Τα φοβικά σύνδρομα βγαίνουν από την ντουλάπα

Καλά πέρασαν οι οπαδοί της κατάστασης «καλύτερη λύση η ισχύουσα κατάσταση». Βόλεψε πολύ το παρατεταμένο αδιέξοδο, για να αναπτυχθεί και πάλι το φαινόμενο της πλειοδοσίας πατριωτισμού και να φταίνε για όλα όλοι οι άλλοι, εκτός από εμάς.

Τούς τα χάλασε, όμως, ο διορισμός της προσωπικής απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Και η όποια κινητικότητα στο Κυπριακό «ξύπνησε» μνήμες και ανέστησε μία ρητορική που καιρό τώρα είχαμε να ακούσουμε. Το Κυπριακό, λοιπόν, άρχισε να μονοπωλεί το ενδιαφέρον, οι συζητήσεις που αναπτύσσονται στόχο έχουν την επανεκκίνηση του διαλόγου και η προσωπική απεσταλμένη φαίνεται να έχει πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο της και να μη θέλει να χαραμίσει τον χρόνο της σε ανέξοδες συζητήσεις και άσκοπες συναντήσεις. Η Άνχελα Μαρία Ολγκίν θέλει να εξαντλήσει τον χρόνο της ουσιαστικά και αποτελεσματικά, και αυτό φαίνεται από το πόσα πολλά ξέρει για το Κυπριακό, το παρελθόν του και το παρόν του. Αυτό λένε όσοι από την κοινωνία των πολιτών τη συνάντησαν και μίλησαν μαζί της. Η προσωπική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα ακούει πολύ και μιλά λιγότερο, για να μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά της.

Με τούτα και μ’ εκείνα λοιπόν, κάποιοι θυμήθηκαν την προσφιλή τακτική τους. Τη δημιουργία και καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων ανάμεσα στον λαό. Και μιλούν για το Πλαίσιο Γκουτέρες με τρόπο απαξιωτικό και του αποδίδουν περιεχόμενο που πόρρω απέχει από την αλήθεια. Θυμίζουν θέσεις της Τουρκίας, για να τις χρεώσουν στο Πλαίσιο Γκουτέρες, για να μας πουν πόσο κακό είναι και πόσο θα βλάψει την υπόθεσή μας η τοποθέτησή του. Ο ένας αμφισβητεί την αυθεντικότητα του πλαισίου –δεν το έχουμε γραπτώς λέει– και ο άλλος διαλαλεί πως εξυπηρετεί την Τουρκία. Γιατί; Γιατί επιμένει στις τουρκικές εγγυήσεις, στην παρουσία κατοχικού στρατού στην Κύπρο και άλλα τέτοια ανόητα. Ανόητα, ναι, γιατί αυτές είναι τουρκικές θέσεις και στοχεύσεις, δεν αφορούν το περιεχόμενο του Πλαισίου Γκουτέρες. Άμα το πεις μια, άμα το πεις δυο και χίλιες δέκα δυο φορές, ε ναι, κάποιους θα επηρεάσεις και θα προδιαθέσεις αρνητικά. Γιατί ποιος θα δεχθεί αυτές τις θέσεις και δεν θα θυμώσει που τις ενστερνίζεται ένας διεθνής οργανισμός, ο οποίος έπρεπε να υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο; Και δημιουργείται αμέσως η ψυχολογία της μη λύσης, η αρνητική διάθεση απέναντι σε ό,τι εκπορεύεται από τα Ηνωμένα Έθνη.

Έτσι, λοιπόν. Καλλιεργούν κάποια φοβικά σύνδρομα ανάμεσα στον λαό, για να έρθουν αύριο να μας πουν «είδατε, ο λαός δεν θέλει λύση» και δεν εμπιστεύεται τη λύση…