Αν το πολιτικό σύστημα της Κύπρου ψάχνει από κάπου να πιαστεί για να κάνει restart μετά το σοκαριστικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου πέταξε ένα σωσίβιο.
Η έκκληση του Χριστόδουλου Πατσαλίδη για υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύουν την ανθεκτικότητα της οικονομίας δεν πρέπει να περάσει ως μια τυπική τοποθέτηση από την Κεντρική Τράπεζα. Ο εκάστοτε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας τονίζει τη σημασία αλλαγών και τομών που ενισχύουν την ανάπτυξη και κατ' επέκταση διασφαλίζουν τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, αλλά η έκκληση του κ. Πατσαλίδη απευθύνεται σε ένα διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον.
H εργασιοθεραπεία για κυβέρνηση και κόμματα είναι η καλύτερη οδός για να δείξουν ότι πράγματι έλαβαν το μήνυμα της κάλπης. Πέρα από την ανάγκη για πολιτική επιβίωση, οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι πράγματι χρήσιμες για να επιταχυνθεί η ανάκαμψη και να βελτιωθεί το επίπεδο των εισοδημάτων. Μιλάμε πολύ για την ακρίβεια σε υπεραγορές και στέγαση, για μέτρα στήριξης, για φορολογίες, αλλά η μόνιμη θεραπεία των συνεπειών της μετα-πανδημικής πληθωριστικής κρίσης δεν είναι άλλη από την αύξηση των εισοδημάτων. Το δε επιχείρημα περί καταβολής ΑΤΑ δεν αγγίζει ούτε τη μισή Κύπρο. Για τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους αποτελεί πρόκληση η επίκληση σε ένα όφελος που αφορά μια μικρή μερίδα εργαζομένων.
Σε αυτό το σημείο στο κάδρο μπαίνει η κυβέρνηση, η οποία παραμένει χαμένη στη διαχείριση της καθημερινότητας. Η πρωτοβουλία, όμως, για να τρέξουν οι μεταρρυθμίσεις ανήκει στην κυβέρνηση.
Και επειδή ο διορισμός του κ. Πατσαλίδη είναι φρέσκος, μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα έχει συζητήσει και με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, καθώς υπήρξε οικονομικός του σύμβουλος, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά.
Πρόσθετα, η κυβέρνηση μέσα από τη διαδικασία του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη συζητήσει και συμφωνήσει με τις Βρυξέλλες τι πρέπει να γίνει. Οι δε συστάσεις λαμβάνουν τη μορφή-απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών. Τα αναφέρουμε τα παραπάνω για να έχουμε όλοι τη γνώση ότι η πολιτική των μεταρρυθμίσεων δεν μας επιβάλλεται, αλλά αντίθετα τη συνδιαμορφώνουμε με τις Βρυξέλλες και την εγκρίνουμε με την ψήφο μας στο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών.
Ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι δύσκολος και με πολιτικό κόστος, ενώ τα οφέλη θα φανούν σε βάθος χρόνου. Η αδράνεια μοιάζει μια ελκυστική επιλογή. Δυστυχώς τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και οι ηγεσίες των κομμάτων πρέπει να αντιληφθούν ότι τους έλαχε ο κλήρος να κάνουν όσα δεν έπραξαν οι προκάτοχοί τους.
