Σκούπισε τον ιδρώτα της και έφυγε βιαστικά από το γραφείο. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες μέρες της Mαρίας. Ήξερε πως είχε μπόλικο φόρτο εργασίας εκείνη την ημέρα, όχι μόνο στα επαγγελματικά και τα προσωπικά. Την επόμενη μέρα θα έρχονταν οι συμπεθέροι για φαΐ και έπρεπε να κάνει όλα όσα πρέπει. Ήθελε να δώσει συνέχεια στο δικό της… δράμα, παρά σε αυτό που ζει το κόμμα της, ο Συναγερμός που θα αποφάσιζε Σάββατο μέρα τους 6 των ευρωεκλογών κι ήταν σε φάση απ’ την Κική κι απ’ την Κοκό. Δεν ήθελε να ακούσει άλλο απ’ όσα συζητούσαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας, εκεί που κάνεις τις καλύτερες πολιτικές κουβέντες. Δώσαμε, δώσαμε, λέει. Δεν θεωρεί πως το κόμμα καταποντίστηκε ούτε πως είναι κατάντια πλέον όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν συμμερίζεται την παλιά Σχολή των Συναγερμικών που θεωρούν πως οι προηγούμενες ηγεσίες ήξεραν να κουμαντάρουν το κόμμα. Θυμήθηκε τον Μάτση, τους κατά καιρούς αποστάτες, ακόμη και επί Αναστασιάδη. Θεωρεί πως το κόμμα της λοξοδρόμησε. Πήρε απλώς μια… λάθος στροφή και πρέπει κάποιος, καλός τιμονιέρης, όπως θυμάται πως ήταν ο Κληρίδης, να το πιάσει και να το οδηγήσει ξανά εκεί που θέλει. Δεν τόλμησε να μου πει την Αννίτα τιμονιέρισσα. Ήξερε όμως πως μπορεί να στροφάρει και να βγει από το αδιέξοδο. Άλλωστε, όπως μου είπε, ο καλός τιμονιέρης δεν είναι αυτός που οδηγεί σωστά το όχημα, αφού για τον Τιτανικό επαγγελματίας έφταιγε, ενώ ο Νώε ήταν ερασιτέχνης. Παραδέχθηκε πως δεν ήταν δική της η ατάκα και πως κάπου την είχε ακούσει.
Η Μαρία, είναι η καλή νεράιδα-γειτόνισσα. Κομματικά, ήταν από αυτούς που ψήφιζαν ΔΗΣΥ αναντάμ παπαντάμ. Ο παππούς ακολουθούσε τον Κληρίδη όπου κι αν πήγαινε, ο πατέρας έβλεπε σε όλες τις ενημερωτικές εκπομπές τον Αναστασιάδη (ειδικά σε αυτές που τα έχωνε στον Χριστόφια με παρουσιαστές τους Ηλιάδηδες, άντε και με τον Δημήτρη Αντρέου), τον έβλεπε από κοντά όταν ερχόταν στο καφενείο και έκανε τις πολιτικές του συγκεντρώσεις. Ή μάλλον τις εξορμήσεις του, για να δει τους ψηφοφόρους του, να τους σφίξει το χέρι. Ευτυχώς, λέει η ίδια, ο πατέρας της, πέθανε πριν να δει τη μεταστροφή του Αναστασιάδη. Στο Κυπριακό; Την ρώτησα. Σε όλα μου απάντησε. Και για να το λέει, ποιοι είμαστε εμείς να την αμφισβητήσουμε…
Η συζήτησή μας περιστρεφόταν γύρω από το κόμμα και την εσωστρέφεια των τελευταίων μηνών. Μόνο που ακούγοντάς την καταλαβαίνεις πως το πρόβλημά της δεν ήταν η εσωστρέφεια του ΔΗΣΥ. Αλλά ο ΔΗΣΥ. Εμπιστεύεται την Αννίτα όχι τον ΔΗΣΥ. Και το πρόβλημα δεν είναι συναγερμικό. Είναι γενικότερα μια απαξίωση από πλευράς των πολιτών απέναντι στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα κόμματα, τα οποία εξακολουθούν να βασίζονται στις πελατειακές σχέσεις. Και αυτό ήταν που την ενόχλησε στον ΔΗΣΥ. Και αν συνεχίσει να λειτουργούν και ο ΔΗΣΥ και όλα τα κόμματα με την ίδια πρακτική, τότε οι πολίτες θα τους γυρίσουν εντελώς την πλάτη. Τρανταχτό παράδειγμα; Ο ίδιος ο Πρόεδρος, ο οποίος μόλις ακολούθησε την πεπατημένη και πεπαλαιωμένη κομματική πρακτική σαν άλλος Γιώργος Μαργαρίτης «ο δικός σου ο δικός μου στο πουθενά μας πάνε», στα μάτια των πολιτών έγινε ένα με τους υπόλοιπους. Και αυτό είναι το στοίχημα πλέον και της Αννίτας και της κάθε Αννίτας. Να αποδείξουν πως έχουν ξεγράψει το παρελθόν. Μπορούν; Η Μαρία που είναι Συναγερμική το πιστεύει. Οι πολίτες όμως;
