Τριμερής: Μπορούν οι πρακτικές που έφεραν τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως εδώ, να τον πάνε παρακάτω;

Ένα από τα βιβλία του Marshall Goldsmith με τίτλο «What got you here, won’t get you there: how successful people become even more successful» αναφέρει ότι, στην ουσία οι συμπεριφορές, οι δεξιότητες, οι συνήθειες που δυνατόν να φέρουν έναν άνθρωπο στην ηγεσία (σε ένα σημείο επιτυχίας), δεν σημαίνει ότι αυτή καθαυτή η ίδια συνταγή θα πάρει αυτόν τον ηγέτη σε μεγαλύτερες επιτυχίες. Πληροφοριακά, ο Marshall Goldsmith είναι ένας από τους σπουδαιότερους leadership coaches και η συμβολή του στην αλλαγή συμπεριφοράς των ηγετών ανά τον κόσμο είναι τεράστια.

Την ερχόμενη εβδομάδα, στις 15 Οκτωβρίου, ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα βρεθεί ενώπιον μιας πολύ κρίσιμης ιστορικής στιγμής για τον τόπο. Ο Πρόεδρος έχει ένα Σαββατοκύριακο μπροστά του να αποφασίσει τι είδους ηγέτης θέλει να είναι σε αυτή τη συνάντηση και γιατί. Είναι σημαντικό να έχει την αυτογνωσία, ότι αυτά που δρομολόγησε μέχρι να φτάσουμε στην τριμερή δεν θα έχουν καμία απολύτως βαρύτητα όταν καθίσει στο τραπέζι. Αυτό που οφείλει να αντιληφθεί ο ίδιος, αλλά και η κυβέρνησή του, είναι ότι μια τυχόν αποτυχία του δείπνου της ΝΥ θα φέρει τη διχοτόμηση όχι απλώς ένα βήμα πιο μπροστά αλλά θα αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά. Για αυτό καλά θα κάνουν τα ΜΜΕ αντί να ασχολούνται με την επιτυχία της «τιτάνιας» προσπάθειας να φτάσουμε στην τριμερή, να εστιάσουν στις συνέπειες που θα έχει η αποτυχία της και την ιστορική ευθύνη που θα αναλάβει ο Νίκος Χριστοδουλίδης.

Δυστυχώς, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και τα Ηνωμένα Έθνη, αντιμετωπίζουν την τριμερή με απαισιοδοξία. Ακόμα και το Εθνικό Συμβούλιο φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρεται να βάλει τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων, υποβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο, ότι μια νέα πολύχρονη απραξία στο Κυπριακό, όπως αυτή που ζούμε την 7ετία μετά το Γκραν Μουντανά, θα στείλει το μήνυμα παντού ότι το Κυπριακό είναι άλυτο (frozen conflict). Και έτσι κανείς πλέον δεν θα ασχολείται σοβαρά με το Κυπριακό και τότε η Κύπρος θα μείνει έρμαιο των μεγάλων και επικίνδυνων γεωπολιτικών αναταράξεων που συμβαίνουν στον κόσμο και ειδικά στην περιοχή μας. Αν μια τέτοια εξέλιξη βρίσκει τον Νίκο Χριστοδουλίδη σύμφωνο, στις 15 Οκτωβρίου η Κύπρος μας θα μπει σε νέες σοβαρές περιπέτειες που θα διαμορφώσουν ένα ακόμα πιο αβέβαιο και τολμώ να πω τρομακτικό σκηνικό. Χωρίς ίχνος κινδυνολογίας.

Οι γεωπολιτικές αναταράξεις στην περιοχή μας, ειδικά στο πιο γειτονικό μας κράτος, τον Λίβανο, τον εντάσσουν σε μια νέα ιστορική φάση. Οι «αντιπρόσωποι» της ιρανικής αδιαλλαξίας, Χεζμπολάχ και Χαμάς, έχουν ήδη ξεδοντιαστεί στρατιωτικά και τα μεγάλα αραβικά κράτη, Αίγυπτος, Σαουδικη Αραβία και χώρες του Κόλπου, μάλλον παρακολουθούν με ανακούφιση τις εξελίξεις. Και στο Ισραήλ η σκληρή αδιάλλακτη γραμμή επιβραβεύεται στέλνοντας την προσδοκία για λύση δύο κρατών στο άδηλο μέλλον. Αυτή την εξέλιξη θέλουν και για την Κύπρο μας; Γιατί όλες αυτές οι γεωπολιτικές αναταράξεις, σε συνδυασμό με την αποτυχία της τριμερούς, δημιουργούν τις συνθήκες ενός «domino effect» με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι η στρατηγική αντίληψη του Νίκου Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό εξαντλείται απλώς στη σύγκληση της τριμερούς και όχι στη διάρρηξη του αδιεξόδου και την προοπτική λύσης. Καλό θα ήταν να αντιληφθεί ο Πρόεδρός μας ότι η Τουρκία. αν και επέβαλε στον Τατάρ να συμμετάσχει σε αυτή την άτυπη τριμερή, εάν αυτή δεν οδηγήσει πουθενά, θα επιβεβαιωθεί στα μάτια της διεθνούς κοινότητας ως το διαλλακτικό μέρος και ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως ο αδύναμος. αναποφάσιστος ηγέτης που απλώς παίζει με τη διαδικασία φοβούμενος να μπει και να μιλήσει επί της ουσίας του Κυπριακού. Αν ένας στιβαρός πολιτικός συμβούλευε τον Νίκο Χριστοδουλίδη, πρώτιστα θα του έλεγε ότι παίζει λάθος και το παιχνίδι της ουσίας και το παιχνίδι των εντυπώσεων. Σε ό,τι αφορά τις εντυπώσεις, είναι σε απολύτως λάθος γραμμή. Γιατί, δυστυχώς, τον ενδιαφέρουν μόνο τα μικρά κόμματα που τον στηρίζουν και οι κολαούζοι του Προεδρικού. Αντί να τον ενδιαφέρουν πρώτα και πάνω απ όλα οι εντυπώσεις του Γκουτέρες, των Βρυξελλών, του Λονδίνου, του Βερολίνου, της Ουάσινγκτον και γιατί όχι και της Άγκυρας, εάν θέλει να πείσει ότι αποστασιοποιήθηκε από τη θέση του μέντορά του, Νίκου Αναστασιάδη, για λύση δύο κρατών.

Και αν όντως θέλει να μην μείνει στην ιστορία ως ο αναξιόπιστος Πρόεδρος που οριστικοποίησε τη διχοτόμηση, έστρεψε τον διεθνή και ευρωπαϊκό παράγοντα μακριά από το Κυπριακό και δημιούργησε τις συνθήκες ώστε ο κίνδυνος για περιπέτειες της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, είναι η στιγμή για φυγή προς τα μπρος. Αν δεν αντιληφθεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ότι η τριμερής απαιτεί έναν σοβαρό ηγέτη και όχι έναν ηγέτη εντυπώσεων, τότε η 15η Οκτωβρίου θα καταγραφεί στην ιστορία ως μια μαύρη μέρα για την Κύπρο μας, με όλη την ευθύνη να βαραίνει τον ίδιο.