Σε περίπτωση ανάγκης σπάστε το τζάμι

«Ο Γενικός Γραμματέας υπενθύμισε τη δέσμευση της Προσωπικής Απεσταλμένης του για την Κύπρο, κας María Angela Holguín Cuéllar, η οποία του υπέβαλε την τελική της έκθεση τον Ιούλιο. Εξέφρασε τη λύπη του που, παρά τις προσπάθειες και τη δέσμευση του Προσωπικού Απεσταλμένου του με τους δύο ηγέτες, πολιτικούς παράγοντες και την κοινωνία των πολιτών στο νησί, τις εγγυήτριες δυνάμεις και την ευρύτερη διεθνή κοινότητα, δεν βρέθηκε κοινό έδαφος μεταξύ των ηγετών στην πορεία προς το Κυπριακό. Ζήτημα», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση των ΗΕ μετά το άτυπο δείπνο.

Ανεξάρτητα των όσων ερμηνειών θέλουμε να δώσουμε το, «δεν βρέθηκε κοινό έδαφος», αν και αναμενόμενο, είναι αρνητική εξέλιξη όταν δηλώνεται από τον ίδιο το ΓΓ των ΗΕ.

Τα μόνα θετικά είναι πρώτον, το ότι ο ΠτΔ τήρησε σωστή στάση και δεύτερον, οι καλές ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορούν να αποφέρουν καρπούς. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Τ/κ ηγέτης πήγε στο δείπνο κατόπιν πιέσεων της Τουρκίας.

Τυπικά όμως ομιλούντες υπήρξε ναυάγιο, όπως συμπεραίνεται από την ανακοίνωση των ΗΕ. Δεν πέθανε το κυπριακό αλλά από την άλλη δεν σώθηκε. Η προοπτική της συνάντησης για άνοιγμα περαιτέρω σημείων διέλευσης και οι νέες άτυπες διευρυμένες συναντήσεις στο εγγύς μέλλον, χωρίς συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και ατζέντα, αν και δείχνουν συνέχιση του ενδιαφέροντος των ΗΕ δεν είναι αυτό που αυτή την στιγμή χρειάζεται το εθνικό θέμα.

Το εγγύς μέλλον, αν και παραπέμπει στο άμεσο μέλλον, θα εξαρτηθεί, αν θα είναι άμεσο ή απώτερο, από τις συγκυρίες που αλλάζουν συνεχώς. Η διαφαινόμενη ήττα Τατάρ και η πιθανή εκλογή του Τουφάν Ερχιουρμάν, τον επόμενο χρόνο, δίνει μια κάποια αμυδρή ελπίδα αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζουμε σε τι κατάσταση θα βρίσκονται τότε οι πραγματικότητες στο νησί . Με απλά λόγια όλα στον αέρα και στο περίμενε.

Όσο και αν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι στο παρόν στάδιο δεν υπάρχει καν ποτήρι.

Αν και υπάρχει πρόθεση να συνεχιστούν οι άτυπες, διευρυμένες αυτήν την φορά, συναντήσεις, ο Τ/κ ηγέτης δεν το είδε θετικά. Τώρα αν είναι 4+1 ή 5+1, δηλαδή με συμμετοχή της Βρετανίας η όχι, δεν έχει σημασία. Ας μην ξεχνούμε ότι σήμερα βρισκόμαστε στο 0+0.

Με την στάση του ο ΠτΔ έδειξε την αποφασιστικότητά του και αυτό είναι σημαντικό. Αν και θα μπορούσε να ρίξει στο τραπέζι πολύ τολμηρές προτάσεις δεν του δόθηκε η ευκαιρία με δεδομένη την στάση Τατάρ.

Βασικά, εκτιμώντας το αποτέλεσμα, έχουμε μπροστά μας αόριστα πράγματα με το τραγικό τέλμα στο κυπριακό να συνεχίζεται. Δηλαδή ότι χειρότερο για την πλευρά μας.

Μια απλουστευμένη εκτίμηση είναι το ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα την στιγμή που η άλλη πλευρά επιμένει στις θέσεις της. Μάλιστα το παιδαριώδες επιχείρημα είναι η εκ του πονηρού ερώτηση, «Τι θέλατε δηλαδή, να δεχθούμε λύση δυο κρατών;».

Οι της όποιας λύσης, οι της γονυκλισίας ή αν θέλετε τα ανανικά απομεινάρια, είναι οι μόνοι που αντιτίθενται στην λύση δυο κρατών. Διχοτομιστές, όπως ήδη έχει αποδειχθεί, είναι οι των μακροχρονίων, των προτάξεων, των σωστών περιεχομένων και της λογικής της αποτρεπτικής δύναμης. Προφανώς και εξ ορισμού, υπέρ της αξίωσης Τατάρ, είναι οι της άποψης, «Αυτοί απ’ εκεί και εμείς απ’ εδώ». Ας μην το προσπερνούμε επιπόλαια γιατί Ταταράδες υπάρχουν και στον νότο, περισσότεροι από τον βορρά.

Επανερχόμενος στο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, δυστυχώς υπάρχουν άσσοι στο μανίκι μας, που αν και δεν μπορέσαμε να τους εκμεταλλευτούμε, αυτό μπορεί να γίνει άμεσα.

Όσο μειοδοτικό και αν ακούγεται, στους κατ’ επάγγελμα πατριώτες, μπορούμε να εισηγηθούμε ή να ζητήσουμε επιδιαιτησία από τα ΗΕ και μάλιστα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Όταν δεν μπορείς να αναπνεύσεις ζητάς οξυγόνο. Δεν αφήνεσαι στο έλεος της τύχης.

Η διαχρονική κατάρα που λέγεται «επιδιαιτησία και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα», θα μπορούσε να ήταν για μας το οξυγόνο για να αναπνεύσουμε. Δυστυχώς ούτε οξυγόνο θέλουμε ούτε βοήθεια, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε προς το μοιραίο.

Με την επιδιαιτησία θα δείξουμε την αμέριστη εμπιστοσύνη μας στον Αντόνιο Γκουτέρες και παράλληλα θα μετατρέψουμε το κυπριακό σε διαφορά μεταξύ της Τουρκικής πλευράς και των ΗΕ. Όλες οι πιέσεις θα πέσουν πάνω τους.

Βέβαια υπάρχουν και φωστήρες, Κυπριακής εκτροφής, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο ΟΗΕ δεν είναι αντικειμενικός και μάλλον στηρίζει τις θέσεις της άλλης πλευράς. Τουρκόφιλους έχουμε αποκαλέσει όλους ανεξαιρέτως τους αντιπροσώπους και απεσταλμένους των ΗΕ.

Ότι και να προτείνουν τα ΗΕ, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι λύση δυο κρατών. Συνεπώς ότι και να εισηγηθούν θα είναι καλύτερο από την οριστική διχοτόμηση στην οποία οδηγούμαστε ολοταχώς.

Μπορεί η λύση που θα μπορούσαν να προτείνουν να μην είναι με σωστό περιεχόμενο αλλά σίγουρα θα έχει αντιδιχοτομικό περιεχόμενο. Ακόμα δεν θα είναι δίκαιη αλλά εδώ που φτάσαμε θα είναι σωτήρια. Μήπως η λύση που μας πρότειναν τον Απρίλιο του 2004 με το σχέδιο Ανάν, ως αποτέλεσμα της επιδιαιτησίας, δεν ήταν ευλογία μπροστά στην οριστική διαίρεση;

Το ότι το κυπριακό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον διεθνή παράγοντα ως θέμα εισβολής και κατοχής αποτελεί πλέον ανέκδοτο. Με τις πράξεις μας καταφέραμε το ακατόρθωτο. Από θύματα να μας εξισώνουν με τους θύτες. Αυτό όμως δεν είναι τυχαίο. Ας μην ξεχνούμε ότι από το 1963 μέχρι το 1974 υπήρξαμε κυριολεκτικά θύτες.

Επανερχόμενος στο θέμα της επιδιαιτησίας, υπάρχει ακόμα χρόνος για τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να το ζητήσει. Δυστυχώς είναι η μόνη διέξοδος. «Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια», λέει ο λαός. Ασφαλώς δεν εννοώ τον νυν ΠτΔ, αναφορικά με το μυαλό, αλλά αυτός θα πρέπει να τρέξει για να προλάβει την οριστική καταστροφή. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η μέχρι τώρα κατάρα της επιδιαιτησίας μπορεί να μετατραπεί σε σωτήρια επιλογή.

Λογικά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι την στιγμή που διαφαίνεται προοπτική με τις άτυπες πολυμερείς, δεν υπάρχει λόγος για να γίνει τέτοια κίνηση από πλευράς μας. Δυστυχώς και πάλι δεν αντιλαμβανόμαστε σωστά τις πραγματικότητες. Οι πολυμερείς στόχο έχουν να διερευνήσουν τις προοπτικές και όχι να λύσουν το Κυπριακό. Την στιγμή που εκτός της Τουρκίας, ο εχθρός μας είναι ο χρόνος δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε το εάν και εφόσον συμφωνήσουμε στις πολυμερείς για συνομιλίες και μετά το εάν και εφόσον έχουν αίσιο τέλος οι συνομιλίες. Μέχρι τότε, με τα τετελεσμένα να εδραιώνονται και την δημογραφική αλλαγή να μεγαλώνει ίσως η λύση πλέον να μην έχει έννοια.

Όλοι γνωρίζουμε το κόκκινο κουτί με γυαλί και ένα κουμπί, που υπάρχει σε δημόσιους χώρους, και γράφει, « In case of emergency break the glass».

Μήπως ήρθε η ώρα, στην έκτακτη και επικίνδυνη κατάσταση που βρισκόμαστε, να σπάσουμε το γυαλί και να πατήσουμε το κουμπί της επιδιαιτησίας;

Αντιλαμβάνομαι βέβαια την πρακτική δυσκολία. Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση Emergency και άλλοι βολεύονται και για χρόνια πολιτεύονται και υπάρχουν λόγω της κρίσιμης αυτής κατάστασης.