Όλοι οι Κύπριοι είναι μειονότητα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί συχνά Κύπριους στις Βρυξέλλες, διοργανώνει πάνελ, συναντήσεις και περιοδείες γνωριμίας. Στις ομάδες που προσκαλούνται, επιδεικνύεται προσοχή ούτως ώστε να υπάρχει ίσος αριθμός Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Αυτά τα παρομοιάζω με τις δραστηριότητες «Conflict Resolution» που υπήρχαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Είχαν δημιουργηθεί διάφορες ομάδες και διεξήγαγαν συναντήσεις σε διάφορες χώρες. Στο Όσλο, στο Ελσίνκι, στο Δουβλίνο, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στο Παρίσι. Είχαν συμμετάσχει σε αυτές τις ομάδες πάρα πολλοί διανοούμενοί μας που είναι γνωστοί προοδευτικοί. Διήρκεσαν επί μακρόν αυτές οι συναντήσεις. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Μου φαίνεται πως τέλειωσαν από μόνες τους. Νομίζω ότι πολύ λίγοι εκπρόσωποί μας δεν πέρασαν από τις Βρυξέλλες μέχρι σήμερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καλύπτει τα αεροπορικά εισιτήρια και τα έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο των προσκεκλημένων σε τέτοιες διοργανώσεις.

Τις τελευταίες μέρες διοργανώθηκε ακόμα μια τέτοια εκδήλωση στις Βρυξέλλες. Εκπρόσωποι τουρκοκυπριακών πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων συναντήθηκαν με Ελληνοκύπριους. Και υποβλήθηκε η εξής ερώτηση στο πάνελ που διοργανώθηκε: «Πώς μετατράπηκαν σε μειονότητα στην ίδια την πατρίδα τους οι Ελληνοκύπριοι;» Δηλαδή ως Τουρκοκύπριοι μετατραπήκαμε σε μειονότητα και μετατράπηκαν και οι Ελληνοκύπριοι άραγε; Αφού υπέβαλε ένας Τουρκοκύπριος αυτή την ερώτηση, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς τι εννοεί. Δεν μπορώ να ξέρω σε τι συμπέρασμα κατέληξαν σε αυτό το πάνελ. Να πω την άποψή μου. Για να μπορούμε να δώσουμε ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την ερώτηση, πρέπει να γνωρίζουμε τον πληθυσμό ολόκληρης της Κύπρου. Αυτός που υπέβαλε την ερώτηση, σε κάθε περίπτωση, δεν εννοεί μόνο τον νότο ως πατρίδα των Ελληνοκυπρίων. Αν εννοεί μόνο τον νότο, σημαίνει πως η ερώτηση είναι λανθασμένη εξαρχής. Δεν μπορούμε να εννοήσουμε μόνο τη μισή ως πατρίδα. Μόνο ολόκληρη την Κύπρο μπορούμε να εννοήσουμε. Και ο βορράς και ο νότος είναι πατρίδα όλων μας. Όλων των Κυπρίων. Τότε να υποβάλουμε ξανά την ερώτηση εκκινώντας από αυτό: Μετατράπηκαν σε μειονότητα οι Ελληνοκύπριοι στην ίδια την πατρίδα τους; Αυτή τη στιγμή, πόσος είναι ο πληθυσμός της Κύπρου; Ξέρει κανείς; Δεν ξέρει, έτσι δεν είναι; Ακόμα και αν γνωρίζουμε τον πληθυσμό του νότου, δεν γνωρίζουμε τον πληθυσμό του βορρά. Μόνο με εικασίες μπορούμε να κάνουμε αυτό τον λογαριασμό. Πόσες φορές πολλαπλάσιος από εμάς είναι ο πληθυσμός που μεταφέρθηκε από την Τουρκία; Τρεις, τέσσερις, πέντε; Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Οι άλλοι ξένοι; Πόσοι είναι αυτοί; Και αυτό δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Άλλωστε, επειδή δεν το γνωρίζουμε, μήπως ένας από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς μας δεν είπε «είμαστε πάρα πολλοί» όταν ρωτήθηκε για τον πληθυσμό; Οι ξένοι στον νότο; Είναι διακόσιες χιλιάδες, τριακόσιες χιλιάδες; Ε, αν μαζέψουμε τους ξένους που υπάρχουν στον βορρά (συμπεριλαμβανομένου του πληθυσμού που κουβαλήθηκε) και τους ξένους που υπάρχουν στον νότο, μπορούμε με άνεση να πούμε το εξής: Ναι, μετατράπηκαν και οι Ελληνοκύπριοι σε μειοψηφία στην ίδια τη χώρα τους! Οι Ελληνοκύπριοι είναι στη δεύτερη θέση. Οι δε Τουρκοκύπριοι στην τρίτη θέση. Όχι στο μισό νησί. Σε ολόκληρο.

Θα ήταν πολύ πιο αποδεχτό, αν αντί να υποβαλλόταν η ερώτηση «μήπως μετατράπηκαν σε μειονότητα οι Ελληνοκύπριοι στην ίδια την πατρίδα τους;», υποβαλλόταν η ερώτηση «μήπως οι Τουρκοκύπριοι εκδιώχθηκαν με τη βία των όπλων από τον νότο, τα σπίτια τους και τα χωράφια τους, όπως οι Ελληνοκύπριοι;» Ή αν υποβαλλόταν η ερώτηση, «γιατί οι Τουρκοκύπριοι θεωρούν απελευθερωτή την Τουρκία, την οποία οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν κατοχική;» Ή αν υποβαλλόταν η ερώτηση «γιατί καμία κοινότητα δεν δίκασε και δεν τιμώρησε τους δολοφόνους της που διέπραξαν μεγάλα εγκλήματα στο νησί;» Ή αν υποβαλλόταν η ερώτηση γιατί σώνει και καλά ζητείται διζωνική, δικοινοτική λύση;» Δεν θα ήταν πιο σωστό;

Δεν πρέπει να ξεχνιέται το εξής: Αν οι Τουρκοκύπριοι είναι τα θύματα του 1963, οι Ελληνοκύπριοι είναι τα θύματα του 1974. Και ουδέποτε μπορεί να συγκριθεί η θυματοποίηση του 1974 με εκείνην του 1963. Τα αιματηρά γεγονότα του 1963 έγιναν μεταξύ μας. Το δε 1974 ήταν αντιμέτωπος ο τουρκικός στρατός με τους Ελληνοκύπριους. Το 1963 ήταν αιματηρές συγκρούσεις. Το δε 1974 ένας πόλεμος που οι δρώντες ήταν μαχητικά αεροπλάνα και αποβατικά πλοία.

Δεν είμαι ένας από εκείνους που πιστεύουν ότι μας προσθέτουν τέτοιου είδους δραστηριότητες που διεξάγονται στις αίθουσες του Ευρωκοινοβουλίου, όπως συνέβαινε και στις ομάδες των Conflict Resolution. Συμμετείχα και εγώ σε μια συνάντηση πριν πέντε χρόνια. Έπληξα. Ήταν μάταιες. Πολύ μάταιες!