Διαχείριση και χρόνος

Ητελευταία συνάντηση των δύο ηγετών στην Κύπρο με αντικείμενο τη συμφωνία για νέους διόδους, για ένθεν και ένθεν μετακινήσεις από τη γραμμή αντιπαράταξης, δεν προσέφερε κανένα στοιχείο αισιόδοξης προοπτικής για πρόοδο στο συγκεκριμένο θέμα. Από την εμμονή του Ερσίν Τατάρ να γίνει αποδεκτή μόνο η πρότασή του για τη διάνοιξη οδοφραγμάτων στη Μια Μηλιά και στη Λουρουτζίνα, έως την απρόσμενη ενσωμάτωση από τον Νίκο Χριστοδουλίδη και άλλων στοιχείων, μέτρων καλής θέλησης, πέραν της ευρείας πρότασής του για τα οδοφράγματα, στην ουσία δεν υπήρξε κανένας δημόσιος προβληματισμός από τις πλευρές ώστε κινηθεί παραπέρα η διαδικασία.

Με την προοπτική στα θέματα χαμηλής πολιτικής μεν αλλά ιδιαίτερης σημασίας δε, όπως είναι τα οδοφράγματα, να βρίσκεται κοντά στο αδιέξοδο, το μόνο που μπορεί να κινήσει κάπως τη συζήτηση είναι ότι καμία εκ των πλευρών δεν θα ήθελε να επωμισθεί ακόμη και ισοβαρή ευθύνη για πιθανή αποτυχία.

Αυτό προφανώς επιθυμούν να εκμεταλλευτούν τα Ηνωμένα Έθνη και ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα στη Λευκωσία, Κόλιν Στιούαρτ, ο οποίος επιχειρεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα μια νέα προσπάθεια για να πάρει από τις πλευρές όλα εκείνα τα οποία χρειάζεται σε σχέση με τα οδοφράγματα και τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως στίγματα, έστω, πρόοδου.

Τα Ηνωμένα Έθνη όπως και οι πλευρές, κυρίως ο Νίκος Χριστοδουλίδης, δεν συνδέουν τα επόμενα βήματα για την ουσία του Κυπριακού με την πρόοδο σε σχέση με νέες διόδους. Ωστόσο η ελληνοκυπριακή πλευρά θα προτιμούσε μια συμφωνία η οποία να προλειάνει το έδαφος για την αμέσως, μετά τη συνάντηση εκ νέου των δύο ηγετών, άφιξη της Αναπληρώτριας ΓΓ του ΟΗΕ Ροζμαρι Ντι Κάρλο. Διαφορετικά είναι πασιφανές πως αν δεν βρεθεί φόρμουλα και συγκεκριμένες λύσεις στα σημεία διέλευσης, τότε είναι άξιον απορίας πάνω σε ποια βάση μπορεί να αρχίσει η διαβούλευση για την ουσία.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υποχρέωση να κινηθεί όσο το δυνατόν πιο πειστικά, με ρηξικέλευθες ιδέες οι οποίες να είναι ικανές να δώσουν αποτέλεσμα και όχι απλώς να οχυρωθεί σε ένα καθεστώς επίρριψης ευθυνών, πιστεύοντας ότι αυτό μπορεί να του προσφέρει χρόνο. Να θυμάται, με λίγα λόγια, ότι είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία θα πρέπει σταθερά να επιμένει στο γεγονός πως ακόμη και μια δίοδος να ανοίξει στην επικοινωνία με τις κατεχόμενες περιοχές στην ουσία θα αποτελέσει ακόμη μια τρύπα στο τείχος που μοιράζει την πατρίδα μας. Να θυμάται ότι η όποια σχεδιασμένη διαχείριση του χρόνου κάποια στιγμή δεν θα είναι διαχειρίσιμη και θα μετατραπεί σε μπούμερανγκ για την ελληνοκυπριακή πλευρά και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.