύρα Βόλια». Η παραλία αυτή είναι γνωστή για τα μαύρα αλλά απαλά βότσαλα που βρίσκονται μέσα και έξω από το νερό, τα οποία την καθιστούν ιδιαίτερα ξεχωριστή. Ακολούθως κάναμε στάση σε δύο από τα πανέμορφα Μαστιχοχώρια, το Πυργί και τα Μέστα. Το μεσαιωνικό Πυργί με την μοναδική διακόσμηση, θα σε μαγέψει και τα «ξυστά» γεωμετρικά σχέδια στις προσόψεις των σπιτιών θα σε εντυπωσιάσουν. Μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Πυργί είναι τα Μέστα, ένα χωριό που είναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο. Τα πυκνοκατοικημένα πέτρινα σπίτια και οι επιβλητικές καμάρες θα σου κινήσουν το ενδιαφέρον και θα κάνουν τη βόλτα σου ιδιαίτερη. Λίγο μετά το μεσημέρι επισκεφθήκαμε τη δημοφιλή παραλία της «Κώμης», όπου απολαύσαμε και γεύμα από πεντανόστιμα θαλασσινά σε μια ψαροταβέρνα δίπλα στο κύμα.

Μαύρα Βόλια - Η φημισμένη παραλία της Χίου

Αφού σχεδόν… σκάσαμε για άλλη μια φορά σε αυτό το ταξίδι από φαγητό και ποτό, επιστρέψαμε πίσω στο λιμάνι όπου ξεκουραστήκαμε για λίγο στο ξενοδοχείο. Αργά το απόγευμα αναχωρήσαμε για περιήγηση στον Κάμπο και επισκεφθήκαμε το περιβόλι «Citrus» με ένα αρχοντικό που χρονολογείται από το 1742 και το Μουσείο «Citrus Memories», στο οποίο μάθαμε όλα όσα θέλαμε για την ιστορία των εσπεριδοειδών της Χίου. Το βράδυ μας βρήκε στο ψαροχώρι της Λαγκάδας, όπου σε εστιατόριο της περιοχής μας φίλεψαν ό,τι ποθούσε το κατά τα άλλα αρκετά γεμάτο μας στομάχι, αλλά και όσα έπρεπε να δοκιμάσουμε ώστε να μην αφήσουμε τίποτα που αξίζει… να πέσει κάτω.

Η επομένη ήταν η τελευταία γεμάτη μέρα του ταξιδιού. Ξυπνήσαμε και μας περίμενε στο λόμπι του ξενοδοχείου ο οδηγός μας Κίμωνας, ο οποίος μας οδήγησε για αρχή στο σημαντικότερο μοναστήρι της Χίου, την Νέα Μονή, με έτος ίδρυσης το 1024! Προστατεύεται από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε σε έναν από τους πιο ξεχωριστούς προορισμούς ολόκληρης της εκδρομής, στον Ανάβατο, γνωστός και ως ο «Μυστράς του Αιγαίου». Αντικρίζοντας τον από κάτω, πριν φθάσουμε εκεί, βρεθήκαμε μπροστά σε κάτι μοναδικό και εντυπωσιαστήκαμε ακόμη περισσότερο όταν η ξεναγός μας Ρένα μας ενημέρωσε πως εκεί πάνω κατοικεί σήμερα μόνη της μια ηλικιωμένη κυρία, η κυρία Σμαράγδα. Η ιστορία της ωστόσο παραμένει ένα τοπικό μυστήριο, αφού η ίδια δεν αποκαλύπτει πολλά για τη ζωή και τον βίο της. Τη συναντήσαμε σε ένα μικρό καφενείο της περιοχής, όπου γευτήκαμε όλοι μας από μια μερίδα υπέροχους, ζουμερούς και ταυτόχρονα τραγανούς λουκουμάδες, οι οποίοι ομολογώ πως απέκτησαν μια ξεχωριστή θέση στις αναμνήσεις που κράτησα από το ταξίδι.

Ο Ανάβατος από χαμηλά

Η θέα από το κάστρο στον Ανάβατο

Με τη γλυκάδα από τους λουκουμάδες στο στόμα, πήραμε στη συνέχεια τον δρόμο για άλλο ένα μεσαιωνικό χωριό του νησιού, τα Αυγόνυμα, όπου ήπιαμε ένα καφέ και κάποιοι αναψυκτικό. Ακολούθως καταλήξαμε στην αμμώδη παραλία Λίθη για να κάνουν μπάνιο όσοι ήθελαν. Εκεί απολαύσαμε ακόμα ένα μεσημεριανό γεύμα σε εστιατόριο της περιοχής, πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το λιμάνι.

Μετά από μια σύντομη ανάκτηση δυνάμεων, το τελευταίο μας απόγευμα το περάσαμε ανέμελοι στην περιοχή του λιμανιού, κάνοντας και μια βόλτα από την Απλωταριά, εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο της αγοράς στο νησί. Το βράδυ χορτασμένοι πια από αναμνήσεις σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, φάγαμε το τελευταίο μας δείπνο σε φημισμένο εστιατόριο του λιμανιού, αναπολώντας διάφορες στιγμές που περάσαμε μαζί με τους καλούς συνάδελφους, ευγνώμονες για την εμπειρία και τη γνωριμία μεταξύ μας.

Το επόμενο πρωί αγουροξυπνημένοι, έπρεπε δυστυχώς να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής στην Κύπρο. Λέσβος και Χίος θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, αφού όπως έγραψα και στην αρχή αυτού του κειμένου, ήταν δύο νησιά που δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου να τα επισκεφθώ. Η ζωή όμως είναι γεμάτη εκπλήξεις και ως γνωστό… «τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις».