Μήπως παραγράφηκε ο αγώνας κατά της κατοχής;

Το ΑΚΕΛ είχε προκαλέσει απογοήτευση στους Τουρκοκύπριους αριστερούς επειδή είπε όχι στο δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν. Δυσανασχέτησαν μαζί του. Και για μακρό χρονικό διάστημα δεν το συγχώρησαν. Πέρασαν χρόνια από τότε. Είκοσι χρόνια. Όπως και στις προηγούμενες Ευρωεκλογές, το ΑΚΕΛ ζητά και στις προσεχείς εκλογές ψήφους από Τουρκοκύπριους ψηφοφόρους. Ειδικά στις τελευταίες δύο εκλογές, που υπέδειξε έναν Τουρκοκύπριο υποψήφιο, δίδει σημασία στην προεκλογική του εκστρατεία στον βορρά. Κάποιοι φίλοι λένε «γιατί να ψηφίσουμε ένα κόμμα που είπε όχι στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν;» Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να κατευθυνθούν προς τον ΔΗΣΥ που είπε ναι, έτσι δεν είναι; Όμως, στον βορρά δεν υποστηρίζει κανείς τον ΔΗΣΥ! Αλλά αν θα καθόριζαν συμπεριφορές με βάση το ναι και το όχι στο δημοψήφισμα, μήπως δεν θα έπρεπε να επιβραβεύσουν τον ΔΗΣΥ; Όχι, εγώ δεν έχω αυτή την άποψη. Και δεν δέχομαι ως κριτήριο εκείνο το δημοψήφισμα. Όμως, δεν είμαι από εκείνους που θεωρώ πως έκανε λάθος πάνω σε αυτό το θέμα το ΑΚΕΛ που είπε όχι. Είναι μια από τις πιο ορθές αποφάσεις που έλαβε κατά την πολιτική του ζωή. Γιατί να πει ναι σε μια συμφωνία για την οποία δεν υπήρχε εγγύηση ότι θα εφαρμοζόταν; Επιπλέον, ο Τουρκοκύπριος υποψήφιος του ΑΚΕΛ, σε αντίθεση με το ίδιο, ήταν υποστηρικτής του ναι.

Οι Τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι ψηφίζουν σε αυτές τις εκλογές κοιτάζοντας τους Τούρκους υποψηφίους, όχι την ιδεολογική δομή των κομμάτων. Γι’ αυτό μόνο τρία κόμματα αναφέρονται στον βορρά. Το ΑΚΕΛ. Οι Οικολόγοι. Και το Βολτ. Στον βορρά υπάρχουν υποστηρικτές και των τριών Τουρκοκύπριων υποψηφίων αυτών των κομμάτων. Την πιο ευρεία εκστρατεία διεξάγει ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Νιγιαζί Κιζίλγιουρέκ, που υποστηρίζεται από το CTP. Υποστηρίζεται και από κάποιους αριστερούς εκτός του CTP. Υπάρχει μεγάλη υποστήριξη και για τον Οζ Καραχάν, ο οποίος συμμετέχει για δεύτερη φορά στις Ευρωεκλογές, με τους Πράσινους αυτή τη φορά. Ο Καραχάν, ο οποίος λέει ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την ταυτότητά μας στην Κυπριακή Δημοκρατία ως ενιαίο κράτος, συγκεντρώνει την προσοχή πάνω του προβάλλοντας τη θέση της απαλλαγής του νησιού μας από την κατοχή. Και φυσικά ελκύει πάνω του και κεραυνούς. Αν ρωτήσουμε τώρα την Άγκυρα «ποιος Τουρκοκύπριος υποψήφιος δεν θέλετε πιο πολύ να κερδίσει σε αυτές τις εκλογές;» οπωσδήποτε θα πουν ο Οζ Καραχάν. Είναι ο μοναδικός υποψήφιος που θα μπορούσε να πονοκεφαλιάσει την Τουρκία στο Ευρωκοινοβούλιο. Αντιτίθεται στα δύο κράτη όπως αντιτίθεται και σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδιακή δομή. Μήπως δεν είναι αποσχιστές και όσοι θέλουν μια ομοσπονδιακή δομή; Θέλουν δύο ζώνες κυρίως επειδή αποφάσισαν ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί ανάμεικτα μεταξύ τους οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι. Τρέχει μέλι από το στόμα τους όταν λένε Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως και εκείνη δεν την εμπιστεύονται. Πιστεύουν ότι οι Τουρκοκύπριοι θα μείνουν απροστάτευτοι και δεν θα είναι δυνατό να προστατευτούν από την ΕΕ αν τερματιστεί η παρουσία της Τουρκίας εδώ.

Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα εδώ μέσα σε πενήντα χρόνια μετά το 1974, όμως στα μυαλά άλλαξαν πολλά. Ενώ στον βορρά, δηλαδή στην κατεχόμενη περιοχή, υψώνεται η φωτιά της απόσχισης, στον νότο αποδυναμώθηκε η εναντίωση στην κατοχή και άφησε τη θέση της στον ενδοτισμό. Ανήλθε γύρω στο είκοσι τοις εκατό το ποσοστό των Ελληνοκυπρίων που υποστηρίζουν τα δύο κράτη. Νομίζω πως θα ανέβει ακόμα πιο πολύ αυτό το ποσοστό όσο περνάει ο καιρός. Μάλιστα, μπορώ να ισχυριστώ και το εξής: Θα έρθει μια μέρα που η ελληνοκυπριακή πλευρά θα είναι εκείνη που θα ικετεύει την τουρκική πλευρά για δύο κράτη. Όμως, θα φανεί πως και αυτό δεν ωφελεί σε απολύτως τίποτα. Η Τουρκία δεν θέλει δύο κράτη. Είναι πιο αποδεχτή για την Τουρκία η πειρατική ψεύτικη κρατική δομή από ένα επισήμως αναγνωρισμένο κράτος. Λέω ότι άλλαξαν τα μυαλά, θεωρείται αμαρτία πλέον ακόμα και να ζητάει κανείς μια ενιαία Κύπρο, εδαφικά ακέραιη και θεωρούνται αντίπαλοι της λύσης όσοι το θέλουν αυτό. Δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα μέχρι τη δεκαετία του 2000. Τώρα κλείνουν το στόμα ακόμα και όσων αναφέρονται σε κατοχή. Επιχείρησαν μάλιστα ακόμα και να υπαγορεύσουν μια άλλη λέξη στη θέση της λέξης «κατοχή». Είχε μεγάλη συμβολή στην αλλαγή των μυαλών προς αυτή την κατεύθυνση το άνοιγμα των πυλών το 2003 και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. Ακόμα και ο ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες μπόρεσε να πει στο τέλος πως «όλοι είναι ικανοποιημένοι από την κατάσταση στην Κύπρο».

Πάντα λέμε μην πάψεις να ελπίζεις στην πατρίδα σου. Διότι ακόμα δεν το αντιλαμβανόμαστε. Η πατρίδα μας έπαψε προ πολλού να ελπίζει σε εμάς.