Θυμηθείτε το Imagine, αν το φέρει ο Μυλωνάς στην Επιτροπή Παιδείας. Θα καταλάβετε γιατί ο Αττίλας, που τον προσκάλεσαν οι ίδιοι με τους σημερινούς εθνοφύλακες, δεν αποτινάσσεται από τη ράχη του Πενταδάκτυλου. Χρόνια πολλά ο βορράς τουρκικός ο νότος όμηρος. Ας έλθουμε όμως στην πενταμερή. Οι διαπραγματευόμενοι ακολούθησαν την ίδια τακτική. Αντί προτάσεων έριχναν βαρέλες εντυπωσιασμού. Ο στόχος ήταν κοινός! Περίεργο γιατί, Τατάρ και Τουρκία τους βόλευε η σκόνη που εσηκώνετουν. Ήθελαν να κερδίσουν χρόνο. Η πλευρά μας έριχνε βαρέλες γιατί δεν ήξερε τι μπορούσε να κάμει. Περίμεναν όμως με τη σκόνη που δημιουργούσαν ότι δεν θα καταλαβαίναμε τι έγινε. Η σκόνη όμως ήταν λεπτή. Η διαφάνεια μαζί με τις δηλώσεις που ακολούθησαν, αγχώδεις με προσποιητό χαμόγελο και ακόμα πιο προσποιητό ενθουσιασμό, επέτρεψε να αντιληφθούμε τα μηδενικά. Δική μας ευθύνη να σκεφτούμε την πλευρά μας. Από καταβολής Κυπριακής Δημοκρατίας, οι περισσότεροι που ασχολήθηκαν ή ασχολούνται με την πολιτική θεωρούν τους πολίτες, τον λαό, αρνιά. Πιστεύουν ότι μας λείπουν ικανότητες, δυνατότητες να αντιλαμβανόμαστε τις πραγματικότητες για να μπορούμε να κρίνουμε. Τους χαλώ τον ύπνο. Τη γλυκύτητα της εξουσίας τη θέλουν για δικούς τους σκοπούς, όχι γιατί αγαπούν την Κύπρο και τους ανθρώπους της. Εγκατεστημένοι στον λόφο εξουσίας σε πύργο, επαύλεις και μοναστήρια με Αρχιεπισκόπους, πιστεύουν εμείς τα αρνιά ευτυχισμένα είμαστε τρώγοντας ή καπνίζοντας χόρτο. Άκρον άωτον της υποτίμησης. Πιθανώς να είναι δικαιολογημένοι, αφού μας βλέπουν να τους ψηφίζουμε και να τους ανεχόμαστε. Το να ψηφίζουμε φυσικά Φειδία και να δίδουμε δημοφιλία στον τέως Γενικό Ελεγκτή, δεν φοβούνται για τα προνόμιά τους, ξέρουν ότι θα ξεφουσκώσει. Ο λαός δεν θα δει καλό, ούτε από την αφέλεια του Φειδία, ούτε από τον ναρκισσισμό του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Έφεραν το Κυπριακό με τετραπληγία, στην εντατική και αναπνευστήρα. Τώρα δεν έχουν την ειλικρίνεια και το θάρρος να ζυγίσουν το βάρος που μας φόρτωσαν, ούτε το θάρρος να πάρουν αποφάσεις που θα δώσουν οξυγόνο και θα σηκώσουν τη μαρμαρόπλακα από το στήθος της πατρίδας. Αύριο για τον Νίκαρο.
