Χαμηλές πτήσεις

Την εβδομάδα που μας πέρασε οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι αυτή η κυβέρνηση εδώ και πάνω από έναν χρόνο, από την εκλογή του Προέδρου, πασχίζει να κερδίσει τη στοιχειώδη εμπιστοσύνη του κόσμου. Αλλά, δεν φαίνεται να το πετυχαίνει. Δεν ξέρω πώς θα αισθανόμουν αν ήμουν στη θέση του Προέδρου. Σίγουρα, δεν θα αισθανόμουν καλά. Θα προσπαθούσα κιόλας να αντιληφθώ το γιατί. Θα ήθελα να εντοπίσω τι είναι αυτά που κάνω ή δεν κάνω και επιμένει η αρνητική εντύπωση για εμένα ως Προέδρου, αλλά και για την κυβέρνησή μου. Βέβαια, για να μπορεί κάποιος να κάνει αυτό τον αυτο-στοχασμό, πρέπει να επιτρέπει στον εαυτό του να δει τα αδύνατα-τυφλά του σημεία (αυτά που στο leadership ονομάζουμε blind spots). Αντί αυτού, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης κλείνει τα μάτια και τα αφτιά στις σειρήνες όπως παρακίνησε την κυβέρνησή του να κάνει κατά τον ανασχηματισμό πριν από μερικούς μήνες. Όπως φαίνεται όμως «τυφλώθηκε» και «κουφάθηκε» και ο ίδιος σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορεί να ακούσει ούτε τη δική του εσωτερική φωνή.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην εκλογή του, θα μπορούσαν και τώρα να λειτουργήσουν ως ισχυρά εργαλεία για να πεισθεί ο κόσμος σε θετική γνώμη για αυτόν. Όμως τότε έταζε έργο προεκλογικά. Τώρα πρέπει να κάνει έργο για να επιδείξει. Για παράδειγμα, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, χρησιμοποιεί τα κοινωνικά δίκτυα όχι για να προβάλει το τι κάνει κάθε λεπτό της μέρας του, σε αντίθεση με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Επίσης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας έχει αποδείξει με έργα και αποτελέσματα την πετυχημένη διακυβέρνησή του, τόσο στην οικονομία, στο μεταναστευτικό, στην αξιοπιστία στη σχέση του με την ΕΕ και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Που ακόμα και σέλφι να ανεβάσει από κάποιο κοινωνικό γεγονός δεν αμφισβητείται η σοβαρότητά του. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, γεμίζει όλη μέρα όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ό,τι κάνει και δεν κάνει, παίρνοντας και το ανάλογο ύφος, νομιζόμενος ότι αντανακλά στο γεγονός στο οποίο συμμετέχει. Το ότι μπαίνει στο πετσί του κάθε ρόλου του, κάθε φορά, του το πιστώνω, ειλικρινά. Αυτό το κάνει εξαιρετικά! Το κομμάτι που είναι προβληματικό και δυστυχώς επηρεάζει όλους μας, είναι ότι μέσα στο κεφάλι του Προέδρου καθώς και μέσα στα κεφάλια ολόκληρου του Υπουργικού του έχει εμπεδωθεί ότι αυτό ονομάζεται αποτελεσματική διακυβέρνηση και ικανότητα διαχείρισης.

Μέχρι τώρα έχουν καταφέρει το απόλυτο τίποτα. Και συνεχίζουν περισσότερο από έναν χρόνο τώρα, μέσα από τις αναρτήσεις τους, να μας πλασάρουν ότι ζούμε στο τέλειο κράτος. Ένα κράτος που όλα λειτουργούν ρολόι, η οικονομία του πετά και είμαστε δήθεν ένα βήμα πριν την επίλυση του Κυπριακού. Νομίζουν, δυστυχώς, ότι η διακυβέρνηση ενός τόπου με τόσο βεβαρημένο ιστορικό είναι ένα virtual reality. Ένας εικονικός διάδρομος όπως το πυροτέχνημα Αμάλθεια που νόμισαν ότι μέσω αυτού, θα κερδίζαμε γεωπολιτικά τα πάντα! Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκα. Το είχα επισημάνει και στο πρώτο άρθρο μου μετά την εκλογή Χριστοδουλίδη. Ο άνθρωπος έχει πολύ λανθασμένο κριτήριο στον τρόπο που αξιολογεί καταστάσεις. Εύχομαι μονάχα, να μην το πληρώσουμε ακριβά αυτό, όλοι συλλογικά.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω στον Πρόεδρο ότι κανέναν δεν ενδιαφέρει ουσιαστικά πώς κατανέμει τον προσωπικό του χρόνο. Η ώρα 10 το βράδυ της Τετάρτης καλά έκανε και ήταν στο γήπεδο Αγία Σοφία - Αθήνα να δει τον Ολυμπιακό. Το πρόβλημα είναι ότι ήθελε να το μάθουμε και εμείς! Νόμιζε ότι έτσι κτίζει τη θετική του εικόνα. Το αμέσως επόμενο πρωί, ήταν σε τελετή επαναπατρισμού λειψάνων Ελλαδιτών πολεμιστών του 1974, ανεβάζοντας με την ίδια διάθεση, όπως με το προηγούμενο βράδυ στον λογαριασμό του Ίνσταγκράμ του, τα λόγια του Θουκυδίδη με χαριτωμένα ορθογραφικά όπως «Ανδρών Επιφανών πάση γη τάφος» αντί πάσα γη τάφος. Αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά τη ρηχότητα που τον διακρίνει.

Τα γράφω όλα αυτά επειδή η συνταγή των κοινωνικών δικτύων που αξιοποίησε προεκλογικά, τώρα φαίνεται ότι αυτή δεν του βγαίνει. Οι χαμηλές πτήσεις της κυβέρνησης είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Και οι χαμηλές πτήσεις ως συνήθως καταλήγουν σε απότομη συντριβή. Η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη δεν απέχει μακριά από μια τέτοια κατάληξη, με τις ανάλογες επιπτώσεις για τον κόσμο και το μέλλον του τόπου.